คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : [Many Couple * only SJ] SJ School 1
โลก
.
.
.
.
.
พรหมลิขิต
.
.
.
.
.
ด้ายแดง
.
.
.
.
โชคชะตา
.
.
.
.
คุณเชื่อมันบ้างหรือไม่ ? ?
คุณคิดว่ามันน่าพิศวงบ้างมั้ย ? ?
แต่สิ่งที่น่าพิศวงที่สุดคือมนุษย์ มนุษย์ มนุษย์
มนุษย์นั่นเองเป็นสิ่งที่น่าสนใจที่สุดที่อาศัยอยู่ในโลก
โลกใบกลมๆ.....
คุณคิดว่ามันใหญ่มั้ย ? ?
ตามความของคนทั่วไป....มันคงใหญ่น่าดู
แต่สำหรับคนที่รู้จักมันอย่างถ่องแท้...มันเล็กเสียจนน่าใจหาย
ตึงๆๆๆ ! ! !
"ไอ้เจ๊กพวงเครื่องปรุงงงงง ! !"
เสียงหวานตะโกนลั่นบ้านพร้อมกับเสียงวิ่งตึงตังลงมา ขาเพรียวที่สวมกางเกงนักเรียนสีดำสนิทประเคนลูกเตะลงบนตัวอีกฝ่ายที่กำลังนั่งกินข้าวเช้าสบายอารมณ์เต็มๆจนกลิ้งโคโร่ไปสามสี่ตลบ มือเรียวถลกเสื้อเชิ้ตแขนสั้นสำหรับฤดูร้อนถึงแม้ว่าตอนนี้เป็นฤดูใบไม้ผลิก็เถอะ
นัยน์ตากลมดั่งกวางสาวถลึงมองคนที่นอนคลำตัวเองอยู่บนอย่างเอาเรื่อง จมูกโด่งปลายเชิดรั้น คิ้วเรียวและเรียงเป็นระเบียบขมวดเข้าหากัน ริมฝีปากบางแดงระเรื่องเอื้อนเอ่ยคำพูดออกมา
"ไอ้นี่ไม่ปลุกกันเลยนะเว้ย อยากให้คุณคิม ฮีชอลคนนี้ไปสายรึไงวะ ! !"
"อะไรกันฮยอง ผมเปล่าซะหน่อย = =;;"
"เปล่า บ้านแกเซ่ นี่มันตั้งเจ็ดโมงสี่ห้าแล้วต่างหากไอ้บักควาย -O-^^"
"งั้นผมว่าอยองต้องรีบแล้วล่ะไม่งั้นไปสายของแท้แน่นอน =O="
หนุ่มร่างบางรีบหยิบขนมปังสามสี่แผ่นแล้วปาดแยมให้ทั่วแล้วคาบใส่ปากพลางคว้าคอเสื้ออีกฝ่ายลากหลุนๆจนคว้ากระเป๋าแทบไม่ทัน
"อ๋อ คุณน้าคุณอาผมไปก่อนนะครับ ^^"
"ป๊าม้าผมไปก่อนนะ"
โจวมี่ขึ้นคร่อมจักรยานคันเก่งแล้วตามด้วยฮีชอลกระโดดซ้อนท้าย ชายหนุ่มที่กำลังปันจักรยานบ่นอุบใบหน้าคมที่ออกไปทางคนจีน ครอบครัวของโจวมี่เป็นคนจีนแท้ๆที่ย้ายถิ่นฐานมาที่นี่เพื่อประกอบธุรกิจ ผิวขาวใสยิ่งกว่าผู้หญิงสะท้อนกับแสงแดด นัยน์ตาตี่หรี่มองทางข้างหน้าเพราะแรงลมและแสง
"ไอ้เจ๊กรีบๆปั่นสิวะ อีกสิบนาทีจารย์จะเข้าแล้วนะว้อย ย ย ! ! >O<"
ฮีชอลที่กลืนขนมปังลงท้องจนหมดแล้วตะโกนเร่งอีกฝ่ายให้ปั่นเร็วขึ้น
"โอ๊ย ย ย ฮยองมาปั่นมั้ย นี่ผมปั่นเร็วสุดๆแล้วนะ ! !"
ฮีชอลตีบนหลังคนข้างหน้าดังป้าบ ! ! ฮีชอลเป็นเด็กกำพร้าที่ไม่มีพ่อแม่มาตั้งแต่ม.ต้นได้มาเช่าห้องอาศัยในบ้านของโจวมี่ ทั้งสองคนรู้จักกันมาตั้งแต่เด็กไม่แปลกที่พ่อแม่ของโจวมี่จะเอ็นดูฮีชอลราวกับลูกของตัวเอง แม้แต่ค่าเช่าพวกเขาแทบจะไม่ต้องการรับมันเลยถึงกระนั้นฮีชอลก็ยังยืนยันความต้องการของตนเองจนอีกฝ่ายใจอ่อน
ทุกๆเย็นฮีชอลจะไปทำงานพิเศษตามที่ต่างๆจนเลิกดึกดื่นเพื่อหาเงินค่าเทอมโดยมีโจวมี่มารับเนื่องจากกลัวว่าฮีชอลจะไม่ปลอดภัยทั้งสองก็ยังคัดค้านจนสุดฤทธิ์ก็ยังต้องแพ้ความดื้อรั้นของอีกฝ่ายอีกครั้ง
ฮีชอลที่อายุมากกว่าสามปีต้องมาเรียนปีเดียวกับโจวมี่เนื่องจากตอนเด็กๆเกิดป่วยเป็นโรคที่ต้องใช้ระยะเวลารักษานานจึงต้องทำการดร็อปเอาไว้จนหายดีจึงกลับมาเรียนต่อ
เมื่อจักรยานจอดเข้าซองเรียบร้อย ทั้งสองคนรีบวิ่งตรงดิ่งไปยังห้องเรียนทันที เสียงอาจารย์ที่กำลังยืนสอนอยู่หน้าห้องทำเอาขาทั้งสี่เบรกเอี๊ยดทันที
"Tobacco smoking is the practice where tobacco is burned and the vapors either tasted or inhaled. The practice began as early as 5000-3000 BC.Many civilizations burnt incense during religious rituals, which was ...."
ทั้งสองคนหันมามองหน้ากันแล้วย่อตัวลงเปิดประตูด้านหลังห้องหมอบคลานไปยังโต๊ะของตัวเองที่อยู่เกือบอีกฟากห้องด้วยความเนียนๆ
"The substance was met with frequent criticism, but became popular nonetheless...คุณคิม ฮีชอล คุณโจวมี่คลานเข้ามาเนี่ยสนุกดีมั้ยคะ ^^++"
ทั้งสองคนค่อยๆลุกขึ้นยืนแล้วส่งยิ้มแหยๆเเทนคำตอบ สุดท้ายทั้งสองคนโดนเช็คยังไม่พอถูกออกมายืนนอกระเบียงยืนถือถังน้ำหนักๆสองถังแล้วคาบไม้บรรทัดอีกต่างหาก
-พักเที่ยง-
"อ๊าก ก ก ก ! ! ไอ้เจ๊กเพราะแกคนเดียว >O<"
"เฮ้ มาโทษผมได้ไง ก็ฮยองนั่นแหละตื่นสายจนทำให้ผมโดนลงโทษน่ะ =O=*"
ปัง ง ง ง ! ! ! ฮีชอลตบโต๊ะแล้วชี้หน้าโจวที่จนแทบจิ้มในเบ้าตา
"แล้วไอ้หมาตัวไหนไม่ยอมปลุกชั้นวะ หุบปากของแกไป ห้ามเถียง ห้ามค้าน ห้ามพูดอะไรใดๆทั้งสิ้นเพราะแกผิดเต็มๆ -O-^^"
โจวมี่หน้าเหวอๆแล้วก็ส่ายหน้าไปมากับนิสัยของฮีชอล ชั้นถูก ถูก และถูกที่สุดบวกด้วยความรั้นชนิดหาที่ไหนไม่ได้อีกแล้วแถมยังพ่วงด้วยความแสบถึงกึ๋นอีกต่างหาก มือหนาคีบเส้นบะหมี่เข้าปากโดยไม่สนใจคนที่กำลังตวาดแว้ดๆ
"ทำไมวันนี้ฮยองดูหัวเสียจังเนี่ย ดูเหมือนป้าแก่ในช่วงวัยทองเลยอ่ะ -O-"
"ไอ้ไก่กระหรี่เงียบปากของแกไปซะ ถ้ายังอยากอายุยืนมีลูกและเมีย =O=^^" (เฮน = แม่ไก่ , รี่ = กระหรี่)
"ก็ด่ะๆ ล้อเล่นนิดหน่อยทำเป็นอารมณ์เฉีย -3-"
เฮนรี่ทิ้งตัวนั่งลงบนเก้าอี้แล้วตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆจนฮีชอลอดจิ้มไปที่แก้มนิ่มไม่ได้ เฮนรี่เด็กหนุ่มรุ่นน้องน่ารักที่อายุน้อยกว่าโจวมี่สามปี มีร่าเริง สดใสพกความกวนอวัยวะเบื้งล่างมาเต็มที่ คิ้วเรียวที่เรียงเป็นระเบียบขมวดมุ่น
นัยน์ตาตี่ที่ไม่แพ้โจวมี่วาววับราวกับลูกปัดจ้องมองอีกฝ่าย จมูกขาวย่นนิดๆ ริมฝีปากอิ่มสีเชอร์รี่สดขมุบขมิบ เมื่อกลืนข้าวผ่านลำคอขาวแล้วก็หันมาพูดกับคนที่ยังนั่งจิ้มๆแก้มของตนอยู่
"ฮย๊อง ง ง เลิกจิ้มได้ยังผมกินข้าวไม่ถนัดนะ -O-"
"เลิกจิ้มแก้มเฮนรี่มันเหอะไม่งั้นข้าวได้พุ่งใส่หน้าฮยองแน่ =O="
"หุบปากแล้วกระซวกบะหมี่นั่นลงท้องซะก่อนที่มันจะย้ายไปอยู่บนหัวแกไอ้เจ๊ก -_-**"
โจวมี่กลอกตาขึ้นฟ้ากับคำพูดที่กวนโอ๊ยแล้วรีบกินมันเสร็จๆไปเสีย
"แล้วฮยองไม่กินข้าวหรอ"
เฮนรี่หันมาถามพร้อมกับเอียงคอทำให้ดูน่ารักในสายร่างบางเป็นอย่างยิ่ง
"ก็รอให้ไอ้นี่ไปซื้อให้อ่ะดิ ไปเร็วๆด้วย ชั้นหิวจนไส้จะขาดแล้ว -O-"
และนี่เป็นอีกนิสัยของฮีชอลที่ไม่ชอบจะไปเดินเบียดเสียดนักเลยต้องรอให้โจวมี่ไปซื้อให้ เมื่อร่างสูงลุกไปจากโต๊ะฮีชอลยิงคำถามใส่ร่างเล็กๆที่นั่งอยู่ด้านข้างทันที
"แกสารภาพรักกับไอ้เจ๊กพวงเครื่องปรุงนั่นยัง"
พรู่ด ด ด ด ด ! ! !
"แค่กๆๆ ฮยองถามอะไรบ้าๆเนี่ย"
ฮีชอลไหวไหล่เหลือบมองรุ่นน้องตอนนี้พวงแก้มแดงปลั่งด้วยความอาย
"ตอบมาซะดีๆ ไอ้ไก่กระหรี่ =.,="
"จะ จะบ้ารึไง....ฮยองก็รู้นี่ว่าเค้าไม่ทางหันมามองเด็กอย่างผมหรอก"
เฮนรี่เบือนใบหน้าหวานไปอีกทาง...ฮยองไม่รู้รึไงว่าเค้ารักใครจนหมดหัวใจ ไม่มีที่ว่างให้ผมเข้าไปยืนอยู่ตรงนั้นหรอกฮะ...ใบหน้าเรียวสวยยู่หน้าอย่างไม่พอใจ
"อะไรวะ ไอ้เจ๊กนั่นมันยังไม่มีแฟนซะหน่อย จะมาทำหน้าเหี่ยวๆทำไมฟ่ะ รุกซิวะ รุกแม่งเลย =O="
"=_=;;"
"แน่ะ ! ! ยังจะมาทำหน้าเหี่ยวใส่อีกเดี๋ยวแม่ปั๊ดตบคว่ำซะเลยนิ -O-^^"
"ฮยองฮะ ฮยองก็รู้ว่าเค้าน่ะไม่ชอบคนที่เด็กกว่าซะหน่อย"
"แล้วไงฟ่ะ อายุน้อยกว่ามากกว่ามันจะเอามาทำพันธุ์ไม่ได้รึไง ไอ้เรื่องมากเอ๊ย ย ย ! !"
ฮีชอลสบถออกมาดังลั่นจนทั้งโรงอาหารหันมามอง
"มองหาบิดาพวกมึงรึไง หันไปแดกข้าวต่อไป๊ ! !"
คนที่ไม่เกี่ยวข้องหันไปกินข้าวต่อ ฮีชอลที่มีใบหน้าสวยและหวานยิ่งกว่าผู้หญิงแท้ๆโด่งดังไปทั่วทั้งโรงเรียนทั้งในตำแหน่งHoney boyและคนที่อันตรายที่สุดในโรงเรียนจึงไม่ค่อยมีใครกล้าเข้าใกล้นักนอกจากโจวมี่และเฮนรี่เด็กหนุ่มที่ได้อันดับสองของการประกวดHoney boy
"แล้วแกจะไม่พยายามเลยรึไงห่ะไอ้ไก่กระหรี่จะมัวรอให้คนในสเป๊คมันมางาบไปรึไง =O="
เฮนรี่สะดุ้งเฮือกหันมามองหน้าฮีชอลทันทีจนเจ้าตัวถึงกับผงะ
"อุ๊วะ ไอ้นี่ทำชั้น..."
"เอ้านี่ข้าว -O-"
โจวมี่ยกข้าวมาวางไว้ด้านหน้าฮีชอล
"ว้าว ว ว ข้าวจ๋า >O<"
"ส่วนนี่ของนายเห็นบ่นๆว่าอยากกินไม่ใช่รึไง"
โจวมี่ยื่นขนมเค้กมองบลังค์ใส่จานเรียบร้อย เฮนรี่รับมาแล้วยิ้มจนแก้มปริ
"ขอบคุณนะฮะ ฮยอง"
"ไม่เป็นไรน่า"
มือหนาขยี้หัวทุยเบาๆตามด้วยรอยยิ้มที่ทำเอาหัวใจดวงน้อยเต้นถี่รัวกว่าเดิม...โจวมี่ฮยอง ผมยังมีความหวังใช่มั้ย ความหวังที่ฮยองจะหันมามองผม...โจวมี่หลุบสายตาหลบอีกฝ่ายไม่ใช่ว่าเขาไม่รู้ว่ารุ่นน้องคนนี้มองเขาด้วยสายตาแบบไหน ไม่อยากจะให้ความหวังแต่ก็ทำไม่ได้เมื่อเห็นสายตาเศร้าๆของอีกฝ่ายมันก็อดยอมตามใจจนกลายเป็นให้ความหวังจนได้
"ฮ้า า า อิ่มแล้วคร้าบ บ บ >/\<"
"โห ฮยองเร็วเหลือเกินนะ - -;;" (เฮน)
"ไอ้เจ๊ก ฉันอยากกินบราวนี่จังเลยอ่ะ *^*"
"โอเค ฮยองกำลังอยากให้ผมไปซื้อใช่มั้ย -O-*"
"อุ๊ย นายรู้ใจจังเลย ฮี่ๆไอ้น้องรัก >O<"
มือเรียวลูบหัวโจวมี่เบาๆ เป็นการขอบคุณแล้วอีกฝ่ายลุกไปซื้อตามคำบัญชาของตัวแสบประจำโรงเรียน
"เฮ้อ...ไหนที่สุดก็ไปซะที แล้วเมื่อกี้แกทำบ้าอะไรห๊า า =O=^^"
ฮีชอลบิดแก้มเฮนรี่อย่างแรงจนแดงเป็นปื้น
"ฮยอง ผมเจ็บน้า า า T^T#"
"ค่าตอบแทนที่ทำให้ชั้นตกใจ =^= แล้วแกก็รุกๆไอ้บ้านั่นซะทีก่อนที่จะมานั่งร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่า"
M ag ic
ความคิดเห็น