คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Hysterie Of Love (ตอนที่ 2)
Hyeterie Of Love (ตอนที่ 2)
( งานใหม่ )
~ รับสมัครงานพิเศษ ดูแลคนป่วย เป็นงานสบายๆ เงินเดือนดี ....~
“ว๊าว!!! น่าสนแห๊ะ”
“นี่ซองมิน ชั้นว่ามันก็น่าสนนะ แกกำลังหางานทำอยู่ไม่ใช่หรอ?” ฮยอกแจเพื่อนสนิทของซองมินเสนอความคิดเห็นให้เพื่อนที่กำลังหางานทำอยู่
“อืมมมม งั้นก็ลองดูก่อนแล้วกันเน๊อะ ชั้นจะได้มีงานมีเงินเหมือนแกสักทีชิมิ”
ซองมินพูดประชดเพื่อนรักอย่างจัง
“อ่า...ไม่ต้องมาประชดเลย ชั้นก็แค่อยากให้แกมีงานทำ ก็แค่เป็นห่วงแกหนะ”
“จ้า ขอบใจนะเพื่อนรักที่คอยช่วยเหลือและคอยเป็นห่วงชั้นมาตลอดหนะ”
.
.
.
.
.
.
.
“กลับมาแล้วคร๊าบบบบบบ….”
“อ้าวกลับมาแล้วหรอ พี่เป็นห่วงแทบแย่แน๊ะไปไหนไม่รู้จักบอกก่อน”
“ขอโทษครับพี่จองซู คือผมไปซื้อของกับฮยอกแจมาหนะ เห็นพี่หลับอยู่เลยไม่อยากปลุก”
“ออกไปแต่เช้าเลยหรอ ? แต่ก็น่าจะโทรบอกพี่ซักนิดอะ” ปาร์ค จองซู พูดน้ำเสียงน้อยใจน้องชาย ที่ไม่แม้จะโทรบอกเขา
“ครับ...ผมจะออกไปหางานทำด้วยหนะ พี่อย่างอนเลยน๊า.......”
“พี่ไม่ได้เป็นไรนิ อืมงั้นไปกินข้าวเถอะ คงหิวแล้วพี่ทำฟักทองหวานของโปรดเราด้วยละวันนี้ ^^ ”
“ครับ ^^ ” ซองมินตอบ แล้วเดินไปที่โต๊ะอาหาร ที่จองซูพี่ชายคนละแม่ของเขาได้เตรียมอาหารไว้รอแล้ว
.....................................ทั้งสองคนก็นั่งกินมื้อเย็นด้วยกัน.................................
........................................................23.05 น. ...................................................
“อ่า 5 ทุ่มแล้วนะซองมิน ยังไม่ไปนอนอีกหรอ”
“คร๊าบพี่ จะไปเดี๋ยวนี้ละคร๊าบบบบ” ซองมินตอบอย่างอารมณ์ดีเมื่อเห็นพี่ชายของเขาเดินมาตามให้ไปนอน เพราะตั้งแต่พ่อกับแม่ของเขาจากไปก็มีพี่จองซูคนนี้แหละที่คอยดูแลเขามาโดยตลอด
“อืมพี่ผมมีเรื่องจะบอกพี่ด้วยละ”
“จะบอกก็บอกมาสิ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจรึป่าว” จองซูเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วงน้องชายสุดที่รัก
“ไม่มีหรอกครับ ผมแค่จะบอกพี่ว่าพรุ่งนี้ผมจะไปสมัครงานนะ”
“งานอะไรละ จะเหนื่อยหรือป่าว งานหนักไหม แล้วเราจะทำไหวรึป่าว”
จองซูถามน้องชายสุดที่รักด้วยความเป็นห่วง แบบไม่เปิดโอกาสให้ตอบเลย
“พี่ครับ ถามยาวขนาดนี้ใครจะตอบทันละครับ เอาเป็นว่าผมทำได้ครับพี่ มันเป็นงานเบาๆหนะ แค่ดูแลคนป่วยคงไม่หนักหนานักหรอก ^^ ”
ซองมินตอบอย่างร่าเริง
“ดูแลคนป่วยเนี้ยนะไม่หนัก”
“ครับ......ผมจะลองไปสมัครดูนะ ผมอยากทำงานจิงๆนะไม่อยากรบกวนเงินพี่ไปตลอดชีวิตหรอกนะ”
“พี่รู้ ไปก็ไปแต่ถ้าไม่ไหวก็ออกเลยนะอย่าฝืนละ”
“คร๊าบพี่ ผมไปนอนนะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า กู๊ดไนท์ครับพี่จองซู”
“กู๊ดไนท์จะซองมิน”
.....................................แล้วทั้งคู่ก็เดินเข้าห้องตัวเองไป.......................................
~ กริ๊ง ก๊อง ~ ~ กริ๊ง ก๊อง ~
“มาแล้วคะ มาแล้วคะ ใครคะ?” เสียงป้าแม่บ้านประจำคฤหาสตระกูลโจ วิ่งมาเปิดประตู อย่างเร่งรีบ
~~~~~~~~~~~~~ แอ๊ด ~~~~~~~~~~~~~
“สวัสดีครับ ผมมาสมัครงานหนะครับ” ชายหนุ่มหน้าหน้าตาน่ารัก ท่าทางสุภาพอ่อนหวานเอ่ยทักทายและบอกจุดประสงค์การมาทันทีที่เธอเปิดประตู
“อ๋อ สวัสดีคะ มาสมัครงานหรอคะ เชิญด้านในก่อนคะ”
.......เมื่อซองมินเดินเข้ามาภายในบ้าน ก็ได้แต่ตะลึงในความใหญ่โตของบ้านหลังนี้ โอ้โห บ้านใหญ่ยังกะวังแหนะ แล้วงานที่จะให้เราทำมันจะใหญ่เท่าบ้านไหมเนี้ย .... หึ ไม่มีอะไรที่ ลี ซองมิน คนนี้ทำไม่ได้อยู่แล้ว และความคิดของซองมินต้องหยุดลงเมื่อเสียงป้าแม่บ้านดังขึ้น
“รอสักครู่นะคะ เดี๋ยวป้าไปตามคุณหนูมาพบคะ”
“ครับ” ซองมินตอบสั้นๆแล้วมองไปรอบๆห้องรับแขก บ้านหลังนี้สวยจังตกแต่งได้ลงตัวมากๆ น่าจะมีสีชมพูให้มากกว่านี้จะดีมากๆเลยละ อิอิ ^^
“สวัสดีครับ คุณ........” เสียงนุ่มเอ่ยขึ้นทักทายซองมิน
“อ่อ สวัสดีครับ ผมลี ซองมิน ครับ” ซองมินตอบอย่างยิ้มๆ
“ผม ฮันกยองเจ้าของบ้านหลังนี้ครับ เอ่อ คุณบอกว่าคุณจะมาสมัครงานหรอครับ”
“ครับ ผมเห็นติดประกาศรับสมัครอยู่ เลยมาตามนี้อะคับ” พูดจบซองมินยื่นกระดาษแผ่นเล็กให้ฮันกยองดู
“อ่อ ครับ แล้วคุณอ่านรายละเอียดแล้วใช่ไหมครับ”
“ครับ เรียบร้อยแล้ว”
“งั้นเอาเป็นว่า ผมรับคุณเข้าทำงานเลยนะคับ”
“ครับ ง่ายดีนะครับ แหะๆ” ซองมินตอบอย่าง งงๆ
“แล้วคุณสะดวกจะเริ่มงานวันไหนครับ”
“เออ พรุ่งนี้เลยก็ได้ครับ”
“ครับ งั้นพรุ่งนี้คุณมาตอน 9 โมงเช้านะครับ แล้วผมจะบอกรายละเอียดการทำงานของคุณอีกทีนะครับ”
“ครับ งั้นไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวกลับเลยนะครับ”
“เชิญครับ” ฮันกยองตอบอย่างสุภาพแล้วเดินไปส่งซองมิน ทันทีที่เห็นแววตาที่มุ่งมั่นของซองมิน ฮันกยองก็ได้แต่ยิ้มๆ เด็กนี่ยังไม่รู้สินะว่างานที่จะต้องทำหนะ มันไม่ใช่งานดูแลคนป่วยธรรมดา........ฮันกยองยิ้มอย่างเจ้าเล่ แล้วเดินเข้าบ้านไป
.
.
.
.
.
.
“ใครมาหรอครับพี่ ? ” คยูฮยอนถามพี่ชายด้วยความสงสัยเพราะปกตินอกจากเรียวอุคแล้วฮันกยองจะไม่เดินไปส่งใครเลย
“อ๋อ เขามาสมัครงานหนะ”
“ใคร ใครกันที่กล้ามารับงานนี้ มันช่างโง่จิงๆ หึ” คยูฮยอนแสยะยิ้มแล้วถามด้วยความสมเพช ไม่ใช่สมเพชคนอื่นแต่เป็นการสมเพชตัวเองต่างหาก
“ผมจะทำให้มันรู้เลยว่าการที่รับงานนี้ มันคนนั้นคิดผิด” คยูฮยอนเอ่ยอย่างจิงจังและอยากรู้ว่าคนๆนั้นจะทนอยู่กับอาการป่วยของเขาได้นานแค่ไหน
“พี่ว่านาย หน้าจะเห็นคนๆนั้นก่อนนะ แล้วนายค่อยพูดแบบนี้” ฮันกยองเอ่ยแล้วคิดถึงหน้าที่น่ารัก ไร้เดียงสาจนไม่กล้าที่จะทำลายของซองมิน
“มันเป็นใครกัน ทำให้พี่พูดแบบนี้ 555++”
“ลี_ซอง_มิน”
อ่า....แล้วแบบนี้ซองมินจะเจอกับอะไรบ้าง
อยากรู้ ขอแค่เม้นให้มีแรงอัพตอนต่อไปก็พอ
จุ๊บๆ
ความคิดเห็น