คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เริ่มคดีมีแต่เรื่องวุ่น
เช้าวันต่อมา
"จ๊ากกกกกก สายแล้ว สายแล้ว ทำไงดี"งืมๆ-_-เสียงอารายอ่า
"ว๊ากกกกกก"O-O เสียงคุ้นๆแฮะ เหมือนจะมาจากหน้าต่าง
ฉันค่อยๆชะโงกหน้าออกไปทางหน้าต่างด้วยความงัวเงียเพราะเพิ่งตื่น และสิ่งที่ฉันเห็นก็ทำให้ฉัน...
"ก๊ากกกกก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ ^o^"พี่โฉมที่อยู่บ้านข้างๆหกล้มหัวขะมำอยู่กับพื่น (ฉันลืมบอกไปว่าหน้าต่างบ้านพี่โฉมเปิดอยู่)
"ยัยสวีท ตื่นแล้วหรอย่ะ หล่อนขำอะไรไม่ทราบ ไม่เคยล้มไง๊!!"ค่ะหนูไม่เคยล้มได้เหมือนพะยูนเหมือนพี่ ว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่า^^
"ค่ะๆพี่ เดี๋ยวหนูไปอาบน้ำก่อนนะค่ะ^^"
จากนั้นฉันก็หมุนตัวเดินจากมา แต่เสียงของหล่นก็ยังคงดังเป็นระยะๆ เนี้ยหรอ สุดสวยประจำซอย 555+
ณ ที่เดิม(ตรงไหนฟ่ะ)
"ฮัลโหลมีใครอยู่มั้ยค่ะ"ฉันตะโกนออกไปด้วยเสียงแจ่มใสหน้าประตูบ้านของคุณลุงหัตถ์ทอง วันนี้ตั้งใจมาสืบโดยเฉพาะ
"ใครหน่ะ" เอ่ะ!!! เสียงใครอ่ะ คุ้นๆนะเนี้ย
จากนั้นก็มีชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินออกมา แต่ว่า....ผู้ชายคนนี้นุ่งแค่ผ้าผืนเดียว O-O
"ว้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"
"ย้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก"
"O{}O"
"TT^TT"
"ว้ายตายแล้วคุณหนู"เมื่อได้ยินเสียงของคนใช้หญิงฉันก็รีบหันหน้าหนีความอุบาทว์ตาตรงหน้า โฮก!!!....ความบริสุทธิทางสายตาของฉันหายไปหมดแล้วววววววววววววววววววววววววววว TT^TT
"แม่อิ่มช่วยป๋มโด้ยยยยยยยยยยยยยย"
"ค่ะคุณหนู ใครก็ได้มาช่วยพาคุณหนูไปแต่งตัวที"จากนั้นฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้า(หูดีจริงจริ๊ง)เดินมาหาฉัน O^Oอย่าฆ่าฉันน๊า.....
"คุณสวีทค่ะ เชิญด้านในค่ะ"
จากนั้นฉันก็เดินตามคนที่ตาโล่งโจ่งเรียกว่าแม่อิ่มไปในห้องรับแขกของตัวบ้าน เมื่อเข้ามาแล้วฉันก็นั่งรออยู่บนโซฟานั้นอยู่นานสองนาน โอ๊ย...คุณลุงขา ให้หนูตายสักชาติก่อนดีมั้ยถึงจะมาได้เนี้ย นานแท้หล่ะ
10 นาทีผ่านไป
"คร่อก...ฟี้...คร่อก...ฟี้....."(ไม่ต้องสงสัยหรอกค่ะว่าเสียงใคร เสียงยัยสวีทเนี้ยแหละ หลับได้หลับดี นิ่งเป็นหลับ ขยับก็หลับได้ ~ จากผู้เขียน)
ชายหนุ่มผู้หนึ่งเดินลงมาพร้อมใบหน้าหล่อเหลา เมื่อมองเห็นสวีทกำลังหลับน้ำลายยืดอยู่จึงตั้งใจจะเข้าไปปลุก เขาใช้นิ้วมือเรียวสวยจิ้มลงบนแก้มของยัยสวีท
"อื้ออออออ แจ่บๆ"เสียงครางของยัยสวีท
ชายหนุ่มค่อยๆนำมือของเขาเขย่ายัยสวีทเพื่อให้ตื่นด้วยความเบามือที่สุด กลัวมันเจ็บรึไงหา!!
"อย่ายุ่งสิ ฉานจาเกนข้าวน๊า"โห่.....ดูมัน-_-^
เมื่อสุดหนทางที่จะปลุกแล้ว ชายหนุ่มก็เลยได้แต่นั่งคอยจนกว่าสวีทจะลุกจากนิทราได้
"อ้าว...ตาวินรู้จักกับหนูสวีทหรอ"
"ไม่หรอกครับพ่อ ผมแค่มาดูอาการเท่านั้น"
"อื้อออออออ"โอ๊ย...ตาพวกนี้คนจะหลับจะนอนมาทำเสียงดังอยู่ได้
แล้วฉันก็ค่อยๆลืมตาขึ้นมาและพบว่า นี้ไม่ใช่บ้านของฉัน อ่ะจ๊ากกกกกกกก
"อ้าวหนูสวีทตื่นแล้วหรอ"นั้นคุณลุงนี้มากับใครหน่ะ แล้วที่นั่งข้างๆฉันนี้ใครอ่ะ งงนะเนี้ย ขอรื้อฟื้นความทรงจำสักแป๊ป.......อ๋อ....อื้ม....รู้แล้ว....ถ้างั้นตานี้ก็ต้องเป็นตาโล่งโจ่งอ่าดิ อื้ม.....เย้ย!!!O{}O
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้นหล่ะหนู อ๋อ...ลืมแนะนำ ที่อยู่ข้างๆลุงและก็ข้างๆหนูนี้เป็นหลานของลุงเอง หนูคนนี้ชื่อ ชีวา ส่วนที่นั่งข้างๆหนูชื่อ ชีวิน รู้จักกันไว้นะ"เอ่ออ...ค่ะ หนูโคตรจะอยากรู้จักเลย
"หวัดดีนะ เธอชื่อสวีทใช่มั้ย"ถามทำมายย่ะตาโล่งโจ่ง อยากรู้ไปหนักพระเศียรส่วนไหนของนายมิทราบ
"ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะพี่สวีท"
"จ้าน้องชีวา"(เปลี่ยนอารมณ์ไวจังนะยัยสวีท~จากผู้เขียน)
"เอาหล่ะ เดี๋ยวอาต้องไปคุยธุระข้างนอก เรื่องคดี วินช่วยจัดการหน่อยได้มั้ย"อ้าว....คุณลุง ทำไมถึงโยนตัวซวยอย่างอีตาโล่งโจ่งมาให้หนูหล่ะเนี้ย
"ครับ^^"หน้าชืนตาบานจริงๆนะย่ะตาโล่งโจ่ง
"งั้นก็ดี ส่วนหนูวาก็ช่วยอะไรได้ก็ช่วยนะลูก"
"ค่ะคุณอา"
หลังจากที่คุณลุงหัตถ์ทองสั่งเสีย(ยังไม่ตายเฟ้ย)แล้ว ตาโล่งโจ่ง(เรียกชื่อมันไม่ค่อยเต็มปาก) น้องชีวา และฉันก็เดินไปที่เกิดเหตุ อันเป็นห้องเก็บของส่วนตัวของคุณลุง ข้างในนั้นมีบางส่วนถูกรื้อกระจัดกระจาย และบางส่วนยังคงสภาพดีไว้ นี้คนที่มาปล้นมันคิดยังไงของมันฟ่ะเนี้ย คนสวยงง O-O?(กล้าพูดเนอะ~จากผู้เขียน)
"เอาหล่ะ เธอจะทำอะไรก็ตามสบาย แต่อย่าทำเหมือนเมื่อกี้นี้ก็แล้วกันนะ"นี้ตาโล่งโจ่ง อย่ากวนพระบาทาเดี๋ยวโดน!!
"ฉันไม่ทำอะไรอุบาทว์ๆอย่างนายหรอกนะ นายโล่งโจ่ง"
"เธอว่าใครฮ่ะ!!"หยึ้ย ตานี้น่ากลัวแฮะ
"เปล๊า ฉันพูดลอยๆ ใครอยากรับก็รับ"
"ฮึ อย่าให้รู้นะ"เออ...ใครจะให้นายรู้ง่ายๆหล่ะ ตาบ้า
จากนั้นฉันก็ค้นทั่วๆบริเวณ แต่ดูท่าหลักฐานมันคงหายไปกับกาลเวลาแล้ว เฮ่อออออ....เหนื่อยใจจริงๆเล้ยยยยยยยยยยยยย แต่แล้วสายตาของฉันก็ไปเห็นบางอย่างเข้า เส้นผม!!! ยาวด้วย ^o^ในที่สุดก็ได้หลักฐานเสียที่ เย้!!!
"นี้เธอยกไม้ยกมือขึ้นมาทำไมกัน"อ้าวเฮ้ย!! ลืมตัวอีกแล้วเรอะ ToT
"ยืดเส้นยืดสายหน่ะ แฮะๆ"(ไหลไปเรื่อยนะแก~จากผู้เขียน)
และแล้วเมื่อได้หลักฐานก็ได้เวลาชิ่งกลับบ้าน(เหมือนไปขโมยอะไรใครเลยเนอะ-_-^) ในที่สุดฉันก็ได้หลุดออกมาจากสายตาอันอำมะหิตของตาโล่งโจ่งซะที^^
"นี้ฉันกลับก่อนดีกว่านะ เดี๋ยวค่อยมาดูใหม่ นายก็ไม่ต้องมานั่งเฝ้าฉันอย่างนี้ก็ได้ มันอึดอัดน่ะย่ะ>o<"
"แล้วถ้าเธอขโมยของของอาฉันขึ้นมาหล่ะ"นี้!!! ฉันดูไม่น่าไว้ใจขนาดนั้นเชียวเร๊อะ หน้าตาของฉันออกจะดีมีสกุล มาว่าฉันอย่างนี้เดี๋ยวฟ้องเสด็จพ่อ กับ เสด็จแม่เลย><(ถ้าจะเป็นเอามากนะเนี้ยนางเอกฉานนนนน~คนเขียน)
"เอาเหอะ ฉันขี้เกียจเถียงกับนายแล้ว ขืนพูดมากกว่านี้ก็จะหาว่าฉันร้อนตัวอีก"
"รู้ตัวก็ดีนะ"
"เชอะ!!!"
จากนั้นฉันก็สะบัดหน้าเดินหนีออกไปจากห้อง โว้ยยยยยย......หมั่นไส้อีตานี้จัง เนี้ยถ้าไม่เห็นว่าเป็นหลานของคุณลุงหัตถ์ทองหล่ะก็นะ ฉันชกหน้าแหกแล้วววว!!!! ในขณะที่ฉันกำลังเดินออกไปนั้นเอง คุณลุงหัตถ์ทองก็เดินเข้ามาชวนฉัน
"หนูสวีททำไมไม่อยู่ทานข้าวกลางวันด้วยกันก่อนหล่ะ"
"เอ่อ....จะดีหรอค่ะ คนแถวนี้ยิ่งดุอยู่ด้วย"แล้วฉันก็หันไปทางนายโล่งโจ่งที่เดินออกมาพอดี
"ลุงครับ ถ้าเค้าไม่อยากอยู่ก็ไม่ต้องไปชวนเค้าหรอก ดีซะอีก"นี้ตาชีวิน(รู้ชื่อเค้าแล้วหรอย่ะ~ผู้เขียน)มันจะมากไปแล้วนะ
"งั้นหนูอยู่ทานก็ได้ค่ะ"หึ!!นายโล่งโจ่ง แล้วเราจะได้เห็นดีกัน
ณ โต๊ะอาหาร(ที่มีบรรยากาศชอบก๊นชอบกล-_-")
ฉันที่กำลังมองดูอาหารที่พวกคนใช้ว่างลงบนโต๊ะอยู่นั้นถึงกับน้ำลายไหลยืด เพราะหิวแล้ว แต่ด้วยต้องรักษามารยาทที่ดีเลยจำเป็นต้องเก็บอาการ
"นี้เธอ ไปตายอดตายอยากมาจากไหนกันถึงได้มองอาหารอย่างกับไม่เคยกินซักสิบชาติ ก็เข้าใจอ่านะว่าบ้านเธอไม่ค่อยมีอะไรให้กิน 555+ ^O^"หน่อยอีตาบ้า!!! กล้าสบประมาทฐานะครอบครัวฉันเรอะ ให้มันรู้ซะบ้างว่าครอบครัวฉันฐานะดีขนาดไหน เหอะ!!
"ไอ้ที่ว่าไม่มีอะไรให้กินเนี้ย เค้าก็อยู่ดีกินดีมากกว่านายแล้วกัน"
"ถึงว่า พุงยื่นเชียว"
"ต๊าย>O< นี้นายหยาบคายมากๆรู้ตัวมั้ย ชิ! ฉันไม่คุยกับนายแล้วย่ะ"
"ตามใจเธอเถอะ อย่างกับฉันอยากคุยกับเธอมากนักแหละ"
"ก็นาย..."ไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคคุณลุงหัตถ์ทองก็ปรามพวกเราสองคน
"จะทะเลาะกันให้ได้อะไรขึ้นมาหล่ะ กินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวกับข้าวเย็นหมด"
"ค่ะ/ครับ"
แล้วฉันก็ก้มหน้าก้มตากินโดยไม่ดูสายตาคนรอบข้าง ชิ!! คอยดูนะ ฉันต้องหาทางแก้แค้นนายให้ได้ ตาโล่งโจ่ง จากนั้นฉันก็เงยหน้าขี้นมา แต่ก็ต้องแปลกใจ เมื่อสายตาคนทั้งห้องมองฉันอยู่ อ้าว ทำไมมองกันอย่างนั้นหล่ะเนี้ยO_o
"ท่าทางเธอจะตายอดตายอยากจริงๆนั้นแหละ ถึงได้กินซะ 555+"หน่อยตาบ้า นายจะกัดฉันไปให้ได้สวรรค์วิมานอะไรกันฮ่ะ
"ปล่อยเค้าสิค่ะพี่วิน พี่เค้าคงเหนื่อย ไม่เหมือนพี่หรอก มัวแต่กวนประสาทเค้าอยู่ได้"โอ้โฮ้ พูดได้ถูกใจพี่มั่กมากๆเลย ก๊ากๆ^^
"ถูกแล้วค่ะน้องวา ขอตีมือหน่อยน๊า แป๊ะ"ฮ่าๆได้ทีทับถมตานี้เลย หุหุซะใจเป็นบ้า ^O^
"นี้ยัยวา เธอเป็นน้องใครกันแน่"
"น้องพี่สวีทค๊า"ก๊ากกกกกกกกก...................ซะใจจังเลยโว้ย
"เอาหล่ะพอๆ จะทะเลาะกันให้ได้อะไรอีกหล่ะเนี้ย เกรงใจคนที่ร่วมโต๊ะอาหารกับเราหน่อยสิ กินเร็ว ไม่งั้นอาจะไม่ให้กินแล้วนะ"และแล้ว คุณลุงก็ปราม(-_-*)
ความคิดเห็น