รวมเรื่องสั้นฉบับบารามอส

ลำดับตอนที่ #3 : ฮันเซล + เกรเทล ภาคพิสดาร นำแสดงโดยคู่หู L&L

****หมายเหตุ   ขอให้เปลี่ยนภาพลักษณ์เดิมๆเป็นฉากกระท่อมน้อยในป่า  มีพ่อ แม่  พี่ชายฮันเซลลูคัส  น้องชายเกรเทลลอเรนช์  ดูเหมือนครอบครัวจะสงบสุขถ้าไม่ใช่ว่าลอเรนช์หน้าบูดตลอดเวลาเช่นเคย

++**++**++**++**++**++**++**++**

ณ กระท่อมริมป่า  ที่อยู่ของฮันเซลลูคัสและเกรเทลลอเรนช์

" ...พ่อจะแต่งงานใหม่!!! น้องลอรี่ช่วยพี่ห้ามพ่อหน่อยซิ" เสียงเอ่อ..ซาตานลูคัส ( นึกสภาพลูคัสตอนเด็กๆเข้าไว้ ) โวยวายขึ้นเมื่อได้ยินข่าวใหม่จากปากพ่อและหันไปขอความช่วยเหลือจากน้อง (ที่ตอนนี้จะเรียกลอรี่หรืออะไรก็ได้เพราะยังปามีดไม่เป็น)

แม่ของฮันเซลลูคัสเเละเกรเทลลอเรนช์เสียชีวิตไปตั้งแต่ตอนที่พวกเขายังเด็ก  ปีกว่าๆหลังจากแม่ตายพ่อก็มาบอกว่าจะแต่งงานใหม่เสียแล้ว

ไม่มีใครสามารถคัดค้านการแต่งงานของพ่อได้เพราะแม่ใหม่ของพวกเขามีเงินและหากแต่งงานกับพ่อ  พ่อก็จะไม่ต้องทำงานหนักอีกต่อไป.....

งานแต่งงานของพ่อเริ่มขึ้นท่ามกลางความไม่พอใจของลูกๆทั้งสอง...ลูคัสก็ได้แต่ยิ้มเพื่อความสุขของพ่อ  ส่วนลอเรนช์...ตอนนี้ทำท่าว่าจะลาสิกขาบวชแต่เด็กและพูดน้อยลงเรื่อยๆ

สองพี่น้องลูคัสและลอเรนซ์ไม่ชอบแม่เลี้ยงใหม่เอามากๆ

แม้ว่าแม่เลี้ยงนั้นจะช่วยคุณพ่อทำงาน และใจดีกับทั้งคู่เหมือนแม่แท้ๆ

ทั้งสองมีความคิดอยู่ว่า
..เเม่เลี้ยงของเขานั้นมีเชื้อสายจากแม่มด และที่แต่งงานกับพ่อของลูคัสและลอเรนช์ก็เพื่อจะจับพวกเขาไปกิน!!!!

วันเวลาผ่านไปนาน...ลูคัสและลอเรนช์ก็เติบโตเป็นเด็กน้อยน่าตาน่ารัก  ฮันเซลลูคัสอายุสิบขวบในขณะที่เกรเทลลอเรนช์อายุแปดขวบ

แต่กระนั้นความคลางแคลงใจในตัวแม่เลี้ยงของเด็กทั้งสองก็ยังไม่หมดไป  ลูคัสเเละลอเรนช์มักมาปรึกษาเรื่องแม่เลี้ยงกันเงียบๆในโรงนา  ส่วนแม่เลี้ยงก็พยายามทำดีกับฮันเซลลูคัสและเกรเทลลอเรนช์...สองพี่น้องได้เเต่ปลอบใจกันว่าหล่อนก็แค่ทำดีเพื่อหลอกพวกเขา....

และแล้ว...วันนั้นก็มาถึง

พ่อของฮันเซลลูคัสและเกรเทลลอเรนช์ล้มป่วยเพราะเมื่อวานตากฝน ประจวบเหมาะกันกับที่เเม่เลี้ยงก็เสกสรรปั้นเรื่องว่าต้องไปเก็บยาในป่ามารักษาและชวนฮันเซลลูคัสเเละเกรเทลลอเรนช์ไปด้วย

แม่เลี้ยงเอาขนมปังก้อนโตใส่ตระกร้าให้ลูคัสถือ  ส่วนลอเรนช์ก็ให้ถือกระเช้าขวดแก้วใส่น้ำดื่ม....

ทั้งสามพากันเดินเข้าป่าลึก  ลึก  ลึกขึ้นเรื่อยๆจนฮันเซลลูคัสและเกรเทลลอเรนช์จำทางกลับบ้านไม่ถูกหากโดนทิ้งไว้ที่นี่

เพื่อเป็นการเผื่อเหลือเผื่อขาด  ลอเรนช์ก็สะกิดลูคัสยิกๆ

" นี่...ฉันว่าเราทุบขวดแก้วนี่โรยไว้ตามทางดีมั้ยลูคัส  เผื่อยัยนี่ทื้งเราที่กลางป่านี่" 

" ใจเย็นๆน้องลอรี่  มันจะกระโตกกระตากไปถ้าเราทุบขวดแก้ว" ลอเรนช์เริ่มหน้าบูดที่ทำอะไรไม่ได้กับสรรพนามเรียกชื่อที่ทำให้แสนคันไม้คันมืออย่างนั้น

" เอางี้  เดี๋ยวเราช่วยกันบิขนมแล้วทิ้งตามรายทางไปเรื่อยๆ เราจะได้กลับบ้านถูก "
ลูคัสเสนอความคิดให้แก่น้องชายที่น่ารักผู้ห่วงสวัสดิการของตัวเอง

"งั้นพวกสัตว์ป่าก็เก็บกินหมดดิพี่ลูคัส " เกรเทลลอเรนช์ออกความเห็น

เมื่อกี้ได้ยินอะไรเเว่วๆวะ
นี่หรือว่าลอรี่ยอมเรียกเราว่าพี่ลูคัส!!!

"  นะ...น้องลอรี่  น้องยอมเรียกพี่ว่าพี่แล้วเหรอ?"

" เอ่อ..... "

" ทีนี้เราก็คงเป็นพี่น้องที่รักกันจริงๆแล้วสินะ พี่ล่ะเป็นห่วงน้องจริงๆเวลาน้องทำหน้าบูด..."

" คืองี้...." 


" น้องลอรี่ของพี่ไม่ค่อยยิ้มเลยรู้มั๊ย  พี่น่ะอยากให้เรายิ้ม...ตอนเด็กๆที่ลอรี่ของพี่ยิ้มน่ารักจะตาย "

ระหว่างที่ลูคัสพล่ามถึงความปลาบปลื้มยินดีที่น้องชายยอมเรียกพี่ให้ลอเรนช์สะอิสะเอียนอยู่อย่างั้น  เส้นอารมณ์ลอเรนช์ก็กำลังสั่นระริก

ไม่น่ายอมเรียกมันว่าพี่เล้ยยยยย
แค่ยอมให้มันเรียก "ลอรี่" ก็จะบ้าตายอยู่แล้ว
นี่ยังมีคำว่า "น้องลอรี่ของพี่" ให้ชวนอ้วกตามมาอีก
...เริ่มอยากเรียนปามีดสั้นแล้วสิ...

" ลูคัส...." 

" อ่าว ... ไม่เรียกพี่เเล้วเหรอ "

" -*- "

" โอเคจ๊ะ =__=  ลูคัสก็ลูคัส " 

" ฉันบอกนายว่าถ้านายใช้ขนมปังโรยตามทางตัวอะไรต่อมิอะไรก็มาเก็บไปกินหมดสิ"

" ไม่ได้รหรอกลอรี่  ผู้กำกับเขาบอกบทมางี้....เราก็ต้องทำเป็นไม่รู้เรื่อง=____="

" เหรอ?  =_____="

++**++**++**++**++**++**++**++**++**++**++**

เป็นไปตามที่ทั้งสองคนคาดไว้  เเม่เลี้ยงพาพวกเขาเลี้ยวไปเลี้ยวมาลัดเลาะไปตามป่าลึก  สุดท้ายก็หายตัวไป  จะเดินตามเศษขนมปังที่โรยไว้ก็หายเกลี้ยง  สองพี่น้องต่างขั้วจึงเดินท้องร้องเข้าป่าไปเรื่อยๆหวังหาทางออก....

แต่เเล้ว...
ด้วยความดวงกุดหรือโชคดีก็ไม่ทราบ  ทำให้สองพี่น้องได้พบกับบ้านหลังหนึ่งที่ใจกลางป่านั่นเอง

บ้านที่ทำจากขนมทั้งหลัง...มีคุ้กกี้เเผ่นใหญ่เป็นฝาบ้าน  ลูกกวาดสีสวยเป็นเสา ขนมสายไหมสีต่างๆเป็นพุ่มไม้อยู่รอบๆบ้าน  ด้วยความหิวสองพี่น้องจึงกินส่วนต่างๆของบ้านโดยไม่ยั้ง....

..อนิจจา...
หลังจากนั้น  ทั้งสองก็ไม่รู้สึกตัวอีก.....

++**++**++**++**++**++**++**++**++**++**++

ที่นี่ที่ไหน?....
แล้วนี่กลิ่นอะไร....
หอมจัง....
เหมือนขนมหวาน.....

ฮันเซลลูคัสค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อพบกับบ้านที่ทำจากขนมทั้งหลังอีกครั้ง  เพียงแต่ว่าตอนนี้เขาอยู่ในบ้าน และถูกจับมัดไว้กับน้องสุดที่รักที่ยังสลบไสลไม่ได้สติ ที่นี่ที่ไหนก็ไม่รู้  แต่ภาพที่เห็นตรงหน้าบ่งบอกว่าคนที่หันหลังฮัมเพลงให้เขาฟังอยู่เป็นมนุษย์...

" ที่นี่ที่ไหน?..."
เขาเอ่ยถามเสียงแผ่วเบา  ก่อนคนที่หันหลังกลับมาจะทำให้เขากลัวอย่างสุดชีวิต  กลัวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน  กลัวจนกรีดร้องออกมาไม่ได้....

เส้นผมสีน้ำเงิน  ร่างสูงๆที่คุ้นเคย  นัยน์ตาสีน้ำเงินที่เห็นจนเจนตา บ่งบอกว่าไอ้คนที่ยืนแต่งตัวเป็นผู้หญิงแก่นั่น...

คือเจ้าชายโรเวณแห่งเจมิไน!!!!

ฟังดูคงไม่ใช่เรื่องยากหากจะยอมรับ  หากคุณเจ้าชายที่เคารพรักไม่ได้ปรากฎตัวในสภาพครึ่งชายครึ่งหญิง!!!!

เขาอยากจะร้องไห้แล้วกรีดร้องดังๆกันไปข้างว่าภาพที่อยู่ตรงหน้ามันอุบาทว์ได้แค่ไหน  แต่ก็ทำได้เพียงดิ้นขลุกขลักให้ลอเรนช์ตื่นขึ้นมาช่วยกันดูภาพอัปปรีย์นี่...

" เฮ้ย!!!! " 

ลอเรนช์ร้องเสียงหลงทันทีที่เห็นภาพสุดสยอง  คราวนี้สองพี่น้องช่วยกันดิ้นสุดชีวิตเพื่อหลุดจากพันธนาการหรือไม่ก็ตื่นจากฝันร้ายโดยเร็วที่สุด!!!

ส่วยทางด้านโรเวณก็หนักใจไม่เเพ้กันที่รับบทนี้  โดยเฉพาะเมื่อเห็นสีหน้าของฮันเซลลูคัสเเละเกรเทลลอเรนช์ว่ารับไม่ได้ขนาดไหน  เขายิ่งอยากจะเอาหัวมุดลงหม้อที่มีน้ำเดือดๆนั่นไปซะ  แต่ด้วยหน้าที่อันจีรังทำให้เขาต้องแสดงต่อ

" บ้านของฉันเองจ๊ะ^___^"

อ๊ากกกกกกก แค่เเสดงเป็นหญิงก็แทบเเทรกเเผ่นดินหนี  นี่ยังต้องมาเป็นคนแก่อีก...เรื่องหน้าขอแสดงเป็นแบคทีเรียหรือไม่ก็ไม่ต้องให้เขาแสดงจะดีกว่า!!!

" อ๊ากกกกกกกกกกซ์  ปล่อยยยยพ้มมมมมมม!!!!!"สองพี่น้องกรีดร้องออกมาโดยมิได้นัดหมาย  สีหน้าบ่งบอกว่ารับไม่ได้อย่างสุดๆเล่นเอาซะโรเวณหน้าเสีย

ไอ้พวกเด็กเวรนี่....
รับมุกหน่อยไม่ได้หรือไงวะ....
เดี๋ยวปั๊ดลากเข้ามุมมืดเลยนี่!?!

" ไม่ต้องตกใจไปนะฮ้า....พี่สาวคนนี้ไม่ทำอะไรเด็กที่น่ารักเเบบนี้หรอกฮะ^^" โรเวณดัดเสียงเต็มที่  บทที่ได้วันนี้คือแม่มด  ในฐานะเดอะเมจิกปรินซ์ผู้ลือชื่อไม่ว่าอะไรก็ต้องเด็ดขาด แม้กระทั่งการเป็นกระเทย!!!!

ทางด้านฮันเซลลูคัสและเกรเทรลอเรนช์เกิดอาการช็อคซีเนม่าสุดขีดชนิดหมดสภาพ  ยิ่งแม่มดนั่นพูดคะขามากเท่าไหร่ พวกเขาก็ยิ่งช็อคจัดมากเท่านั้น...

....เหตุการณ์ตอนนี้ก็ใกล้เคียงเคสโคม่านั่นเเหละ...
ลูคัสเกิดอาการน้ำลายจะฟูมปาก  ส่วยลอเรนช์กำลังสวดมนต์ขอให้ตัวเองไปเกิดใหม่โดยเร็วที่สุด  ท่ามกลางการฉีกยิ้มอย่างเป็นมิตรที่สุดจากโรเวณที่แต่เป็นเเม่มดในชุดแม่ครัวสีหวานจ๋อย

สยองสุดๆ.....

" เอาพวกผมไปต้มเถอะคร้าบบบ  อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยT^T" ลูคัสพนมมือท่วมหัวร้องขอชีวิตอย่างน่าเวทนา

" ไปเกิดใหม่ได้แล้วล่ะคร้าบบบ  อย่ามาวนเวียนสร้างความไม่สงบให้พวกเราเลย" ลอเรนช์เปรยขึ้นต่อจากพี่ชาย

ช่างเป็นคำพูดที่เปรียบเสมือนน้ำกรดราดรดบนหัวใจดวงน้อยๆของโรเวณ......

นี่ฉันอุตส่าห์ทำเต็มที่เพื่อพวกนาย...
แล้วพวกนายทำกับแบบนี้...
..อย่าหวังเลยว่าจะได้รับการให้อภัย!!!!

ว่าแล้วแม่มดก็จัดการต้มน้ำร้งน้ำร้องตระเตรียมเต็มที่  กะว่าต้มมันซะคืนนี้ไปเลย..จบเรื่องจบราวไป...

" น้องลอรี่  น้องว่านี่เป็นแผนของแม่เลี้ยงเราหรือเปล่า?" ฮันเซลลูคัสเอ่ยถามน้องชายที่ตอนนี้สวดคาถาขับไล่วิญญาณอยู่

" นายว่ายัยกะเทยแม่มดนี่เป็นยายของพวกเราหรือเปล่าล่ะ? " เกรเทลลอเรนช์ถามลูคัสกลับ

" ฉันมั่นใจว่าฉันไม่มียายเป็นกะเทย...." 

" ทำไมเราไม่ลองถามเขาดูล่ะว่ารู้จักแม่เลี้ยงเราหรือเปล่า" แต่คำตอบที่ได้กลับมาคือการส่ายหน้าวืดๆด้วยความสยองขวัญจากพี่ชาย

" ฮันเซลลูคัส!!! เกรเทลลอเรนช์!!! ลูกอยู่ไหน!!! " เสียงเเม่เลี้ยงของทั้งสองตะโกนขึ้นมาสกัดความสยองขวัญ

" แม่ค้าบบบบบ  พ้มมมมอยู่นี่!!!! " โดยไม่ต้องนัดหมายทั้งสองรีบตะโกนส่งเสียงออกไปทันที  ส่งผลให้แม่มดโรเวณรีบหันขวับไปด้วยความตกใจ

เมื่อแม่เลี้ยงของลูคัสและลอเรนช์ได้ยินเสียงตะโกนก็รีบเดินตามไปก่อนจะพบกับบ้านขนมหลังใหญ่  แต่ตอนนั้นไม่มีเวลามาสนใจอะไรทั้งนั้นนอกจากช่วยลูกๆทั้งสอง

" ฮันเซลลูคัส  เกรเทลลอเรนช์ของเเม่!!! "

คุณแม่ผู้ใจดีรีบเปิดประตูเข้าไปโดยไม่ต้องมานั่งคิด  ก่อนจะพบกับลูกๆที่โดนมัดไว้บนโต๊ะกับ  เอ่อ กะเทยโรเวณก็ละกัน=___=

" จับลูกฉันมามัดทำไม  แกเป็นใครห๊ะ? "

" ใจเย็นๆสีฮ้าคุณพี่  ลูกของคุณพี่โดนน้องมัดไว้ก็เพราะเด็กๆมาขโมยของน่ะสิ"โรเวณจีบปากจีบคออธิบายตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จเต็มที  พลางเเช่งกอขอคอในใจที่บังอาจมาขัดลาภ

" ขโมยอะไรลูก...ลูกของแม่ไม่ได้ทำใช่ไหม "

" เด็กๆบอกคุณแม่ไปสิฮ้าว่าเมื่อวานมาแอบกินอะไรที่นี่ " 

โรเวณส่งสายตาวิบๆชวนให้นึกถึงเหตุการณ์เมื่อวานที่พวกเขามาแอบกินฝาบ้านหลังนี้พอรู้ตัวอีกทีก็อยู่ในสภาพนี้แล้ว....

" อีธ่อ..ถ้ารู้ว่ากินแล้วจะมาเจอเรื่องสยองแบบนี้ผมไม่กินหรอก" ลูคัสบ่นพึมพำ

" ยอมอดตายที่กว่าเจอกะเทยควายนี่.." ลอเรนช์รู้สึกจะพูดได้ตรงกว่าแทงใจดำท่านเมจิกปริ๊นซ์เข้าเต็มๆ

สองดอกแล้วนะแก.....

" เด็กๆไม่ได้ตั้งใจใช่มั๊ยจ๊ะ^-^" 

"ครับ!" ทั้งลูคัสและลอเรนช์ตอบพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย...

" งั้นปล่อยลูกฉันได้แล้ว  จะเรียกค่าเสียหายเท่าไหร่ก็เอาเลย..."คุณเม่ประกาศจนโรเวณต้องตัดสินใจปล่อยตัวเด็กๆไป

++**++**++**++**++**++**++**++**++

" แม่ตามหาลูกแทบแย่เเน่ะ  วันหลังไม่เอาอีกแล้วนะ "

คุณแม่เอ่ยขึ้นหลังจากฮันเซลลูคัสเเละเกรเทลลอเรนช์รอดพ้นมาจากบ้านและเจ้าของบ้านอันน่าสะพรึงกลัว

" ขอโทษครับ...แม่ " 

" หือ  ลูกยอมเรียกแม่ว่าแม่แล้วเหรอ " 

" พวกผมขอโทษครับที่คิดว่าแม่เป็นแม่มดมาก่อน  ตอนนี้พวกผมรู้แล้วครับว่าแม่รักผม " ลูคัสฉีกยิ้มพลางจับมือแม่เลี้ยงไว้ส่วนอีกข้างลอเรนช์ก็จับไว้เช่นกัน

" แต่ผมอย่ากรู้ว่าป้าที่จับตัวพวกเราไปเมื่อกี้เค้าเป็นแม่มดเหรอครับ? " ลอเรนช์เอ่ยถามอย่างสงสัย

" แม่ก็ไม่รู้  แต่ทางที่ดีเราอย่าไปเเถวๆนั้นอีกเลยดีกว่านะ^___^ " 

แล้วสี่พ่อแม่ลูกก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขชั่วนิรันดร์...


อ๊ะๆๆ  ยังไม่จบง่ายๆหรอก..เรื่องนี้น่ะ

หลายปีผ่านไปฮันเซลลูคัสได้ไปเรียนด้านไสยเวทย์หมอผี ส่วนเกรเทลลอเรนช์ก็เป็นหลวงพ่อที่โบสถ์  สองพี่น้องช่วยกันหาเงินเลี้ยงครอบครัวจนพ่อและแม่เลี้ยงไม่ต้องออกไปทำงานอีก...

แต่สิ่งที่ขาดไม่ได้เป็นประจำทุกวันในตอนเย็นคือ...

ลูคัสจะดำเนินพิธีสาปแช่งขั้นสุดยอดทรมาณส่วนลอเรนช์ก็สวดมนต์อุทิศส่วนกุศลให้ไปเกิดในที่ดีๆ  ทั้งหมดนี้บำเพ็ญเพื่อ...

....คุณป้าโรเวณ ที่อาศัยอยู่ ณ บ้านขนมในป่า..


ส่วนโรเวณที่ได้รับมนต์สวดให้ไปเกิดใหม่และมนต์สาปแช่งกำลังไล่กระทืบผู้กำกับและเอาผ่ามิติเฉาะหัวคนเขียนบทเป็นที่สนุกสนาน  ที่ทำให้ดีกรีเขาต้องตกต่ำถึงเพียงนี้....

จบ

---------------------------------------------------------------------------------------------

บันทึกผู้เขียน ครั้งที่ 1 

ตัดง่ายไปนิดเนอะ  แบบว่าหาตอนจบไม่ได้=____=

เอาเป็นว่าตอนนี้เราเปิดเทอมแล้ว คงมาอัพได้น้อยลง

ฝากขอโทษเเฟนๆมา ณ ที่นี้ด้วย
--------------------------------------------------------------------------------------------

ประกาศซ้ำอีกรอบตรงนี้อีกนิกนึง....

ขอปิดรีเควสเเบบไม่มีกำหนดนะฮะ.....

คือแบบว่าเขียนไม่ทัน  พิมพ์ไม่หมด

ขออภัยทุกคนมา ณ ที่นี้

ส่วนของใครที่รีเควสมาจะรีบจัดการให้

1. เจ้าหญิงนิทราโดยเฟรินเเละคาโล ( เราก็กะจะแต่งอยู่แล้วล่ะถึงไม่มีคอมเม้นก็เถอะ)

2. หนูน้อยหมวกเเดงโดยเดอะเมจิกปริ๊นซ์ ( อันนี้ฮาแน่ รับประกัน )

3.เจ้าหญิงเงือกโดยเรนอนและคิล ( ที่จริงอันนี้อยากให้เป็นเฟรินกะคาโลมากว่า  ใครที่รีเควสมาขอเปลี่ยนได้มั๊ยคะ?)

4.สโนว์ไวท์ของเฟรินและคาโลและสมาชิกป้อมอัศวินทั้งเจ็ด ( เรื่องนี้ที่จริงเล่นได้หลายคู่นะ  มีใครสนใจเปลี่ยนไหม?)

อย่างที่เราบอกไปในวงเล็บ  ใครมีความคิดเห็นยังไงช่วยเม้นบอกด่วนเลยนะคะ  ก่อนที่เราจะลงมือแต่งไป....

---------------------------------------------------------------------------------------------

บันทึกผู้เขียน ครั้งที่ 2 

กลับมาอ่านเองก็ขำเอง 555555 

รอบนี้กลับมาอีดิธคำผิดเเละเเก้ฟ้อนให้สวยงาม หวังว่าจะชอบฮันเซลลูคัล เเละเกรเทลลอเรนซ์กันนะคะ 

Top of Form

Bottom of Form