คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ruby Of Fire :: First Genesis : GENESIS
Genesis ภาค Ruby of Fire
First Genesis : GENESIS
เด็กหนุ่มวัย 17 ปี เกาหัวยุ่งๆเป็นรังนกของเขาแกรกๆอย่างเบื่อหน่ายในขณะที่อ่านข้อความประกาศจากเว็บเกมออนไลน์จนจบ ก่อนจะ ลากเมาส์เลเซอร์ตัวจ่อย ให้เคอร์เซอร์รูปลูกศรสีฟ้าไปยังกากบาดสีแดงที่มุมบนขวาของเว็บ ยังไม่ทันที่จะได้คลิกปิด เสียงขัดจังหวะก็ดังขึ้น
“ไอ้พีซ~ อ่านหนังสืออยู่เหรอ~~~”
เสียงกวนๆดังมาแต่ไกล ก่อนที่จะปรากฏตัวผู้พูดเสียอีก ไม่นานนักประตูห้องของเจ้าของบ้านก็ถูกเปิดดังโครม!!! แบบไม่ใยดีว่ามันจะพังหรือไม่พัง
“แกมาทำไรบ้านฉันวะ ไอ้ศูนย์” เด็กหนุ่มเจ้าของบ้านหันไปถามเมื่อเพื่อนรักตัวดีเปิดประตูห้องของเขาถลาเข้ามาก่อกวนความสงบที่มีอยู่น้อยนิดในชีวิต เพราะปกติแล้วน้องสาวจอมจุ้นของเขาจะอยู่บ้านทุกวัน แต่วันนี้เธอออกไปนอกบ้านกับเพื่อน โดยแลกการหาข้อมูลจากเว็บเกมกับข้าวเย็นที่จะซื้อมาฝาก
“อะไรกันทำไมต้องทำหน้ารังเกียจฉันขนาดด้วยล่ะ ฉันเพื่อนแกนะเว้ย” ผู้มาเยือนประท้วงเมื่อเห็นใบหน้าเพื่อนรักทำหน้าเบื่อโลกอย่างสุดซึ้งเมื่อเห็นเขามาเยือน
“ถ้าแกมาวันอื่นฉันจะไม่ว่าเลยซักคำ” พีซว่าก่อนจะหันไปสนใจหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่ตัวเองเล่นอยู่ต่อ
“อะไรของแกว้า~พีซ” เพื่อนรักนามศูนย์บ่นอุบอิบแล้วเดินเข้ามาใกล้ๆ พลางเหลือบตามองหน้าจอคอมพิวเตอร์ที่พีซกำลังสนใจก่อนจะแขวะออกมา “ดูเว็บโป๊อยู่เหรอไง”
เพื่อนรักตัวดีแซวขึ้น ทำให้เจ้าของห้องอดไม่ได้ที่จะหันกลับมาด่ามันอีกรอบ
“บ้านแกสิ” พีซสบถใส่เพื่อนตัวดี “วันนี้น้องไม่อยู่บ้านเว้ย”
“อ๋อ~~~ ก็นึกว่าทำอะไรอยู่ ถึงมาไม่ได้” ศูนย์พยักหน้าหงึกๆอย่างเข้าใจความรู้สึกของเพื่อนรักดี ที่เขามาบ้านมันนี่ก็เพราะหนีน้องสาวที่บ้านมาเหมือนกัน พลันสายตาอันเฉียบแหลมไวต่อเรื่องเกมของศูนย์ก็จับโฟกัสเข้าที่หน้าจอคอมของพีซทันที “เฮ้ยๆๆๆๆๆ นั้นการแข่งขันอะไรน่ะ เลื่อนๆๆๆๆ”
“แข่งชิงID เกม Genesis น่ะ” พีซตอบเมื่อเห็นเพื่อนรักทำหน้าตาสนใจหน้าเว็บที่เขากะจะปิดไปตั้งแต่เมื่อกี้ แต่ก็ยังไม่ได้ปิดซักที
“ห๋า Genesis เหรอ!!! ตกลงประเทศไทยเราได้รับเลือกด้วยเหรอเนี่ย เจ๋งชะมัดเป็นไงล่ะประเทศไทยของเราก็เก่งเหมือนกันนะเนี่ย”
ศูนย์ทำท่าดีใจออกหน้าออกตายังกับว่าเพราะตัวเองนั้นล่ะประเทศไทยถึงได้เล่นเกมนี้
“เวอร์ไปแล้ว ยังกับแกเป็นเกมเมอร์อันดับ1 ที่ทำให้ไทยได้รับเลือกงั้นล่ะ” พีซประชดใส่ไอ้คนตรงหน้าที่มันกำลังทำท่าเบ่งสุดโต่งอยู่
“เฮ้ยไอ้พีซพูดดูถูกไป เพราะเกมเมอร์อย่างฉันตังหากเว้ยที่ทำให้ประเทศไทยได้เล่น Genesis น่ะ นี่แกไม่รู้ไงว่าเขาคัดจากความเก่งของเกมเมอร์ในประเทศนะไอ้เกมนี้อะ” ศูนย์ยังไม่วายพูดโอ้อวดความเก่งกาจในฐานะนักเกมเมอร์ของไทยคนหนึ่ง “แกไม่เล่นเกมแล้วจะรู้อะร๊าย”
“เวอร์ๆพอทีเถอะ ไปกันใหญ่แล้ว” พีซขัดคอก่อนที่ศูนย์จะพล่ามยาวเกี่ยวกับการเล่นเกมด้วยความทุ่มเทสุดแรงกายแรงใจของมันในแต่ล่ะเกมที่เคยเล่นมา
“เฮ้ย!!!!! ขนาดแม่ฉันด่าแล้วด่าอีก ฉันยังทนต่อคำด่านั่งเล่นต่อเลยนะเฟ้ยจะบอกให้ โดนหักค่าขนมอีกตังหาก แถมต้องทำงานบ้านเพิ่มด้วย ไอ้ตอนที่เขาล้างเซิร์ฟทั้งหมดเพื่อแข่งขันเก็บเลเวลชิงเกม Genesis กับประเทศอื่นอะ” ศูนย์ก็ยังพล่ามต่อไปอย่างไม่มีท่าว่าจะหยุดพักพร้อมกับทำท่าประกอบเพื่อให้ดูจริงจัง แต่สำหรับพีซมันออกจะแนวตลกคาเฟ่ที่ออกจะแป็กไปซักหน่อยมากกว่า
“แล้วแกก็โดนแม่สวดยับจนอดเก็บเลเวลไปอาทิตย์นึง ทำให้ตัวแกตกไปเป็นอันดับรั้งท้ายของลิสต์รายชื่อผู้เข้าแข่งขัน ใช่ป่ะ?” พีซพูดต่อให้จบก่อนที่เพื่อนรักจะสะอึกจนพูดอะไรไม่ออก
“รู้สึกว่านายจะเคยมาบ่นให้ฉันฟังอยู่รอบนึงนะ” พีซย้ำแล้วยิ้มมุมปากอย่างมีชัย
“เออ.......แล้วเมื่อกี้หน้าเว็บมันบอกว่าแข่งอะไรนะว่าแต่นายดูเว็บเกมด้วยเหรอไง” ศูนย์เปลี่ยนเรื่องคุยเป็นยิงคำถามใส่พีซแทน ทำเป็นไม่ได้ยินที่พีซพูดซะ ก่อนจะโดนเพื่อนรักตอกย้ำไปมากกว่านี้เรื่องที่เขาทำคะแนนอันดับรั้งท้ายของชาร์ตผู้เข้าแข่งขัน
“อ๋อ นี่น่ะเหรอ” พีซหัวเราะในลำคอ ก่อนจะลากเคอร์เซอร์ไปชี้ตรงส่วนของการแข่งขันแล้วหันมาถามศูนย์
“เออนั่นล่ะๆ” ศูนย์ถามต่ออย่างกระตือรือร้น
“ก็แข่งหาคนที่เก่งที่สุดของแต่ล่ะเกมเพื่อเอาID พิเศษ ของ Genesis ส่วนรายละเอียดฉันก็ยังไม่ได้อ่านแฮะ”
“แล้วนายคิดจะเล่นด้วยเหรอเนี่ย แปลกแฮะ........ปกติเห็นเอาแต่เป็นเด็กเรียนอ่านหนังสืออย่างเดียวแท้ๆ” ศูนย์มองเพื่อนตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตา เห็นรู้เรื่องเกมแบบนี้ก็เถอะ แต่ปกติแล้วศูนย์เองก็ยังไม่เคยเห็นเพื่อนรักของตัวเองคนนี้เล่นเกมเลยซักครั้ง เอาแต่บอกว่าเสียเวลาแล้วก็ไปอ่านหนังสือมันซะทุกที
“แพรบอกว่าให้ช่วยดูขอมูลไว้ให้ด้วย แลกกับของกินที่จะซื้อเข้ามาบ้านเย็นนี้” พีซตอบพลางเปิดหน้ารายละเอียดของการแข่งแล้วกดสั่งปริ๊นท์ทั้งเพจออกมา
“ชะเฮ้ย วันที่18? อีก3วันเองนี่หว่า ตายเป็ดแล้วยังไม่ได้ฝึกฝีมือเลย” ศูนย์ทำท่าตกใจราวกับติด ร.ซัก10วิชา เมื่ออ่านเจอเวลาและวัน ที่จะจัดแข่งขันเพื่อชิงสุดยอดเกมเมอร์ของแต่ล่ะเกม
“อะไรของแกวะ...ทำหน้ายังกับสอบตกกะอีแค่เกม” พีซด่าเข้าให้ แต่ศูนย์ก็ยังเถียงได้ต่ออย่างไม่น้อยหน้า
“ไม่ได้หรอกเว้ย!!!!! ฉันต้องชนะหมอนั่นให้ได้” ศูนย์ตะโกนออกมาอย่างตื่นเต้น ทำเอาพีซส่ายหน้าอย่างเอือมระอา ทั้งที่มันเป็นลูกคนโตแท้ๆจะว่าเล่นตามพี่ก็ไม่ใช่ อยากรู้จริงๆว่าอะไรที่ทำให้มับบ้าเกมขนาดนี้กันนะ
“นายจะเอาที่1เหรอไง.........เกมอะไร” พีซถาม มือก็กำลังหยิบกระดาษที่ปริ๊นท์เสร็จ 2-3 ใบ ออกมาตอกกับโต๊ะให้เท่ากัน
“เกมที่มีหมอนั่นไงล่ะ!!!!” ศูนย์ยิ้มอย่างมีเล่ห์นัยน์ ประกาศก้องราวกับเรื่องคอคาดบาดตาย
“หมอนั่น!?” พีซย้อนคำพูดของศูนย์อย่าง งงๆ
“เจ้า แคสเก็ตน่ะสิ!!! ที่ฉันเคยเล่าให้นายฟังบ่อยๆไง อยากรู้จริงๆว่าตัวจริงมันเป็นใครกันแน่ เล่นเกมโคตรเทพเลย ขนาดฝีมือระดับฉันยังชนะไม่ได้” ศูนย์พูดแล้วทุบโต๊ะอย่างเจ็บใจ เขาเคยแข่งกับคนที่ชื่อแคสเก็ตตัวต่อตัวมาแล้วหลายครั้งแต่ก็ยังไม่เคยชนะหมอนั้นได้เลยซักครั้งเดียว
“ฉันว่าแกอ่อนหัดเองล่ะมั้ง ศูนย์” พีซพูดเบื่อๆอย่างไม่สนใจจะถามต่อเมื่อเห็นเป็นเรื่องเดิมๆ แล้วลุกขึ้นเอากระดาษที่ปริ๊นท์มาเดินลงไปวางข้างล่าง โดยที่มีศูนย์เดินตามต่อยๆ แก้ต่างว่าตัวเองไม่ได้อ่อนหัดแต่มันอยู่ที่แคสเก็ตเก่งเกินไปจริงๆ
“อย่ามาว่ากันน้า คนที่ไม่เคยเล่นเกมอย่างนายจะมารู้อะไร ฉันเนี่ย เซโร่ หัวหน้ากิล ‘หน่อมแน้ม Jr.’ เลยนะ เจ้านั่นเก่งเกินไปตังหากเล่า” ศูนย์บ่นอุบอิบที่เพื่อนรักไม่ยอมเชื่อเขาซักที่ว่าคนที่เขาพูดถึงร้ายกาจมากจริงๆ
“เอาเถอะๆ จะเก่งจะเทพอะไร นายอยากชนะก็รีบกลับบ้านไปนั่งฝึกเกมที่ว่าดีกว่ามาเดินตามเล่าให้ฉันฟังไหมล่ะ ห๊ะ!?” พีซเตือนสติเพื่อนตรงหน้า แทนที่มันจะเอาเวลาแบบนี้ ไปฝึกให้เก่งกว่านี้ กลับเอามานั่งเล่าให้คนไม่รู้เรื่องอย่างเขาฟังซะได้ ถือเป็นเพื่อนที่ดีจริงจริ๊งแค่จัดเวลาแบ่งแยกอะไรไม่ค่อยจะเป็น
“เออนั่นสินะ!” ศูนย์ทุบกำปั้นลงบนฝ่ามือตัวเองเบาๆอย่างคิดได้ก่อนจะบอกลาเพื่อนรักอย่างรวดเร็วปรานสายฟ้าแล๊บ “งั้นฉันไปล่ะ บ๊ะบาย ไว้เจอกัน”
“เออๆ.....ตามสบาย.......” พีซตอบศูนย์อย่างเหนื่อยๆ มันแจ้นมาบ้านเขาทั้งที่บ้านมันก็ไกล พอคิดได้ก็แจ้นกลับไปไม่คิดหน้าคิดหลังอะไรเลย ทำไมมันเป็นพวกหัวซื่อบื่อได้ขนาดนี้กันนะไม่เคยสั่งเคยสอนให้โง่แท้ๆเพื่อนตู
ตกลงมันมาบ้านฉันทำไมฟร่ะเนี่ย......?
อยู่ๆคำถามนี้ก็ปรากฏขึ้นในสมองพีซเบาๆอย่างหาคำตอบไม่ได้
+---------------------------------------------------------------+
10 นาทีผ่านไป ศูนย์ก็กลับมาถึงบ้าน สะบัดรองเท้าแตะโยนไว้หน้าบ้านก่อนจะรีบวิ่งไปเปิดคอมในห้องรับแขกทันที ระหว่างที่รอคอมรันนั้น สายตาก็ไปสะดุดเอาอะไรบางอย่างบนโต๊ะทำงานกระจุกกระจิกข้างโต๊ะคอมที่เขากองซุกงานทุกอย่างเอาไว้แบบสุมๆ
‘หนังสือเรียนพิเศษ ฤดูร้อน’
...........ตายเป็ดแล้ว.........
ไปบ้านไอ้พีซมันเนี่ยจะไปยืมของไอ้พีซมันมาลอกนี่หว่า...........
“โถ่เอ๊ย........ชีวิต” ศูนย์สบถ อยากเอาหัวยุ่งๆสีน้ำตาลของตัวเองโขกคอมตรงหน้าจริงๆ อุตส่าห์ดั้นด้นไปถึงบ้านไอ้พีซมันแท้ๆแต่กลับลืมจุดประสงค์ซะได้
“จ๊าดหง่าว!!!!~”
อีก 4-5 วันค่อยไปยืมมันใหม่ล่ะกันนะ
‘ ตอนนี้ขอเล่นเกมก่อนเถอะ ’
+---------------------------------------------------------------+
“พี่พีซ~”
เสียงใสตะโกนเรียกพี่ชายอย่างสนิทสนม ร่างเล็กๆของเด็กสาวม.ต้นที่ปิดเทอมสอยผมหนีกฎระเบียบดูน่ารักสดใสไปอีกแบบ กระโดดกอดพี่ชายอย่างดีอกดีใจ “ขอบคุณสำหรับข้อมูลน๊า~ดีใจม๊าก มาก”
“แล้วข้าวเย็นล่ะแพร” พีซหันไปถามนิ่งๆอย่างไม่มีอารมณ์ร่วม เนื่องด้วยตัวเขานั้นหิวจะตายอยู่แล้ว
“แหม!~ไม่ลืมหรอกค่ะ ของโปรดพี่ด้วยนะ อยู่ข้างล่างแหนะ” แพรยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เมื่อเห็นว่าเกมGenesis จะเข้าเมืองไทย และยังเปิดแข่งขันชิง ID อีก แถมที่สำคัญเกมที่เธอถนัดที่สุดอย่างเกมเต้นก็ยังได้ไปชิง ID กับเขาด้วยอีกต่างหาก
พีซได้ยินอย่างนั้นเลยลุกออกจากเก้าอี้ในห้อง เขาวางหนังสือนิยายเล่มใหญ่ไว้บนโต๊ะข้างๆที่นั่ง แล้วเดินลงไปยังชั้นล่างของบ้านเพื่อกินข้าวเย็นที่รอมานานแสนนาน
แพรควานหามือถือในกระเป๋าสะพายข้างของตัวเองที่ยังไม่ได้ถอดออกตั้งแต่กลับมาบ้าน กดโปรแกรมมือถือเข้าหน้าที่เมมเบอร์คนอื่นเอาไว้ขึ้นมาพลางกวาดสายตากดเลื่อนลงหาชื่อเพื่อนที่เล่นเกมด้วยกันอย่างเร่งรีบแล้วกดโทรออก
‘/ฉันโกหกเธอ~ อันที่จริงอยากให้เธอสนใจ~ อันที่จริง........ตื๊ด/’ เสียงรอสายถูกขัดด้วยสัญญาณว่ามีคนรับแล้ว แพรจึงกรอกเสียงเข้าไปในโทรศัพท์รุ่น N80 ของเธอ
“ฮัลโหล ซีนเหรอ” แพรทักเพื่อนสนิทผ่านโทรศัพท์มือถือเครื่องสีดำ คุยไปด้วยแล้วเดินลงมายังชั้นล่างของบ้านใกล้กับห้องครัวที่พีซกำลังนั่งกินข้าวเย็นอยู่
“แพรๆ วันนี้แม่กลับกี่โมง” พีซออกปากถามขึ้นเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าน้องสาวเดินลงมาข้างล่างผ่านประตูห้องครัวไปไม่ไกลนัก
“ไม่รู้สิ รู้แต่พ่อกลับมาพรุ่งนี้” แพรหันไปตอบพี่ชายก่อนจะหันมาคุยโทรศัพท์ของเธอต่อ “ซีนๆ รู้เรื่องที่ Genesis ได้เข้าไทยแล้วใช่ม้า~”
“ใช่ไหมล่ะ ดีสุดๆเลย พวกเกมเต้นกับเกมพัลเซิลยังได้ID เกมเลยล่ะ ยอดมากๆ” แพรเริ่มเม้าท์กับเพื่อนสาวอย่างสนุกสนานด้วยความที่เป็นคอเกมแนวมิวสิคเกมเหมือนกัน “ซีนคิดว่า Genesis ที่เขาบอกว่าเป็นเกมแนวใหม่เนี่ยจะเป็นแนวไหนเหรอ”
ทั้งสองคนคุยกันไปได้ซักพักใหญ่ๆพีซก็ถามขัดจังหวะดังออกมาจากห้องครัวอีกครั้งเพื่อจะได้เก็บจานกับข้าวและโต๊ะกินข้าว
“แพรไม่กินข้าวเหรอ”
“ไม่อะพี่พีซ แพรกินมาแล้ว” แพรตะโกนตอบมาจากห้องรับแขกที่นั่งโซฟาคุยกับเพื่อนอยู่
“งั้นพี่เก็บโต๊ะเลยนะ” พีซถามกลับแต่ไม่ได้รอฟังคำตอบก็เริ่มเก็บจานซ้อนกันแล้ว
‘ตื่นเต้นกันจังเลยนะ...... Genesis……เนี่ย’
พีซคิดถึงท่าทีเมื่อตอนกลางวันของศูนย์ กับท่าทีของน้องสาวตัวเองแล้วก็อดขำไม่ได้ที่เห็นคนรอบข้างดูจะตื่นเต้นไปกับเกมที่เปิดตัวซะอลังการ แต่ไม่บอกรายละเอียดของเกมเลยซักกะแอะเดียว..... ถ้าเป็นเกมเห่ยๆ จะโดนร้องเรียนกันขนาดไหนนะ ฮ่ะๆๆๆ
ล้างจานเก็บโต๊ะเรียบร้อย พีซก็เดินกลับขึ้นมาที่ห้องของตัวเอง เขาหยุดลงที่หน้าคอมก่อนจะกดเปิดเครื่องแล้วทิ้งตัวลงบนเก้าอี้กำมะหยี่สีแดงหน้าโต๊ะคอม คอมรันอยู่ไม่นานนักหน้าจอก็ขึ้นยูสเซอร์สำหรับใส่พาสเวิร์ด พีซรัวคีย์บอร์ดอย่างชำนาญพิมพ์พาสเวิร์ดของตัวเองแล้วหน้าเดสท็อปที่ว่างเปล่ามีเพียงวอลเปปเปอร์ลายขาว-ดำ กับไอคอน My computer และ Bin เพียง2อันก็ปรากฏขึ้นบนสายตา พีซลากเคอร์เซอร์ไปยัง My computer ดับเบิลคลิกเปิดหน้าต่างมันขึ้นมาแล้วกดเซิร์จหาเกมโปรดที่เข้าเล่นอยู่ประจำออกมา
เขาดับเบิลคลิกที่ไอคอนเกมนั้น ไม่นานนักหน้าจอคอมก็ขึ้นให้ใส่ยูสเนมและพาสเวิร์ดสำหรับล็อคอินเข้าตัวเกม
พีซรัวคีย์บอร์ดพิมพ์ยูสเนมและพาสเวิร์ดอีกครั้ง ก่อนจะกด Enter เพื่อล็อคอิน เสียงเพลงประกอบเกมดังขึ้นช้าๆเบาๆ พีซลากเคอร์เซอร์ไปยังตัวละครหลักของเขาซึ่งเป็นอาชีพ Hunter หรือนักล่านั้นเอง และดับเบิลคลิกที่มัน
หน้าจอตัวเกมปรากฏขึ้น ตัวละครของเขาอยู่ในเมืองที่มีผู้คนเกมเมอร์อื่นๆเดินวนไปมาเยอะแยะเต็มไปหมด เขากด Ctrl + G เป็นคีย์ลัดเรียกหน้าต่าง กิลตัวเอง ออกมาเพื่อสำรวจเหล่าเพื่อนที่เล่นอยู่
‘เป็นไงบ้างนะ......’
พีซคิดในใจพลางกวาดสายตาดูหน้าต่างเพื่อนในกิลที่กำลังเล่นอยู่ ระหว่างนั้นสายตาเหลือบไปเห็นมุมล่างขวาของหน้าจอมีสัญลักษณ์ของการถูกส่งสาสน์ถ้าสู้มา พีซยิ้มมุมปากก่อนจะเปิดสาสน์นั้นขึ้นมาอ่าน
‘แกคงรู้เรื่องที่ประเทศไทยได้เล่นเกม Genesis แล้วใช่ไหม แกก็คงแข่งเกมนี้เพื่อชิงID เกมสิท่า แต่รู้ไว้นะว่าฉันก็แข่งเกมนี้เหมือนกัน มาสู้กันให้รู้ผลแพ้-ชนะสักรอบก่อนเป็นไง ..........แคสเก็ต
By :: Sero’
มีผิดตรงไหนก็บอกได้เลยนะคร้าบบบ
ขอบคุณครับผม
ความคิดเห็น