คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : บทที่ 3 ความเจ็บปวดที่ราวกับว่าตายเสียยังดีกว่า!
หยาเสวียนร้อะโน้วยวามเ็บปวราวับเ็มทิ่มแททะลวหัวในานถึหนึ่้านธูป นสุท้ายเา็ผล็อยหมสิอีรั้เพราะวามเ็บปว เฟยหรเียนนาอเาอยู่้านบนนาหายใหอบเหน็เหนื่อยอบายัมีราบน้ำาเปรอะเปื้อนแม้ว่านาะเ็บปวาารที่ถูเาโอบอรัแน่น แ่นาเป็นผู้ฝึลมปราอบเปราแ่นายาโอสถทอำ เส้นเอ็น ไระู ระูทุส่วนในร่าึแร่ล้าุหินผานาึสามารถ "ฟื้นฟู" ร่าายไ้แ่อาะ้อใ้เวลาสัพัให่นานถึสอั่วยาม สุท้ายึเลือที่ะผล็อยหลับไปบนลำัวอหยาเสวียน
ผ่านไปไม่รู้ว่านานเท่าไร เสียนุ่มนวลอหิสาวที่ราวับอออ้อนสามี
"อาเสวียน.. เ้าะ้อไม่เป็นอะไรนะ" ที่แท้เฟยหรเียน็ละเมอเสียพึมพำนอนทับร่าอายหนุ่ม
หยาเสวียนพลันลืมาะทันหันเาเบิาว้าทันใึรีบผละเฟยหรเียนออ หิสาวึสาัวเียื่นนอนโยพลันนาใยิ่นัเอ่ยถามสีหน้าัวล
"อาเสวียน เ้าเป็นอะไรไปรึ?"
หยาเสวียนเบิาว้าเา้มหน้าเล็น้อยมอมือ้าวาที่สั่นไหวระริไม่หยุหย่อน
หยาเสวียนเยหน้ามอนาายหนุ่มเอ่ยเสียอ่อนล้าเหื่อ็เริ่มไหลผุออมา "หรเียน เ้าถอยออห่าา้าไป่อน ้าไม่อยาทำให้เ้าเ็บัว.." เฟยหรเียนรีบส่ายหน้ารัวๆ นาเริ่มน้ำาลออีราและยับเินเ้าไปทีละ้าว
ันพลันหยาเสวียนพลันเบิาว้าเานำมือสอ้าุมบริเว "หัวใ" อนเอไม่นานร่าาย็ทรุัวลับพื้นเานอนัวและร้อะโน้วยวามเ็บปวเสียราวับวิาถูีระาบาลึเ้าไปในิใผู้น
"อาเสวียนนนน!"เฟยหรเียนสีหน้าีาวะลึัน นาึรีบเ้าไปอเาเอาไว้เพื่อให้ายหนุ่มปลปล่อยวามเ็บปวออมาให้เ็มที่ ัวอนาะ่วยแบรับเอาไว้เอ เฟยหรเียนไม่รอ้านาับเลื่อนลมปราาุเส้นลมปราภายในร่าทุุ ุันเทียน(รท้อน้อย) ไหลเวียนรุนแรราวับลื่นมหาสมุทรัโถมออมายัภายนอ "ลมปราสีแอ่อน" สายหนึ่็ไหลเวียนเ้าร่าายอหยาเสวียน
ับพลันหลัาที่ายหนุ่มไ้รับลมปราสีแอ่อนเ้าสู่ร่าายึทำให้หยาเสวียนราวับายหนุ่มผู้บ้าลั่สิเลือนลอยวามเ็บปวมหาศาลยิ่รุนแรนเาโอบรันาแน่นพลามี "เสีย" ัร็อบอระูอเฟยหรเียน หิสาวหลับาปรี๋้วยวามเ็บปวแ่นา็ยัทน ทว่า่อมานาเริ่มใยิ่ว่าเ่า เหุใอาเสวียนึยิ่บีบรันแน่นึ้นเรื่อยๆ ? พลัลมปราอนาไประุ้นอะไรบาอย่ารึ?
เฟยหรเียนที่ยินยอมมาโอบอเา แ่ทว่านา็้อเอ่ยปา "อาเสวียน.. ้าเ็บ"
"อาเสวียน.." เฟยหรเียนน้ำาไหล
"ปั!" เสียัมปนาทอึทึหลุมลึร้อยั้ร่าายอหยาเสวียนปลุมไป้วย "เพลิสีาวุ่น" เป็น่วเวลาเียวันทำให้เามีสิลับมาอีรา หยาเสวียนเบิาว้าเมื่อเห็นว่านำลัโอบอเฟยหรเียนเารีบผละนาออไปอย่ารวเร็ว นึรีบถอยหลัไปทีละ้าว
เฟยหรเียนที่ล้มลแม้ว่าะแสสีหน้าเ็บปวแ่เมื่อมอไป้าหน้านา็้อะลึยิ่นั
"อาเสวียน!"
"อย่าเ้ามาใล้้า!" หยาเสวียนเอ่ยะโนบออย่าเ็บปวเาถอยหลัไปอี้าว
เฟยหรเียนลุพรวพยายามะวิ่เ้าไปหา ะหยาเสวียนเอ่ยออไปนทำให้นาหยุะั
"หาเ้ายัเ้ามาหา้าอี ้าะเลียเ้าไปั่วีวิ!" ที่พูเ่นนี้็เพื่อไม่ให้นาเ็บัว เฟยหรเียนน้ำาลอ นาุนไปหมแล้วว่าเิอะไรึ้นับอาเสวียน แล้วเพลิสีาวุ่นนั่นือสิ่ใ? ในระหว่าที่ัวหมุนิ้วๆ ลมาานภา เฟยหรเียนไม่เห็น "เปลวเพลิมัรสีาวุ่น" ทะยานเ้าไปในร่าอหยาเสวียน!
"อั่" หยาเสวียนระอัโลหิำสลพื้น! เ่าทรุลไปมือวายันพื้นเอาไว้เริ่มมีโลหิไหลออารูทวารทั้เ็ บนใบหน้าเปรอะเปื้อนไป้วยเลือสีำ ราวับว่าเป็น "เลือสปร" ที่ถูับออาร่า แ่ทันใเา็ราวับนรทั้เป็น!
เฟยหรเียนหวาลัว หวาลัวเาะเป็นอะไรไป ่อให้เาเลียนา นา็ะไม่ยอมให้เาาย!
เฟยหรเียนรีบเ้าไปหาทันที "อาเสวียน เ้าะายไม่ไ้นะ! ้าเป็นนพาเ้ามา ้า็้อูแลเ้าไปั่วีวิ!"
หยาเสวียนเยหน้ามอ "เฟยหรเียน" โมามพิสุทธิ์ที่แสสีหน้าเป็นัวลห่วใยเาที่สุ ะอย่าไร เฟยหรเียน็ไปามื้อเานานนับสิบปี็ไม่แปลอันใที่นาะ "รู้สึ" บาอย่าที่พิเศษ่อายหนุ่ม
หยาเสวียนเยมอเฟยหรเียน ทั่วร่าลุโนไป้วยเปลวเพลิสีาวุ่นเา สายาอเาพร่ามัวมอนาไม่ัเน แ่เาลับยิ้มอ่อนโยนให้ับนา ทำให้เฟยหรเียนประหลาใ
วามเ็บปวที่ราวับว่าายเสียยัีว่า! หยาเสวียนทำนิ้วท่ามุทราระบี่(ูสอนิ้ว) ำลัะแทเ้าไปร "หัวใ" อนเพื่อปลิีพ เฟยหรเียนเบิาว้านารีบวิ่เ้าไปห้าม ทว่า็สายเินไป ไม่ทันเวลา..
"อาเสวียนอย่าาาาาาานะ"
เฟยหรเียนหันใหล่นวูบ
ับพลันมีน้ำเสียอายหนุ่มัึ้นา้าบนหลุมลึ
"เ้าหนุ่มถ้าไม่อยาทำให้นาลายเป็นหิหม้ายฝันร้ายทุืนเพราะเ้า็หยุมือเสีย" เสียอายหนุ่มราวับมีพลับาอย่าทำให้เาเบิาว้าพลันไ้สิวามเ็บปว "หาย" ไปั่วะหนึ่ หยาเสวียนะันิ้วมืออนห่าเพียหนึุ่่น(3ม.)็แทเ้าไปในหัวใแล้ว!
…
ความคิดเห็น