คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : รักไม่อาจห้ามใจ 1.1
ตอนที่แสนรักตื่นขึ้นมาอีกทีเธอก็ไม่รู้แล้วว่าตอนนี้เป็นเวลาอะไร...
ทว่าเธอตื่นแล้วก็จริง
แต่กลับไม่กล้าลืมตาและไม่กล้าขยับตัวที่รู้สึกร้าวระบมไปทั่วร่าง
ราวกับว่าโดนรถสิบล้อทับมาอย่างไรอย่างนั้น สาเหตุก็เพราะใครบางคนที่เธอรับรู้ได้โดยสัญชาตญาณว่าเขากำลังกึ่งนั่งกึ่งนอนพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆ
โดยมีไอแพดเครื่องบางแต่เปี่ยมประสิทธิภาพอยู่ในมือ
และที่สำคัญจากการที่เธอแอบหรี่ตามอง
คือร่างกายท่อนบนของเขาเปลือยเปล่า
แล้วเธอก็ค่อนข้างแน่ใจว่าท่อนล่างที่อยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนานั้นก็น่าจะมีสภาพไม่ต่างกัน
เช่นเดียวกับเธอที่ตอนนี้ร่างกายไม่มีสิ่งใดปกปิดไว้เลยนอกจากผ้าห่มอีกครึ่งผืนที่เขาสละให้
ครั้นพอนึกถึงที่มาที่ไปว่าทำไมเธอกับ
‘คุณอา’ ของเพื่อนสนิทถึงได้มาอยู่ในสภาพนี้ ความทรงจำสุดแสนวาบหวามก็ไหลบ่าเข้ามาในหัว
แสนรักจำได้ว่าเมื่อคืนเธอไปที่
Elsa
Club โดยปลอมตัวเป็นเด็กนั่งดริ้งเพื่อหาหลักฐานจากกรณีที่ก่อนหน้านี้มีพริตตี้สาวรับงานเอนเตอร์เทนในปาร์ตี้ที่บ้านหรูของทายาทนักการเมืองดังคนหนึ่งแล้วเกิดเสียชีวิต
ซึ่งผลชันสูตรพบว่าสาเหตุการตายเป็นเพราะพิษสุรา เนื่องจากปริมาณแอลกอฮอล์ในเลือดที่มีปริมาณสูงเกินขนาด
แต่ไม่พบว่ามีการล่วงละเมิดทางเพศ และตรวจไม่พบสารเสพติดแต่อย่างใด
และเพราะผลการชันสูตรที่ออกมาขัดแย้งกับสายตาของคนในสังคมจนทำให้คดีนี้เป็นกระแสโด่งดังในสื่อออนไลน์
และเธอในฐานะผู้สื่อข่าวของไซแอมทีวีจึงเข้าไปเก็บข้อมูลที่ไนต์คลับดังกล่าว
เพราะรู้มาว่านายธีทัตทายาทเจ้าสัวคนดังหนึ่งในแก๊งไฮโซที่มีส่วนเกี่ยวข้องกับการเสียชีวิตของพริตตี้สาวเป็นหุ้นส่วนใหญ่ของ
Elsa Club
แต่ที่เธอนึกไม่ถึงคือตัวเองจะพลาดท่าเสียทีโดนวางยาโดยที่ไม่สามารถจับมือใครดมได้
และที่คาดไม่ถึงมากไปกว่านั้นก็คือการที่เธอได้เจอกับ ‘อาเจตน์’ ด้วยความบังเอิญขณะที่ยากำลังออกฤทธิ์พอดี
“ถ้าตื่นแล้วก็ลุกขึ้นมาคุยกัน”
ขณะที่แสนรักกำลังคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน จู่ๆ เสียงเข้มๆ ของคนที่ตื่นนานแล้วแต่ยังนั่งทำงานอยู่บนเตียงก็เอ่ยขึ้น
แสนรักไม่ได้เอ่ยคำใดออกมา
ทั้งยังไม่ยอมลืมตา มือบางกำผ้าห่มแน่น ก็ในเวลาแบบนี้จะให้เธอลุกขึ้นมาสู้หน้าเขาได้อย่างไร
ในเมื่อสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนมันเป็นเรื่องที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น
ถึงแม้ว่าความจริงแล้วเธอจะแอบรักคุณอาหนุ่มของเพื่อนรักมานานนับปีแล้วก็ตาม
“ตกลงว่าจะไม่ยอมลุกขึ้นมาคุยกันดีๆ
ใช่ไหมฮึตัวแสบ”
“แสนอยากอาบน้ำ”
คนที่ยังนอนหลับตาอยู่เอ่ยบอกเสียงอ้อมแอ้ม “แล้วทำไมอาเจตน์ตื่นตั้งนานแล้วแต่ไม่อาบน้ำใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อย“
“อาตั้งใจจะอาบพร้อมเรา”
เขาตอบหน้าตาเฉย “แล้วก็คิดว่าถ้าคุยกันไม่รู้เรื่อง
บางทีอาจจะมีใครบางคนโดนลงโทษอีกสักยกสองยก”
คำพูดของเขาทำเอาคนที่โดนลงโทษมาทั้งคืนหน้าร้อนผ่าว
แต่กระนั้นเธอก็ยังทำเป็นไม่รู้สึกอะไร “แต่แสนหิว”
“งั้นก็ไปอาบน้ำ
จะได้ออกไปกินข้าว”
เขาพูดพร้อมกับเอี้ยวตัวเอาไอแพดในมือไปวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง
ซึ่งเป็นตอนที่แสนรักหรี่ตาขึ้นมองพอดี แล้วเธอก็เห็นว่าบนแผ่นหลังตึงแน่นของเขานั้นเต็มไปด้วยรอยเล็บ
แน่นอนว่ารอยพวกนั้นเกิดจากฝีมือเธออย่างไม่ต้องสงสัย เพราะมันดูเหมือนเป็นรอยสดใหม่...
เจตน์ตวัดผ้าห่มที่คลุมท่อนล่างออกแล้วหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำมาสวม
ในขณะที่อีกคนรีบเอาผ้าห่มขึ้นปิดหน้าแทบไม่ทัน
เพราะไม่กล้ามองอาวุธร้ายกาจของเขาที่ทำให้เธอมีสภาพบอบช้ำจนระบมแบบนี้
ทว่าในเวลาต่อมาแสนรักก็ต้องส่งเสียงร้องด้วยความตกใจ
เมื่อจู่ๆ ร่างของเธอก็ถูกอุ้มลอยขึ้นมาทั้งผ้าห่ม
“อาเจตน์!”
“จะร้องทำไม”
เขาว่าเสียงดุ
“ก็อาเจตน์มาอุ้มแสนทำไมเล่า”
“เมื่อคืนมากกว่าอุ้มอาก็ทำมาแล้ว
ไม่เห็นเราจะโวยวาย”
“อาเจตน์!”
“ตกลงจะอาบมั้ยน้ำน่ะ
ถ้าไม่อาบอาจะได้จัดการเราอีกสักรอบนึงก่อน”
“อาบค่ะอาบ
แต่อาเจตน์ห้ามทำอะไรแสนอีกนะ”
“จะทำหรือไม่ทำก็ขึ้นอยู่กับเรานั่นแหละ
ว่าจะยอมเชื่อฟังอาดีๆ หรือเปล่า”
@@@@@@@@@@@@@
คูมอากินดุมาแล้วจ้าาาาาาาา
ความคิดเห็น