★ สมัครตัวละคร ► My Own Character ◄

ลำดับตอนที่ #3 : Promise In Neverland

Application 

" ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว บางอย่างก็เปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น

แต่บางสิ่งนั้น.. ก็ยังไม่เคยเปลี่ยนแปลง "

✬  บทที่ต้องการ :: เด็กที่เคยอาศัยในวันเดอร์แลนด์ : น้องเล็กแห่งเนเวอร์แลนด์

✬ ชื่อ -นามสกุล :: ลี ฟาเบียน ( Lee Fabien )

     ชื่อเล่น :: ฟาเบียน ( Fabien )

     อาชีพ :: ถ่ายแบบ , ธุรกิจส่วนตัว

     สัญชาติ :: ฝรั่งเศส - เกาหลี

✬ รูปร่างภายนอก :: มีรูปร่างสูงโปร่ง หุ่นดีตามมาตรฐานของนายแบบ มีตาเหลืองสวย จมูกโด่งได้รูปพอดี ริมฝีปากเรียวอมชมพูหน่อยๆตามธรรมชาติ มีผิวขาวและผมขาวออกครีมหน่อยๆ มีใบหน้าเรียว มีจุดเล็กๆใต้ตาซ้าย หน้าตายังพอมีเค้าโครงน่ารักหวานๆแบบตอนเด็กอยู่แต่ก็ต้องยอมรับนะว่าเขาหล่อขึ้นน่ะ!

     ส่วนสูง/น้ำหนัก :: 179 | 64

✬ อุปนิสัย :: มีน้ำใจ ชอบช่วยเหลือคนอื่นเวลาคนอื่นเดือดร้อน และชอบแบ่งปันสิ่งเล็กๆน้อยๆของเขาให้กับคนอื่นโดยไม่ต้องลังเลแม้แต่น้อยเพราะเขาชอบเวลาที่ทุกคนมีความสุขกับสิ่งที่เขาได้ให้ไป เขาไม่ใช่คนห่วงของ สำหรับฟาเบียนเขาคิดว่าสิ่งที่เขาได้รับกลับมามันมีค่ากว่าที่ได้ให้ไปเสียอีก

เฟรนลี่ขี้เล่น นิสัยตรงนี้ก็ยังเหมือนเดิมตั้งแต่เด็กอยู่ตลอด ชอบเล่น,พูดคุยกับคนอื่นอย่างเป็นกันเองกับทุกคน ร่าเริงแต่ตอนโตก็ไม่ได้เยอะจนดูล้น เพราะเขาก็โตแล้วและต้องมีมารยาทกับคนอื่นเหมือนกันเนื่องจากเขาต้องทำตัวให้สมกับที่จะเป็นนายคนได้และต้องมีภาพลักษณ์ที่ดีต่อสังคม *แต่ก็แสดงออกมาด้วยความจริงใจนะ

เวลาจะทำอะไร ฟาเบียนจะมีความรับผิดชอบมากๆ เนื่องจากเขาเคยเติบโตในที่ๆต้องดูแลตัวเองเองมาก่อนและต้องมีเหตุผล แต่ถ้าเป็นความคิดเห็นส่วนรวมมักจะเอาความคิดตัวเองเป็นอย่างแรกก่อน แต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่ฟังใครเลย แค่ต้องมีเหตุผลมากพอที่จะทำให้เขายอมรับและทำตามแค่นั้นเอง

ถ้าโกรธใครขึ้นมาจะไม่ยอมพูดด้วยง่ายๆ เป็นคนที่โกรธยากหายยากเพราะเขาจะไม่ชอบรับฟังอะไรของใครเกี่ยวกับเรื่องที่เขาโกรธเพราะเรื่องที่ทำให้เขาโกรธจริงๆมันเกิดขึ้นยากและเขาคงทำใจสงบสติอารมณ์ของตัวเองเพื่อรับฟังเหตุผลทันทีไม่ได้ ต้องใช้เวลา จะรู้ว่าเขาโกรธใครจริงๆก็ต่อเมื่อเขาเฉยชาใส่ ไม่สนใจและไม่ชอบพูดคุยด้วยเท่าไหร่ถ้าไม่จำเป็น

     ลักษณะการพูดจา :: ฟาเบียนเป็นคนที่มีน้ำเสียงอ่อนโยน ฟังแล้วนุ่มหูมากกว่าเสียงเข้มๆของผช.อื่นๆ  *ตอนเด็กๆมันก็เสียงหวานๆหน่อยเพราะเป็นเด็กน่ารักแต่โตมาเสียงมันแตกหนุ่มเลยอยากให้มันเปลี่ยนไปไม่มาก

" สวัสดี(ชื่อตัวละคร) สบายดีไหม? เธอ/นายเป็นยังไงบ้าง " ฟาเบียนยิ้มให้ด้วยความเป็นมิตร

" ให้ฉัน/ผมช่วยถือของดีกว่านะ " เขายื่นมือมาช่วยด้วยความเต็มใจ

" เอาของฉัน/ผมไปก่อนก็ได้นะ ฉัน/ผมยังไม่ต้องใช้ตอนนี้หรอก " เขายื่นของให้ด้วยความไม่ลังเล

" ฉัน/ผมพูดไปแล้ว ฉัน/ผมก็จะทำตามที่พูดไว้ " เขาพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

" ฉัน/ผมยังไม่อยากฟังคำพูดหรือคำแก้ตัวอะไรทั้งนั้น.. " เขาเดินหนีออกไป ไม่แม้แต่จะหันมามองคู่สนทนาเลยสักนิด

     ประวัติคร่าวๆ :: ตอนเด็กๆนั้นฟาเบียนถูกส่งให้ไปอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าตั้งแต่จำความได้ เขาเติบโตมาในที่ๆต้องมีความรับผิดชอบและความอดทนสูง เนื่องจากจะไปอยู่ไปกินแล้วนอนที่นั่นเฉยๆไม่ได้ ต้องทำตามคำสั่งของผู้เป็นใหญ่อยู่ตลอดแม้ว่าเขาจะอายุน้อยก็ตาม ในทุกๆวัน เขามักจะไม่มีความสุขในเวลาที่เด็กกำพร้านั้นจะโดนเด็กคนอื่นเอาเปรียบอยู่บ่อยครั้งเพราะเด็กพวกนี้นั้นไม่มีเหมือนอย่างเด็กคนอื่นๆจึงถูกล้อ แม้แต่ฟาเบียนเองก็โดนล้อ.. ฟาเบียนจึงมักจะเพ้อฝันถึงวันที่เขาจะไปให้พ้นจากที่ๆเปรียบเทียบคนอื่นกันแบบนี้อยู่บ่อยครั้งในทุกๆวันที่เขาตื่นมา จนมีอยู่วันหนึ่งกลางดึก ฟาเบียนนั้นนอนไม่หลับเขาจึงแอบปีนออกหน้าต่างไปดูพระจันทร์กับดวงดาวตรงระเบียงเพราะมันมีแสงสว่างและเขากลัวความมืดในห้อง นั่นจึงทำให้เขาได้พบกับชายหนุ่มผู้ร่าเริงนามว่า 'ปีเตอร์แพน' และสิ่งที่เขาจดจำไม่เคยลืม คือนางฟ้าที่ลอยอยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม.. 'ทิงเกอร์เบลล์'

เขาจึงได้เข้าสู่โลกแห่งความจริงที่เหมือนความฝัน เป็นครั้งแรกที่ได้พบเจอกับ 'เนเวอร์แลนด์'

พอเขาได้กลับมาจากเนเวอร์แลนด์เพื่อมาตามหาความฝันของเขาไม่นาน เขาก็ได้พบเจอกับพ่อแม่แท้ๆของเขาเป็นครั้งแรกเนื่องจากพวกท่านมาตามหาฟาเบียนมาสักพักแล้ว แม่ของเขาโผล่กอดด้วยน้ำตาที่ดีใจที่ได้เจอและเสียใจที่ไม่ได้อยู่ดูแลเขาตั้งแต่เด็ก เธอบอกเขาว่าตอนนั้นเธอมีปัญหาอะไรหลายๆอย่างจึงต้องส่งให้ฟาเบียนไปอยู่ในบ้านเด็กกำพร้าก่อน แต่ตอนนี้เธอพร้อมที่จะกลับมาเลี้ยงดูเขาถ้าเขาต้องการ เขาจึงตอบตกลงไปด้วยความดีใจ หลังจากนั้นเขาก็ได้เข้าเรียนหนังสือและมีทุกอย่างเหมือนกับเด็กคนอื่นๆ แต่เขาก็ไม่เคยทำตัวแย่แม้แต่นิดเลย

แม่ของฟาเบียนนั้นเป็นนักดีไซน์ออกแบบเสื้อผ้าชื่อดังของฝรั่งเศษ เขาจึงได้รู้เกี่ยวกับเรื่องวงการแฟชั่นต่างๆ ซึ่งแม่ของเขาอยากให้เขาได้มีส่วนร่วมด้วยเขาจึงลองไปถ่ายแบบดูจนมีคนสนใจเขามากขึ้นและเขาก็ได้กลายเป็นนายแบบในวงการ ซึ่งตอนเขาอายุ 20 เขาก็ได้ทำแบรนด์ของตัวเองขึ้นมาอีกด้วย ส่วนพ่อของเขานั้นเป็นคนทำธุรกิจหลายอย่าง มีบริษัทมากมายหลายเครือค่ายที่จะเข้ามาร่วมธุรกิจกัน ทำให้เศรษฐกิจก้าวหน้าและกำลังจะขยายไปเรื่อยๆ ฟาเบียนเป็นลูกคนเดียวในบ้าน พ่อจึงหวังว่าจะให้ฟาเบียนมาอยู่ตำแหน่งประทานของบริษัทแทนเขาสักวัน แต่ฟาเบียนก็บอกว่ายังอยากจะหาประสบการณ์ให้มากกว่านี้อีกสักหน่อยก่อนที่จะมาสืบทอดธุรกิจของพ่อต่อไป  (อยากให้ช่วงนี้เป็นช่วงที่กลับไปเนเวอร์แลนด์นะคะ แต่ก็ตามใจไรท์เลยค่ะ)

✬ งานอดิเรก :: ออกแบบ , ท่องเที่ยว *เช่นเวลาได้ไปถ่ายแบบต่างสถานที่ , เล่นเกม

     ชอบ :: สัตว์ขนฟูๆ เช่น แมว , อะไรที่เรียบง่าย , สถานที่ร่มเย็นและเงียบสงบ

     ไม่ชอบ ::น้ำหอมกลิ่นฉุนๆแรงๆ , ความวุ่นวาย , คนที่เอาเปรียบและดูถูกคนอื่น

     กลัว/แพ้ :: กลัวความมืดเวลาที่ไม่สามารถมองเห็นอะไรได้เลยและจะยิ่งกลัวกว่าเดิมเมื่ออยู่คนเดียว *จะมีอาการหัวใจเต้นเร็วและตัวสั่นถ้าอยู่นานไป , กลัวความผิดหวังจากคนที่เขาผูกพันธ์ (เช่น พ่อแม่ , เพื่อน)

❧ ความสามารถพิเศษ :: แสดงท่าทางสีหน้าต่างๆ (ถ่ายแบบ) , ออกแบบ และมีไหวพริบในการทำงาน

     พลังพิเศษ::  มีสายตาที่เฉียบแหลม สามารถมองเห็นไกลทั้งในตอนกลางวันและกลางคืนได้ถ้าต้องการ *แต่ตอนกลางคืนจะมองเห็นชัดได้ไม่เต็มร้อยและเวลาจะใช้พลังการมองเห็นก็ไม่สามารถใช้นานเกินไปได้เพราะจะเกิดอาการหน้ามืดขึ้นมา

     อาวุธ :: มีดสั้นอันแหลมคม *ขอให้สามารถโยนปักได้นะคะถ้าอยู่ในระยะไม่ไกลเกินไป

❧ เพิ่มเติม :: 

- ฟาเบียนมีแบรนด์ของตัวเองชื่อ ' Lé F. '

- เคยออกแบบเสื้อผ้าเองและเป็นครั้งแรกที่เคยเผยแพร่ออกมาในคอนเซ็ป 'My Fairy Tale' ในนิตยสารชื่อดัง ในรูปเป็นหญิงสาวที่ใส่ชุดที่ดูเบาบาง สบายตา เหมือนจะลอยได้ทั้งที่หญิงสาวในรูปไม่มีปีก ทำให้เป็นที่น่าทึ่งน่าสนใจและน่ายอมรับ ซึ่งชุดนี้ฟาเบียนนั้นแอบสื่อให้นึกถึงทิงเกอร์เบลล์ผู้เป็นนางฟ้าในดวงใจของเขาตั้งแต่เด็ก มันคงจะเป็นนวนิยายสำหรับคนอื่น แต่สำหรับเขาแล้วมันไม่ใช่เลย.. มันคือเรื่องจริงและเขายังคงรำลึก คิดถึงเธออยู่เสมอ

- ตอนเด็กๆทิงเกอร์เบลล์นั้นเป็นคนที่สอนให้เขามีน้ำใจกับคนอื่นเพราะเขาจะได้เป็นเด็กที่น่ารักของทุกๆคน

- พอเขาเริ่มโต เขาก็คอยช่วยบริจาคเงินบางส่วนเล็กๆน้อยๆให้กับบ้านเด็กกำพร้าต่างๆเพราะเขาเข้าใจความเป็นอยู่หลายๆอย่างของที่นั้นเขาจึงอยากช่วยเหลือเด็กๆบางคนที่ไม่ค่อยมีอะไรเหมือนเด็กคนอื่นๆที่มีโอกาสเยอะกว่า

*ตรงนี้ไม่มีในใบสมัคร แค่อยากอธิบายเกี่ยวกับตัวละคร

ตาสีเหลืองนั้นสื่อว่ามันเปรียบดั่งตาเหยี่ยวเหมือนที่ใช้พลังพิเศษด้านการมองเห็น

ปล. ถ้าตรงไหนไม่ได้หรือผิดพลาดไปก็บอกได้นะคะ เดี๋ยวจะแก้ไขให้ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ถ้าไรท์ไม่อยากได้ก็ไม่เป็นไรค่ะ จะเก็บลูกไว้เอง ;-;..

.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•*´¨`*•.¸¸.•♥

Character Made By Mystery V