ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [Warehouse] คลังเก็บของของข้า

    ลำดับตอนที่ #3 : City of Dream [RP] --- Fei's feeling & Profile+

    • อัปเดตล่าสุด 8 ต.ค. 59



    F E I  '  S  F E E L I N G

    เผลอเพียงแปบเดียวเขาก็เข้ามาอาศัยอยู่ในเมืองนี้พักใหญ่ๆ แล้ว 

    เขาเชื่อว่าแม้แต่ที่บ้านเองก็คงแปลกใจที่มนุษย์เฉื่อยชาและขี้เบื่ออย่างเขาอยู่ที่นี่ได้นานขนาดนี้ 

    ที่จริง..ที่ผ่านมาเขาก็ไม่ได้ทำตัวเอื่อยเฉื่อยไปเรื่อยๆอย่างที่ใครๆคิด เขาแค่ยังหาสิ่งที่ดึงดูดใจไม่ได้ก็เท่านั้น 

    เขาเคยชินกับการอยู่ในเมืองใหญ่ ที่ทุกคนใส่หน้ากากเข้าหากัน ยิ่งบ้านเขาทำธุรกิจด้วยแล้ว 

    นอกจากพี่น้องที่คลานตามกันมา การจะหาความจริงใจหรือมิตรภาพดีๆนั้นยากเต็มที


    ...แต่ที่นี่ไม่ใช่...

    เขาไม่เคยเบื่อที่ต้องตื่นเช้าไปหางานทำ ทั้งๆที่ปกติการตื่นนอนเช้าๆกับตัวเขาเหมือนเป็นศัตรูคู่อาฆาตกัน 

    เขาไม่รำคาญที่ต้องพบเจอผู้คนมากมาย ทำความรู้จักกับคนที่ได้พบเจอ 

    ทั้งๆที่ปกติ นอกจากคนในครอบครัวแล้ว เขามีเพื่อนที่เรียกว่าเพื่อนเพียงนับด้วยนิ้วมือก็หมด 

    ถึงจะลำบากนิดหน่อยที่ต้องใช้เงินอย่างประหยัด 

    แต่มันก็แลกมากับประสบการณ์หลายอย่างที่เขาเองไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะได้ลองทำ 

    อย่างการออกทะเลนั่นไง...ถ้าเล่าให้ที่บ้านฟัง เจ้าพวกนั้นต้องตกใจแน่ๆที่คนแบบเขา ออกไปผจญกับแดดร้อนๆ ลมแรงๆแบบนั้น

     แต่กลับกลายเป็นว่าเขาดันชอบซะนี่

     

    พอรู้สึกตัวอีกทีเขาก็รู้สึกได้ว่าที่เป็นแบบนั้นคงเป็นเพราะเขาคงหลงเสน่ห์เมืองนี้เข้าไปแล้ว 

    หลงเสน่ห์ถึงขนาดที่ว่าอยากจะอยู่ที่นี่ไปเรื่อยๆ ผิดกับแพลนในตอนแรกที่ตั้งใจไว้ว่าจะอยู่เพียงไม่นานก็กลับ

    ไม่แน่นะ เขาอาจจะลงหลักปักฐานอยู่ที่นี่ ผันตัวเป็นชาวไร่มันซะเลย 

    ส่วนการเขียนนั้นยิ่งไม่มีปัญหา ที่นี่ยังมีวัตถุดิบดีๆเหลือเฟือให้เขาเขียนได้อีกเยอะ!

    -----------------------------------------------

    F E I 'S  P R O F I L E +

    เฟยเป็นลูกคนที่ 4 ของบ้าน ในบรรดาพี่น้องทั้งหมด 7 คน (มีพี่คนที่ 2 เพียงคนเดียวที่เป็นผู้หญิง)

    ถ้านับๆดูแล้ว เขาก็คือลูกคนกลางในบรรดาพี่น้องทั้งหมด

    พูดง่ายๆ ก็เป็นคนที่ไม่ได้ถูกคาดหวัง หรือคนที่ได้รับการดูแลประคบประหงมซักเท่าไหร่

    แต่เพราะการสอนที่ดีของทั้งพ่อและแม่ ที่แม้จะยุ่งกับธุรกิจ แต่ก็ไม่เคยละเลยพวกเขา

    ทำให้เฟยไม่ได้รู้สึกว่า่ตัวเองมีปมด้อย หรือเป็นเรื่องน่าน้อยใจอะไร

    เขารู้สึกขอบคุณพี่ๆ ที่ปล่อยให้เขาได้ใช้ชีวิตอย่างมีอิสระอย่างที่ตนเองต้องการ

    แทนที่จะคิดว่าพวกพี่ มีความสามารถมากกว่าเขา...ก็แค่ความชอบและความถนัดของคนมันไม่เหมือนกันเท่านั้น

    ให้เขาไปนั่งโต๊ะเซ็นเอกสาร ก็ทำได้ แต่ก็คงไม่มีความสุข 

    เขาถึงได้รู้สึกขอบคุณพวกพี่ๆที่ไม่บังคับ หรือดูถูก แต่คอยสนับสนุนแทน

    เขารัก และพร้อมจะดูแลน้องๆ รวมถึงคอยให้คำหรึกษา เมื่อพวกเขามีปัญหา

    เพราะเป็นครอบครัวใหญ่ และมีกิจการที่บ้าน ทุกคนเลยมักจะวุ่นๆ

    เฟยถูกสอนให้เลี้ยงและดูแลน้องมาตั้งแต่เด็ก เลยกลายเป็นว่าพอพวกน้องๆมีปัญหา

    คนแรกที่พวกเขาจะวิ่งมาหาก็คือเฟย 

    นั่นทำให้เขากลายเป็นคนที่พร้อมรับฟังปัญหาและพร้อมช่วยเหลือคนที่เขารู้สึกดีด้วย

    เฟยเคยเป็นคนใจร้อนกว่านี้

    แต่เพราะมีเหตุการณ์ที่เขาใจร้อนเกินไป ทะเลาะกับคนอื่นจนอีกฝ่ายเจ็บหนักเข้าโรงพยาบาล

    เรื่องนั้นไม่ได้กระทบกับเขามากไปกว่าเหตุการณ์นั้นทำให้พี่สาวเขาร้องไห้

    เพราะไม่ชอบที่เขาใช้กำลังตัดสินปัญหาแบบนั้น

    จากนั้นมาเขาเลยฝึกให้ตัวเองใจเย็นขึ้น เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำรอยเดิม

    เพราะเขาไม่อยากให้คนที่เขารักต้องเสียน้ำตาเพราะตัวเขาเองอีก


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×