คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ❥ JOKE {1}
❥ JOKE
เสี่ยวแต่เฉี่ยว
-1-
“นักเรียนรู้ใช่มั้ยว่าการที่จะเอา absolute ออกจะต้องทำอย่างไร เราจะถอดโดยการเติมบวกลบเข้าไปข้างหน้าแต่อย่าลืมว่าจะต้องพิจารณาช่วงที่เกิ... #)^&0!+!@$%&*!\{#%&>/ @$%&*!\{#%&/”
“เฮ้อออออ ไอ้โด้ มึงชอบเลขมากเหรอวะ ให้ที่หนึ่งคนอื่นบ้างก็ได้มึงอ่ะ” ร่างโปร่งที่ไม่มีแรงจะพยุงหัวของตนเองให้ตั้งตรงได้หันมาถามเพื่อนตัวเล็กที่นั่งตั้งใจเรียนอยู่ข้างๆ
“ก็เปล่าหรอก กูก็ตั้งใจเรียนทุกวิชา ไม่เหมือนมึงหรอก วันๆเอาแต่แต่งคอร์ดคิดคอร์ดอยู่ได้ แถมนอนน้ำลายยืดอีกต่างหาก เกรดก็เลยออกมาน้อยกว่ากูไง” คนถูกเรียกละสายตาจากกระดานก่อนจะหันมาตอบคนข้างๆแต่มือก็ยังจดสิ่งที่อาจารย์เขียนบนกระดาน
“แต่ก็ไม่หลุดท็อป5ของห้องละกัน” ร่างโปร่งพยายามใช้มือแหกตาของตัวเองไม่ให้เปลือกตาปิดลงมา
“จ้า พ่อคนเก่งงงงงงง ภูมิใจจริงจริ้งงงงง เสียดายมึงไม่ได้เป็นแองเจิลปีนี้”
“ห๊ะ กูต้องเป็นพริ้นส์สิวะ กูหล่อครับกูหล่ออออ”
“กูว่าวีอาร์ชิคยังหล่อกว่ามึงอีก”
“บอยแบนด์ต้องหล่อกว่าสิวะ มึงไม่เข้าข้างเพื่อนเหรอดอก”
“เออๆ ตามใจมึงเถอะ มึงทำโจทย์เสร็จยังเนี่ย เดี๋ยวครูจะเฉลยละนะเว่ย”
“เสร็จนานละ”
“เก่งจ้า พ่อคนเก่งงงง”
“นอนละ หมดคาบแล้วปลุกด้วย” จบประโยคชานยอลก็ฟุบหัวลงกับโต๊ะเรียนเพราะไม่สามารถพยุงคอและหัวของตัวเองได้อีกต่อไป
“เออ เดี๋ยวน้ำลายมึงไหลเมื่อไหร่กูจะปลุก ฝันดี -___-”
“เฮ้ย คยองๆๆๆ” แบคฮยอนที่หนังอยู่ข้างหน้าชานยอลหันมาหาพร้อมกับสมุดจดของตนเอง
“อะไร”
“กูทำแบบนี้ถูกป่ะวะ”
“เอ่อ มึงทำคนละวิธีกับกูอ่ะ แต่ก็น่าจะถูกแหละเพราะคำตอบมันเท่ากัน มึงถามไอ้มหาดูดิ นั่งสมาธิอยู่รึเปล่านั่น”
“เออ พอทำเสร็จก็แม่งหายใจเข้าพุทโธ หายใจออกธัมโมไปละ”
“เอาวะเพื่อน อีกคนก็นอนอีกคนก็พุทโธ ให้มันได้แบบนี้สิอีดอกกกกก” ดีโอว่าพลางทำโจทย์ข้อต่อไป
“มึงงงงง วันนี้ซ้อมเสร็จกูจะดูวีอาร์ชิคให้ได้ เมื่อวานไอ้ยอลมันไม่ให้ดู แม่งบ่นอะไรไม่รู้ พอจบตอนสัมภาษณ์พี่คริสก็ปิดเลยอ่ะ” หลังจากที่เคลียร์เรื่องโจทย์เลขเสร็จแล้วแบคฮยอนคนสวยขาเม้าส์ก็เริ่มเปิดปากทันที
“ไอ้ยอลมันไม่ชอบให้ใครมาหล่อกว่ามันมั้ง เฮ้อออ”
“แหมมมม หรือว่าโกรธพี่คริส? อรั้ยยยยยย เมื่อไหร่ยอลมันจะ...”
“นักเรียนคะ เราจะมาเฉลยกันแล้วนะ ข้อแรก....แบคฮยอนมาเฉลยให้ครูหน่อยค่ะ” เสียงแห่งนรกดังขึ้นขัดจังหวะการเม้าท์แตกของแบคฮยอน ทำให้เจ้าตัวต้องยอมลุกออกจากเก้าอี้แล้วไปเขียนเฉลยบนกระดาน
ครืดดดดดดดดดดดดด
คนที่กำลังสัปหงกได้ที่เลื่อนมือไปหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้างๆก่อนจะสไลด์หน้าจอเพื่อดูแชทเฟสที่ส่งมาเมื่อสักครู่ตามสเต็ปคนหล่อ(?)
“ถอดแอปโซลูทว่ายากแล้ว แต่ถอดเธอออกจากใจฉันยากยิ่งกว่า<3”
“ไอ้บ้า..คิดว่าเขินเหร..”
“ปาร์ค ชานยอล! ถ้านายแตะโทรศัพท์หรือเปิดปากคุยอีกออกไปยืนขาเดียวกางปีกคาบไม้บรรทัดหน้าห้อง!”
คนถูกเรียกชื่อวางมือจากโทรศัพท์แล้วหันหน้าไปบริเวณประตูห้องเพื่อมองหาต้นเหตุที่ทำให้ตนโดนครูคณิตศาสตร์ผู้เลอโฉมด่า
“ชิ ไม่เรียนรึไง”
“ไอ้ยอล บ่นไรวะ” ดีโอหันมาหาเพื่อนก่อนจะหันตามไปที่ประตูห้องเรียน
ชานยอลมองหาเป้าหมายก่อนจะค้อนตาใส่ร่างสูงหน้าประตูที่ยักคิ้วให้พร้อมกับทำนิ้วโป้งชี้ก้อยให้ ตบท้ายด้วยโปรยจูบแล้วเดินหล่อผ่านหน้าห้องไป (คิดว่าหล่อมากกกก)
“คนอะไร โว๊ะ” พูดจบร่างโปร่งก็ฟุบโต๊ะอีกครั้ง คณิตศาสตร์คาบนี้มันช่างยาวนานเหลือทน
“เดี๋ยวนี้มีกิ๊กนะมึง”
“บ้า จะไปมีได้ไงวะ”
“แล้วเมื่อกี้นี่อะไรวะ กูว่ากูไม่ได้ตาฝาดนะ”
“กวนเวลาคนจะนอนชะมัด..”
“ปาร์ค ชานยอล ครูว่าครูเรียกชื่อนายเป็นครั้งที่สองแล้วนะ ออกไปยืนขาเดียวกางปีกคาบไม้บรรทัดหน้าห้องจนกว่าจะหมดคาบ!” ครูคณิตศาสตร์คนสวยอกสะบึมตะโกนบอกเจ้าของชื่อพร้อมกับปาแปรงลบกระดานมาตกที่โต๊ะของสองเกลอพอดีเป๊ะ
“ไอ้ยอล กูขอโทษนะมึง เดี๋ยวจะเล็คเชอร์ให้เป็นการไถ่โทษ” ดีโอใช้เวลาที่มีอยู่น้อยนิดพูดกับคนข้างๆด้วยความไม่สำนึก แถมยังสมน้ำน่าในใจ(?)
“เออๆ มึงไม่ต้องพูดอะไรละ กูไม่ได้นอนเลยเห็นมั้ยยยยยย” ร่างโปร่งหยิบไม้บรรทัดและลุกขึ้นจากเก้าอี้ก่อนจะกึ่งหลับกึ่งเดินไปออกไปหน้าห้อง
....
....
ปาร์ค ชานยอล เด็กนักเรียนเกรด11ห้อง3 แห่งเซนต์ซูมาน ผู้ซึ่งเกิดมาเพื่อรับการลงโทษแทนเพื่อนๆทุกครั้งและทั้งชาติ (พูดง่ายๆคือเกิดมาเพื่อชดใช้กรรม ไม่ได้กินบุญเก่าเลยสักนิด) กำลังยืนพิงกำแพงหน้าห้องเรียน ในมือถือไม้บรรทัดและยืนกดโทรศัพท์มือถือของตัวเองไปเรื่อยๆ
“โดนทำโทษล่ะสิ” ร่างสูงเจ้าของเสียงเข้ม (ที่ฟังแล้วจะต้องละลาย) เอ่ยขึ้นพร้อมกับเจ้าตัวที่เดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าคนโดนทำโทษ
“เพราะใคร -*-” ชานยอลยู่ปากใส่อีกคนแล้วเล่นโทรศัพท์ต่อไม่แยแสคนตรงหน้า
“ก็ไม่รู้สินะ :P” ร่างสูงว่าพลางหยิกแก้มคนตรงหน้า
“เดี๋ยวโดนนนน คลิปเมื่อวานยังไม่ได้เคลียร์!” ชานยอลเง้อไม้บรรทัดในมือขึ้นพร้อมกับเก็บโทรศัพท์ของตนเข้ากระเป๋ากางเกง
“แหม จะเคลียร์อะไรล่ะครับ~ แล้วนี่จะเอาไม้บรรทัดมาวัดใจพี่เหรอครับน้อง” อีกคนเล่นหน้าเล่นตาก่อนจะแย่งไม้บรรทัดมาจากมืออีกคน
“ไอ้...”
“หล่อ แฟน ยอล”
“หล่อตาย...”
ฟอด~
“-///////-”
“เขินแล้วน่ารัก เขินบ่อยๆนะครับ :P”
“เอาเวลาไปหาคนที่ถูกใจเถอะ ไอ้บ้าาาาาา”
“ไอ้คริส ไปกินข้าวววววววววววววว” อยู่ๆก็มีเสียงหวานตะโกนมาจากทิศไหนก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆคือช่วยชีวิตคนหน้าแดงเอาไว้ได้พอดี
“หึ” คริสยิ้มมุมปากก่อนจะเดินไปกับเพื่อนหน้าสวย ทิ้งให้อีกคนยืนเขินม้วนอยู่อย่างนั้น
ชานยอลยืนค้างอยู่ประมาณ5นาที ก่อนที่มือบางหยิบเศษกระดาษที่ถูกยัดไว้ในกระเป๋าเสื้อ (ตอนไหนก็ไม่รู้) ออกมาเปิดอ่าน
“เมื่อไหร่จะใจอ่อนยอมมาเป็นแฟนพี่สักทีครับคนสวย”
“....ไอ้กรรมการนักเรียนเงิงบาน -/-”
TBC.
ความคิดเห็น