❀ OC Apartment ❀

ลำดับตอนที่ #29 : ❀ Room 029 - Carita Zvjezdana

(c)              Chess theme

 C a r i t a 

Z v j e z d a n a

 

" ใบหน้าของเธอน่ะ ให้เค้าช่วยเย็บให้ใหม่นะ ♥ "

                 ชื่อ : คาริต้า ซเวซดาน่า . Carita Zvjezdana

                 ชื่อเล่น : ริต้า . Rita

                 อายุ : 14 ปี   สัญชาติ :  เบลารุส   สถานะภาพ : โสด

                 ประวัติ : 

          เดิมทีคาริต้า ซเวซดาน่า ..เป็นเด็กหญิงตัวน้อยๆ อายุ 10 ปี เธออาศัยอยู่ในเมืองมิสก์ ประเทศเบลารุส ครอบครัวของเธอไม่ใช่ครอบครัวที่แตกแยก มันเป็นครอบครัวธรรมดาทั่วๆ ไป มีฐานะระดับปานกลาง ใช้ชีวิตอย่างมีความสุข ไปโรงเรียน ส่วนพ่อแม่ของเธอก็ไปทำงาน เมื่อถึงวันหยุดก็ไปเที่ยว.. มันไม่ใช่ครอบครัวที่ขัดแย้งหรือมีปัญหาเลย มิหนำซ้ำยังเป็นครอบครัวที่อบอุ่นผิดคาด พ่อแม่ของเธอมีความสุข และเธอ..คาริต้า ก็มีความสุขอย่างที่สุด มันเป็นครอบครัวที่ไม่น่าเชื่อว่าจะให้กำเนิดเด็กสาวที่มีความวิปริตผิดมนุษย์ออกมา

          เพื่อนๆ ที่โรงเรียนไม่ได้แกล้งคาริต้า ทว่าพวกเขากลับหวาดกลัวเธอ เมื่ออยู่ที่โรงเรียนคาริต้าเป็นเด็กร่าเริง แต่กลับเก็บตัวไม่สุงสิงกับใคร เธอมักจะนำผ้ามาเย็บแล้วนั่งหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว บางครั้งก็เย็บลวดลายน่าสยดสยองบนผ้าเช็ดหน้า แยกชิ้นส่วนตุ๊กตาตัวเล็กตัวน้อยแล้วนำมาเย็บใหม่โดยนำแขนไปติดไว้ที่หัว หรือว่านำขาไปติดไว้ตรงส่วนที่เป็นแขนบ้าง.. มีข่าวลือว่าเธอมักจะพูดคนเดียวกับตุ๊กตาเสมอ และมีรอยยิ้มอยู่เสมอแม้จะเกิดเรื่องร้ายอะไรก็ตาม ซึ่งนั่นก็เป็นความจริง.. ส่วนหนึ่งเพราะโรคที่เธอเป็น โรคบุคลิกวิปลาส.. เธอเห็นผู้คนเป็นเพียงตุ๊กตาและเครื่องจักร ในขณะที่เห็นตุ๊กตาไร้ชีวิตเป็นสิ่งมีชีวิตที่สามารถพูดคุยโต้ตอบได้

          เรื่องราวดำเนินไปอย่างสงบสุขเรื่อยมา จนอายุเธกำลังย่างเข้า 14 ปี เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ ครอบครัวของเธอได้ย้ายบ้านมาอยู่ในประเทศรัสเซียด้วยเหตุผลที่เธอเองก็ไม่รู้ มันคงเป็นเหตุผลจำเป็นของผู้ใหญ่ ..อาการของโรคที่คาริต้าเป็นกำเริบอย่างหนัก เธอกลัวความเปลี่ยนแปลง..ใช่ มันเป็นการเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง ตุ๊กตาทั้งหมดของเธอถูกหย่อนลงถังขยะ.. มันไม่ใช่ของจำเป็น พวกผู้ใหญ่พูดคำนี้ออกมาทั้งที่ก็รู้ว่ามันสำคัญกับเธอขนาดไหน การเปลี่ยนแปลงดำเนินไปอย่างรวดเร็ว และสุดท้ายเธอและครอบครัวก็เดินทางมาถึงรัสเซีย

          ในวันแรกๆ คาริต้าเก็บตัวและไม่ยอมออกมาจากห้องนอน แม้พ่อแม่จะเรียกเท่าไหร่แต่คาริต้าก็ปฏิบัติเสมือนไม่ได้ยินที่พวกเขาเหล่านั้นพูด เสียงหัวเราะคิกคักดังลอดออกมาจากห้องเป็นระยะ ครอบครัวของเธอเข้าใจว่าคาริต้าคงปรับตัวกับสถานที่ใหม่ไม่ได้จากโรคที่เธอเป็น และปล่อยให้เธออยู่ในห้องได้นานตามที่ต้องการ.. ไม่มีใครรู้ว่าเธอกำลังทำอะไร ..ย่างเข้าวันที่สอง มันไม่เหมือนกับวันแรก คาริต้าออกจากห้องและหายออกจากบ้านไปเป็นเวลานาน ก่อนจะกลับมาเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เมื่อเข้าสู่วันที่สี่ เธอก็ยอมออกมาจากห้อง ในตอนแรกทุกคนคิดว่าเธอคงออกมาหยิบอาหารหรือข้าวของเข้าไปในห้องเหมือนทุกครั้ง ไม่มีใครปริปากถาม เพราะพวกเขาเข้าใจว่าเธอต้องใช้เวลาในการปรับตัว แต่เปล่าเลย คาริต้าเดินออกมานั่งบนโซฟากับทุกคนด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม.. พร้อมกับตุ๊กตาหน้าตาน่ากลัวตัวหนึ่ง..

          ใบหน้าของมันบิดเบี้ยวผิดสัดส่วน ดวงตาสีแดงที่ทำมาจากกระดุมดูน่าหวาดกลัว กลิ่นคาวเลือดโชยออกมาพร้อมกับคราบเลือดแห้งกรัง แวบหนึ่งแม่ของเธอกรีดร้องออกมา แต่คาริต้าเพียงหัวเราะอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า 'น่ารักใช่มั้ยล่ะ..?' ก่อนจะวิ่งขึ้นห้องไปอีกครั้งหนึ่ง ในตอนนั้นทุกคนในบ้านต่างรู้ว่าวัสดุที่เธอใช้ทำตุ๊กตามันไม่ปกติอีกต่อไป แต่พวกเขาก็ยังตัดสินใจไม่ส่งเธอไปที่โรงพยาบาลจิตเวช 

          เมื่อเธอไปเรียนที่โรงเรียนใหม่ วงจรสังคมของเธอก็ไม่ได้ต่างจากเดิมมากนัก ทุกคนเลี่ยงที่จะพูดคุยกับเธอ และเธอก็ไม่คิดจะสนใจพวกเขาเหล่านั้น หลายครั้งที่นักเรียนคนอื่นนำเรื่องไปบอกครูว่าคาริต้ามักจะนำซากสัตว์อย่างกระรอก หรือว่าหนูเข้ามาในห้อง.. เพื่อนำมันมา 'เย็บ' ประกอบใหม่จนซากนั้นมีรูปร่างประหลาดและน่ากลัว นอกจากนี้ยังมีเด็กที่ไปบอกครูว่าคาริต้ามีอาการ 'พูดคนเดียว' และมักจะมองว่าคนอื่นๆ ไม่มีชีวิต ซึ่งเมื่อเรื่องนี้ส่งถึงครอบครัวของคาริต้า พวกเขารู้สึกกลัวขึ้นมาเช่นกัน แต่ก็ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี .. แต่ว่าเมื่อกลับมาถึงบ้าน คาริต้าก็ยังคงยิ้มแย้มและหัวเราะอย่างมีความสุข

          หลายเดือนต่อมา..เกิดการฆาตกรรมวิปริตขึ้น โดยศพทั้งสองศพที่พบตายในเวลาไล่เลี่ยกัน สภาพศพทั้งสองคือถูก 'เย็บ'  โดยลักษณะคือแต่ละส่วนของร่างกายถูกปะติดปะต่อใหม่อย่างไม่เหลือเค้าเดิม ศพเหล่านั้นถูกพบในป่า ร่องรอยของมันบ่งบอกว่าถูกลากไปเป็นระยะทางไกล และร่องรอยการลากบ่งบอกว่าถูกลากมาที่บ้านของเด็กสาวตัวเล็ก คาริต้า ซเวซดาน่า ในช่วงหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ไม่มีใครพบเห็นคาริต้าอีก และเมื่อทางโรงเรียนโทรศัพท์ไปที่บ้านของเธอ กลับไม่มีใครรับสาย.. และเมื่อเข้าไปสืบค้นในบ้าน กลับไม่มีใครอยู่ในนั้นสักคน

          หากถามว่าทำไมไม่มีใครรับสาย ครอบครัวที่เคยอบอุ่น ไม่มีอีกแล้ว พวกเขาทิ้งสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกว่าเด็กปีศาจไว้ที่นี่ และจากไปโดยปราศจากการรับผิดชอบ ส่วนเด็กปีศาจที่ถูกทิ้งไว้น่ะเหรอ คาริต้า ซเวซดาน่า ตอนนี้เธอกำลังทำอะไรอยู่กัน..?

          เปล่าเลย เธอไม่ได้ไปฆ่าใคร 'เพิ่ม' หรอก  แค่กำลังไปเยี่ยมเพื่อนของเธอ เขาเป็นคนเดียวที่กล้าเข้ามาคุยด้วย เพียงแต่เขากำลังรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลจิตเวช คาริต้าจึงไปเยี่ยม แต่ทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่เด็กสาวคิด.. เพื่อนคนนั้นเขาเกลียดเธอเข้าซะแล้ว เขารู้ว่าเธอเป็นคนทำการฆาตกรรมศพทั้งสองที่เป็นข่าวสะเทือนขวัญไปทั่ว และเขาจะไม่ยุ่งกับเธออีกเด็ดขาด

       ..นั่นทำให้คาริต้าหลั่งน้ำตาออกมา จนกระทั่งในตอนนี้เธอยังไม่มีความรู้สึกผิด เธอยังไร้เดียงสาเกินไป และพูดเพียงว่าทั้งสองศพนั่น เธอนำมาประกอบเป็นคนใหม่ที่สมบูรณ์แบบกว่าเดิม และเธอไม่ได้ทำอะไรผิด เพียงจะทำให้มันดีขึ้น ทว่าสิ่งที่เธอทำมันผิดพลาด ชิ้นส่วนของพวกเขาเสียหายไปมาก เธอจึงปล่อยพวกเขาไป เธอไม่ได้ทำอะไรผิดสักนิด..

       คาริต้าไม่คิดจะฆ่าเขาเพียงเพราะเขาเคยเป็นเพื่อนเธอมาก่อน เธอทำให้เขาได้รับบาดเจ็บเป็นแผลเล็กๆ โดยการกรีดที่แขนข้างซ้ายด้วยมีด...แล้วหนีออกมา เพื่อนของเธอไม่มีสติพร้อมที่จะให้การว่าใครเป็นคนทำร้ายตัวเองอีกแล้ว เมื่อเขาเลิกที่จะยุ่งกับเธอ และเธอตัดสายสัมพันธ์โดยการทำร้าย.. ในขณะนั้น คาริต้าได้บังเอิญเจอกับเด็กสาวที่กำลังรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลเดียวกันกับเขา  'เรเชล บาบิเชว่า' หรือที่เธอเรียกว่า 'เรย์' บ่อยครั้งที่เธอจะแอบเข้ามาพูดคุยกับเด็กสาวคนนี้ และไม่นานนักพวกเธอก็กลายเป็นเพื่อนกัน คาริต้ารับรู้ว่าสิ่งที่เธอและเรย์มีเหมือนกัน คือนิสัยที่อดไม่ได้ที่จะ 'เย็บ' สิ่งต่างๆ คาริต้ารู้ว่าเรย์จะถูกส่งไปยังสถานที่แห่งหนึ่ง เธอไม่รู้ว่ามันเป็นที่ไหน แต่เธอก็ตามเรย์มาโดยที่ไม่ถามสักคำ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะอาการที่เมื่อเป็นเพื่อนกับใครแล้วจะติดแจเหมือนกับลูกติดแม่ .. เหมือนกับที่ คาริต้า ซเวซดาน่า กำลังปฏิบัติต่อ เรเชล บาบิเชว่า อยู่ในขณะนี้ ..

                 นิสัย : 

          บุคลิกดูร่าเริงสดใส กระตือรือร้น มีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้าเกือบตลอดเวลา เธอมีความไร้เดียงสาเหมือนกับเด็กทั่วๆ ไป แต่ความไร้เดียงสาของเธอกลับมีมากกว่าที่เด็กในวัยเดียวกันควรจะมี มันมีมากจนสามารถทำสิ่งต่างๆ ได้โดยไม่รู้ว่าสิ่งใดถูกสิ่งใดผิด ควรทำหรือว่าไม่ควรทำ แม้จะมีคนห้ามปรามแต่เธอก็จะแย้งขึ้นมาอย่างใสซื่อ ตัวเธอนั้นไร้เดียงสาและมีจิตใจที่ยังเป็นเด็กเกินไปจนไม่ยอมฟังเหตุผล เมื่อไม่เห็นด้วยกับใคร เธอจะพูดเพียงว่าเขา 'โกหก' และเชื่อมันแต่ความคิดในหัวของตัวเองเพียงคนเดียว 

          บ่อยครั้งที่เธอมีอาการ 'สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว' และ 'ควบคุมตัวเองไม่ได้' เป็นเพราะอาการป่วยทางจิตที่เธอเป็น เธอป่วยเป็นโรค 'บุคลิกวิปลาส' ซึ่งแม้จะทำการบำบัดรักษาก็ไม่สามารถรักษาเธอให้หายขาดได้เหมือนกับคนอื่นๆ  อาการของเธอคือ จะรู้สึกว่าคนรอบข้างตัวเธอเป็นเพียงตุ๊กตาที่ไม่มีชีวิต อีกทั้งเธอยังสูญเสียการควบคุมการกระทำของตัวเองไป นั่นหมายความว่าเธอจะไม่สามารถควบคุมคำพูดหรืออะไรที่เธอกระทำลงไปได้เลย และเมื่อถึงเวลาที่ 'อาการ' กำเริบออกมา อีกการแสดงออกหนึ่งหนึ่งคือเธอจะรู้สึกเหมือนกับไม่รู้ว่าตัวเองอยู่ที่ไหน และกำลังทำอะไร พูดไม่ค่อยรู้เรื่องและทำตัวเหมือนมีอาการผิดปกติอยู่ตลอดเวลา ...แต่ว่าอาการของโรคมักจะปรากฎให้เห็นเป็นครั้งคราวเท่านั้น

        ขี้อิจฉา เกลียดคนที่ได้รับความสนใจจากเพื่อนสนิทมากกว่าตัวเอง ส่วนหนึ่งไม่ใช่เพราะถูกตามใจจนเคย แต่ว่าเป็นอาการที่เมื่อสนิทกับใครจะไม่ยอมปล่อยคนคนนั้นไปต่างหาก เมื่อเห็นใครที่ได้รับการดูแลจากเพื่อนมากกว่าตัวเอง เธอจะทำทุกอย่างเพื่อให้ความสนใจกลับมาอยู่ที่ตัวเองอีกครั้ง

          เอาแต่ใจตัวเอง และจะทำได้ทุกอย่างหากมันนำมาซึ่งสิ่งที่ตัวเองต้องการ ทำตามใจตัวเองเสมอ ไม่ค่อยฟังใครนัก ยกเว้นว่าคนคนนั้นเป็นคนที่เธอจำเป็นต้องทำตามจริงๆ  ไม่ใช่เด็กอารมณ์เย็น เธอเก็บอารมณ์ไม่ได้ เมื่ออารมณ์ดีก็มีรอยยิ้มประดับใบหน้า และเมื่ออารมณ์เสียความน่ากลัวก็พร้อมจะปะทุได้ตลอดเวลา 

  

    

                 น้ำหนัก : 42 กิโลกรัม   ส่วนสูง : 152 ซม.

                 เหตุผลที่มาอยู่ที่นี่ : ตามเรเชลมาแบบไม่รู้เรื่องอะไรเลย ไม่รู้ว่าที่นี่มีอะไร ไม่รู้ว่าที่นี่คืออะไร (.....)

                 คดีที่เคยก่อ : ฆ่าคนโดยเจตนาและไตร่ตรองไว้ก่อน , ทำร้ายร่างกายให้ผู้อื่นได้รับบาดเจ็บ

                 อาการป่วยทางจิต : 

        - บุคลิกวิปลาส ( depersonalisation )

        - โรคกลัวการเปลี่ยนแปลง ( Metathesiophobia ) 

                 ความสามารถพิเศษ : 

          - เย็บปักถักร้อย ( ? ) 

          - มีพละกำลังมากกว่าคนปกติทั่วไปเล็กน้อย

                 สิ่งที่ชอบ : 

          - การเย็บและประกอบสิ่งต่างๆ ให้ผิดรูปร่าง

          - ตุ๊กตา

          - เพื่อนสนิท (เรเชล)

                 สิ่งที่กลัว : 

          - การเปลี่ยนแปลง

          - การโดนทอดทิ้ง

                 ผู้ปกครอง : Ⓔ Ⓡ Ⓞ Ⓢ 

                 เพิ่มเติม : -