คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #29 : Let Monster Chat
APPLICATION
(ความจริงแขนด้านซ้ายเป็นสีดำสนิทนะ)
"...น่ารักมั้ย?"
บท :บุคคลในกลุ่มแชท Let Monsters Chat!
ชื่อ l นามสกุล :หนิง ม่อเว่ย
ชื่อเล่น l ฉายา : เสี่ยวหนิง,หนิงเอ่อร์
ชื่อในแชท : แบะๆ
เพศ : หญิง
อายุ : 58
เผ่าพันธุ์ : ครึ่งปีศาจ (ปีศาจอะไรไม่รู้อธิบายไม่ถูก ถถถ)
รูปร่างหน้าตา : (เหมือน)เด็กสาวรูปร่างเล็กผอมบาง ผิวขาวซีดเหมือนคนไม่เจอแดดแต่กลับเรียบเนียนดูสุขภาพดี ส่วนสูง 146 เซนฯ และน้ำหนัก 33 ยิ่งบวกกับดวงหน้าเนียนขาวเรียวกลมๆหน่อย ริมฝีปากเล็ก เรือนผมนุ่มลื่นสีดำสนิทยาวปะบ่า และดวงตากลมโตใสกริ๊งยิ่งกว่าอัญมณี ข้างขวาเป็นสีน้ำเงินอมเขียวหน่อยๆ ข้างซ้ายเป็นสีทองอำพัน ขีดตรงกลางลูกตาบ่งบอกถึงความเป็น ปีศาจ แต่ถึงกระนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันช่างงดงามจนยากจะเปรียบกับสิ่งใด ขนตางอนยาวเรียงสวยทรงเสน่ห์ โดยรวมแล้วเธอก็ดูราวกับตุ๊กตาน่ารักๆเพียงแต่เป็นตุ๊กตาที่หาซื้อไม่ได้น่ะนะ ที่ทำให้แปลกตาที่สุดเห็นจะเป็นแขนซ้ายที่ดำสนิทและมีกรงเล็บดูน่าหวาดกลัว บางครั้งมันก็เหมือนกับกำลังขยับเปลี่ยนรูปร่างได้อย่างน่าขนลุก ดังนั้นเธอจึงพันผ้าพันแผลเอาไว้ที่แขนซ้ายเสมอ รวมทั้งดวงตาสีทองของเธอดวง
นิสัย : พูดน้อยถึงไม่พูดเลย บรรยากาศรอบๆตัวให้ความรู้สึกเหมือนป่าช้า(?) ชอบใช้สายตาในการมองคนอื่นเวลาพูดเสมอแต่ก็ไม่พูดอะไรตอบไปเอาแต่มอง (นิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว) แต่ถึงแม้เจ้าตัวจะหน้านิ่งเหมือนรูปปั้นแต่แววตาของเจ้าตัวบ่งบอกอารมณ์สุดๆ เผลอๆมีออฟชั่นแก้มแดงเวลาเขิน หรือน้ำตาคลอเบ้าพร้อมบรรยากาศแสนหดหู่จนทำให้คนอื่นรู้สึกผิดกันเป็นแถบตอนที่โดนดุหรือโดนพูดเสียงดังๆใส่ และ สายตาลูกหมาที่ไม่ว่าใครก็ใจอ่อน
เอื่อยเฉื่อย และความรู้สึกช้า คนที่ได้มาเห็นเธอใช้ชีวิตต่างบอกแค่ว่า ‘สล็อตชัดๆ’ อาจเพราะเธอชอบเหม่อบ่อยๆด้วย จึงเสริมความอืดเข้าไปอีก แต่ก็มีบางครั้งที่เจ้าตัวจะดูกระชับกระเชงเป็นพิเศษคือตอนหาของกิน
เพราะเธอเป็นลูกครึ่งของปีศาจแห่งการกลืนกิน เธอจึงกินเยอะมากราวกับมีกระเพาะเป็นหลุมดำที่ไม่มีสิ้นสุด โดยเธอกินได้เกือบทุกอย่าง แต่รสชาติก็...ตามนั้นแหละ
มีไหวพริบมาก แม้จะอืดๆยืดยาด สามารถรับรู้การเปลี่ยนแปลงได้อย่างรวดเร็ว หากเป็นสิ่งที่ไม่น่าจะมีอันตรายกับตัวเองก็ปล่อยผ่าน แต่ถ้าเห็นว่าอันตรายแน่ๆก็จะหลักเลี่ยงทันที ส่วนที่ว่าดูยังไงว่าปลอดภัย อันตราย คงต้องบอกแค่ว่า สัญชาตญาณล้วนๆ (แต่บางทีก็ไร้ไหวพริบสุดๆโดยเฉพาะไม่ทันคน)
ซื่อๆ ตรงไปตรงมาไร้เดียงสาหน่อยๆ ไม่ค่อยทันโลก ตามคนไม่ค่อยจะทัน ความสามารถในการรับรู้ความรู้สึกของคนอื่นน้อย สามารถทำอะไรก็ได้ที่ตัวอยากทำแม้คนรอบๆตัวจะแพร่รังสีมาคุออกมาก็ตาม แอบขี้สงสัยอยู่เหมือนกันโดยเฉพาะอะไรที่แปลกตา แต่ก็ทำได้แค่มองไปอย่างนั้นไม่ทำอะไร
ใจดี ขี้เป็นห่วง โดยเฉพาะอะไรที่เป็นของตัวเอง เช่น ลูกแพะน้อย(เจ้าปัญหา)
วิธีการพิมพ์แชท : ชอบพิมพ์ตอบสั้นๆ แต่ถ้าอ่านไปสะดุดที่คนอื่นพิมพ์มาล่ะก็จะพยายามพิมพ์ยาวๆตอบกลับไป แต่เพราะทักษะในการพิมพ์ค่อนข้างต่ำอีกทั้งมือข้างซ้ายใช้งานไม่ได้(นี่ยังไม่นับรวมความเฉื่อย)เธอจึงพิมพ์ตอบช้ามากๆ(โครตๆ)แบบที่กว่าจะพิมพ์เสร็จไอโพสต์ก่อนหน้านี้ก็ลอยหายลับไปเรียบร้อย แถมเพราะมาตอบช้าไปก็อาจทำให้คนอื่นงงได้ว่าเจ้าตัวพูดถึงเรื่องอะไร โดยส่วนใหญ่เธอชอบโชว์รูปแพะตัวแสบที่เธอดูแลอยู่ให้คนในแชทดูหลังจากนั้นอีก20ทีก็มีข้อความถามต่อว่า ‘น่ารักมั้ย’ เรียกตัวเองว่าเราเรียกคนอื่นว่าคุณ
Example: “อื้อ”
“ใช่”
“สวยดี”
“//โพสต์รูปแพะกำลังคุ้ยขยะบ้านคนอื่น” >>>หลังจากนั้นหลังจากนั้น1ชั่วโมง “ต้องทไความสสะอาดอีกแล้ว(//ส่งสติ๊กเกอร์ร้องไห้)
“//โพสต์รูปแพะกำลังนอนโชว์พุง” >>>ผ่านไปครึ่งชั่วโมง “น่าร้ากกหเน้อะ”
ระดับความสนิทสนมกับคนในแชท : น้อย
สนิทกับคน(ในแชท)ประเภทไหน : สนิทกับคนที่คุยด้วยแล้วสามารถตอบสั้นๆได้ อย่าง เวลาคุยแล้วเธอสามารถตอบว่า อื้ม อือ ใช่ ไม่ใช่ ชอบ ไม่ชอบ หรือส่งสติ๊กเกอร์คุยก็รู้เรื่อง และก็ชอบหรือชมรูปภาพ(แพะ)ที่เธอโพสต์ให้ดู
งานอดิเรก : เลี้ยงแพะ ขโมยของ(กิน) แอบไปพักอาศัยบ้านคนอื่น อ่านแชท
ความสามารถพิเศษ l พลัง : เลี้ยงแพะ---เอ้ย เธอเป็นมิตรกับสัตว์มาก พวกมันมักจะเชื่องกับเธอ สายตาเธอดีมาก มากถึงขนาดที่ต่อให้ห่างไปเป็นกิโลก็สังเกตเห็น ประสาทหูก็ดีเช่นกันรับรู้คลื่นเสียงได้จากทั้งใต้พื้นดินบนฟ้าหรือผืนน้ำแถมยังแยกแยะเสียงหลายๆเสียงพร้อมกันได้ด้วย เลียนแบบเสียงสัตว์ได้จากการฝึกมากตั้งแต่เด็ก จมูกสามารถดมกลิ่นได้ดีรับรู้ได้ทันทีเพียงดมเล็กน้อยว่าอะไรเป็นอะไรl พลัง> เพราะเธอเป็นปีศาจแห่งการกลืนกิน เธอจึงสามารถกินได้แทบทุกอย่างทั้ง อาหารปกติ สิ่งมีชีวิต ความทรงจำ ความเจ็บปวด ความสุข ความฝัน ความรัก หรือแม้แต่ช่วงชิงวิญญาณ แต่ที่เธอไม่ถนัดที่สุดคือการกินเวลาเดิมทีมันก็กินลำบากอยู่แล้ว แล้วยิ่งเธอเป็นแค่ลูกครึ่งยิ่งไม่ต้องพูดถึง สิ่งที่ช่วยให้เธอสามารถดึงสิ่งเหล่านี้ออกมากินได้ง่ายๆคือพลังในการซึบซับของดวงตาสีทองและแขนสีดำสนิทสำหรับช่วงชิง แขนของเธอสามารถเปลี่ยนรูปลักษณ์ได้อย่างอิสระ ขยายใหญ่เกินกว่าตัวเธอได้หลายสิบเท่า แถมยังสามารถแปรเปลี่ยนเป็นควันฟุ้งสุดแสนอันตรายและทะลุสิ่งต่างๆได้...แต่ก็มีแค่แขนอะนะ ยกเว้นว่าเธอจะใช้งานมันหนักจนเส้นสายสีดำพาดเลยมาจนปรากฏสัญลักษณ์ดาวห้าแฉกที่หน้าผาก แต่ถ้าถึงตอนนั้นจริงๆก็หมายความว่าเธอควบคุมตัวเองไม่ได้แล้ว และจะ กินไม่เลือก
ประวัติ : สาวน้อยลูกครึ่งปีศาจจอมเขมือบส่งตรงจากมองโกเลียสู่เจแปนแดนอุทัย ด้วยอุบัติเหตุที่ทำให้หลงถิ่นอย่างสมบูรณ์ จากที่อาศัยอยู่ในบ้านแถบมองโกเลียตอนใต้ติดกับจีนอยู่ดีๆกลับต้องมาวิ่งไล่หาลูกแพะหลงฝูงซึ่งกว่าจะหาเจอก็ใช้เวลาอยู่นาน แต่พอรู้ตัวอีกทีลูกแพะที่เธอหาเจอมันดันมาคุ้ยของกินอยู่ในห้องเก็บสัมภาระในเครื่องบินซะงั้น ยังไม่ทันจะได้อุ้มเจ้าลูกแพะตัวปัญหากลับบ้าน เครื่องบินที่เธออยู่ก็ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าลงจอดที่ไหนไม่รู้(ญี่ปุ่น)แล้ว นอกจากลูกแพะหนึ่งหน่อ เสื้อผ้าติดตัวอีกนิดหน่อย เธอก็มีแค่โทรศัพท์กับสายชาร์ตติดตัวเท่านั้น ก็คงได้แต่หวังว่าที่บ้านจะหาเธอเจอนะ เพราะโทรศัพท์นี้เธอพึ่งซื้อใหม่แถมเป็นแบบที่เธอใช้ไม่ค่อยเป็นด้วยสิ แค่พิมพ์ยังลำบากเลย...
ชอบ l เกลียด l แพ้ : กิน, เล่นกับแพะ, ศึกษาการใช้งานโทรศัพท์l คำพูดที่รุนแรง ,‘อาหาร’รสชาติแย่ l พลังของแขนข้างซ้าย
อื่นๆ : ลูกแพะของเธอนิสัยคล้ายๆเธอมากโดยเฉพาะการกิน บางครั้งก็เผลอไปกินหนังสือในห้องสมุดสาธารณะจนเขาเกือบแตะไล่ออกมา...เจ้าของเป็นยังไงสัตว์เลี้ยงเป็นอย่างนั้น
เมื่อก่อนเคยมีคนให้เธอใช้พลังกับพวกเขา อย่างการกินความทรงจำอันแสนเจ็บปวด ซึ่งเธอก็ยินดี...แม้เธอจะเกือบสำลอกออกมาก็ตาม
ความคิดเห็น