Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #288 : สงครามภูตล้างบัลลังก์ อัลเดรามินแห่งฟากฟ้า เล่ม 2 ดราม่าคนดีอายุสั้น

สำนักพิมพ์: Animag

ราคาปก: 200 บาท

แนวเรื่อง: Action, Adventure, Fantasy

แต่งเรื่อง: Bokuto Uno

Illustration: Sou Sanba

แปล: พิมพิชา วานิชศิริโรจน์

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 11 เล่มยังไม่จบ ทำเป็นอนิเมแล้ว ดูหน้าปกนิยายเล่มอื่น CLICK ริวิวเล่มแรกๆที่นี่ เล่ม 1

เรื่องย่อ:

พวกอิคตาถูกส่งไปประจำฐานรักษาการณ์ชายแดนทางเหนือ ที่นั่นไม่เคยถูกรุกรานจากประเทศอื่นเนื่องจากมีเทือกเขาอาลาฟาทราขวางกั้นพรมแดน ทว่า สิ่งที่รอพวกอิคตาอยู่กลับเป็นสงครามของจริงที่ปะทุขึ้นจากปัญหาภายในระหว่างชนเผ่าพื้นเมืองกับฐานรักษาการณ์ซึ่งปกครองโดยผู้บัญชาการที่ไร้ความสามารถ เงื้อมมือที่ไม่มีใครมองเห็น กำลังคุกคามจักรวรรดิจากปราการแดนเหนือซึ่งไม่เคยถูกตีแตก!

“ไม่เป็นวิทยาศาสตร์เลย สิ่งที่ได้ไม่คุ้มกับสิ่งที่เสียไป นี่มันเป็นแค่สงครามโง่ๆ”

 ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เนื้อเรื่องเล่มนี้กลุ่มทหารฝึกหัดของพระเอกไปดูงานที่ชายแดนภาคเหนือ ซึ่งชนเผ่าท้องถิ่นได้ก่อกบฏขึ้น และพวกพระเอกต้องร่วมรบด้วย ซึ่งเล่มนี้ดราม่าครับดราม่า แม้ว่าจะทำใจอยู่แล้วว่ามันเป็นแนวสงครามต้องมีตัวละครตาย แต่ที่ทำให้เศร้าก็คือคนที่ตายในเล่มนี้เป็นคนดีมีจิตสำนึกตั้งใจทำหน้าที่ บางคนก็มีอดีตดราม่าน่าสงสาร ส่วนไอ้พวกผู้บัญชาการโง่เขลาที่เป็นต้นเหตุสงคราม แถมออกคำสั่งโง่ๆให้พวกเดียวกันตายฟรีกลับไม่ตายซะนี่

 

                สิ่งที่เพิ่มความดราม่าให้เรื่องนี้แบบขี้โกงก็คือพวกภูตน้อยนี่ล่ะครับ บรรดาภูตตัวน้อยที่คนในโลกนิยายใช้เป็นอุปกรณ์ทำสงครามเช่นไฟฉายภูตแสง กระติกน้ำภูตน้ำ หรือปืนพลังภูตลม ต่างมีรูปร่างหน้าตาน่ารักน่าเอ็นดู แถมนิสัยเหมือนเด็กๆทั้งยังจงรักภักดีกับเจ้าของแบบสุดๆ ถ้าไปอยู่เรื่องอื่นล่ะก็คงเป็นตัวมาสคอตมัดใจคนอ่านแน่นอน แต่สำหรับเรื่องนี้เป็นตัวเสริมความดราม่าแบบสุดๆ ทั้งฉากที่ภูติตัวน้อยยอมสละชีวิตช่วยเจ้าของ หรือฉากที่ภูตส่งเสียงเรียกเจ้าของว่า “อย่าตายนะ อย่าตายนะ” นี่มันจะดราม่าเกินไปแล้ว

                 ในนิยายมีองค์กรศาสนาที่อีเดียทเหมือนองค์กรศาสนาในนิยายส่วนใหญ่ ที่ใจแคบ และขัดขวางความเจริญ แต่ผมชอบองค์กรศาสนาในเรื่องนี้ในเรื่องการออกกฎห้ามทำร้ายภูตน้อยนี่ล่ะ ไอ้คนที่มาทำร้ายเหล่าเจ้าตัวน้อยที่แสนน่ารักแบบนี้ได้ มันอำมหิตจนสมควรตายจริงๆ

                ในส่วนของพระเอกนั้นแม้ว่าจะแสดงฝีมือและความเป็นผู้นำ จนได้เป็นผู้บัญชาการของเหล่าทหารฝึกหัดแล้ว แต่ก็ไม่รู้สึกถึงความฉลาดของพระเอกเท่าเล่มแรกนะ เป็นเพราะเล่มนี้ต้องเป็นทหารผู้น้อยทำตามคำสั่งพวกผู้ใหญ่โง่ๆ ถ้าเป็นเรื่องจริงเอาทหารหมื่นแปดไปตายเหลือแค่แปดพันจริงมันน่าจะแตกทัพหนีกระเจิง ส่วนผู้บัญชาการนี่ต่อให้รอดมาได้ก็คงถูกประหารสถานเดียว

ระดับความพึงพอใจ: 4/5 เตรียมบริหารตับรับความดราม่าเล่มต่อๆไปได้เลยครับ