คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #27 : [ผลตรวจรายงาน l อาจารย์โอเอซิส] Intimate Mind เจาะจิต ทะลุฝัน
SEND
สวัสดีครับผมคืออาจารย์โอเอซิสที่ได้รับเรื่อง[Intimate Mind เจาะจิต ทะลุฝัน] นะครับ
จะขอเข้าเรื่องเลยละกันนะครับ อ้อแล้วผมก็ไม่มีการคิดคะแนนด้วย นี่เป็นเพียงความเห็นของนักอ่านคนนึงเท่านั้นนะครับ หากไม่ชอบหรือผมเผลอใช้คำรุนแรงก็ต้องขออภัยด้วยนะครับ
ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าอาจารย์จะวิจารณ์โดยภาพรวมเท่านั้นหากไม่พอใจหรือต้องการให้เจาะลึกกว่านี้ต้องบอกกันก่อนนะครับ
เริ่มจากชื่อเรื่อง บอกตรงๆว่าชื่อเรื่องดึงดูดมากครับเห็นงานนี้แล้วผมรู้สึกดีใจมากที่มีนิยายแฟนตาซีระทึกขวัญเข้ามา เลยตั้งความหวังไว้มาก
ต่อมาคือเนื้อเรื่องที่ค่อนข้างซับซ้อนโดยเปิดตัวมาก็ทำให้รู้สึกตื่นเต้น บทนำสั้นๆแต่กระตุ้นให้ผมรีบเปิดบทที่หนึ่งอย่างรวดเร็วเพื่ออ่านเนื้อหา (ด้วยความโรคจิตของอาจารย์ที่อวยให้พระเอกตายตอนจบ)
แต่สิ่งที่ผมผิดหวังในเรื่องนี้คือการบรรยายที่ค่อนข้างสั้นๆ ไม่ใช่ว่ามันสั้นเกินไปแต่เป็นบรรยายโดยการตัดคำที่จำเป็นออก บรรยายรวดเร็วเกินไป เช่นฉากต่อสู้ของหลี่กับวิกเตอร์ที่โรงเรียน มันจะดูสนุกและน่าสนใจมากกว่านี้หากเพิ่มบทต่อสู้ที่มีมิติมากกว่าการบอกแค่ว่าเขาสู้กันและเขาทำแบบนั้นๆ ผมขอยกตัวอย่างไว้เล็กน้อย
“ไง..”เสียงทักทายที่คุ้นเคยดังขึ้นอย่างสนิทสนม
“เธอมาจับฉันสินะ หลี่” วิเตอร์ไม่ใส่ใจกับคำพูดทักทายนั้นทำให้หลี่แสดงสีหน้าไม่ค่อยพอใจก่อนจะเอ่ยออกมาอย่างเบื่อหน่าย
“รู้เร็วจังนะ อย่างนี้ก็หมดสนุกน่ะสิ” เธอบอกพร้อมถอนหายใจยาว วิกเตอร์ยังคงจ้องเธออยู่
“คงไม่มีประโยชน์ถ้าจะขอให้เธอเลิกยุ่งกับฉัน”
“นายก็รู้ดีนี่ เราหมดเวลาคุยแล้วแล้วล่ะ”หลี่ตอบพร้อมค่อยๆก้าวเข้ามาราวกับจะหยั่งเชิงว่าเขายังสามารถรับมือเธอได้รึเปล่า
วิกเตอร์หัวเราะในลำคอเบาๆก่อนยิ้มแล้วเปรยขึ้นมา “งั้นก็น่าสนุกดีนี่”
สิ้นเสียงเขาก็พุ่งตัวออกไปทางหน้าต่างข้างๆอย่างรวดเร็ว เสียงกระจกแตกดังก้อง ร่างของเขาพุ่งลงสู่สระว่ายน้ำด้านล่าง
เหตุการณ์ประจวบเหมาะราวกับเขาได้เตรียมตัวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น เหมือนเขารู้ล่วงหน้าหรือเพราะเขาระวังตัวตลอดเวลา...
“ว้าว ฉันนึกไม่ถึงเลย”หลี่ผิวปากชื่นชมก่อนจะพุ่งกระโจนตามลงมา”วางแผนได้ดีแต่คราวนี้เป็นทีของฉันแล้ว!”หลี่ตวัดขาเตะวิกเตอร์ทันทีเมื่อเขาตะกายขึ้นจากสระน้ำ วิกเตอร์ก้มหลบแต่ก็ทำให้เขาเซล้มลง เธอพุ่งเข้าหาพร้อมเผด็จศึก “เสร็จฉันล่ะวิกเตอร์!”
“ยังหรอกน่า...”ชั่วพริบตาเขารีบล้วงกระเป๋าสื้อกาวน์หยิบระเบิดแสงออกมา ใช้ฟันกัดสลักแล้วดึง ระเบิดแสงลอยพุ่งเข้าใส่เด็กสาวทันที
ในจังหวะที่ระเบิดแสงทำงานวิกเตอร์รีบฉวยโอกาสออกลุกขึ้นวิ่งหนี ระเบิดแสงทำให้ตาของหลี่พร่ามัวไปชั่วครู่แต่ก็ไม่ได้ทำให้เธอหยุดชะงัก เธอกระโดดป่ายไปตามขอบหน้าต่างตึกอย่างชำนาญทำให้หลี่สามารถตามเขาได้อย่างรวดเร็ว
อันนี้เป็นเพียงตัวอย่างที่ดัดแปลงมาเท่านั้นนะครับ เพราะในบทไม่ค่อยมีรายละเอียดมาก อย่างสีหน้า ท่าทาง อารมณ์ที่เกิดขึ้นจริงๆมีเพียงแต่บทสนทนาและอารมณ์ของน้ำเสียงเท่านั้น
การบรรยายถือเป็นจุดด้อยของเรื่องนี้เพราะบรรยายวกวน ตัดฉากยังไม่แนบเนียนพอ บางครั้งก็ทำให้ผู้อ่านสับสนได้ว่า กำลังอ่านในช่วงปัจจุบันหรือย้อนอดีต
เนื้อหาเป็นส่วนที่ค่อนข้างซับซ้อนอย่างที่บอกโดยเฉพาะตัวละครแกต่ละตัวที่เก็บความลับเอาไว้ และชื่อตัวละครซึ่งมีอย่างน้อยตัวละสองชื่อทำให้ผู้อ่านสับสน ความสัมพันธ์ตัวละครยังไม่ค่อยชัดเจนเท่าที่ควรนะครับและขอติเรื่องที่วิกเตอร์ยังแสดงความเป็นอัจฉริยะได้ไม่มากเท่าที่ควร เพราะการบรรยายของคุณไม่ค่อยคล่องตัวนัก ลักษณะนิสัยของวิกเตอร์จึงกลายเป็นเด็กที่ฉลาดกว่าเด็กทั่วไป พูดน้อยและไม่เข้าสังคมแทนที่จะเป็นเด็กอัจฉริยะอย่างที่วางไว้ตั้งแต่แรก ส่วนปมเรื่องวางไว้ค่อนข้างดีครับแต่มาเสียตรงที่ความสัมพันธ์ตัวละครแต่ละตัวที่ซับซ้อน ยากต่อการเรียงลำดับว่าใครมีความสำคัญอย่างไรทำให้เนื้อหาไม่ลื่นไหลเท่าที่ควร อย่างหลี่มีความสัมพันธ์อย่างไรกับวิกเตอร์ อเลนเล่กับชาลีเป็นพี่น้องสายเลือดเดียวกันหรือเป็นแค่พี่น้องในนาม ความสัมพันธ์ระหว่างวิกเตอร์และอเลนเล่ องค์กรลับที่วิจัยบางสิ่ง มันดูสับสน แนะนำให้เขียนในเรื่องที่ต้องการจะสื่อเป็นแก่นหลักก่อนเช่น ในตอนแรกการปูเรื่องเป็นเรื่องดีที่สุด ลองเขียนบรรยายความสัมพันธ์หรือให้ช่วงต้นนั้นตัวละครแต่ละตัวมีความอิ่มตัวทางความคิดก่อน จากนั้นค่อยๆเข้าสู่บทหลัก ดีที่สุดคือปูเนื้อให้จบในสองบทแรก
การใช้ภาษายังอ่อนอยู่มาก บางครั้งฉากบรรยายก็น้อยเกินไป สิ่งท่ำบมากที่สุดในนี้คือ “อย่าง” เล่น”ยิ้มอย่าง หัวเราะอย่าง...”คืออธิบายแค่น้ำเสียงอย่างเดียวไม่มีคาแรกเตอร์หรือท่าทางประกอบ หากตันในศัพท์หรือคำที่จะนำมาใช้แนะนำให้ใช้ Google ช่วยจะได้ข้อมูลที่ละเอียดกว่านี้ หรืออ่านนิยายแนวนั้นๆเพื่อเก็บแต้มประสบการณ์ ศึกษาวิธีการเขียนของเขา นำมาปรับปรุงของเราให้ดีขึ้น
เรื่องการตกแต่งผมจะขอไม่พูดถึงนะครับเพราะไม่มีเซ้นต์ด้านอาร์ตติสเท่าไหร่ แต่สำหรับผมถือว่าเข้ากับเนื้อหาครับโทนดำๆ(บังเอิญผมก็ใช้ธีมนี้ด้วย) แต่ขอติเรื่องการจัดหน้ากระดาษครับซึ่งก็คือ เมื่อขึ้นต้นบรรทัดใหม่ทุกครั้งควรกด Tab เพื่อเว้นย่อหน้าด้วยยกตัวอย่างเช่น
ทั้งสองเปิดหาอยู่นาน เล่มแล้วเล่มเล่าก็ยังไม่เจอสิ่งที่ตามหา หรือเพราะวิกเตอร์ที่มีนิสัยไม่เข้าสังคม วันๆเอาแต่ขลุกอยู่ในห้องทดลองกับกองเอกสารและหนังสือ รูปถ่ายของเขาจึงหาได้ยาก
“เดี๋ยวนะ คุณหลี่..”โปรแกรมเมอร์หนุ่มอุนทานขึ้นเมื่อนึกถึงบางสิ่งบางอย่าง”วิกเตอร์เป็นหัวหน้าฝ่ายวิชาการไม่ใช่เหรอครับ?”
“ตำแหน่งนั้นเพิ่งมีคนเข้ามาแทนน่ะ ที่ทำเนียบฝ่ายวิขชาการก็ไม่มีรูปของเขาอยู่ เพราะวิกเตอร์เอาแต่หมกตัวอยู่ในห้องทดลอง วิจัยแต่เรื่องแปลกๆ เวลาจะถ่ายรูแก็หลบหายไปทุกที”
เป็นต้น มันจำทำให้อ่านง่ายและดูสบายตามากขึ้น ขอชมเรื่องที่ไม่มีคำผิดนะครับเพราะขนาดผมพิมพ์อยู่ยังกังวลว่าจะมีคำผิดหลุดไป
สรุปคือ นิยายเรื่องนี้การบรรยายยังไม่ดีนัก แนะนำให้อ่านนิยายเยอะๆเพื่อศึกษาสำนวนของมืออาชีพ นำมาพัฒนาตัวเองและนิยาย เพราะถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไป นิยายที่ปมดีๆแบบนี้จะถูกลืมและไม่เป็นที่สนใจเพราะการบรรยายและสำนวนไม่ดี
เรื่องของสำนวนหรือการบรรยายนั้นอาจารย์ไม่สามารถสอนให้ได้ เพียงแค่แนะนำให้คุณศึกษาด้วยตนเองเรียนรู้ด้วยตนเองเพื่อก้าวไปข้างหน้าด้วยตนเองได้โดยไม่ต้องหวังพึ่งใคร เมื่อไหร่ที่แก้ไขในเรื่องสำนวนหรือมีการรีไรท์ผมจะตามไปอ่านเพื่อดูว่าคุณได้พัฒนาฝีมือตนเองหรือไม่
ขอบคุณที่อ่านบทวิจารณ์ของผมจนจบนะครับ ยาวไปมากก็ขอโทษนะครับ นี่คือความคิดเห็นส่วนตัวในฐานะนักอ่านคนนึงเท่านั้นหากมีจุดที่ผมเข้าใจผิดไปหรือต้องการชี้แจงอะไรก็สามารถท้วงหรือบอกได้นะครับ
ขอบคุณครับที่ใช้บริการครับ
แบบฟอร์มรับงาน
ชื่อ :
บทวิจารณ์เป็นอย่างไรบ้าง :
ให้เครดิตโรงเรียนเราด้วยได้ไหม :
ขอบคุณที่ไว้ใจ ให้อาจารย์ตรวจรายงาน หวังว่าจะมีโอกาสได้ตรวจให้ใหม่นะ :
◊ SQWEEZ
ความคิดเห็น