คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : เชล
Application Other
" ชอบเค้กวันเกิดหรือป่าว "
✬ บทที่ต้องการ :: คนที่เพิ่งรู้จัก ทาฟอส
✬ ชื่อ -นามสกุล :: เชลดอน ออสฟอส [Shelldon Osford]
ชื่อเล่น :: เชล
เพศ :: ชาย
อายุ :: ??
✬ รูปร่างภายนอก ::ใบหน้าส่วนบนถูกปกปิดด้วยหน้ากากสีขาวครึ่งหน้า ตรงจมูกมีลูกบอลสีแดงเสียบปักไว้อยู่ โครงหน้าสวยได้รูป ดวงตาสีแดงเรืองแสงในที่มืด ฟันเรียวแหลมทุกซ๊่เหมือนฟันฉลาม ผมสีแดง(กลัวสีขาวแบบในรูปมันจะโหล่) ผิวสีขาวคล้ายมนุษย์ แต่ความเป็นจริงมันคือวัสดุพิเศษที่ถูกสร้างขึ้นด้วยเวทย์มนต์เพื่อให้ดูคล้ายกับผิวมนุษย์มากที่สุด ถ้าผิวสังเคราะห์พวกนี้หลุดออกจะเห็นท่อลำเลี้ยงพลังเวทย์ภายในจำนวนมาก
ส่วนสูง/น้ำหนัก :: สูงประมาณ 196 ซม / ไม่ทราบ
✬ อุปนิสัย :: เป็นคนดี ชอบช่วยเหลือ มีความเมตตาสูง ไม่ชอบการโกหก รักเพื่อน รักครอบครัว รักน้ำรักปลารักซากุร- ซึ่งนิสัยทั้งหมดนี่กล่าวมานั้นเป็นนิสัยก่อนที่เชลจะถูกเพื่อนของเขาหักหลังและย้ายวิญญาณของเขามาใส่ตุ๊กตาในงานวันเกิด หลังจากเหตุการ์นั้น เชลได้เปลี่ยนไปเป็นคนที่ไม่เชื่อใจใคร ไม่เคยคิดว่าใครเป็นเพื่อนของเขาจริงๆ เขาเห็นมนุษย์ทุกคนเป็นเพียงแค่เค้กที่จะตัด ทุบ บดขยี้ยังไงก็ได้ ความรู้สึกผิดชอบชั่วดีก็ไม่มีในตัวเขาอีกต่อไป เขาอยากทำอะไรก็ทำ เขารู้สึกเกลียดอย่างไรก็แสดงออกมาอย่างนั้น ไม่โกหก ไม่เสแสร้ง อยากฆ่าก็ฆ่า อยากเกลียดก็เกลียด เป็นคนตรงๆ ตรงไปฆ่า ตรงไปหั่นเลย เพราะเขาไม่อยากจะให้คนพวกนี้มาทำร้ายเขาทีหลัง เป็นคนที่ไร้เหตุผลขับเคลื่อนด้วยความรู้สึกเท่านั้น ไม่ต้องปิดบังอะไรเพราะตอนนี้ตัวเขาก็ปลอมทั้งตัวอยู่แล้วมีเพียงวิญญาณเท่านั้นที่เป็นจริง
เชลไม่ค่อยชอบที่โล่งแจ้งมักอยู่ตามสถานที่ที่มืดชื้นและอับ เพราะมันทำให้เขารู้สึกสบายใจว่าเหมือนได้อยู่ในโลกของเขาคนเดียว เขาไม่จำเป็นต้องกินอาหารทั่วไปเพราะตัวเขาไม่ต้องใช้สารอาหารอะไรมาหล่อเลี้ยงร่างกายแล้ว แต่เขาสามารถกินเนื้อมนุษย์เพื่อเพิ่มพลังเวทย์ให้ตัวเขาสูงขึ้นได้ ทำให้เชลชอบออกล่ามนุษย์เหมือนสัตว์ป่าในยามราตรีและเขาจะทานพวกมันแบบเป็นๆมากกว่า
ลักษณะการพูดจา :: เสียงจะแหบและแหลมบาดหูไม่ค่อยน่าฟังเท่าไร ยิ่งเวลาหัวเราะนี่จะดูน่ากลัวมาก เหมือนกับกำลังดูหนังสยองขวัญที่ฆาตกรเป็นพวกจิตวิปริตอยู่เลยก็ไม่ป่าน แทนตัวเองว่า ผม และเรียกคนอื่นว่า คุณ หมด บ่อยครั้งที่นั่งพึมพำกับตัวเอง แล้วจู่ๆก็ยิ้มและหัวเราะคิกคักคนเดียว ตัวอย่างเช่น
" ผมมารับตัวคุณแล้ว"
"ว๊าก ฮะฮ่าๆ ผมเห็นคุณแล้วนะ หรือว่าไม่เห็นดี "
" หืม วันนี้จะเริ่มกินส่วนไหนก่อนดีน่า คิกๆ นิ้วมือข้างซ้ายก่อนน่าจะอร่อย"
ประวัติคร่าวๆ :: ชายหนุ่มคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตจนอายุ 25 ปี เขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์ในด้านการสร้างตุ๊กตาเวทย์มนต์อย่างสูง จนคนรอบข้างต่างชื่นชมเขาอย่างล้นหลาม ชีวิตของชายหนุ่มจัดว่าน่าอิจฉาอย่างมาก เนื่องจากความสามารถของเขาทำให้มีผู้คนหลากหลายเข้ามาทำความรู้จัก ทั้งเชิญชวนให้แต่งงานกับคนในครอบครัวของพวกเขาหรือเข้ามาจองตัวไว้ให้ไปทำงานด้วยกันเยอะมาก ขนาดที่ว่าชีวิตนี้ชายหนุ่มไม่มีทางอดยากในเรื่องใดๆแน่นอน แต่ทุกอย่างก็พังทลายลงในงานวันเกิด 25 ปีของเขา
ในวันนั้นขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานกับงานเลี้ยงที่จัดโดยชายหนุ่ม จู่ๆเพื่อนของเขาที่สนิทกันมากก็เรียกตัวเขาให้ไปคุยกันที่ห้องวิจัยเวทย์ภายในบ้านของชายหนุ่ม โดยให้เหตุุผลว่าจะปรึกษาเรื่องสำคัญเกี่ยวกับการขอหญิงสาวนางหนึ่งแต่งงาน ด้วยความเป็นเพื่อนที่ดีชายหนุ่มจึงขอตัวไปกับเพื่อนคนนั้นสักระยะหนึ่ง จากนั้นทั้งสองก็มายังห้องวิจัยเวทย์และเตรียมสนทนากันถึงวิธีการขอแต่งงานหญิงสาวที่เพื่อนของเขาเล็งไว้ แต่ว่าในขณะที่ชายหนุ่มกำลังหันหลังกลับมาถามเพื่อนของเขาหลังจากปิดประตูเสร็จนั้น เพื่อนของเขาก็เอามีดทำครัวที่แอบไว้ แทงเข้าที่ข้างหลังของชายหนุ่มอย่างจัง ชายหนุ่มรู้สึกตกใจปนเจ็บปวดเป็นอย่างมาก เขาพยายามจะใช้เวทย์รักษาสมานบาดแผลเข้าด้วยกัน แต่ว่าเพื่อนของเขากลับแทงซ้ำเข้าไปที่ท้อง ทำให้ชายหนุ่มได้รับความเจ็บปวดจนสติเริ่มเลื่อนลาง และก่อนที่สติของเขาจะดับวูบ ชายหนุ่มก็ได้ยินเพื่อนของเขาพูดว่า " วิธีที่จะทำให้ฉันได้แต่งงานกับผู้หญิงที่ชอบก็คือ ฉันต้องเป็นนายไงละ! " แล้วจากนั้นสติของเขาก็ดับวูบลงไป
ต่อมาชายหนุ่มก็ได้สติและฟื้นขึ้นมาในห้องวิจัยภายในบ้านเขาเหมือนเดิม แตชายหนุ่มรู้สึกว่ามุมมองของเขาสูงขึ้นเล็กน้อย และร่างกายขยับไม่ได้ดั่งใจแปลกๆ ชายหนุ่มจึงก้มสำรวจตัวเองและพบว่าตัวเขากำลังถูกมัดอยู่ แต่ที่น่าตกใจกว่านั้นก็คือตอนนี้ตัวเขานั้นกลายเป็นตุ๊กตาเวทย์ที่เขากำลังทำการทดลองอยู่กับเพื่อนคนที่พึ่งจะทรยศเข้าไปสะแล้ว ชายหนุ่มสับสันกับเพียงชั่วครู่ก่อนที่เข้าใจสถานการ์ทั้งหมด เขานึกออกแล้วว่าทำไมเพื่อนของเขาถึงยอมมาทำวิจัยตุ๊กตาเวทย์ เพื่อนของเขาวางแผนจะใช้มันเป็นที่เก็บวิญญาณของเขาไว้แต่แรก ชายหนุ่มมองไปยังตรงหน้าประตูที่ควรจะมีศพของเขานอนอยู่ แต่ตอนนี้มันกลับมีเหลือเพียงรอยเลือดเป็นคราบและศพของเพื่อนเขาที่กำลังสลายไป จากนั้นเขาก็ได้ยินเสียงตัวเองดังขึ้นมาจากด้านข้าง"ร่างกายของฉันนี่อ่อนแอจริงๆเลยน่าแค่โอนถ่ายวิญญาณครั้งเดียวก็รับพลังไม่ไหวจนสลายไปแล้ว" แล้วเขาก็เห็นตัวเองในชุดใหม่ที่ไม่มีคราบเลือดยืนส่งยิ้มมาทางเขาก่อนจะผลักประตูแล้วเดินออกไป พร้อมกับส่งสายตาเยาะเย้ยมาให้เขา วิญญาณชายหนุ่มในร่างตุ๊กตารู้สึกโกรธแค้นอีกฝ่ายจนพลังเวทย์ในตัวระเบิดและทำให้เขาหลุดออกจากพันธนาการได้ แล้วจากนั้นชายหนุ่มในร่างตุ๊กตาก็เดินไปหยิบชุดตัวตลกกับหน้ากากสีขาวครึ่งหน้าที่เข้าได้มาตอนไปดูการแสดงพร้อมกับหมวกวันเกิดในสมัยเด็กชองเขามาใส่ แล้วก็เดินไปหาเพื่อนรักของเขากับมีดทำครัวที่เจ้าตัวลืมทิ้งไว้
หลังจากเหตุการ์ครั้งนั้นชายหนุ่มก็ได้หนีออกจากบ้านของตัวเองและปล่อยให้ทุกคนเข้าใจว่าตัวเขาได้ถูกฆ่าโดยตัวตลกปริศนา เพราะชายหนุ่มไม่อยากได้ร่างกายของตัวเองคืนแล้ว เขาไม่อยากมานั่งระแวงถึงคนที่เข้ามาหาเขาอีกต่อไป เขาจึงออกเดินทางไปเรื่อยเป็นเวลาหลายปีและในขณะนั้น เขาก็ได้ฆ่าคนและลองชิมเนื้อมนุษย์ดูเนื่องจากถ้ายังอยู่ในร่างมนุษย์เขาคงไม่กล้าทำแน่นอน แล้วเขาก็ได้รู้ว่าการกินเนื้อคนสามารถเพิ่มพลังเวทย์ให้เขาได้ จากนั้นมาเวลาที่เขาฆ่าจะเหยื่อเขาก็จะกินเนื้ออีกฝ่ายทั้งๆที่ยังรู็ตัวอยู่ เพราะมันทำให้เขารู้สึกอร่อยกว่ากินปกติ จากนั้นไม่นานเขาก็ได้มาเจอกับพวกทาฟอส
✬ งานอดิเรก :: กินเนื้อมนุษย์ บางทีก็เอามนุษย์มาทำตุ๊กตาเวทย์
ชอบ :: ที่อับชื้น การอยู่คนเดียว เนื้อมนุษย์
ไม่ชอบ :: ที่โล่งแจ้ง แสงจ้าๆ
กลัว/แพ้ :: กลัวการเป็นเพื่อนกับใครสักคน
❧ ความสามารถพิเศษ :: สร้างตุ๊กตาเวทย์ การซ่อนตัว การลอบสังหาร
พลังธาตุ :: เวทย์แปรรูป
อาวุธ :: ร่างกายของตัวเอง
อสูรรับใช้ :: Mimic ปีศาลฝันร้ายร่างแรก
❧ เพิ่มเติม :: ไม่รู้จะเขียนอะไรดี เอาเป็นว่าขอโทษเรื่องประวัติที่เขียนยาวไปหน่อยแล้วกันครับ 0_<
ความคิดเห็น