ห้องส่วนตัวประสา Ani-jigo

ลำดับตอนที่ #26 : [〖Council〗สภาเก้าพิภพ] Houzhiyi

ใบสมัคร

"เลือกผมซะสิ...ไม่สิ...ขอฝากตัวด้วย"

จุดเด่นของตัวละคร : ใบหน้าที่มองได้ว่าทั้งสวยและหล่อ เส้นผมสีดำเงายาวประกายรุ้ง

ชื่อ-สกุล : โหวซืออี้ (Houzhiyi)

ชื่อเล่น : ซืออี้/โหว

เพศ : ชาย

อายุ : 25

เผ่าพันธุ์ : หงส์ (จีน )

มาจากมิติไหน : อัฐภพ

นิสัย : ซืออี้เป็นพวกรักสะอาดสมกับความเป็นหงส์ แต่นิสัยของเขากลับมีส่วนหนึ่งที่ต่างจากหงส์ทั่วไปคือชอบปล่อยเรื่องอะไรก็ตามที่ผ่านเข้ามาให้เป็นไปตามชะตากรรม และจะไม่จู้จี้จุกจิก (อันที่จริงแอบจู้จี้นะ แต่ไม่เคยบ่นใคร แค่ว่าถ้าคนๆนั้นทำไม่ได้ดั่งใจเกินสามครั้งเขาจะเข้าไปทำให้เอง) ซืออี้เป็นพวกรักสันโดษ แต่กลับเข้ากับคนอื่นได้ง่ายอย่างไม่น่าเชื่อ เป็นจำพวกเผลอเชิดโดยไม่รู้ตัว และเป็นพวกทำอะไรเร็วมากจนบางครั้งคนอื่นก็ตามไม่ทัน เขาไม่ชอบบ่นใคร แต่ถ้าเป็นเรื่องพูดคุยล่ะก็เขาชอบนัก ไม่ได้ชอบคุยนะ แต่ชอบเข้าไปนั่งอยู่ใกล้ๆ ให้ดูเหมือนมีส่วนร่วม(?) แล้วสมองก็จะคอยคิดตามคำพูดเหล่านั้นจนถ้ามีคนขอความเห็นเขาก็สามารถตอบได้ทันทีเลย

ซืออี้ที่ปกติมองดูเป็นพวกเข้าหายากจริงๆเป็นพวกแอบขี้อ้อน เพราะเอาจริงๆอายุอย่างเขาเนี่ยสำหรับเผ่าพันธุ์ด้วยกันก็เหมือนเด็กน้อยล่ะ และในเมื่อเขาเป็นเพียงเด็กน้อยก็ย่อมต้องมีความเอาแต่ใจอย่างเด็กน้อยด้วยไม่ต่างกัน แค่ว่ามันจะโดนฉาบด้วยมาดหยิ่งที่หลายๆคนคงไม่กล้าเข้าใกล้ แต่ถ้าเข้าใกล้เหรอ...เหอๆๆ ไอ้นิสัยที่ขัดกับลักษณะภายนอกอย่างแรงส์นี่แหละจะทำให้คุณเงิบได้ง่ายๆ(?)

ประวัติคร่าวๆ : ซืออี้คือหงส์ไฟที่เพิ่งเกิดได้ไม่นาน ชีวิตของเขาช่างน่าเบื่อหน่ายในอดีตเมื่อต้องคอยเฝ้ามองทุกสิ่งจากทิศใต้ สิ่งที่เห็นมีเพียงแต่เรื่องเดิมๆ สงคราม การแย่งชิง ความเกลียดชัง เพียงแค่เห็นเขาก็รู้สึกสะอินสะเอียนจนคร้านจะมองมันอีก เขาตัดสินใจมองแต่เพียงสรรพสัตว์ในอาณาบริเวณเท่าที่เขาจะสามารถเห็นได้ แม้จะไม่ได้สงบสุข แต่ซืออี้คิดว่ามันดูน่าสนใจกว่ามนุษย์ที่เต็มไปด้วยความรัก โลภ โกรธ และหลงเป็นไหนๆ

แต่หลังจากที่เขาอยู่อย่างสงบได้สิบแปดปี เป็นเพียงสิบแปดปีสั้นๆที่เขามองข้ามคำขอของเหล่ามนุษย์ไปด้วยความไม่รู้ เหล่ามนุษย์หมดความศรัทธาและพากันตามล่าเขา ซืออี้ต้องหนีระหกระเหิน และเป็นครั้งแรกที่เขาได้ออกจากทิศใต้ และอาจเพราะเขาเพิ่งเกิดได้ไม่นาน เหล่าสัตว์วิเศษที่ประจำอยู่ทิศอื่นๆจึงไม่ได้อยู่ในรายชื่อที่เขาจะไปขอความช่วยเหลือ เขาระหกระเหินเร่ร่อน เปลี่ยนจากสัตว์ประจำทิศกลายเป็นนกเร่ร่อน มีครั้งหนึ่งเขาเคยพลาดถูกมนุษย์ยิงธนูใส่เข้าที่ปีก ตกจากฟ้าระหว่างบินจนปีกหัก ได้มนุษย์คนหนึ่งช่วยไว้ แต่ในตอนนั้นสติของเขาเลือนรางเกินกว่าจะมองเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นใคร และหลังจากนั้นแม้อีกฝ่ายจะกลับมาอีกสองสามครั้ง แต่อาจเป็นเพราะอาการบาดเจ็บจึงทำให้เขาไม่เคยได้เห็นหน้าผู้มีพระคุณเสียทีจนหายดี หลังจากนั้นเขาจึงพยายามตามหา ทว่าก็ยังไม่เคยเจอเสียที

หลายปีผ่านไปเขาจึงล้มเลิกที่จะตามหา และกลายเป็นคนติดนิสัยปล่อยเรื่องที่เข้ามาในชีวิตไปเลยตามเลย จนถึงทุกวันนี้เขาก็ยังไม่ได้กลับไปประจำที่ทิศใต้ ไม่แน่ว่าอาจมีหงส์ตนอื่นเข้าไปประจำแทนแล้ว

รูปร่างหน้าตา : รูปร่างในร่างมนุษย์เป็นเด็กหนุ่มรูปร่างสมส่วน มองภายนอกเหมือนจะอายุไม่เกินยี่สิบปี ดวงหน้าของเขามองได้ว่าสวยก็สวย แต่มองว่าหล่อก็หล่อ แม้จะไม่คมสันชัดเจน แต่ก็นับได้ว่ารูปหล่อกว่าดาราล่ะ!(?) ยิ่งพอเวลาเขาแกล้งแสดงละครเรียกร้องความสนใจพอเป็นพิธีนะ อยากจะบอกว่าต่อให้เป็นผู้ชายก็อาจหลงได้ง่ายๆ เขามีดวงตาสีน้ำตาลอ่อนจนเกือบเหลืองกับเส้นผมสีดำประกายรุ้ง เวลาอยู่ในที่มืดจะสามารถมองเห็นประกายรุ้งได้อย่างชัดเจน และเมื่ออยู่ท่ามกลางแสงแดดจะเห็นเป็นประกายสีเพลิง ผมของเขายาวเลยกลางหลังลงมาเล็กน้อย เสริมรับกับดวงหน้าของเขาได้อย่างดีเยี่ยม

ลักษณะการพูด : เหมือนจะชอบเผลอพูดจาดูถูกคนอื่นเพราะเชื้อสายจากเผ่าพันธุ์ แต่พอรู้ตัวก็จะรีบเปลี่ยนคำพูด แม้จะกระดากอายที่จะพูดขอโทษและโค้งหัวให้ใคร แต่ในใจก็แอบรู้สึกผิดอยู่ลึกๆนะ

งานอดิเรก : งานอดิเรกของซืออี้คือการบินขึ้นไปในที่สูงๆหรือปีนขึ้นไปบนต้นไม้แล้วมองลงมาเบื้องล่าง แม้จะเห็นเพียงสภาวะรอบๆแบบเดิมๆ แต่มันก็ยังดีกว่าไม่มีอะไรให้ทำเลย แต่ถ้าขี้คร้านจะทำอะไรแบบนั้นเขาจะพกหนังสือสักเล่มขึ้นไปบนต้นไม้ที่ร่มๆแล้วนอนอ่านหนังสือจนเผลอหลับ...

ชอบ / เกลียด / กลัว / แพ้ : สิ่งที่ชอบคือวิวจากมุมสูงและหนังสือที่เขาไม่เคยอ่าน แน่นอนว่ามีมากมายมหาศาล แต่ที่แย่หน่อยคือเขามักจะถูกคนอื่นชวนอ่านหนังสือแปลกๆบ่อยมาก... สิ่งที่เกลียดคืออะไรซืออี้ไม่เคยบอกใคร และบางทีสิ่งที่เขาเกลียดและกลัวอาจเป็นเพียงความโดดเดี่ยวที่เคยประสบมา แต่ในเมื่อมาถึงตอนนี้เขาก็ไม่กลัวอะไรอีกเมื่อเขามีเพื่อนๆอยู่รอบๆ สำหรับสิ่งแพ้ เหมือนว่าจะไม่มีอยู่ในสารบบอย่างจริงๆจังๆสักอย่างนอกจากน้ำตาของเด็กหรือผู้หญิง มันจะทำให้เขาใจอ่อนแล้วร้องไห้ตามไปด้วยเหมือนเด็ก สภาพน่าเอน็จอนาถจนเขาต้องพยายามไม่มองคนที่ร้องไห้

เด่นด้านไหน? : เวทมนต์

พลัง : เวทมนต์ของซืออี้นอกจากพลังในการเปลี่ยนร่างไปมาก็คงจะเป็นเวทสายไฟ ลม และแสง ในเมื่อเขาเป็นสัตว์ประจำทิศ การที่เขาจะสามารถควบคุมในเรื่องของภูมิอากาศได้ก็อาจไม่ใช่เรื่องแปลก แต่เขาไม่ชอบใช้เพราะมันดูขี้โกง ที่เหลือคือการสร้างมิติของตนเองขึ้นมา สำหรับในด้านของศาตรา นอกจากกระบี่แล้วเหมือนว่าเขาจะใช้พัดจีบที่ทำจากขนของหงส์ประจำทิศใต้ตนอื่นๆ เห็นเหมือนมันจะบอบบาง แต่มันกลับแข็งยิ่งกว่าเหล็กกล้าซะอีก

เหตุผลที่มาสมัครสภาเก้าพิภพ : เหมือนจะโดนหลอกมาโดยไม่รู้ตัว...

ถ้าเลือกได้อยากอยู่ทีมไหน? : “ผมคิดว่าผมอยู่ทีมใครก็ได้ แต่ถ้าให้เลือกได้จริงๆคงอยากอยู่กับอาร์กอน...สำหรับเหตุผล ผมคิดว่าบางทีเขาคงจะเป็นคนที่เดาทางยากที่สุดละมั้ง แล้วก็น่าสนใจ...อา...ไม่รู้สิ ผมอาจจะพูดไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถ้าเผลอพูดอะไรไม่เข้าท่าออกไปก็อย่าสนใจเลย”

อยากมีคู่หรือเปล่าคะ? : ไอ้อยากก็อยากนะคะ แต่เอาตามที่ไรท์สะดวกดีกว่า ฟฟฟฟ

สัมภาษณ์ตัวละคร

"สวัสดีค่ะ ดิฉันคริสติน่า หนึ่งในสภาเก้าพิภพรุ่นก่อน ได้รับหน้าที่ให้มาสัมภาษณ์คุณค่ะ"

= “สวัสดี” ซืออี้มองอีกฝ่ายครู่หนึ่งแล้วขยับนั่งพิงพนักเก้าอี้ แต่ดันแอบเผลอเชิดคางขึ้นเล็กน้อย พอรู้ตัวเลยรีบปรับท่าทางตนเองใหม่

"ชื่อของคุณคือ?"

= “ผม...? ผมชื่อโหวซืออี้” แม้จะตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ แต่ก็ยังสัมผัสได้ถึงความตื่นเต้นจากน้ำเสียงของเขา

"แล้วตอนนี้คุณใส่กางเกงในสีอะไรอยู่?"

= ซืออี้เอียงคอขมวดคิ้วมุ่น คิดว่าตัวเองน่าจะ...หูฝาด...?

"คำถามเมื่อกี้ล้อเล่นน่ะค่ะ"

= ซื้ออี้กระพริบตาปริบๆแล้วพยักหน้าเบาๆ ถึงจะยังสงสัยว่าเมื่อกี้เขาควรจะตอบหรือไม่ แต่เมื่ออีกฝ่ายข้ามคำถามนั้นไปเขาจึงคิดว่าคงไม่ต้องตอบก็ได้...มั้ง?

"แนะนำตัวตามแบบของคุณให้ฉันฟังหน่อยสิคะ"

= “ผมชื่อโหวซืออี้ เคยเป็นสัตว์ประจำทิศใต้ของจีน ปัจจุบันเร่ร่อนไปเรื่อย อายุปัจจุบันยี่สิบห้าปี ถ้าคิดว่าผมน่าสนใจก็จงเลือกผมซะสิ...ไม่สิ ถ้ายังไงก็ฝากตัวด้วยแล้วกัน...” พูดจบเขาก็เบือนหน้าหนีไปอีกทาง ในใจนึกสาปแช่งปากของตัวเองที่ดันเผลอพูดออกไปตามสัญชาตญาณ คิดแล้วก็พาให้เอาหัวโขกโต๊ะ!

"คุณคิดว่าคุณ...มีเอกลักษณ์ให้ผู้คนจดจำได้มากน้อยแค่ไหนคะ?"

= “เคยมีคนบอกว่าจุดเด่นของผมคือใบหน้า แต่ผมคิดว่าน่าจะเป็นที่ผมมากกว่า คงเพราะส่งผลจากขนในร่างหงส์ที่ส่องประกายสีรุ้ง ผมของผมเลยส่งประกายสีรุ้งออกมาบางเวลา” เอ่ยพลางจับเส้นผมของตนมาม้วนเล่นเหมือนไม่รู้จะทำอะไรดี แต่ท่าทางนั้นก็ไม่ได้ดูน่าเกลียดเลยเมื่อเขาทำ

"ขอให้โชคดีค่ะ"

= “ขอบคุณ”

สัมภาษณ์ผู้ปกครอง

สวัสดีค่า!

= ดีจ้า!

ชื่ออะไรเหรอคะ?

= ชื่อเจค่ะ

คิดว่าลูกจะได้อยู่ทีมที่หวังไว้หรือเปล่าเอ่ย?

= หวังว่านะคะ ฮ่าๆๆ

ขอบคุณที่มาสมัครนะคะ!

= ยินดีค่ะ