คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : SENT : Dragoonia
Critic family รับวิจารณ์นิยาย
นักวิจารณ์ : นาย48
สวัสดีครับคุณDenistt(ขออนุญาตเรียกชื่อนี้นะครับ) ผมนาย48 มาส่งงานแล้วนะครับ อาจจะล่าช้าไปนิด แต่ก็ยังมาส่งงานนะครับ(มาตรฐานของนาย48คือ ช้าแต่ชัวร์ รับประกันคุณภาพโดยเฉพาะเรื่องช้า TwT)
1. ชื่อเรื่อง : 8/10
ปกติผมจะไม่ค่อยซีเรียสกับเรื่องชื่อนิยายมากนัก แค่เจาะจงให้รู้ถึงเนื้อเรื่องโดยรวมก็พอแล้ว แต่ของคุณDenistt ค่อนข้างออกจะกว้างมากไปหน่อย เพราะเนื้อเรื่องพูดถึงตัวเอกที่เข้าไปเรียนในมหาวิทยาลัยฝึกสอนวิชาผู้กล้า(ขอนิยามมหาลัยออกแนวนี้ก็แล้วกันนะครับ) แต่ชื่อเรื่องกลับเหมาครอบคลุมชื่ออาณาจักรมาเลยทีเดียว(ตรงนี้ขอลบหนึ่งคะแนนครับ) และที่สำคัญไม่มีชื่อภาษาไทยด้วยครับ เลยทำให้เป็นข้อสงสัยหลักเลยว่าเนื้อเรื่องจะออกมาแฟนตาซีแนวไหนกันแน่ (แต่ที่แน่ๆ จากการอ่านชื่อครั้งแรก ต้องนึกว่าต้องมีอะไรเกี่ยวกับมังกรแน่นอน) ทำให้ขาดการดึงดูดผู้อ่านไปนิดหนึ่ง(ตรงนี้อีกหนึ่งคะแนนครับ)\
2. โครงเรื่อง : 30/30
คุณ Denistt วางโครงเรื่องได้ดีมากครับ จากที่เปิดตัวมาตัวเอกชาย(นายเกรย่า)ของเราต้องผ่านกับความยากลำบาก ซ้ำยังมีต้นกำเนิดที่เป็นปริศนา คล้ายอยู่ๆ ก็ผุดขึ้นมา ทำให้เนื้อเรื่องน่าติดตามมากว่า แล้วพระเอกของเราจะประสบกับเรื่องราวอะไรต่อ และที่แท้นายคนนี้เป็นใครกันแน่? มิหนำซ้ำยังต้องปิดความลับให้กับลีอาซึ่งมีนิสัยเอาแต่ใจสุดๆ ในการเข้าไปเรียนในมหาลัยอีกต่างหาก เพียงแค่นี้ก็น่าติดตามมากมายแล้ว นอกจากนี้ธีมหลักยังเป็นโลกแฟนตาซีที่มีทั้งผู้กล้าที่มีฝีมือเก่งกาจ ทั้งด้านเวทมนต์ และอาวุธ แล้วไหนอาจจะมีมังกรโผล่มาอีก!! สรุปโดยรวมทั้งหมดผมขอบอกเลยว่า “ยอดเยี่ยม” ครับ
3. การบรรยายและการใช้ภาษา : 28/30
นิยายเรื่องDragoonia เป็นนิยายใช้มุมมองบุคคลที่หนึ่งซึ่งเป็นการดำเนินเนื้อเรื่องโดยผ่านเกรย่า (ซึ่งมีของลีอานาบ้างสลับเป็นบางช่วง) ซึ่งคุณDenistt สามารถเขียนออกมาได้ลื่นไหลมากครับ แต่ก็ยังมีบางจุดที่รู้สึกขัดไปบ้าง
ประการแรกคือ ในประโยคบางช่วงมีการใช้ไม้ยมกมากเกินไป ทำให้เกิดประโยคซ้ำซ้อนโดยไม่จำเป็นครับ ทำให้บางทีเวลาอ่านรู้สึกถึงการสะดุดเล็กน้อย บางครั้งถ้าหาคำอื่นมาแทนได้หรือตัดไม้ยมกที่ไม่จำเป็นออกบ้างจะทำให้ลื่นไหลกว่านี้ครับ
ประการที่สอง ในตอนที่เริ่มเข้าไปสอบ ในช่วงที่เกรย่าพูดถึงลีอาที่ปลอมตัวเป็นลีรอยด์ คริฟท์ บางครั้งก็เรียกว่า “เขา” บางครั้งก็เรียกว่า “นาง” ซึ่งถึงแม้ท่านผู้อ่านพอจะเข้าใจอยู่ว่าการที่เรียกว่าเขาเพื่อเสริมความสมจริงของเนื้อเรื่อง ทว่าในเมื่อเป็นการบรรยายเป็นบุคคลที่หนึ่ง ซึ่งหมายความว่าเป็นลักษณะที่เกรย่าเล่าเรื่องให้ผู้อ่านฟังนั้น การที่เกรย่าเรียกลีอาว่าเขาทำให้รู้สึกแปลกๆ ไปสักหน่อยครับ เพราะถึงจะปลอมตัวอย่างไรแท้ที่จริงลีอาก็เป็นผู้หญิงอยู่ดี ซึ่งอาจจะทำให้ผู้อ่านสับสนได้ ดังนั้นในตอนที่เกรย่าพูดถึงลีอา(ในร่างลีรอยด์) น่าจะใช้สรรพนามที่เป็นตัวตนของลีอาไปเลยครับ (จะนางหรือชื่อแล้วแต่ตามสถานการณ์) จะได้ชัดเจนไปเลยว่าคนนี้คือลีอาตัวจริงนะไม่ใช่ลีรอยด์
ประการที่สาม ตรงนี้เป็นความเห็นส่วนตัวของผมนะครับ นั่นคือเมืองเมอริสครับ คุณDenistt กล่าวถึงเมืองนี้ว่าบ้านนอกสุดๆ แต่จากการที่บรรยายถึงชัยภูมิของเมืองนี้ผมกลับคิดตรงกันข้าม เพราะเมืองนี้ตั้งอยู่ตรงจุดเชื่อมต่อของสามแคว้นสำคัญ ซึ่งถ้าตามความเป็นจริงเมืองเมอริสน่าจะเป็นเมืองสำคัญเลยทีเดียว เพราะอย่างที่กล่าวเมืองที่อยู่ตรงจุดกึ่งกลางเช่นนี้ในทางการค้าสมควรจะมีคนใช้เมืองนี้เป็นจุดพักสินค้าในการขนถ่ายไปยังแคว้นต่างๆ ในทางสงครามก็เป็นชัยภูมิอันยอดเยี่ยมในการรุกคืบหน้าไปยังแคว้นอื่น ยิ่งในตัวเนื้อเรื่องธีมออกจะเป็นโลกยุคกลางซึ่งยังคงใช้พาหนะพวกรถม้าเป็นหลักในการเดินทางทำให้เมืองเมอริสสมควรจะเป็นเมืองสำคัญมากกว่าเมืองอื่นๆ เสียด้วยซ้ำครับ
เรื่องฉากต่อสู้ มีฉากต่อสู้ออกมาเรื่อยๆ ทำให้ผู้อ่านได้ลุ้นตลอดเวลาทำให้นิยายเรื่องนี้มีเสน่ห์มากครับ และยังไม่ออกมาบ่อยจนเกินไปทำให้ผู้อ่านเอียนอีกต่างหาก แต่เท่าที่อ่านยังมีอยู่นิดหน่อยที่น่าจะปรับเปลี่ยนครับ
นั่นคือในบทที่15 ที่บรรยายถึงการทดสอบการต่อสู้ของลีอากับแองกัส ในช่วงท้ายการต่อสู้ที่ลีอาจับจังหวะของแองกัสได้ คุณ Denistt เขียนไว้ว่า “แองกัสมีนิสัยชอบก้าวเท้าซ้ายก่อนที่จะถึงระยะฟาดฟัน” ซึ่งนั่นหมายถึงก้าวเท้าซ้ายออกมาและกำลังจะฟัน ทว่าก่อนที่จบช่วงประโยคนั้นลีอา “ใช้มือซ้ายคว้าข้อมือขวาที่ถือดาบของอีกฝ่าย” จึงสรุปได้ว่าแองกัสถือดาบด้วยมือขวาซึ่งพอจะประมาณได้ว่าแองกัสถนัดขวา แต่การที่ก้าวเท้าซ้ายนำแล้วฟาดดาบที่ถืออยู่ในมือขวาข้างเดียวเป็นการผิดธรรมชาติอย่างใหญ่หลวงเลยครับ เพราะการจะฟันดาบด้วยมือขวาจะต้องก้าวเท้าขวานำเพื่อเป็นการส่งกำลังครับ และถึงแม้จะถือดาบด้วยมือทั้งสองข้างแต่หากว่าผู้ฟันถนัดขวาก็ต้องก้าวเท้าขวานำในการฟันอยู่ดี ซึ่งตรงนี้ผมพูดตามหลักกายวิภาคของธรรมชาติมนุษย์นะครับ (หากไม่แน่ใจ ให้ลองถือไม้บรรทัดแล้วทำท่าออกแรงฟันดูจริงๆ ก็ได้ครับ ว่าถ้าเราก้าวซ้ายนำแล้วฟาดขวาจะไม่ถนัดและไม่มีน้ำหนักในการฟันมากพอเลย)
ทีนี้เรามาพูดถึงคำผิดกันบ้าง เท่าที่พบนะครับ
บทที่1
อุส่าห์ อุตส่าห์
บ่าวรับใช่ – บ่าวรับใช้
บทที่2
ฟระ - ฟะ
ตะเบง - ตะเบ็ง
สมุดล - สมดุล
เสียเคาะประตู – เสียงเคาะประตู
บทที่3
ฝูกนอน - ฟูกนอน
บทที่4
พุรุธ – พิรุธ
บทที่6
โก่งดาบ – โกร่งดาบ
บทที่7
เปลี่ย – เปลี่ยน
บทที่8
ยังทำไมทัน - ยังทำไม่ทัน
เตรียใจ – เตรียมใจ
บทที่10
ไพรเราะ - ไพเราะ
เสื้อเชิร์ต – เสื้อเชิ้ต
บทที่12
กระเพราะ – กระเพาะ
บทที่15
ถอหายใจ – ถอนหายใจ
ถ้าเทียบแล้วถือว่ามีคำผิดหลุดมาน้อยมากครับ ส่วนมากจะเป็นสะกดผิดมากกว่า
สรุปโดยรวมแล้วยังนับได้ว่า “ยอดเยี่ยม” อยู่เช่นเคย ลองขัดเกลาสักเล็กน้อยก็สมบูรณ์แบบแล้วครับ
4. ตัวละคร : 19/20
จากที่อ่านถึงแม้ตัวละครจะออกมาเยอะมากๆ ทว่ากลับไม่ทำให้มีปัญหาในการจำสักเท่าไหร่ เพราะแต่ละคนมีจุดเด่นเป็นของตัวเองอย่างเด่นชัด บางตัวละครดูเหมือนจะเป็นตัวหลักสำหรับปูพื้นในเนื้อเรื่องช่วงหลังจากนี้
เพราะฉะนั้นผมจึงขอพุดถึงแค่เกรย่าซึ่งเป็นตัวเอกชายและลีอาซึ่ง(ดูแล้วน่าจะ)เป็นตัวเอกหญิงก็แล้วกันนะครับ
เกรย่า ดูเหมือนจะมีอดีตที่ถูกกดขี่มาตลอด(เพราะเป็นคนรับใช้มาตั้งแต่เด็ก) แต่ก็มีความกล้าหาญซ่อนเร้นอยู่ในจิตใต้สำนึก ทว่าหลังๆ มาดูเหมือนการแสดงออกจะขัดจากช่วงแรกๆ มากไปหน่อย ยิ่งตอนที่พบกับกลุ่มโจรในเมืองผมรู้สึกว่าเขาจะสมาธิหลุดไปพอสมควร หากมองในลักษณะความเป็นปุถุชนธรรมดาก็ดูสมเหตุสมผลครับ แต่ในกรณีที่วางตัวเกรย่าเป็นพระเอก ผมว่าเกรย่านะจะควบคุมสติได้มากกว่านี้สักหน่อยเพื่อผู้อ่านจะได้ประทับใจในตัวเขามากขึ้น ส่วนเรื่องที่หลายคนบอกว่าเกรย่าขี้บ่นผมว่าเป็นเพราะนิสัยของเขาเองด้วย บวกกับเป็นคนช่างสังเกตก็เลยไม่ดูไม่สมเหตุสมผลครับ
ลีอานั้นจะดูเอาแต่ใจ ขี้โมโห และดื้อรั้น ตั้งแต่แรกจนถึงช่วงล่าสุด แต่กลับเป็นเอกลักษณ์ที่น่ารักของเจ้าหล่อน เพราะถึงแม้ลีอาจะเป็นอย่างที่ว่าก็ยังมีความเป็นผู้หญิงแอบซ่อนอยู่ในตัวมากมาย ซึ่งลีอาเป็นตัวละครที่ผมชอบมากๆ และคอยติดตามด้วยว่าในท้ายที่สุดสาวน้อยคนนี้จะเป็นอย่างไรกันแน่
5. ความสวยงาม : 9/10
เรื่องธีมการตกแต่งหน้ากระดาษผมไม่ค่อยซีเรียสมากครับ ขอแค่อ่านง่ายสบายตาไม่ฉูดฉาดจนคนอ่านปวดเศียรเวียนเกล้าก็พอ
ส่วนเรื่องการจัดเรียงหน้ากระดาษก็ไม่มีปัญหาครับ แต่ที่จะแนะนำก็คือ การเขียนตัวเลขในนิยายควรใช้ตัวหนังสือมากกว่าเป็นตัวเลขโดดๆ ครับ เพราะถึงแม้จะดูยาวและรกรุงรังแต่ก็ทำให้เวลาอ่านแล้วรู้สึกลื่นไหลมากกว่าเดิม
อีกประการหนึ่งก็คือ การใช้ไม้ยมก ตามหลักของสำนักพิมพ์ควรเว้นวรรคหลังจากไม้ยมกหนึ่งครั้งครับ ควรหัดไว้เพื่อความเคยชินเผื่อในกรณีที่นิยายของคุณDinisttมีโอกาสได้ตีพิมพ์ครับ
นิยายเรื่องนี้สนุกมากครับ ทั้งการบรรยายที่ลื่นไหล และมีเรื่องราวให้ติดตามแทบทุกตอน ถึงแม้ท่านผู้เขียนเองจะบอกว่าบางช่วงอืดอาดแต่ผมเองกลับชอบเสียอีกเพราะทำให้ผู้อ่านสามารถซึมซับกับการใช้ชีวิตและการเจริญเติบโตของตัวละครไปทีละน้อย ทำให้คอยลุ้นว่าเรื่องราวจะเป็นเช่นใดต่อไป นาย48ขอปรบมือและเป็นกำลังใจให้คุณDenistt อีกหนึ่งคนครับ
รวมคะแนน : 94/100
ชื่อ :
จากนิยายเรื่อง :
วันที่เซ็นต์รับงาน :
อยากพูดอะไรกับนักวิจารณ์มั้ย :
อย่าลืมแปะแบนเนอร์ให้ร้านนะครับ :
รบกวนท่านลูกค้าผู้ใจดีโหวตให้ร้านหน่อยนะครับ :
ขอบคุณที่ใช้บริการครับ ^^
ความคิดเห็น