Playlist: I Don't Like Mondays. – CALL ME
โลกที่ไม่มีเธอหัวเราะอยู่เคียงข้างกัน
ไม่ว่าทิวทัศน์แบบไหนก็ช่างรางเลือน
นากะ ยูเมนะกับนาสุ ยูโตะอาจเป็นเพื่อนร่วมห้องที่เหินห่างกันที่สุดมาตลอดสามปีในรั้วโรงเรียนมัธยมปลายแห่งนี้ ถึงแม้ว่าความสนิทชิดเชื้อในฐานะเจ้าของที่นั่งข้างกันของพวกเขาจะเคยคงอยู่ได้ราวๆ สามเดือนในช่วงเทอมแรกก่อนปิดหน้าร้อนของชั้นปีที่หนึ่ง แต่หลังจากการทะเลาะกันผ่านสายโทรศัพท์ด้วยเรื่องเล็กน้อยแค่เพราะเพื่อนต่างห้องที่แอบชอบเขาโทร.มาหา และนาสุก็เสียเวลาให้เธอถือสายรอแค่ไม่กี่นาทีเพื่อบอกกับทางโน้นว่าเขาไม่ว่าง แต่ยูเมนะที่หวงเพื่อนสนิทมากในตอนนั้นก็ทำตัวงี่เง่าด้วยการบอกว่าอยากคุยอยากคบกับใครก็เชิญ แล้วตัดสายทิ้งโดยไม่สนใจต่อให้เขาจะเพียรโทร.หาตลอดทั้งคืนนั้น ก่อนข้อความที่เป็นจุดแตกหักซึ่งเขาส่งมาหาในอีกหนึ่งวันถัดมาอย่าง ‘เธอทำตัวเองนะ’ ที่เหมือนกับการโทษเธอเพียงฝ่ายเดียวก็จะทำให้ยูเมนะพิมพ์ข้อความตอบกลับไปด้วยความเดือดดาลว่า ‘ถ้าไม่พอใจก็เลิกคบกันไปเลย’ แล้วสุดท้ายก็มาร้องห่มร้องไห้เมื่อไม่มีทั้งสายโทร.เข้าหรือว่าข้อความอยู่นานเป็นสัปดาห์ ครั้นผ่านไปนานวันเข้า ยูเมนะก็คิดว่าช่างหัวคนพรรค์นั้นปะไร! เธอลบเบอร์โทรศัพท์และทิ้งข้าวของรวมถึงความทรงจำทั้งหมดที่เกี่ยวกับอดีตเพื่อนสนิททิ้งจนหมดเกลี้ยง พอถึงตอนเปิดเทอม นาสุก็ขอย้ายที่กับเพื่อนคนอื่นแล้วแยกตัวไปนั่งไกลถึงสุดริมหน้าต่าง พวกเขาไม่พูดคุยหรือว่ามองหน้ากันอีก และนาสุก็ไม่แม้แต่จะย่างกรายผ่านประตูหลังห้องที่เธอจับจองอีก
เรื่องราวทุกอย่างดำเนินไปอย่างนั้น นาสุคบหากับกลุ่มเพื่อนที่ต่างก็หัวดี (และหน้าตาดี) เข้าชมรมวิชาการ มีคนรักอยู่ตลอดเวลาแค่เปลี่ยนหน้าไปเรื่อย เหมือนกับเธอที่ก็เปลี่ยนไปคบหากับกลุ่มเพื่อนไร้แก่นสารที่หมดเวลาชีวิตไปกับการเที่ยวเตร่และเล่นเกม โสดสนิทเพราะหมกมุ่นอยู่แต่กับการเล่นเกมมาจนถึงชั้นปีที่สอง กระทั่งจะได้เขยิบฐานะเป็นคนรักกับเพื่อนกลุ่มเดียวกันอย่างอิวาซากิ ไทโช ตอนช่วงปิดเทอมก่อนขึ้นชั้นปีที่สาม
ความสัมพันธ์ของยูเมนะกับไทโชก็เหมือนคู่รักทั่วไป ดีกันบ้าง ตีกันบ้าง แต่ยูเมนะก็รักทุกช่วงเวลาที่ได้อยู่กับผู้ชายบ้าบอไม่เอาอ่าวอย่างเขา คนที่ไม่มีอะไรเหมือนกับนาสุเลยสักอย่าง
และเมื่อการเดินทางมาจนถึงชั้นปีสุดท้าย ยูเมนะก็เริ่มคิดถึงเพื่อนเก่าคนนั้นขึ้นมาอีกครั้ง พร้อมกับความคิดที่ว่าทำไมพวกเขาจะกลับมาเป็นเพื่อน...อย่างน้อยๆ ก็แค่เพื่อนร่วมห้องอีกครั้งก็ยังดีไม่ได้
แต่จนแล้วจนรอดยูเมนะก็ไม่สามารถหาโอกาสพูดคุยกับนาสุได้อย่างที่ใจคิด ด้วยเหตุผลที่เป็นเพราะเขามากกว่าเธอ อย่างเช่นการอยู่กับแฟนเก่าใหม่ไม่ซ้ำหน้า ไม่ก็กลุ่มเพื่อนหัวกะทิที่ยูเมนะไม่ได้สนิทด้วยเลยเกือบตลอดเวลา และการป่าวทักทายเขาต่อหน้าคนอื่นก็ไม่ใช่แผนการของยูเมนะที่ขี้ขลาดเกินไปด้วยความหวาดกลัวต่อความอับอายที่อาจจะเกิดขึ้น บางทีโชคชะตาอาจขีดเขียนมาแบบนี้ มันอาจขีดเขียนมาให้เส้นทางของเธอกับนาสุต้องกลายเป็นคนแปลกหน้าของกันและกันไปตลอดกาล
ชะตาไม่ได้เขียน กูเขียนเองจ้า
2024年01月16日
_______________
★ ฟิคไม่จบก็ช่างหัวมัน กูจะเอาลง เนื่องด้วยเป็นวันเกิดปีแรกของกูกับนาสุ ยูโตะแห่งบิโชเน็น คนที่กูด่าว่าเก๊กมาสองปีกว่าทั้งที่ไม่ตามวงนี้ คนที่กูปากพล่อยพูดไปว่าถ้าฝันถึงติดกันห้าคืนกูจะเมนเลย แล้วก็ได้เมนสมใจสมพรปากเลยจ้าพี่ (หรือจิตใต้สำนึกกูอาจอยากเมนอยู่แล้วหรือเปล่าวะ แอบรักอยู่แล้วงี้ไหม) แม้ว่ารักเราจะสั้นมากแค่ไม่กี่วัน แต่ก็ขอบคุณนาสุวันนั้น ไม่อย่างนั้นกูคงไม่ได้เมนบิโชเน็นในวันนี้ อาจเรสต์ (ไม่อินพีซ) เพราะไทเสไม่อยู่ก็ได้ ใครจะไปรู้ แต่ไม่รู้ก็ดีแล้ว / และบังเอิญเว่อร์กที่วันนี้มีประกาศบุไตของไทโชนาสุอิสเส วู้ววว เยี่ยมมาก เมนกูหมดเลยโว้ยยย! ในเรื่องไทโชชื่อยูด้วยโว้ยยย! เนื้อคู่ประตูนี้แหละ >_< กูไปอ่านเรื่องย่อมาอย่างม่วนเลยมึง ไทโชเล่นเป็นครูมอต้นแต่พึ่งพาไม่ได้ไรงี้ ละคนรักเป็นนักข่าวหนังสือพิมพ์ที่เก่งมากตั้งใจทำงานมาก มันทรงฟิคเราเลยบ่นิ ละอะไรรู้ไหม นาสุเป็นอดีตไบค์เกอร์ ตอนนี้เปิดร้านทงคัตสึ 55555 แต่ที่เด็ดสุดคืออิสเสเป็นอดีตนักมวย มีหน้าที่หั่นกะหล่ำกับส่งของ ละแฟนทำงานคาบาเรต์คลับ มึงๆ มึงว่ามันคุ้นๆ ไหมวะเพิ่ล TvT
★ เรื่องนี้มาจากความฝันตั้งแต่วันที่ 22 เดือน 10 ของปีที่แล้ว แต่กูก็แต่งไม่จบเพราะมันติดอะไรไม่รู้ ใจไม่อยู่มั้ง แล้วกูนะเป็นอะไรไม่รู้ เวลาฝันถึงนาสุจะต้องมีไทโช แล้วพอเอามาแต่งจะได้แค่ห้าร้อยคำทุกเรื่องเลย มันทำไมวะ มีอาถรรพ์เหรอ ถ้าไทโชไม่ใช่พระเอกคือกูจะแต่งไม่ได้เหรอ / ทิ้งมานานขนาดนี้ มั่นใจได้ว่ากูคงไม่แต่งต่อแล้ว เพราะงั้นกูจะเล่าให้ฟังเลยแล้วกัน เนี่ย ละเวลาฝันถึงนาสุแม่งจะสไตล์บงกชทุกทีเลย ไหนวะ ฝันดาร์คๆ สมัยสโตนสโนว์ทราวิส ไม่ได้แต่งอะไรแบบนั้นมาหลายปีละนะ (โอ๊ย แต่ฝันกับฮาชิโมโตะเด็ดจริง กูยังพยายามทำใจแต่งต่อให้ได้อยู่ เพราะอยากเล่ามากๆ 55555)
★ ในฝันกูพยายามจะคุยกับนาสุให้ได้เพราะใกล้จะเรียนจบแล้วและต้องแยกย้ายกันไปเลยอยากขอเบอร์ติดต่อมากๆ แต่นาสุอ่ะเกลียดกูเพราะอะไรไม่รู้ แต่กูก็หาโอกาสคุยไม่ได้สักทีเลยได้แต่ปล่อยให้เวลาล่วงเลยไปจนกูได้เป็นแฟนไทโช แล้ววันหนึ่งสองคนนี้ก็นั่งคุยกันบนอัฒจรรย์ (ฉากเหมือนในเรื่องบาคุมังเลยง่ะ) ละไทโชก็ถูกเพื่อนเรียกไปก่อน แล้วนาสุก็แอบลักดูมือถือของไทโชที่ในนั้นมีข้อความที่คุยกับกูนี่แหละ จากนั้นก็ภาพตัด นาสุโทรมาหากู แต่กูยุ่งอยู่เพื่อนเลยรับสายแทน (ใครไม่รู้ที่ไม่ใช่มึงน่ะ) เค้าก็รอไปเรื่อยๆ จนกูมารับแล้วถามว่านั่นใคร เค้าก็ตอบว่าเพื่อน ละกูตอบว่า...เพื่อนคนไหน เราไม่ค่อยมีเพื่อน (เอาดีๆ ตรงนี้คือประโยคเด็ด 55555) เค้าก็ตอบว่านาสุ ยูโตะ กูก็ช็อก เค้าก็บอกว่ามาเจอกันหน่อยได้ไหม อยากคุยด้วย กูเลยรีบตกลงแล้วไปเจอ (ฉากที่ไหนรู้ไหม พระทัยตรงทางเดินไปอนุบาลอีกแล้วเหรอวะ) พอเจอกันเค้าก็มากอดกู บอกว่าชอบกู แล้วกูก็ตื่นมาแบบงงๆ (ไม่ได้สะดุ้ง) ทุกอย่างงงๆ มันสนุกจนกูต้องตื่นมาจดเลยเหรอ ตอนนี้ก็ยังงงๆ
★ ขอบคุณชื่อเพลงจากโซโล่ของพี่โชเซมไปที่รักของนาสุ (แปลได้ว่าแค่ฝันก็โซกุ๊ด) เลยเอาชื่อนางเอกคนเดิมนี่แหละ แต่ถามว่าชอบชื่อไหมก็ยังไม่ชอบอยู่ดี 55555 และกูเพิ่งมึ๊งเมื่อวานที่ปล่อยเพลงว่าทริปเปิ้ลเอสอาเรียชื่อเพลงคือ...Door / และเรื่องนี้มีแค่ห้าร้อยคำกูไม่ควรจะหน้าด้านใส่เพลง แต่ก็ใส่ๆ มันไปเถอะ เพราะกูไม่รู้จริงๆ ว่านาสุฟังเพลงแนวไหน (นอกจากเคพ้อพบอยแบนด์กับอนิเมะ) ก็เลยเอาวงที่นาสุก็ฟัง กูก็ชอบ และชื่อเพลงที่เข้ากับฟิคเรื่องนี้มา แดทส์อิท (ที่พระเอกเอ็มวีหน้าเหมือนคนที่กูแอบชอบตอนมหาลัยเลย มันต้องซาคุมะบ่)
★ ปล. เพิ่งอ่านรีพอร์ตบุไตวันนี้ ไทโชเหมือนจะไม่สบาย ส่วนมึงวันนี้ก็ได้ตายไปแล้ว และความรักของกูให้นาสุก็ได้ตายไปแล้วเพราะอุกินาสุเค้ามาทวงบัลลังก์แล้ว และเอ้า! อุกิโชมีสอบเลยไม่ได้เล่นบุไตรอบคืนนี้ว่ะ เออ พูดถึงเด็กมหาลัยขึ้นมาละนึกถึงอีพวกทวิตเตี้ยรที่มันว่าผู้ใหญ่จะคุยอะไรกับเด็ก โอ๊ยยย วันๆ หนึ่งมีเรื่องให้คุยเป็นร้อย ชีวิต ความชอบ งานอดิเรก เกม การ์ตูน เพลง แม่งมีเยอะแยะจะตายห่า จะด่าก็ด่าเรื่องอื่น มายกเรื่องหัวข้อสนทนาคือโง่ชิบหาย ชีวิตจริงไม่เคยมีเพื่อนคุยต่างวัยหรือไงกันวะ 55555
ความคิดเห็น