Review Light Novel โดยอคติล้วนๆ

ลำดับตอนที่ #256 : นายแบงค์คู่คิด กู้พิษเศรษฐกิจต่างมิติ เล่ม 1 เงินกำลังหมุนไปให้ต่างโลก

สำนักพิมพ์: Animag

ราคาปก: 220 บาท

แนวเรื่อง: Fantasy, Slice of Life

แต่งเรื่อง: Soda You

Illustration: Yuugen

แปล: ณัฐญา ห่านรัตนสกุล

สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 5 เล่มยังไม่จบ ดูหน้าปกเล่มอื่น CLICK

เรื่องย่อ:

มัตซึชิโระ โคตะ หลุดไปยังโลกต่างมิติขณะเดินทางไปทำงานในฐานะผู้กล้า ทว่า...โลกแห่งนั้นไม่มีจอมปีศาจ ไม่มีจักรวรรดิชั่วร้าย และไม่มีกระทั่งเวทมนตร์ เขาถูกไล่ออกจากวังให้ไปซ่อนตัวในเมืองบ้านนอก แล้วโคตะก็ได้พบว่าสิ่งที่เลวร้ายยิ่งกว่าจอมปีศาจได้รอเขาอยู่ที่เมืองแห่งนั้น นั่นคือ “หนี้สาธารณะติดตัวแดง” แล้วพนักงานธนาคารอย่างโคตะจะอยู่เฉยได้อย่างไร!!

มาเปลี่ยนเมืองที่ไม่มีเสน่ห์แห่งนี้ให้คึกคัก

และมั่งคั่งขึ้นกันเถอะครับ

ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:

                เป็นแนวต่างโลกพระเอกสายบุ๋นอีกแล้ว(พระเอกสายนี้น่าจะเริ่มฮิต) แม้ว่าจะจั่วหัวว่าแนวแฟนตาซี แต่ก็ไม่มีอภินิหาร เอลฟ์ คนแคระ หรือจอมมารอะไรเลย ทั้งเล่มมีการใช้เวทมนต์อยู่บทเดียวคือตอนอัญเชิญพระเอกนี่ล่ะ นอกจากนั้นก็เป็นการปูเนื้อเรื่องตัวละครและการพัฒนาบ้านเมืองและเศรษฐกิจ

               เรื่องราวเริ่มต้นที่ราชีนี “ลิซ” แห่งอาณาจักรเฟลม ได้ทำพิธีอัญเชิญผู้กล้า อารมณ์ประมาณว่าทดลองเล่นๆไม่คิดว่าจะสำเร็จ และผู้ที่ถูกอัญเชิญมาคือ “โคตะ” พนักงานธนาคารธรรมดา ซึ่งลิซก็เป็นราชินีที่ไม่เหมือนกับพวกราชาใจสุนัขในแนวต่างโลกเรื่องอื่นๆ ลิซรู้สึกว่าต้องรับผิดชอบโคตะที่โดนอัญเชิญมาเล่นๆ ทั้งๆที่ไม่ได้มีจอมมารหรือภัยพิบัติอะไรให้ช่วยเลย แต่จะเก็บไว้ในปราสาทก็อาจมีปัญหา เดี๋ยวประเทศเพื่อนบ้านรู้ข่าวว่าทำพีธีอัญเชิญผู้กล้าสำเร็จ แล้วหาเรื่องบุกมาทำสงคราม เสนาบดีจึงเสนอให้ส่งตัวโคตะไปให้ “เอริก้า” พี่สาวของลิซที่ครองเมืองเทอร่าดูแล ซึ่งตอนนั้นเมืองเทอร่ากำลังประสบปัญหาเศรษฐกิจอย่างหนัก โคตะจึงได้ใช้ประสบการณ์ในฐานะนายธนาคารเสนอวิธีแก้ปัญหาเศรษฐกิจให้กับเอริก้า อ้อถ้าดูหน้าปกอาจจะนึกว่าลิซกับเอริก้าเป็นตัวละครโลลิ แต่พวกเธออายุ 17 กับ 19 แล้วน่าจะหลุดข่ายแล้วมั้ง  

 

                เปิดเรื่องมาตอนแรกนี่ผมนึกว่าจะได้อ่านนิยายต่างโลก คอมมาดี้ แบบสโลว์ไลฟ เริ่มเรื่องพระเอก ราชีนี และเสนาบดีก็ผลัดกันยิงมุกตบมุก บ้านเมืองในต่างโลกก็ค่อนข้างสงบสุข ผู้คนส่วนใหญ่อ่านออกเขียนได้ ไม่มีปัญหาโดนมอนสเตอร์รุกราน ผู้ปกครองก็ใจดีถูกด่าตรงๆว่าปกครองห่วยก็รับฟัง แถมไม่มีการพูดถึงทาสอีกต่างหาก แต่พอพระเอกเริ่มมาปฏิรูปเศรษฐกิจเมืองเทอร่า เนื้อหาก็เปลี่ยนโทนเป็นจริงจังขึ้น พระเอกตอนแรกที่มีภาพพจน์แบบพนักงานบริษัทญี่ปุ่นทั่วไปคือ ขี้เกรงใจ อ่อนน้อมถ่อมตน ขยันขันแข็ง ก็เปลี่ยนแปลงราวกับโดนจอมมารเข้าสิง ไอ้ท่าทีหงิมๆตอนแรกนี่เอ็งสวมหนังแกะหลอกตรูเหรอฟะ

                ขอนอกเรื่องเล็กน้อย ผมมีคนรู้จักคนหนึ่งเป็นคนต่างจังหวัด เขาเคยมีปัญหาเรื่องการจำนองที่ดินกับทางธนาคารมาก่อน ปัจจุบันกลายเป็นโรคโฟเบียธนาคารไปแล้ว ขนาดแค่เอาเงินไปฝากแบงค์นี่ก็ต้องมีคนไปเป็นเพื่อนไม่กล้าไปคนเดียว อ่านเรื่องนี้ถึงเข้าใจความรู้สึกของเขา นายธนาคารนี่น่ากลัวราวจอมมารที่มีเวทมนต์สามารถปั่นความคิดและเงินในกระเป๋าเราได้จริงๆ ผมไม่คิดกล่าวหาว่าคนทำงานธนาคารเป็นตัวร้ายแบบหนังฮอลิวู๊ดสมัยนี้หรอกนะ เพียงแต่รู้สึกว่าถ้าคนที่ทำงานธนาคารและต้องยุ่งเกี่ยวกับเงินมหาศาลและโครงการใหญ่ๆนี่ ถ้าไม่มีคุณธรรมเพียงพอมันจะทำให้บ้านเมืองและชีวิตคนหลายคนเรือหายได้ง่ายๆเลย   โดยเฉพาะฉากบรรยายรอยยิ้มของพระเอกตอนที่ปั่นหัวชาวบ้านเพื่อกว้านซื้อที่ดินสำเร็จนี่ พี่แสงชัดๆ

  

                แม้ว่าแนวพัฒนาบ้านเมืองที่ต่างโลกอาจจะไม่ใช่ของแปลก ที่หลายคนรู้จักดีก็คือเรื่องจอมมารเศรษฐศาสตร์ แต่ว่านิยายส่วนใหญ่มักจะเป็นการพัฒนาการเกษตร หรือพัฒนาอุสาหกรรม คิดค้นวิธีหรือสิ่งประดิษฐ์ทำให้ความเป็นอยู่ดีขึ้น แต่เรื่องนี้พระเอกเน้นพัฒนาด้านเศรษฐกิจอย่างเดียวครับ ใช้วิธีนายทุนผสมยากูซ่านิดๆ มีทั้งการใช้หน้าม้า ล็อกผลจับฉลาก เล่นเส้นสาย จริงจังซะจนผมตกใจว่าเรื่องนี้เคยเป็นนิยายเน็ตเหรอฟะ เล่นเอาแนวพัฒนาต่างโลกที่เคยอ่านมาเป็นนิยายโลกสวยไปเลย

 

ในส่วนการบรรยายผมว่าค่อนข้างอ่านยากอ่านสะดุด มีการใช้ศัพท์เทคนิคเช่นหนี้สาธารณะ พันธบัตรรัฐบาล  ตราสารหนี้เยอะพอควร แถมคนเขียนชอบใช้คำซ้ำๆคำว่า”ธรรมดา”กับ”ไม่มีอะไรพิเศษ”นี่โผล่มาบ่อยมาก มีตอนหนึ่งก็อปทั้งย่อหน้ามาใช้เลยดูมักง่ายชอบกล แต่ก็ถือว่าเป็นเรื่องเล็กน้อยครับเพราะว่านิยายเรื่องนี้มันมาก ทั้งที่ไม่มีฉากแอคชั่นยิงกันตูมตาม มีแต่เรื่องวางแผนกับเจรจาธุรกิจซะเกือบหมด แต่ก็เร้าใจมาก เรียกได้ว่าจับคนอ่านอยู่ นิยายสี่ร้อยหน้าผมอ่านรวดเดียวจบไม่มีวางเลยครับ

 จากที่ไปแอบส่องภาพประกอบเล่มต่อๆไป แม้ว่าเรื่องนี้จะมีตัวละครหญิงหลายคนแต่คนที่น่าจะเข้าวินคือ “เอมิลี” เมดสาวที่เอริก้ามาให้เป็นผู้ช่วยโคตะ ตอนแรกเธอตั้งแง่กับโคตะและวิธีการที่เขาใช้ แต่หลังกกลับมาเห็นความดีว่าวิธีการของโคตะทำให้ชาวบ้านส่วนใหญ่มีความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นจริงๆ ฉากปักธงตอนท้ายเล่มหนึ่งก็ทำได้ประทับใจพอสมควร แถมเธอยังหุ่นดีอีกด้วย

 

ระดับความพึงพอใจ: 5/5 สนุก มีสาระ และให้รสชาติแปลกใหม่ แนะนำให้ลองอ่านนะครับ