คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #252 : พี่น้องปริศนาโรงเรียนมหาเวท เล่ม 7 ภาคโยโกฮามะเล่มปลาย
สำนักพิมพ์: Zenshu
ราคาปก: 170 บาท
แนวเรื่อง: Action,
Fantasy, Harem, School Life, Science Fiction
แต่งเรื่อง:
Tsutomu Satou
Illustration: Kana Ishida
แปล: น้ำมะนาว
4-0
สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา 19 เล่ม ยังไม่จบ ได้รับการทำเป็นอนิเมแล้ว ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK ไปดูรีวิวเล่มแรกๆที่นี่ครับ เล่ม 1-4 เล่ม 5 เล่ม
6
เรื่องย่อ:
"ระหว่าง
‘การประกวดงานวิจัยของนักเรียนมัธยมปลายสายเวทมนตร์
ทั่วประเทศ’ จัดขึ้นในโยโกฮามะ
เวทีแสดงความสามารถของนักเรียนสายเวทมนตร์ครั้งนี้
ถูกกองกำลังติดอาวุธลึกลับเข้าแทรกแซงกระทันหัน ตัวจริงของคนร้ายกลุ่มนี้
คือกองทหารอาวุธครบมือพร้อมด้วยจอมขมังเวทจากสหพันธ์ชาตเอเซีย ที่ถูกส่งมาจาก ‘แผ่นดินใหญ่’ ฝ่ายกองกำลังติดอาวุธทำทุกอย่างเพื่อเป้าหมาย
แม้แต่จะทำร้ายประชานผู้บริสุทธิ์ จนเมืองตกอยู่ในความวุ่นวายใหญ่โต ชิบะ ทัตสึยะ
ต้องหาทางหนีออกจากพื้นที่คับขันพร้อมกับสมาชิกสภานักเรียน ในเวลาเดียวกัน
กองพลเกราะเวทหน่วยรบอิสระที่ 101 แห่งกองกำลังป้องกันประเทศทางบก
กองกำลังติดอาวุธเทคโนโลยีเวทมนตร์ที่มันสมัยที่สุด ก็มาปรากฏตัวทางเวทีประกวด
ท่ามกลางความตื่นตะหนกของ ซาเองุสะ มายูมิ และ จูมอนจิ คัตสึโตะ นักเรียนบกพร่อง
ชิบะ ทัตสึยะ ได้รับ ‘คำสั่ง’ ให้เข้าสู่สนามรบรบเป็นแนวหน้า
ท่ามกลางความเคลือบแคลงสงสัยของเหล่านักเรียนสายเวทมนตร์
ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:
เล่มนี้เป็นตอนจบของภาคโยฮาม่าที่เริ่มในเล่มที่แล้ว
ข้อเสียติติงอะไรที่ผมกล่าวตอนที่รีวิวเล่มก่อนเล่มนี้ก็ยังเหมือนเดิม
รายละเอียดเยอะมากนอกจากสิบตระกูล ร้อยตระกูล
ยังมีพวกเอกตราซ์นัมเบอร์ที่โนถอดหมายเลขจากชื่อตระกูลอีก ตัวละครก็เยอะและมักจะสลับมุมมองไปเรื่อย
บางตัวพูดชื่อขึ้นมาผมก็นึกไม่ออกว่าใครฟะ อ่านไปต้องพลิกแนะนำตัวละครที่อยู่ด้านหน้าตลอด
เนื้อเรื่องในเล่มนี้คือกองกำลังต่างชาติเข้ารุกรานโยโกฮาม่า
ทำให้บรรดานักเรียนที่มาร่วมงานวิชาการต้องร่วมมือกับทหารและเจ้าหน้าที่รัฐต่อสู้กับกองทัพศัตรู
ซึ่งผมก็ท้องตั้งแต่เล่มก่อนแล้วว่าทำไมทหารศัตรูมันด๋อยสู้นักเรียนไม่ได้ฟะ
หรือนักเรียนพวกนี้จะโหดเกินลิมิต หรือบางทีด้วยวิทยาการเวทมนต์ที่พัฒนาแล้วทำให้ช่องว่างพลังต่อสู้ระหว่างทหารอาชีพกับเด็กนักเรียนมันหดสั้นลงก็เป็นได้
ขนาดชุดศัตรูยังดูอย่างกับจะไปเล่นงิ้ว สู้ชุดสูทซุปเปอร์ฮีโร่ฝั่งพระเอกไม่ได้เลย
อ่านเล่มนี้แล้วทำให้ผมสัมผัสถึงความโหดร้ายในโลกของมาโฮกะพอสมควร
ถึงแม้เรื่องนี้จะเป็นแนวแฟนตาซีเวทมนต์ แต่น้ำหนักค่อนข้างเทไปทางนิยายไซไฟซะมาก
โดยใช้เวทมนต์มาอุดช่องว่างของวิทยาการต่างๆที่ยังก้าวหน้าไม่พอ ซึ่งบรรดานักเขียนนิยายไซไฟในอดีตมักจะนำเสนอโลกอนาคตที่โหดร้าย
ยิ่งวิทยาการก้าวหน้าคนเรากลับยิ่งอารยะน้อยลง เรื่องนี้ก็เหมือนกันครับ
ทั้งการแบ่งชนชั้นที่นำเสนอมาตั้งแต่เล่มแรกๆ นักเรียนวัยรุ่นสามารถฆ่าคนอย่างเลือดเย็น
การใช้เวทมนต์ที่สามารถควบคุมร่างกายหรือจิตใจของเป้าหมายที่ดูหน้ากลัว
หรือการที่พระเอกใช้เวทมนต์ยิงนุคสังหารหมู่กองเรือศัตรู
หนึ่งฉากที่ผมติดใจคือฉากมิยูกิจูบหน้าผากเพื่อเพิ่มพลังให้กับทัตสึยะ
คนเขียนไม่ได้อธิบายรายละเอียดอะไรเลย
ทั้งที่ปกติจะอธิบานเวทมนต์แต่ละอย่างละเอียดยิบ มีทฤษฎีประกอบเสร็จสรรพว่า ลดอุณหภูมิตรงนี้
ควบคุมแรงเฉื่อยอย่างนั้น บังคบมวลอย่างโน้น จนผมเผลอคิดไปว่าพลังซิสค่อนมันเหลือล้ำกว่ากฏฟิสิกส์ทั้งปวง
จนคนเขียนมาเฉลยช่วงท้ายๆว่า ปกติมิยูกิจะผนึกพลังของเทพทัตเอาไว้
การจูบหน้าผากก็เพื่อปลดผนึกนั่นเอง ทำตรูจิ้นไปไกล
ฉากที่อลังการที่สุดในเล่มนี้คงเป็นฉากเทพทัตยิงนุคสมกับฉายาพระอิศวร
แต่ผมกับประทับใจฉากมิยูกิยิงเวทย์ล้างแมพมากกว่า มาดอย่างกับเจ้าแม่ทุรกา
จริงแล้วมิยูกิป็นตัวละครที่ไม่เท่เหมือนมาริ ไม่ห้าวเหมือนเอริกะ ไม่มีเสน่ห์เท่ามายูมิ
แต่เวลาเธอแสดงโหดๆออกมา ต่อม M ในตัวผมมันทำงานทุกทีสิน่า
ระดับความพึงพอใจ: 2.5/5
เล่มหน้าหมีทั้งหลายเตรียมกระอักเลือดกับมิยูกิตันฉบับโลลิ
ความคิดเห็น