คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : [[Sorry Sorry,,I'm Mafia*13]] นายเป็นใครเนี่ย? - -* (100%)[เฉลยคู่ดงเฮตามสัญญา^^]
เช้าวันรุ่งขึ้น......................
"คยูฮยอน!!!! เช้าแล้วทำไมยังไม่ตื่นอีก" ฮยอกแจเคาะประตูเสียงดัง ร่างบางสะลืมสะลือตื่นขึ้นมา...
"หืออออ?? อ่ะ อ๊าาาาาาา..." ร่างบางลุกขึ้นแล้วความเจ็บก็พุ่งขึ้นไปทั่วสมอง ร่างบางกุมหัวแน่น
"อืออออออออ อะไรหรอ?" ร่างสูงเอ่ยขึ้นเสียงงัวเงียแล้วคว้าร่างบางมากอดเอาไว้
"อ๊ะ นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงน่ะ" ร่างบางเอ่ยขึ้นเสียงดัง แล้วรีบผละตัวออกห่าง
"คยูฮยอน!!! เสียงดังอะไรน่ะ!?" ฮยอกแจเอ่ยขึ้นแล้วเปิดประตูเข้ามา........
.
.
.
.
.
.
.
"คิบอม!!!! คยูฮยอน!!!! พวกนายเล่นบ้าอะไรกันเนี่ย......" ฮยอกแจตะโกนลั่น จนลีทึก ต้องรีบวิ่งขึ้นมาดู
"เสียงดังเอะอะอะไรห๊ะ!!!" ลีทึกถามฮยอกแจ แล้วมองเข้าไปในห้องของร่างบาง
"อะ เอ่อ..........พี่ทึก คือว่า........"....................................
ณ ห้องนั่งเล่น
"อธิบายให้ชั้นฟังหน่อยได้มั้ย? ว่าเกิดอะไรขึ้น???" ฮยอกแจเอ่ยถามขึ้น คิบอมกับคยูฮยอนสบตากันซักพัก แล้วก้มหน้ามองพื้น ไม่มีเสียงตอบรับจากบุคคลที่คุณถาม.........
"ชึ้นถามว่ามันเกิดอะไรขึ้น!!!!" ฮยอกแจตวาดเสียงดังลั่น
"ฮยอกแจใจเย็นหน่า......ค่อยๆถามก็ได้" ลีทึกเอ่ยขึ้นแล้วมองหน้าคู่กรณีทั้งสอง
"ไหนบอกพี่มาหน่อย พวกนายทำไมถึงอยู่ด้วยกัน แล้วเมื่อคืนนายไม่ได้กลับบ้านหรอ?คิบอม" ลีทึกเอ่ยถามเสียงนุ่ม
"คับ ผมไม่ได้กลับบ้าน เพราะผมอยู่ดูแลคยูฮยอนตอนเค้าเมา...." ร่างสูงเอ่ยขึ้น "แล้วเมื่อคืน.......เราก็เลยมีอะไรกันแล้วด้วย พวกพี่คงไม่ว่าอะไรใช่มั้ย" พูดจบร่างสูงก็กุมมือเล็กเอาไว้แน่น ร่างบางมองหน้าร่างสูงอึ้งๆ
"นะ นี่นายมอมเหล้าชั้นหรอ??" ร่างบางเอ่ยถามขึ้น
"ใครจะอยากมอมเหล้านาย นายนั่นแหละที่เมาเอง นายยั่วชั้นนะ ชั้นก็แค่........สนอง" ร่างสูงเอ่ยเรียบๆ
"พวกนายจะบ้ารึไง น้องชั้นไม่ใช่ผู้หญิงนะเฟ้ย แกมันบ้าไปแล้วไอพวกผิดเพศ" ฮยอกแจพูดเสียงดัง อารมณ์เค้าถึงจุดสุดแล้ว ไอ้พี่น้องคู่นี้ ชักทำเกินเลยแล้วนะ!!!
"พี่ฮยอกแจก็ไม่ต่างอะไรไม่ใช่หรอฮะ พูดเหมือนพี่ไม่เคย......หรือต้องให้ผมเรียกพี่ฮันคยองมายืนยัน" คิบอมเอ่ยขึ้นแล้วสบตากับฮยอกแจอย่างดุดัน
"นายกับฮันคยองทำไมน่ะ??" ลีทึกถามขึ้น
"เอ่อ........................."
----------------------------------------------------------------------------------------------------------
และ ณ เวลาเดียวกัน ในสวนสาธารณะใจกลางกรุงโซล
"ลุงฮะ คิมบับ ขายยังไงฮะ??" ดงเฮเอ่ยถามคนขายอาหาร ปากกับมือก็สั่นเพราะลมหนา่วที่พัดผ่านมา......
"ขายชุดละ 1000 วอนจ้ะ" ลุงคนนั้นตอบและยิ้มให้กับหนุ่มน้อยดงเฮ
"คะ คือ.....ผมพกมาแค่500 วอนเองห๊ะลุง ขอครึ่งนึงได้มั้ยฮะ คือ.....ผมหิว" ดงเฮเอ่ยขึ้นอย่างน่าสงสาร
"คงไม่ได้หรอก......ลองไปดูร้านอื่นก่อนมั้ย?" ลุงคนนั้นพูดขึ้นแล้วชี้ไปทางร้านคิมบับข้างๆที่มีอีกมากมาย
"แต่พี่ชายผมเป็นลูกค้าประจำร้านนี้นี่นาา ลดให้หน่อยก็ได้ฮะ ผมเต้นให้ดูก็ได้นะ" ดงเฮพูดขึ้นแล้วเค้าก็เริ่มเต้น......
"พอเถอะๆ ลุงคงขายให้ไม่ได้จริงๆ ลุงขอโทษนะ" ลุงงคนนั้นพูดแล้วเดินเข้าไปหลังร้าน
"เฮ้อออออออ ลุงหน้าเลือด" เค้าสบถอย่างไม่พอใจแล้วหันหลังจนไปชนกับคนๆหนึ่ง
พลั่ก !!!!!
ตุ๊บ !!!!
"อะ โอ้ยยยย ก้นกบชั้น เจ็บชะมัดเลย" ดงเฮพูดอย่างเจ็บปวด แล้วลูบที่ก้นกบเบาๆเพื่อคลายความเจ็บ
"นี่ๆ เป็นอะไรรึป่าว" ชายคนนั้นถามขึ้นแล้วค่อยๆพยุงตัวดงเฮขึ้น
"เดินภาษาเตี่ยนายรึไง หรือตาบอดวะเนี่ย!!!" ดงเฮเอ่ยขึ้นแล้วปัดเสื้อผ้าที่เปรอะฝุ่น
"ชั้นมองเห็นนายชัดเลยล่ะ นายเตี้ย"
"เฮ้!!! นายว่าใครเตี้ยน่ะ นายเสาไฟฟ้า"
"นี่ ที่จริงนายเป็นคนเดินชนชั้นนะ ขอโทษซักคำก็ไม่มี" ชายคนนั้นพูดแล้วมองดงเฮเหยียดๆ
"เหอะ!!! แต่งตัวก็ดูดีมีฐานะ แต่นิสัยไม่ได้เรื่อง!!!!" ดงเฮพูดเสียงดัง
"เป็นผู้หญิงซะเปล่า มารยาทก็ไม่มี" ชายคนนั้นพูด ดงเฮยืนอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วความโกรธของเค้าก็ถึงขีดสุดๆๆๆ
"อ้ากกกกกกกกก ชั้นทนไม่ไหวแล้วนะ ว่าชั้นเตี้ยไม่เป็นไร แต่ชั้นไม่ใช่ผู้หญิง!!!!!" ดงเฮพูดขึ้น
"หน้าหวานขนาดเนี่ย ไม่ใช่ผู้หญิงแล้วจะเป็นอะไร ผู้ชายแปลงเพศรึไง?"
"ไอบ้าเอ้ยย ชั้นไม่ได้แปลงเพศ นายจะมาจับหน้าอก จะดูของๆชั้นมะ?ห๊ะ!!!!"
"นายน่ะ ผู้หญิงชัดๆ"
"นี่!!!! นายเป็นใครเนี่ย ห๊ะ!!!"
(ตามสัญญา เฉลยคู่ดงเฮเจ้าค่าาาา)
"ชั้นเป็นเจ้าของห้างที่อยู่ตรงข้ามเนี่ย นายจะทำไม!?" ชายคนนั้นพูดขึ้น
"...........เจ้าของห้างนั้นน่ะหรอ?? เอ่อ เป็นอะไรมากรึป่าว เจ็บตรงไหนมั้ย ชั้นขอโทษนะ" ดงเฮพูดพลางช่วยปัดเสื้อที่เปรอะฝุ่นให้แล้วยิ้มแห้งๆ
"เปลี่ยนอารมณ์ไวจริงนะ......."
"กะ ก็ใครจะไปรู้ ว่านายจะเป็นพวกคนใหญ่คนโต ขอโทษอีกทีละกัน ชั้นไปล่ะ" ดงเฮพูดแล้วจะเดินหนีไปแต่โดนชายคนนั้นคว้าแขนไว้
"นายชื่ออะไร?" ชายคนนั้นถามขึ้น
"ชั้นน่ะหรอ? ดะ ดงเฮ...ลี ดงเฮ แหะๆ ทำไมอ่ะ?" ดงเฮเอ่ยถามขึ้น
"ชั้น.............ลี ซองมิน อื้มมม ชั้นคิดว่านายคงหิว ชั้นเลี้ยงเอามั้ย?" ซองมินถามเพื่อนใหม่ของเค้า
"ก็.........อย่าเลย ชั้นไปหากินเองดีกว่า ชั้นไม่ได้จนซักหน่อย" ดงเฮพูดแล้วรีบเดินหนีไป
"ไม่จน ฮ่ะๆ เงินในมือนายยังไม่ได้เศษเสี้ยวในกระเป๋าตังชั้นเลยนะ"
"คิดว่านายรวยมาจากไหนห๊ะ!!!"
"มันก็พอจะเลี้ยงผู้หญิงตัวเล็กๆได้ซักมื้อนึงล่ะหน่าาา" ซองมินพูดพลางเดินเข้ามาใกล้ๆแล้วลูบหัวดงเฮอย่างน่าเอ็นดู
"ชั้นไม่ใช่ผู้หญิง แล้วอย่าคิดมาทำตีสนิทกับชั้นด้วย ชั้นไม่ชอบให้ใครเล่นหัว" พูดจบก็ปัดมือบนหัวตัวเองออกแล้วเดินไป ซองมินรีบวิ่งไปขวางหน้า
"นายอยู่มหาลัย ยองเซฮวา ใช่มั้ย?" ซองมินถามขึ้น
"นายรู้ได้ไง" ดงเฮถามขึ้น
"ชั้นก็อยู่ที่นั่น คือ.....ชั้นอยู่ห้องข้างๆน่ะ ไปกินข้าวเป็นเพื่อนชั้นหน่อย นะๆ ถือซะว่า ต้อนรับเพื่อนใหม่" ซองมินพูดแล้วลากดงเฮไปที่ร้านอาหารบนชั้น 7 ชองห้างหรู
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
"สวัสดีคับ คุณหนูวันนี้พาเพื่อนมาด้วยหรอคับ?" พนักงานชายในร้านอาหารถามขึ้น
"คับ ผมขออาหารที่ดีที่สุดของวันนี้ให้กับเพื่อนของผมด้วย...." ซองมินเอ่ยกับพนักงานชาย แล้วหันมาหาดงเฮที่นั่งมองคนที่เดินผ่านร้านไปมา
"นี่!! ดงเฮ ทำไมนายถึงมีเงินติดตัวแค่นั้นล่ะ ทำไมมาเดินคนเดียว ไม่กลัวคนจับไปข่มขืนหรอ?" ซองมินถามขึ้น ดงเฮทำหน้าเซ็งยิ่งกว่าเดิมแล้วอ้าปากตอบ
"ชั้น ไม่ ใช่ ผู้ หญิง!!! ชั้น เป็น ผู้ชายนะเฟ้ยยยย!!!!!!!" ดงเฮตะโกนลั่น จนคนทั้งร้านหันมามองเค้า "เอ่อ...............ขอโทษฮะ" ดงเฮเอ่ย แล้วนั่งเงียบ
"เนี่ยนะไม่ใช่ผู้หญิง ปากแข็งชะมัด หน้านายออกจะหวาน" ซองมินเอ่ยขึ้น
"งั้นเอามือนายมานี่!" ดงเฮคว้ามือซองมินมาลูบที่หน้าอกของเค้า ซองมินนั่งอึ้งไปอยู่พักใหญ่ "........ชั้นเป็นผู้ชาย โอเค๊ ชั้นไม่มีหน้าอกอึ๋มๆแบบผู้หญิง เข้าใจ๊??" ดงเฮพูดแล้วนั่งท้างคาง
"อะ โอเคๆ"
"หรือนายไม่เชื่อ ชั้นจะให้นายลูบอีกที่เลย ดีมั้ย?"
"มะ ไม่ดีกว่า อ๊ะ อาหารมาแล้ว ทานสิ ทานเลย" ซองมินพูดตัดบทแล้วเลื่อนจานอาหารให้กับดงเฮ
"อ่าา ปลาๆๆ ชั้นชอบจังเลย" ดงเฮพูดพลางตบมือเบาๆแล้วยิ้มอย่างดีใจ ทำเอาหัวใจของคนตรงหน้าเต้นถี่ หน้าเริ่มร้อนผ่าว ทำไมคนน่ารักคนนี้ถึงทำให้เค้ารู้สึกดีนักนะ...
"นี่ ซองมิน"
".................................."
"ลี ซองมิน"
".................................."
"นายซองมิน"
".................................."
"เฮ้ย!!! ซองมิน!!!!!!!"
"ชะ ห๊ะๆ มีอะไร เรียกซะเสียงดังเชียว" ซองมินสะดุ้งโหยง แล้วลูบอกตัวเองเบาๆ "เฮ้อออ ขวัญเอ้ยยย ขวัญมา เรียกเบาๆก็ได้หน่า" ซองมินพูด
"ชั้นเรียกตั้งหลายรอบ นายก็ไม่หันมา นี่ นายพาชั้นมาอ่ะ แล้วนายไม่กินบ้างหรอ?" ดงเฮถามทั้งๆที่ปากยังเคี้ยวอาหารอยู่เต็มสองข้างแก้ม
"ไม่หรอก ฮ่ะๆ นายกินเลอะเทอะจัง" ซองมินพูดแล้วเอาผ้าเช็ดปากขึ้นมาเช็ดให้
"อ้อๆ ขอบใจ ชั้นเช็ดเองก็ได้" ดงเฮคว้าผ้าเช็ดปากสีขาวมาจากมือซองมิน แล้วก้มหน้าเช็ดปากด้วยความเขินอาย
"อะ อืมมมม" ซองมินพูดแล้วมองออกไปนอกหน้าต่าง
"รูปนายกับครอบครัวนายเต็มร้านเลยเนาะ ดูอบอุ่นดีจัง....นายไม่ถ่ายรูปกับเพื่อนๆบ้างหรอ?" ดงเฮถามซองมินแล้วยิ้มบางๆ ซองมินก้มหน้าลงแล้วเอ่ยเสียงแผ่ว
"ชั้นน่ะ ไม่เคยไม่เพื่อนหรอก......นายเป็นเพื่อนคนแรกของชั้นเลยนะ ดงเฮ"
ความคิดเห็น