นานาจิตตัง

ลำดับตอนที่ #25 : OC Star Fighters 6

Application Form

[Sebumkinesis]

"หิวอยู่รึเปล่าคะ? ไม่เกี่ยวกับว่าเป็นใคร แต่ในฐานะของคนทำอาหารแล้วฉันทนดูคนที่หิวอยู่ไม่ได้หรอกค่ะ"

"ขอวิงวอนต่อน้ำพุแห่งกระยาหาร ได้โปรดบันดาลให้ผู้ที่ทานอาหารจานนี้พบแต่ความสุขด้วยเถิด"

ชื่อ:ไอร่า[Aila] นามสกุล: ซีบัมคิเนซิส[Sebumkinesis]

ชื่อเล่น: ไอร่า[Aila]

อายุ:17

ส่วนสูง:164

เพศ:หญิง

สถานะ:สมาชิกแคมป์มิวเทนต์สตาร์

อาชีพ:-

ลักษณะหน้าตา:ผมสีทองยาวมัดรวบไว้ด้านหลัง ตาสีฟ้า หน้าตางดงาม

การแต่งกายที่เป็นเอกลักษณ์:สวมชุดที่ดูคล้ายๆชุดเมดสีชมพู สวมถุงมือเปิดนิ้วสีแดง ผูกรวบผมด้วยริบบิ้นสีฟ้า

อุปนิสัย:ร่าเริงสดใสราวกับแสงของดวงตะวันที่ปัดเป่าความมืดมิด ชอบช่วยเหลือคน ไม่ทิ้งคนที่กำลังลำบาก ใจดีเกินเหตุโดยไม่สนว่ามันจะนำปัญหามาให้ในภายหลัง โกรธยากแต่เวลาโกรธจะน่ากลัวสุดๆจนติดtop10สิ่งที่น่ากลัวที่สุดในเกาะ มักจะพกเครื่องรางที่หน้าตาเหมือนโอมาโมริ แต่ข้างในนั้นกลับไม่มีสิ่งที่มีรูปของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใส่ไว้อย่างที่ควรจะเป็นภายในนั้นมีเพียงสิ่งที่เหมือนกับขนสัตว์สีทองอยู่กระจุกหนึ่งเท่านั้น  เธอมีฝีมือทำอาหารสูงมากแต่ขาดความมั่นใจในการทำอาหาร จึงต้องพึ่งเครื่องรางในการสร้างความมั่นใจเพื่อให้ทำอาหารได้  สำหรับเธอแล้วเครื่องรางแปลกๆชิ้นนั้นมีความสำคัญเป็นรองแค่ชีวิต

ความสามารถพิเศษ:แรงยามไฟไหม้-พลังแฝงของสิ่งมีชีวิตที่ถูกเรียกออกมายามคับขัน เพียงแต่สำหรับเธอแล้วตอนโกรธเองก็เช่นกัน พละกำลังและความเร็วเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาลเกินกว่าจะสามารถบรรยายได้

Love and be Loved - เธอผู้ได้รับความรักจากวัตถุดิบทั้งมวลบนโลก(หรืออาจจะนอกโลกด้วย) นอกจากจะสามารถเข้าถึงวัตถุดิบได้อย่างง่ายดายแล้วเมื่อเธอสัมผัสกับวัตถุดิบมันจะเปล่งประกายและดึงรสชาติออกมาได้จนถึงขีดสุด และเธอก็ตอบแทนความรักนั้นด้วยการปรุงมันออกมาอย่างสุดฝีมือ 

Fighting Instinct - เธอมีความสามารถในการต่อสู้สูงมากอย่างประหลาดทั้งๆที่ไม่เคยฝึกมาก่อน แต่สามารถต่อสู้ได้ราวกับนักสู้มืออาชีพ ทัพพีในมือนั้นสามารถใช้ได้ไม่ต่างอะไรกับดาบของยอดฝีมือเลย

ทักษะในการทำอาหารที่โดดเด่น: ความสามารถในการนำวัตถุดิบมาทำอาหารโดยสัญชาติญาณ เธอสามารถรู้วิธีการปรุงวัตถุดิบที่แม้จะเคยเห็นเป็นครั้งแรกให้ออกมาอร่อยได้ราวกับว่าตัววัตถุดิบกำลังบอกวิธีปรุงพวกมันอยู่แม้แต่วัตถุดิบที่มีพิษร้ายแรง(เช่นปลาปั๊กเป้า)ก็สามารถปรุงออกมาได้อย่างไร้ที่ติ

วัตถุดิบที่ชอบ:ไม่มีเป็นพิเศษ เธอมอบความรักให้กับวัตถุดิบทุกอย่างในโลกอย่างเท่าเทียมกัน

ประเภทอาหาร:ได้หมด

อาหารที่ชอบ:โอชิรุโกะ

ท่าไม้ตาย:ครัวอเวจีปลายจวัก99กระบวน - เริ่มโดยการพุ่งเข้ากระแทกเป้าหมายอย่างรุนแรง การโจมตีครั้งแรงนี้สามารถทะลุการป้องกันต่างๆที่ระดับไม่สูงมากได้ทุกอย่าง(ทั้งบาเรียหรือโล่ก็ทะลวงได้หมด) และเมื่อโดนครั้งแรกไปจะเกิดการชะงักอย่างแน่นอน ก่อนจะถูกจู่โจมอย่างรวดเร็วและรุนแรงด้วยทัพพี99ครั้งใน2.5วินาที ก่อนจจะปิดท้ายด้วยการฟาดกระทะที่มีไฟลุกท่วมใส่อย่างรุนแรงพร้อมกับการปล่อยไฟฟ้าแรงสูงจากถุงมือใส่ คนที่โดนท่านี้ไปจะหมดสติไปอย่างน้อย3วัน ขณะใช้ท่านี้จะอยู่ในสภาวะไร้เทียมทาน การโจมตีใดๆล้วนไม่เกิดผล

อาวุธประจำตัว:ทัพพีและกระทะที่ทำจากวัสดุโครตแข็งโครตทนทรหด กระทะสามารถสร้างความร้อนหรือลุกติดไฟได้ด้วยตัวเอง อีกทั้งยังมีถุงมือที่สามารถปล่อยไฟฟ้าได้ซึ่งได้มาจากโซฮี

งานอดิเรก:การคิดวิธีปรุงอาหารเดิมแบบใหม่ๆ และสวดภาวนากับเครื่องราง

จุดอ่อน:ความใจดีที่มากเกินไป,เครื่องราง

ชอบ:ทำอาหาร,ช่วยเหลือคน

ไม่ชอบ:กฏระเบียบที่เอาเปรียบผู้คน 

ประวัติ:ทายาทรุ่นล่าสุดของซีบัมคิเนซิสที่เกือบจะโดนถอดออกจากการมีสิทธ์เป็นผู้นำตระกูลเนื่องจากไม่สามารถทำอาหารได้ แม้ว่าในยามที่ฝึกฝนนั้นจะทำได้ดีเพียงไรก็ตาม แต่เมื่อถึงเวลาจริงๆเธอกลับไม่สามารถทำอาหารได้เลย แม้ว่าจะมีความสามารถที่เปรียบได้ดั่งอัญมณีเลอค่าก็ตาม แต่หากไม่สามารถทำอาหารได้ก็คงต้องถูกตัดออกไปอย่างน่าเสียดาย วันหนึ่งในยามที่เธออายุได้7ขวบ ในขณะที่เธอกำลังถูกทดสอบด้วยการให้ไปหาวัตถุดิบมาและทำอาหารให้ได้นั้นเอง  เธอตัดสินใจไปที่สวนผักก่อนที่จะพบกับสิ่งที่ทำให้ชีวิตของเธอเปลี่ยนพลิกผันอย่างรุนแรง เธอได้พบกับเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่มีผมตัดสั้นสีทองกำลังนั่งเล่นอยู่บนรั้วของสวนผัก โดยส่วนที่ประหลาดที่สุดคือเธอมีหูและหางแบบจิ้งจอก นั่นทำให้เธอมั่นใจได้ในทันทีว่าเด็กคนนั้นมาจากภายนอก จึงได้เอ่ยเตือนให้หนีไปอย่างไม่ทันได้ยั้งคิด 

'เห๊ะ? พูดกับฉันเหรอ?'

เด็กสาวคนนั้นตอบกลับมาด้วยสีหน้างุนงง เธอจึงพยักหน้าเพื่อยืนยัน

'นี่เธอมองเห็นฉันยังงั้นเหรอ? แปลกจังแฮะ ทั้งๆที่ไม่ได้มีดวงตาที่พิเศษ แต่ว่ากลับมองเห็นฉันได้แบบนี้น่ะ'

ไอล่านั้นจ้องไปยังเด็กสาวด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ ก็มองเห็นอยู่ชัดๆเลยนี่?

'ตามปกติแล้วไม่มีใครที่จะมองเห็นฉันหรอกนะ การที่เธอมองเห็นฉันน่ะก็แค่ปาฏิหาริย์ที่นานๆจะเกิดขึ้นทีเท่านั้นละ'

เธอเป็นใคร? แล้วผ่านบาเรียเข้ามาได้ยังไง? ไอล่าถามออกไป

'ฉันก็แค่พระเจ้าที่พึ่งจะเสร็จธุระแล้วก็ผ่านทางมาเท่านั้นละ ส่วนเรื่องที่ว่าเข้ามาได้ยังไงจะอธิบายก็ซับซ้อนอะน้า~'

'ส่วนถ้าจะถามว่ามาทำอะไรละก็ เพราะว่าก่อนหน้านี้มีการสร้างศาลเจ้าขึ้นในเกาะนี้น่ะ ศาลเจ้านะต่างกับศาสนสถานอื่นๆ เพราะจำเป็นต้องมีเทพเจ้าสถิตอยู่ ก็เลยพาเทพผู้ส่งสารเข้ามาประจำในศาลเจ้าน่ะ'

'เอาเป็นว่าไม่ต้องสนใจฉันก็ได้นะ ฉันจะนั่งเล่นอยู่ตรงนี้ซักพัก แล้วก็ไม่ใช่ว่าเธอมาที่นี่เพราะมีธุระเหรอ?' 

พอได้ยินดังนั้นถึงได้รู้สึกตัว นี่ไม่ใช่เวลาจะมาห่วงคนอื่น เธอต้องรีบเก็บวัตถุดิบไปและทำอาหารออกมาให้ได้ ไม่ยังงั้นชีวิตเธอก็คงจบสิ้น คิดได้ดังนั้นจึงได้กุลีกุจอเข้าไปเก็บเกี่ยวพืชผักอย่างเอาเป็นเอาตาย โดยมีเด็กสาวที่เรียกตัวเองว่าเป็นพระเจ้านั่งมองดูอย่างสนุกสนาน ก่อนที่เธอจะจับสังเกตุได้ถึงความผิดปกติ เมื่อวัตถุดิบทุกอย่างที่ถูกเก็บไปกลับมีคุณภาพที่สูงขึ้นผิดหูผิดตาจากตอนที่มันอยู่บนต้น

'โอย้ะ? เธอนี่ดูจะได้รับความรักจากวัตถุดิบน่าดูเลยนะ คงจะทำอาหารเก่งน่าดูเลยสินะ'

 'หืม? ทำอาหารไม่ได้เหรอ? ทั้งๆที่มีความสามารถแบบนั้นน่ะนะ? เป็นไปไม่ได้น่า ก็ในเมื่อ...'

เด็กสาวหยุดชะงักไปครู่หนึ่ง

'ช่างเถอะๆ ลืมที่ฉันพูดเมื่อกี้ไปซะ เอายังงี้ดีไหม เดี๋ยวฉันจะให้พรกับเธอ... อะไร?ก็ฉันเป็นพระเจ้านี่นา'

เธอหยิบซองผ้าออกมาก่อนจะท่องคาถาบางอย่างทำให้มันเรืองแสงขึ้นเล็กน้อย ก่อนที่จะยื่นมันมาให้กับไอล่า

'ฉันใส่พลังของฉันลงไปในนี้แล้ว เพียงแค่พกเจ้านี่ไว้เธอก็สามารถทำอาหารได้แล้วละ' 

ไอล่านั้นงุนงงกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้นอย่างมาก แต่ว่าด้วยอะไรดลใจก็ไม่อาจทราบ เธอกับรู้สึกว่าอยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอคนนี้พูด ก่อนที่จะขอบคุณและรับเครื่องรางมา

ทว่าเมื่อตอนที่เธอเอื้อมมือออกไปนั้น เธอได้สังเกตุว่ามือของเด็กสาวแปลกๆคนนั้นจางลง ราวกับโปร่งแสงได้ ไม่สิไม่ใช่แค่มือ แต่ว่าทั้งตัวของเธอกำลังค่อยๆจางหายไป

'โอย้ะ? เหมือนว่าช่วงเวลาแห่งปาฏิหาริย์นี้กำลังจะจบลงสินะ ไม่ต้องเป็นห่วง เธอก็แค่กำลังจะกลับไปมองไม่เห็นอย่างที่มันควรจะเป็นเท่านั้น ตราบใดที่ผู้คนยังคงเชื่อมั่นและภาวนา ตัวฉันก็ไม่หายไปหรอก'

'ชื่อของฉันเหรอ? นั่นสินะ ฉันชื่อ...'

หลังจากที่เด็กสาวบอกชื่อตัวเองออกมาเธอก็หายไป ไม่มีร่องรอยอะไรหลงเหลืออยู่ทั้งนั้น เหลือแต่เพียงเครื่องรางที่ได้รับมาเพียงเท่านั้น

และนับจากวันนั้นเวลาก็ได้ผ่านมาถึง10ปีแล้ว 

เพิ่มเติม:น้ำพุแห่งกระยาหาร(UkanoIzumi) - อ่าห่ะ อย่างที่คิดนั่นละว่าหมายถึงอิสึมิ ไอร่านั้นเป็นคนแรกๆเลยที่มอบศรัทธาและภาวนากับอิสึมิในฐานะเทพโดยตรงไม่ได้ผ่านทางเทพอินาริ

เครื่องราง - จริงๆจะเรียกมันว่าเป็นเครื่องรางก็พูดได้ไม่เต็มปาก มันไม่ได้มีอำนาจวิเศษอะไรใส่อยู่ทั้งนั้นละ ไอที่ว่าเรืองแสงได้นี่ก็ปาหี่ล้วนๆ ฝีมือทำอาหารของไอล่านั้นเป็นของจริง เพียงแต่ถูกความกลัวในการทำอาหารว่าจะทำได้ไหม ทำออกมาแล้วจะอร่อยหรือเปล่ากดดันจนไม่สามารถแสดงฝีมือออกมาได้ เพราะมองเห็นถึงจุดนั้นจึงไม่ได้ให้พรไปจริงๆ เพียงแต่มอบเครื่องรางปลอมๆให้ไป เพื่อเป็นที่ยึดเหนี่ยวและสร้างความเชื่อมั่นเพียงเท่านั้น