คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : โรลเริ่มต้น
ติ๊ง
เสียงสัญญาญอิเล็กทรอนิกดังขึ้นเรียกสติชายหนุ่มให้ลืมตาตื่น
“ที่นี่คือ?”
ชาหนุ่มเบิกตากว้างเล็กน้อย
ภาพที่เขาเห็นล้วนไม่คุ้นตาทั้งผู้คนและสถานที่ราวกับเขาได้หลุดมาโลกแฟนตาซี
สายตาเขาเลื่อนไปที่ป้ายที่ถูกตั้งเด่นเป็นสง่าเอาไว้
“บาลินนา ทาวน์ เมืองผู้เล่นใหม่”
สภาพโดยรอบทำให้ชายหนุ่มคิดถึงเกม Rpg โบราณที่เขาเคยเล่นในสมัยเด็ก
เขารู้สึกตื่นเต้นนิดหน่อยเพราะเหมือนได้ย้อนกลับไปวัยเด็กอีกครั้ง
วัยที่เคยจิตนการถึงโลกแฟนตาซี
แต่เพียงไม่นานชายหนุ่มก็เริ่มเบื่อหน่ายกับสิ่งรอบข้าง
เขาพยายามฝ่าฝูงคนมากมายเพื่อหาทางไปต่อ
ชายหนุ่มเกลียดฝูงคน
ไม่ใช่ว่าเขาไม่ชอบเข้าสังคม
หรือเป็นพวกขวางโลกแต่อย่างใด
เพียงแต่มันทำให้เขารู้สึกอีดอัดเมื่อต้องเผชิญหน้ากับฝูงคนจำนวนมาก
ปึก
อะไรบางอย่างกระทบกับร่างเขาจนต้องหันไปมอง
เป็นเด็กผู้ชายร่างเล็กคนหนึ่ง
“ขอโทษครับ”
เด็กน้อยคนนั้นขอโทษอย่างสุภาพ ก่อนที่จะยืดอกแนะนำตัวเอง
"ผมอัลเทีย NPC แนะนำผู้เล่นใหม่"
"ผมมีหน้าที่คอยดูแลผู้เล่นใหม่
คุณเป็นผู้โชคดีของผมในวันนี้"
"การเดินทางในโลกที่กว้างใหญ่นั้นเป็นเรื่องยาก
จึงมีหน้าที่ของผมเกิดขึ้น"
วินเซนต์ไม่ได้ตั้งใจฟังที่อัลเทียพูดมากนัก
เพราะสายตาของเขากำลังจับจ้องที่หูคล้ายสัตว์ของเด็กน้อย
ถ้ามองในมุมของคนอื่นคงคิดว่าเขากำลังโกรธอยู่
เพราะใบหน้าเขานิ่งเฉยจนน่ากลัว
ที่จริงเขาก็แค่แสดงสีหน้าไม่เก่งเท่านั้นเอง
แต่เหมือนอัลเทียจะไม่สนใจเขายังคงแนะนำวินเซนต์ต่อไป
"ที่นี่ไม่มีอะไรแนะนำหรอกนะครับ
คุณต้องเรียนรู้ด้วยตัวเอง"
อัลเทียร์ได้ยื่นกระดาษสีน้ำตาลเก่าๆให้เขา
"มันคือเควสเริ่มต้นที่น่าจะมีประโยชน์กับผู้เล่นใหม่ทุกท่าน
หมดหน้าที่ผมแล้ว ลาก่อนครับ"
พูดจบเด็กน้อยก็รีบจากไป
ไม่เปิดโอกาสให้ชายหนุ่มเอ่ยถามอะไรเพิ่มอีก
ถึงแม้จะสับสนอยู่บ้าง แต่วินเซนต์ก็เริ่มลงมืออ่านก่อนที่จะพบว่าหน้าต่างตัวเลือกเด้งออกมา
เควสผู้เล่นเริ่มต้น
*เลือกเพียงหนึ่งเควสเท่านั้น*
ก็อบลินผู้หิวโหย l ก็อบลิน LV. 3
การคุกคามของเจ้าสไลม์ l สไลม์ LV.1
ความคุ้มคลั่งของหมาล่าเนื้อ l หมาล่าเนื้อ LV.2
การลงทัณฑ์ของเหล่าแมกไม้ l ปิศาจต้นไม้ขนาดเล็ก Lv.2
เมื่ออ่านจนครบ
วินเซนต์จึงทำการกดเลือกเควส
ก๊อบลินผู้หิวโหย! ก๊อบลิน LV.3
เขตบริเวณชายป่า ใกล้เมืองเริ่มต้น
หลังจากที่เดินหลงอยู่พักหนึ่ง
จนมีผู้เล่นใจดีมาบอกทาง เขาก็มาถึงที่อยู่ของพวกก๊อบลิน
เมื่อเริ่มเข้าเขตของพวกมัน
เขาก็เริ่มเตรียมกำชับดาบสั้นในมือ
วินเซนต์เคยได้ยินเรื่องราวของพวกก๊อบลินจากนิยาย
ไม่ก็เกมมามาก
พวกนั้นมีรูปร่างและสติปัญญาเทียบเท่าเด็ก
หน้าตาน่าเกลียด ทั้งยังใช้อาวุธเป็น
แม้จะดูน่ากลัว
แต่สำหรับเขาคิดว่าการที่พวกมันทำตัวเหมือนมนุษย์กับคาดเดาได้ง่ายกว่า
หลังค้นหาได้ไม่นานนัก ชายหนุ่มก็พบกลุ่มก๊อบลินจำนวน
5 ตัวตรงหน้า
พอพวกมันเห็นศัตรูก็เริ่มตื่นตัวและหยิบอาวุธมารับมือ
วินเซนต์พุ่งตรงเข้าไปอย่างไม่เกรงกลัว
เขาไม่มีลูกเล่น หรือเทคนิคอะไร
สิ่งที่เขาคิดจะทำมีเพียงแค่เข้าหาศัตรูแล้วฆ่า!
แม้อาจจะถูกโจมตีสวนมา แต่เขาก็ไม่คิดป้องกันหรือหลบเลี่ยง
มีเพียงหลีกเลี่ยงจุดสำคัญเพื่อให้สามารถเคลื่อนไหวต่อไปได้
เมื่อเข้าถึงเป้าหมาย
เขาไม่รอช้ารีบยกดาบแทงศัตรูเบื้องหน้า
เลือดสดๆค่อยๆหลั่งไหลออกมา
คาดเดาได้ยากกว่าเป็นของเขาหรือศัตรู
ใบหน้าของชายหนุ่มที่เคยคิดว่าตายด้านไปแล้วค่อยๆเผยยิ้ม
หัวใจเริ่มเต้นแรงขึ้นด้วยความรู้สึกแปลกๆ
เขาสัมผัสได้ว่ามันคือความ”กระหายเลือด”
มือหนาของชายหนุ่ม คว้าที่คอก๊อบลินตัวหนึ่ง
ก่อนที่เขาจะขว้างก๊อบลินผู้โชคร้ายตัวนั้นใส่เพื่อนของมัน
ปิดท้ายด้วยการแทงดาบให้ทะลุก๊อบลินสองตัวนั้น
แต่ถึงอย่างนั้นชายหนุ่มยังไม่หยุดการเคลื่อนไหว
เขารีบถอนดาบออกก่อนเคลื่อนที่ไปหาก๊อบลินที่อยู่ใกล้ที่สุด
ชายหนุ่มยกโล่ขึ้นสูงแล้วฟาดใส่ก๊อบลินตัวนั้นเต็มแรง
รอยยิ้มสะใจเผยขึ้นบนใบหน้า
ก่อนที่เขาจะหันไปหาก๊อบลินตัวสุดท้ายที่อยู่ไกลออกไป
เขาใช้แรงที่เหลือสุดท้ายขว้างดาบสั้นไปที่ก๊อบลินตัวนั้น
เมื่อการต่อสู้จบลง
เขาก็กลับไปมีใบหน้าที่เฉยชาอีกครั้ง
ความคิดเห็น