คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #243 : Golden Time เล่ม 1-4 ดราม่าของพระเอกอีโมสมองเสื่อม
สำนักพิมพ์: Zenshu
ราคาปก: 145-125
บาท
แนวเรื่อง: Comedy,
Drama, Romance, School Life
แต่งเรื่อง:
Yuyuko Takemiya
Illustration: Eeji Komatsu
แปล: รวิวรรณ (เล่ม 1-3), Nemophila
(เล่ม 4)
สถานะปัจจุบัน: ตีพิมพ์ออกมา
11 เล่มจบแล้ว ทำเป็นอนิเมแล้ว ดูรูปปกเล่มอื่น CLICK
เรื่องย่อ:
ทาดะ
บันริสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้และย้ายมายังโตเกียว เปิดตัวในมหาวิทยาลัย
เปิดตัวในโตเกียว เปิดตัวในการใช้ชีวิตอยู่คนเดียว เขาตื่นเต้นที่ได้ทำเรื่องต่างๆ
เหล่านั้นเป็นครั้งแรก ในวันงานปฐมนิเทศ จู่ๆ เขาก็ถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว
ออร่าคุณหนูอันมหาศาล! บทละครชีวิตอันแสนเพอร์เฟ็ค!
สิ่งที่ถนัดคือเล่นซูโม่คนเดียว! ชื่อของผู้ที่เข้ามาจู่โจมนั้นคือคากะ โคโกะ
เธอใช้ช่อกุหลาบตีบันริ
และไล่ตามยานางิซาวะเพื่อนสมัยเด็กของเธอแถมยังเป็นเพื่อนของบันริด้วย
เธอตามเขามาจนเข้ามหาวิทยาลัยเดียวกัน
บันริเป็นห่วงโคโกะผู้แสนอันตรายและเจิดจ้าคนนี้ จนเขาปล่อยเธอไว้ไม่ได้
นั่นหมายความว่า? เลิฟคอเมดี้วัยรุ่นซึ่งเกิดจากการแท็กทีมอันแข่งแกร่งของทาเคมิยะ
ยูยูโกะ & โคมัทสึ เอจิ ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว!
ความคิดเห็นหลังจากอ่านจบ:
ผลงานของคนเขียนเรื่องโทระโดระ
และยังคงเป็นแนวรักหลายเส้าเศร้าหลายคน เพียงแต่เรื่องนี้บรรดาตัวเอกเป็นนักศึกษามหาลัย
เรื่องนี้กว่าจะออกเล่มสี่ได้ก็หายไปนานหลายปีจนผมเกือบลืมเนื้อเรื่องเก่าไปหมดแล้ว
สรุปเนื้อเรื่องคร่าวคือตัวเอก
“บันริ” สูญเสียความทรงจำและย้ายออกจากบ้านมาเรียนมหาลัยที่โตเกียว บันริมีเพื่อนชื่อ
“ยานัต” ซึ่งถูกเพื่อนสมัยเด็ก “โคโกะ” ที่เป็นเพื่อนสมัยเด็กตามรังควาญ
และบันริก็รู้สึกดีกับโคโกะ นอกจากนั้น “รินดา” ผู้หญิงที่บันริสารภาพรักก่อนจะเสียความทรงจำก็ได้เรียนอยู่ที่มหาลัยนี้เช่นเดียวกัน
อารมณ์ของเรื่องนี้ออกจะดราม่าหดหู่
แม้ว่าจะมีการใส่มุขตลกเข้าไปแต่ก็ไม่ขำเลยครับ การยิงมุขในบรรยากาศที่ไม่ตลกนี่
ยิ่งทำให้หดหู่กว่าเดิมซะเปล่าๆ ในส่วนตัวละครนั้นถ้ามีการจัด 10 อันดับตัวละครที่ไม่อยากได้เป็นแฟนละก็ ผมคงให้โคโกะนางเอกของเรื่องนี้ติดอันดับแน่นนอน
เพราะ she ทั้งเยอะ ทั้งเอาแต่ใจ
แถมยังเป็นสตอคเกอร์อีกต่างหาก (แต่ก็แอบสงสารที่เธอร้องไห้เกือบทุกเล่มอ่ะนะ)
ส่วนบันริพระเอกนี้
นี่เป็นสายอีโม ชวนหดหู่จิตตกสิ้นดี แม้ว่ามุกตัวเอกสูญเสียความทรงจำจะไม่ใช่ของแปลก
แต่คนเขียนเรื่องนี้ก็ใช้ได้แหวกแนวและน่าสนใจพอสมควร
สาเหตุที่บันริจิตตกนั้นไม่ใช่เพราะว่าเขาสูญเสียความทรงจำ
แต่เป็นเพราะเขาคิดว่าตัวเองตอนนี้กับตัวเองก่อนสูญเสียความทรงจำเป็นคนละคนกัน
ซึ่งทำให้บันริต้องออกจากบ้านเพราะทนอยู่สิ่งแวดล้อมของตัวเองคนเก่าไม่ได้ เพราะคิดว่าคนที่รักตนเองจริงๆแล้วรักตัวเขาคนเก่าต่างหาก
และเกิดการดูถูกตนเองเพราะคิดว่าตนเองเป็นคนสิ้นไร้ไม้ตอก ในนิยายยังมีการพูดถึงตัวตนบันริคนเก่า
ที่ล่องลอยเป็นวิญญาณ และคอยสิงร่างบันริอีกคนทำให้ความทรงจำกลับคืนเป็นบางครั้ง
ยิ่งทำให้บันริเกิดวิตกกังวลว่าตัวตนของเขาอาจจะหายไปเมื่อไหร่ก็ได้
ถึงแม้ว่าบันริจะแสดงท่าทางร่าเริงอยู่ตลอด
แต่จริงๆแล้วหมอนี่เป็นตัวละครที่เหงาและเศร้าสุดๆเลย
กรณีของบันริทำให้ผมนึกถึงปรัชญา “เรือของธีเซียส”
ที่ว่าถึงเรือ (บางทีก็เปลี่ยนเป็นรถลากหรือขวาน)
ที่ทำการเปลี่ยนชิ้นส่วนต่างๆทีละชิ้น จนกระทั่งไม่เหลือชิ้นส่วนเดิมเลยแม้ชิ้นเดียว
แล้วเราจะยังบอกว่าเรือลำนี้เป็นเรือลำเดิมได้หรือไม่ แล้วเรื่องนี้เกี่ยวอะไรบันริล่ะ
ถ้าเราเอาร่างกายแทนที่เรือของธีเซียส
ที่ประกอบด้วยเซลล์(ชิ้นส่วน)จำนวนหกพันล้านเซลล์
ปกติแล้วเซลล์เหล่านี้จะมีการสูญสลายและสร้างใหม่อยู่ตลอดเวลา
และถ้าเวลาผ่านไปประมาณหนึ่งปี เซลล์ทั้งหกพันล้านเซลล์ในร่างกายเราก็จะถูกแทนที่ด้วยเซลล์ใหม่เกือบทั้งหมด
ถ้าอย่างนั้นตัวเรายังเป็นคนเดิมกับตัวเราเมื่อปีก่อนหรือไม่ เชื่อว่าหลายคนน่าจะตอบว่ายังเป็นคนเดิมอยู่
เพราะเรายังคงมีความทรงจำและตัวตนเดียวกับตัวเราเมื่อหนึ่งปีก่อน แล้วถ้าเราสูญเสียความทรงจำแบบบันริล่ะ
ตัวเรายังเป็นคนเดียวกับตัวเราในอดีตอยู่หรือไม่ และตัวเราในอนาคตจะยังเป็นตัวเราในตอนนี้หรือเปล่า
ถ้าลองจินตนาการดูก็คงเริ่มเข้าใจความรู้สึกของบันริขึ้นมาแล้วสินะครับ
ในกรณีของผมพอลองเอาตัวเองตอนนี้ไปเทียบกับตัวเองเมื่อหกปีก่อน
ตอนที่ซื้อนิยายเรื่องนี้เล่มแรก ผมว่าตัวเองเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย ตอนนั้นผมยังไม่ถูกล้างสมองเข้าลัทธิฮาเร็ม
และชีวิตค่อนข้างมีความสุขมากเลยต้องหานิยายดราม่ามาอ่านเพื่อให้มันสมดุล
ตอนนี้ชีวิตจริงดราม่ากว่านิยายอีกเลยเลือกเสพแต่แนวตลกเบาสมองเป็นส่วนใหญ่อ่ะนะ
ขอเตือนคนที่คิดซื้อเรื่องนี้มาอ่าน
ว่าอาจจะมีจุดทีทำท่านงงได้เพราะมันสลับมุมมองบ่อยมาก บางทีก็เป็นบันริปัจจุบัน
บางทีก็เป็นบันริอดีต บางทีก็มุมมองบุคลที่สาม ชวนให้สับสนอยู่หลายครั้ง
ระดับความพึงพอใจ: 1.5/5
คงซื้ออ่านไปเรื่อยๆจนจบแม้ว่าจะไม่อภิรมย์เท่าไหร่
ความคิดเห็น