ห้องส่วนตัวครับ ถึงเข้ามาดูก็ไม่ว่าครับแต่บอกอยู่นะว่า "ส่วนตัว"

ลำดับตอนที่ #24 : [fic rebron/KHR] Love danger กุหลาบอาบยาพิษ

B
E
R
L
I
N
❀

 

ใบสมัคร

 “สายฝนจะชำระทุกอย่าง ยกเว้นพายุที่จะนำความพินาศมาให้”

คู่::ยามาโมโตะ  ทาเคชิ

ชื่อ::อิริยาโกะ โคสุกิ [Airiyako Kosuki]

ชื่อเล่น::โคสุกิ,โคสุ[Kosuki,Kosu]

รูปร่าง::เรือนผมสีขาวยาวสลวยถึงกลางหลัง มักจะถูกปล่อยสยายทุกครั้ง ตัดกับผิวขาวอมชมพูของเธอ เมื่อกระทบกับแสงอาทิตย์จะสะท้อนเด่นเป็นจุดสนใจ ทำให้เวลาออกกลางแจ้งเธอจะสวมฮู้ดตลอด ด้วยส่วนสูง 164 เซนติเมตร น้ำหนัก 58 กิโลกรัม เป็นสัดส่วนที่พอดีสำหรับเธอ ทำให้เธอเด่นเมื่ออยู่ท่ามกลางผู้คน นัยต์ตาสีเทาเป็นแววตาที่อ่อนโยน ปากนิดจมูกหน่อยตามฉบับสาวน้อยที่อ่อนไหวกับสิ่งน่ารัก ส่วนมากจะใส่เสื้อเชิ้ตสีเข้มและกางเกงยีนส์รองเท้าบูธ ทำให้เธอดูสูงและเด่นขึ้นไปอีก

นิสัย:: เธอเป็นคนที่อ่อนโยน ใจดีกับทุกคนรอบตัว เธอแทบจะไม่เคยปฏิเสธคำขอของเพื่อนร่วมงานหรือเพื่อนสนิทของเธอ เธอเป็นพวกซื่อสัตย์กับคนๆเดียวเมื่อเธอทำงานให้กับใครเธอจะขึ้นตรงกับผู้เป็นนายของเธอคนเดียว เธอเกลียดการหักหลัง เมื่อเธอโดนหักหลังเธอจะกลายเป็นอีกคนทันที เมินทุกการกระทำไม่ว่าอีกฝ่ายจะขอโทษหรือขอร้องให้เธอช่วยในเมื่อเธอตัดออกจาดชีวิตไปแล้วเธอจะไม่ยุ่งด้วยอีกเลย ชอบของแปลกใหม่ลองสิ่งใหม่ๆที่เธออยากลอง เธอจะชอบการอ่านหนังสือในห้องสมุดหรือสถานที่ต่างๆที่ทำให้เธอรู้สึกสงบ เป็นพวกระวังตัวเธอมักจะสังเกตรอบๆตัวเสมอ ว่าจะมีใครตามเธอหรือจ้องจะทำร้ายเธอหรือเปล่า หากมีเธอจะปลีกตัวไปในที่เงียบๆ และจัดการ ที่ตามเธอมาทันที  เป็นคนจริงใจและจริงจังกับการใช้ชีวิต

ประวัติ::เธอเคยเป็นกองกำลังป้องกันตัวเองของอิตาลี่ เธอเติบโตมากับการต่อสู้และถูกเลี้ยงโดยทหาร เป็นหน่วยฝึกที่โหดร้ายที่สุด เธอเป็นแค่ไม่กี่คนที่รอดชีวิตมาและได้ประจำการ ร่องรอยแผลเป็นของเธอถูกปิดด้วยเสื้อแขนยาวและรองพื้นทำให้ดูเหมือนผิวเรียบเรียน ในประวัติการทำงานของเธอไม่เคยมีคำว่าพลาด ส่วนมากเธอมักจะได้ทำงานเสี่ยงตายตลอด หลังภารกิจลุล่วงหัวหน้าหนุ่มของเธอมักจะเอ่ยชมและลูบหัวของเธอเสมอ

“อยู่ข้างฉันตลอดไปนะ โคสุกิ”

เพียงแค่เอ่ยมาแบบนั้นเธอพร้อมจะสละชีวิตให้ได้ เธอหลงรักเขาอย่างสุดหัวใจ และเขาก็ตอบรับความรู้สึกของเธอเช่นกัน แต่ว่า…เมื่อเธอกลับจากทำภารกิจเธอพบว่าเขาได้แอบมีผู้หญิงอีกคน เธอโกรธและแค้นมาก เขาพยายามขอโทษและอ้อนวอนเธอ แต่เธอในสายเธอตอนนี้เขาไม่ต่างจากสุนัขช่วงติดสัตว์แม้แต่น้อย จนเธอทนเขาต่อไปไม่ไหว เธอได้ลงมือฆ่าเขา และนำศพของเขาไปทิ้งตามที่ต่างๆ เธอใช้ชีวิตอย่างปกติ ใครถามเธอก็ตอบอย่างเดียวว่าไม่ทราบ ไม่เห็น จนเธอได้โดนย้ายไปอยู่แถบชนบท เธอเอ็นดูเด็กๆที่หมู่บ้านแถวนั้น แต่สงครามที่รุกล้ำเข้ามาในเขตรับผิดชอบของเธอทำให้ ระเบิดบอมแถวหมู่บ้าน ทำให้เธอลาออกหลังจากเหตุการ์ณระเบิดในแถบชนบททำให้เด็กๆที่เธอรู้จักและรักเธอตายกันหมด เธอกลับมาใช้ชีวิตแบบธรรมดาและหมั่นฝึกฝนร่างกายของตัวเองเสมอ  และตอนนี้เธอเกลียดผู้ชายมากกว่าไส้เดือนซะอีก

ชอบ::หนังสือ,ไอศกรีมเพราะเป็นสิ่งที่ทำให้เธอรู้สึกผ่อนคลายเวลาเธอเครียดเธอจะกินไอศกรีมและอ่านหนังสือ

เกลียด::ความเย็น เพราะทำให้ผิวเธอแห้ง

กลัว::หมา เพราะช่วงเธอฝึกเคยโดนหมากัดเสื้อผ้าขาด

ธาตุ::วายุ

อาวุธ::สนับมือ เธอจะใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงตลอดเวลาและเปลี่ยนไปตามความชอบของสีและรูปแบบ

สัตว์กล่อง:: กิ้งก่าวายุ ชื่อ เชน

เพิ่มเติม::เธอจะมีหางเสียงตลอดเวลาพูดคุยกับบอสหรือคนเพิ่งรู้จักกันใหม่ๆ

ตัวอย่าง:: “บอสคะ อันนี้ก็น่าสนใจนะคะ เหมาะกับบอสมากแน่ๆเลยค่ะ”

เธอระบายยิ้มออกมาพร้อมกับยื่นของใบมือให้ผู้เป็นบอสดู

เมื่อเจอกับเพื่อนสนิทหรือเพื่อนในที่ทำงาน

“ขอบคุณนะ ไว้จะตอบแทนแน่นอน”

เธอยิ้มออกมาพร้อมชูนิ้วโป้งให้อีกฝ่าย

talk to  boss

boss::หึ! ว่าไงสาวน้อย:)

=สวัสดีค่ะ บอส

boss::เหอะ! คงไม่มีใจให้พวกนั้นหรอกใช่มั้ย

= ไม่หรอกค่ะ ผู้ชายก็แค่ขยะที่ล้นโลกน่ะค่ะ

boss::หน้าที่กับความรัก จะเลือกอะไรล่ะ

=หน้าที่ของฉันคือถวายชีวิตให้กับบอสเท่านั้นค่ะ

boss::เป็นคำตอบที่ดี ยืนเซ่ออยู่ได้นะ รีบไปทำงานสิ

=รับคำบัญชาค่ะบอส

Talk to me 

1.สวัสดีค่า มายุเองนะคะ ผปค.ชื่ออะไรคะ

=มาริโกะค่า เรียกมาริก็ไม่ว่ากันค่า

2.อืมๆ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้ล่ะคะ

=สนใจค่ะชอบด้วย อยากลองเห้นลูกสาวอยู่ในนิยายคนอื่นบ้าง(ฮา)

3.อ๋อเหรอ! ถ้าไม่ติดจะทำคุณไสยใส่เราป่ะ

=นะโมๆ (หยอกค่ะ)

4.ถ้าไรท์ดองล่ะ

=ไม่ว่ากันค่ะ เราก็เป็น(ฮา)

5.เอ่อ...บายคะ

=ค่ะ ขอให้เป็นวันที่ดีนะคะ