คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : AOD ✯ ACADEMY
Application
" ทำไมถึงมีแต่พวกน่าเบื่อกันนะ~ "
➳
บทบาท : บทอื่นๆ
ชื่อ - นามสกุล : ธีโอดอร์ ไวท์แมน | Theodore Whiteman
ชื่อเล่น : ธีโอดอร์ | Theodore
อายุ : 19
อาวุธ :
เป็นดาบที่มีรูปทรงโอ่อ่า แต่ทว่าน้ำหนักกลับเบาจนน่าเหลือเชื่อ มีลักษณะที่โดดเด่นคือความใสแวววาวและเยือกเย็นประหนึ่งน้ำแข็งที่ยากแกะสลักออกมาได้งดงามขนาดนี้ แก่นกลางของอาวุธส่องแสงสีฟ้าสวยงามชวนให้หลงใหลเมื่อจ้องมองยากที่ผู้ใดจะละสายตา
ถึงแม้จะเป็นอาวุธดาบที่มีลักษณะใหญ่ก็ไม่เป็นอุปสรรคสำหรับผู้ใช้เนื่องจากน้ำหนักที่เบา อีกทั้งมีพลังงานจากอัญมณีสีฟ้าที่แก่นกลางที่มีพลังงานประหลาดบางอย่างแอบแฝงอยู่ทำให้สามารถควบคุมซี่เกร็ดน้ำแข็งที่ตัวใบดาบให้แยกออกจากตัวดาบได้อย่างใจนึก
➳
รูปร่างลักษณะ : เด็กหนุ่มผู้มีดวงตาสีฟ้าที่สุกใสเป็นประกายชวนให้หลงไหล อีกทั้งผิวกายที่ขาวผ่องราวกับละอองหิมะก็ไม่ปาน เส้นผมสีขาวที่น่าพิศวงแต่กลับนุ่มสลวยราวกับเส้นไหมที่พริ้วไหวไปตามสายลม รูปร่างที่ดูอ่อนแอและบอบบางเหมือนจะปลิวไปตามสายลมได้ทุกเมื่อ เขานั้นมีรอยแผลเป็นรูปดาวตกอยู่ที่ไหล่ข้างซ้ายซึ่งเป็นที่น่าจะประหลาดเพราะเป็นสิ่งที่เขามีติดตัวมาตั้งแต่เกิด (สูงประมาณ 168-170)
ลักษณะนิสัย : ชายหนุ่มผู้มีบุคลิกที่ลึกลับและเดาใจอยาก ทุกๆคนต่างมองว่าเขานั้นเป็นคนที่หยิ่งและเย็นชาเพราะเขามักจะปฏิเสธที่คบหาหรือแม้แต่พูดสักประโยคกับผู้อื่นเพราะตัวเขานั้นคิดว่าไม่มีผู้ใดคู่ควรกับเขา ลึกๆแล้วเขาเป็นคนที่ขี้อายมากๆและกลัวจะทำเรื่องขายหน้าออกไป เลยเลือกที่จะปฏิเสธผู้คนที่เข้ามาผูกมิตรเสนอด้วยท่าทีที่แตกต่างจากตัวตนของเขาเพื่อเป็นการปกปิดไม่ให้ผู้ใดได้รู้เหตุผลที่แท้จริงเรื่องความขี้อาย
ภายนอกเขาเป็นคนที่ปากร้าย แต่ก็ไม่เคยคิดร้ายกับใครและถ้าได้สนิทกับเขาจะรู้ว่าจริงๆแล้วเขาพูดไม่เก่งมากๆรวมการผูกมิตรที่ห่วยแตกสุดๆเพราะเขาถูกเลี้ยงมาแบบเข้มงวดไม่เคยที่จะได้ทำอะไรเหมือนเด็กธรรมดาเลยในวัยเด็ก
จริงๆแล้วเขาเป็นคนที่ซื่อบื้อมากๆต่างจากภาพลักษณ์ที่ดูเย่อยิ่งของเขา
ชีวประวัติ : เด็กชายผู้เติบโตมาในตระกูลขุนนางชั้นสูงที่เป็นสายเลือดของกษัตริย์ที่เหลือเพียงน้อยนิดในฝรั่งเศส เขาเกิดพร้อมความมั่งคั่งและหรูหราฟู่ฟ่ายากที่ใครจะจินตนาการได้ การที่เขานั้นเกิดมาในตระกูลที่มีฐานะมั่งคั่งและทรงอิทธิพลบวกกับหน้าตาที่งดงามราวกับภูติเหมันต์ทำให้เขาถูกจับจ้องจากผู้คนในสังคมชั้นสูงและตั้งความหวังกับเขาไว้มากมายตั้งแต่เด็ก
ตระกูลไวท์แมนนั้นต้องการที่จะให้ผู้สืบทอดซึ่งก็คือเขา เก่งในทุกด้านตามความคาดหวังของครอบครัวและคนในสังคม ในตอนนั้นเองที่ทำให้เขาได้เข้าใจว่าเขาการที่เกิดมาบนความมั่งคั่งนี้มันไม่ใช่พรจากพระเจ้าแต่มันคือคำสาปเขาถูกปิดกั้นขาดทุกอย่างไม่ได้รับอนุญาตให้ไปเล่นกับเด็กในวัยเดียวกันต้องตั้งหน้าตั้งตาเรียนทุกอย่างที่ครอบครัวต้องการ ไม่ว่าตัวเขานั้นจะทรมานจนรู้สึกจะตายแค่ไหนแต่เขาก็ต้องทำ
ในเวลาว่างอันน้อยนิดของนั้นเขาชอบที่จะไปนั่งบนหลังคาปราสาทของเขาเพื่อที่จะสัมผัสกับกลิ่นสายลมอันหอมหวานที่เขาใฝ่หาและนั่งมองฝูงนกมากมายที่กำลังบินอย่างอิสระต่างจากเขาที่ถูกขังอยู่ในกรงสีทองนี้ ได้แต่รอว่าสักวันจะได้เป็นอิสระและกางปีกบินไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
ในคืนวันเกิดปีที่ 11 ของเขาวันนั้นเขาได้มีปากเสียงอย่างหนักกับผู้เป็นพ่อของตนเองเพราะเขานั้นไม่อาจทนที่จะมีชีวิตอยู่อย่างนี้ต่อไปได้อีกแล้ว เขาโดนผู้เป็นพ่อตบหน้าอย่างรุนแรงจนล้มลงไปนอนกับพื้นนั่นทำให้เขาโกรธมากจึงได้ลุกขึ้นและใช้แรงทั้งหมดที่มีฟาดกลับไป พ่อของเขานั้นได้ใช้แขนป้องกันไว้แต่แล้วเรื่องน่ากลัวก็เกิดขึ้นเมื่อแขนของผู้เป็นพ่อนั้นได้เกิดรอยแผลขึ้นหลายจุดอาบย้อมด้วยเลือด “นี่มันเกิดอะไรขึ้น!!!” เขาพูดตัวเองในใจพลางมองไปที่มือของตัวเอง นั่นทำให้เขาช็อคมากเพราะเล็บของเขาได้ปรากฏใบมีดแหลมคมที่เงาวาวงดงามราบกลับน้ำแข็งอาบย้อมด้วยเลือดทำให้เขาตระหนักได้ว่าตัวเขานั้นอาจไม่ใช่คนธรรมดาอีกต่อไปแล้วจึงได้วิ่งหนีจากเหตุการณ์นั้นและกักขังตัวเองอยู่ในห้องเพื่อๆม่ให้ตัวเองต้องพลาดพลั้งไปทำร้ายใครอีก
หลังจากที่เขาขังตัวเองอยู่ในห้องนานถึง 7 ปีพ่อของเขาก็ลากเขามาเรียนที่ AOD ✯ ACADEMY ด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่นี่อาจจะโอกาสสำหรับเขาที่จะไดีมีชีวิตอย่างอิสระเขาจึงเลือกที่จะยอมมาที่นี่
➳
งานอดิเรก : ชอบเหม่อมองท้องฟ้าในที่สงบ
สิ่งที่ชอบ : นกที่โบยบินอย่างอิสระ สายลมที่พัดปลิว
ลึกๆเขาชอบที่มีคนมาทักและให้ความสำคัญกับเขา
สิ่งที่ไม่ชอบ : การถูกบังคับ
สิ่งที่แพ้ : -
เพิ่มเติม : ธีโอดอร์จะอายมากถ้ามีคนรู้ว่าเขาเป็นคนขี้อายหรือทำอะไรที่ดูน่าขายหน้าและจะวิ่งหนีหายไป
➳
ลักษณะคำพูด : ธีโอดอร์เป็นคนที่มีสกิลในการปฎิสัมพันธ์ตำ่มากทำให้เขาไม่รู้ว่าควรจะแสดงออกมายังไงลักษณะการพูดของเขาจึงห้วนและเหมือนไม่เป็นมิตรเสมอ แต่เขาเป็นที่มีน้ำเสียงใสและไพเราะมากๆขัดจากลักษณะการพูดสุดๆ มักจะแทนตัวเองว่า “ชั้น” และคนอื่นว่า “เธอ/นาย” แต่ถ้าได้สนิทก็จะเป็นการเรียกชื่อ
“แค่ช่วยไม่รบกวนชั้นก็พอแล้ว” เวลาคุยกับคนที่ไม่สนิท จะท่าทีไม่เป็นมิตรและห่างเหิน
“เธอ!!!!! อย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเชียวนะ” เวลาตัวเองเผลอทำอะไรที่ตัวน่าอายต่อหน้าคนอื่น
“ครับ.....ครับ” เวลาคุยกับผู้ที่อาวุโส แต่จะแสดงสีหน้าที่รู้สึกเบื่อหน่ายออกมาอย่างชัดเจน
“นายน่ะ!!! อย่าเป็นอะไรซ่ะล่ะ” เวลาคุยกับคนที่รู้สึกเหมือนว่าตัวเองไว้ใจได้และเป็นเพื่อนได้
“กล้ามากนะ ที่มาท้าทายชั้น!!” เวลาคุยกับศัตรู
➳
ความคิดเห็น