โกดังเก็บของจ้ะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #23 : พี่แจม

ใบสมัครนางเอกเทมป์

(คำถามสีม่วงเข้ม คำตอบสีดำนะคะ)

ส่วนที่ 1 : ข้อมูลผู้สมัคร

ชื่อ: เอิร์ธ

อายุ: 15

ส่วนที่ 2 : ประวัติตัวละคร

ชื่อ-สกุล(ขอชื่อเกาหลีนะคะ):  โจ โฮยอน

อายุ (บังคับ 18) : 18 ก็ได้จ้ะ

ลักษณะภายนอก/บุคลิก (3 บรรทัด+): เธอเป็นคน สวยมากๆ และ ดูเป็นคุณหนู เรียบร้อย สุขุม สุภาพ อ่อนหวาน น่ารัก หยิ่ง ๆ เฉิด ๆ   เป็นสาวร่างสูง เพราะ สูงถึง 173 ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโต ปาอมชมพู จมูกโด่ง เข้ากับใบหน้า

นิสัย (3 บรรทัด+): หากมองจากภายนอกแล้วดูเป็น สาวเรียบร้อย น่ารักอ่อนหวาน แต่จริงๆแล้วไม่ใช่เลย เป็นสาวห้าวหาร แก่น ๆ ซ่า ๆ มากกว่า ชอบกวนประสาท เถียงเก่งมากๆ ( ประมาณว่าใครเถียงเจ๊แก เจ๊แกเถียงไม่มีหยุดแล้วชนะด้วยนะ ) ออกแนวหาเรื่องชาวบ้าน   แต่ใจดี รักเพื่อนๆ รักครอบครัว โกรธง่ายหายเร็ว ค่อนข้างจะเอาแต่ใจ ไม่ยอมใครง่ายๆ   ร้ายลึก มีความพยายามสูงมากๆถ้าทำอะไรจะต้องทำให้สำเร็จโดยไม่หวั่นอะไรทั้งสิ้น

ประวัติครอบครัว: ครอบครัวเป็นมาเฟียทั้งบ้าน ( ตระกูลเลยล่ะมั้ง ) มีพี่ชาย 1 คน พ่อกับแม่ไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไหร่ จึงอยู่กับพี่ชายและค่อนข้างจะติดพี่ชายพอสมควรเลยที่เดียว และ แม่จะหวงมากๆ

ประวัติความรัก: ไม่เคยมีความรัก แต่ก็มีคนมาจีบนะทั้งชายหญิง

ชอบ: เค้ก สีดำ ขาว

เกลียด: สีชมพู หรืออะไรที่หวานๆ

อิมเมจตัวละคร (3+):

 

ชื่ออิมเมจ: Si Lu Ren

อิมเมจคู่ของคุณ (3+)

ส่วนที่ 3 : คำถามทั่วไป

ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ^^”: เช่นกันคะ

ทำไมถึงเลือกออบทนี้ล่ะ: ชอบนิสัยตัวละครค่ะ

ถ้าออติดอาจมีการเปลี่ยนแปลงบุคลิกตัวละครเล็กน้อย รับได้มั้ยคะ??: อ่าจ้ะ เราไม่ว่าอะไร

ถ้าออติดรีบมารายงานตัวภายใน 1 อาทิตย์นะ !! : ได้ครับ!

ส่วนที่ 4 : คำถามชิงบท

1. [บทพูด] วันแรกแห่งการไปโรงเรียนแห่งใหม่ คุณตัดสินใจที่จะเดินไปโรงเรียนเองโดยไม่ต้องให้ใครไปส่ง ขณะที่คุณกำลังเดินอยู่ในโรงเรียนนั้น ได้มีรถมอเตอร์ไซค์คันหนึ่งแล่นมาด้วยความเร็วสูง ถ้าคุณไม่กระโดดหลบ คุณก็คงได้หน้าแหกแน่ๆ O[]O,, แต่ผลของการกระโดดหลบทำให้กุงเกงลิงลายหมีน้อยโผล่ออกมาทักทายคนทั้งโรงเรียนที่ยืนมุงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอยู่ !! คุณอายมาก และคุณก็โกรธไอ้เด็กแว้นคนนั้นมากด้วย คุณวิ่งปรี่ไปหาเขา แล้วหาเรื่องเขาทันที คุณหาเรื่องเขายังไง?? [ซีนนี้เอาให้เต็มที่ค่ะ แสดงความวีนแตกของคุณออกมา]

: “นี่นาย !” ฉันเดินไปหาไอเด็กแว้นนรกแตกคนนั้นคะ บังอาจมากเลยนะที่มาทำให้ฉันขายหน้าแบบนี้ ฉันไม่มีทางปล่อยนายไว้หรอก!!

“หืม ?”

“ขับมอไซค์ภาษาอะไรมิทราบ ?? นายขับแบบนี้ฉันเกือบตายแล้วนะ !!”

“อ้าว นี่คุณมาโทษผมได้ยังไงกันครับ คุณต่างหากที่เดินไปดูทางเอง” เอ้า! ไอนี่ผิดแล้วยังไม่ยอมรับผิดอีกแบบนี้แม่คงต้องสอนซะหน่อยแล้ว

“นายอย่ามาบ้านะ ฉันเดินบนริมฟุตบาทอยู่ดีๆ นายก็แว้นมอไซค์นายมาปาดตรงที่ฉันเดินอยู่เนี่ยแบบนี้มัน หาเรื่องกันชัดๆเลย” ขึ้นแล้วนะเว้ยยยย

“ผมแว้นแล้วมันผิดหรอครับ ? ทีโรงเรียนนี้เขาไม่ได้มีกฏห้ามแว้นมอไซค์นี่ครับ”

“จิ๊กล่ะสิครับ 555+” หนอยยย!! ไอบ้านิ

“จิ๊กทีไหนเล่า!! อย่างน้อยๆนะ นายก็ควรมีสามัญสำนึกบ้างสิ ที่นี้มันโรงเรียนนะไม่ใช่หน้าบ้านนาย ที่บ้านนายไม่มีใครเขาสอนการหรอไงมิทราบ ??”

“หรอครับ ? โทษทีนะครับผมมันคนไม่มี “สามัญสำนึก” คุณเองก็เหมือนกันนะครับทางทีดีอย่ามาหาเรื่องผมดีกว่านะ ท่าทางคงจะเป็นเด็กใหม่สินะ เลยไม่รู้จักผม”

“เออยะ เด็กใหม่แล้วไงยะ ไม่ต้องการที่จะรู้จักนายหรอกเว้ยย ไอเด็กแว้น”

“นี่คุณ!! มากไปแล้วนะ ยังไม่มีใครกล่าด่าผมถึงขนาดนี้เลยนะ คุณรู้มั้ยว่าผมน่ะ คือคน ทุกๆคนในโรงเรียนนี้ไม่มีใครกล้าแตะเลย”

“เออ ไม่รู้เว้ยยย อย่ามาอวดดี กินนี้ซะเหอะ”

พลัวะ !!

ฉันต่อยหน้าหมอนั่นเข้าไปเต็มแรงเลยนะ

“นี่เธอกล้า ต่อยฉันหรอเนี่ย”

“เออสิ ทำไมจะไม่กล้า ค่อยหายแค้นหน่อย 555+ ฉันไปล่ะนะ บาย เด็กแว้น” ฉันพูดแล้วรีบเข้าโรงเรียนไปเลย ทิ้งหมอนั่นไว้กับความโกรธที่ฉันต่อยเขาไปเมื้อกี้

2. [บทพูด] ขณะที่คุณกำลังเดินกลับบ้านในตอนเย็นนั้น คุณถูกแก๊งนักเลงคู่อริของตาเทมป์ล้อมเอาไว้ คุณกลัวมาก ทันใดนั้นเอง คุณก็ได้ยินเสียงรถมอเตอร์ไซค์ที่แล่นมาด้วยความเร็วสูง ซึ่งก็เป็นเสียงมอเตอร์ไซค์ของตาเทมป์นั่นเอง เขามาช่วยคุณเอาไว้ พร้อมกับพาคุณไปส่งที่บ้าน คุณอยากจะขอบคุณเขา แต่ด้วยนิสัยขี้ฟอร์มของคุณ คุณก็ยังคงหยิ่งอยู่นั่นแหละ ช่วยเล่าเหตุการณ์ตั้งแต่ตอนถูกแก๊งนักเลงล้อมเอาไว้ให้ฟังหน่อยค่ะ ^^ [อันนี้เป็นซีนหวานๆ ค่ะ]

: “หวาดดีครับน้องสาว ไปนั่งรถเที่ยวเล่นกับพี่มั้ยจ้ะน้อง ^ ^ ”

“ใครเป็นน้องนายมิทราบ”ไอบ้านี้ใครฟะ จู่ๆมาหาเรื่องกันแบบนี้

“เอ้า ก็เธอยังไงล่ะ สวยๆแบบนี้ไม่น่าเป็นแฟนไอเทมป์เลยนะเนี่ย น่าจะเป็นแฟนของพี่มากกว่านะ ใช่มั้ยว่ะ พวกเรา”

“ใช่ครับพี่”

‘สมองมิมีหรือไงคะ พี่ถึงต้องไปถามลูกน้อง’ ฉันคิดในใจ

“ฉันไม่ใช่แฟนของเทมป์นั่นหรอก - - อย่ามาพูดอะไรมั่วๆแบบนั้นนะ แล้วอีกอย่าง ฉันไม่มืทางคบกับพวกนายหรอกนะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วขอตัวล่ะ”

“เดี๋ยวสิ”

ปึก!

“เฮ้ย! เจ็บนะเว้ยยย”จู่ๆไอหน้าปลาหมึกนี้มันก็พลักฉันไปชนกับกำแพง เจ็บนะเนี่ย

“ปากดีแบบนี้ หนีไม่รอดหรอกเว้ย เฮ้ย จัดการ”ไอหัวหน้าปลาหมึกมันสั่งลูกน้องมันและลูกน้องมันก็เข้ามาหาฉันเรื่อยๆ

“นี่พวกนายจะ ทำบ้าอะไรเนี่ย ออกไปนะ ” ฉันเริ่มกลัวแล้วนะเนี่ย

“ใครก็ได้ช่วยด้วยยย!!”

ปรื้นๆ !!

“เฮ้ย !! ลูกพี่ เทมป์ ครับ ทำไงดีๆ”

“ถะ..ถามได้ ก็หนีสิว่ะ ไปเร็วๆๆๆ” พอเทมป์มาแค่นั้นหละคะ พวกมันวิ่งหนีกันไปเลย

“เธอไม่เป็นไรนะ ?” เทมป์ถามฉันด้วยสีหน้าที่เป็นห่วงสุดๆ

“อ่ะ อืม ขอบใจนะ”

“อืม ไม่เป็นไร ให้ฉันไปส่งบ้านมั้ย ?”

“อ่ะ ไม่เป็นไรหรอกๆ ฉันเกรงใจน่ะ ^ ^ ”

“ ไม่ต้องมาเกรงใจหรอก  ” หมอนั่นพูดแล้วดึงฉันขึ้นมอไซค์ไปเลย

“กอดฉันแน่นๆนะ”

“หา ?? ว้ายย ” ฉันยังไม่ทันเตรียมใจหรือรู้เรื่องอะไรเลย จู่ๆไอหมอนี่ก็แว่นซะแล้วฉันเลยต้องกอดหมอนี้ไว้คะ แต่ฉันก็ชอบนะ ^ ^

“อ่ะ ถึงแล้ว”

“เอ๋ ? อืม ว่าแต่นายรู้จักบ้านฉันได้ไงอ่ะ”

“ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเธอที่ฉันไม่รู้ คุณหนู โจ โฮยอน ^ ^ ”

“นายไปแอบสืบเรื่องฉันมาหรอไงยะ = = ”

“หึ หึ ไม่บอกปล่อยให้ งง ฉันไปล่ะ”

“เฮ้ย เดี๋ยวสิ อุ๊บ! แค่ก ๆ ๆ” ให้ตายสิไปบ้าดิ ยังคุยกันไม่รู้เรื่องไปซะแล้ว แถมยังเอา ควันรถมาให้ฉันอีก - - ไอบ้านิ

3. เนรมิตตอนจบของคุณกับคู่ของคุณ (จิ้นให้เต็มที่นะคะ จะจบเศร้าหรือแฮปปี้เอนด์ดิ้งก็แล้วแต่คุณค่ะ)

: ตอนนี้ฉันกับเทมป์เป็นแฟนกันแล้วนะคะ เป็นได้ไงนั้น ก็ หลังจากวันนั้น วันที่ฉันถูกหมอนั่นช่วยเอาไว้ หมอนั้นก็ไปส่งฉันถึงที่บ้านทุกๆวัน ช่วงแรกๆพ่อแม่กับพี่ชายของฉันค่อนข้างจะตกใจพอควรเลยล่ะ ก็แน่สิ จู่ๆมีใครไม่รู้แว้นมาส่งลูกสาว ฉันก็เลย อธิบายให้พ่อแม่กับพี่ฟังว่า ที่เขามาส่งฉันเพราะอะไร พวกเขาก็ไม่ได้ว่าอะไรฉันคะ ตอนนี้ฉันกับเขาก็คบกันมาเรื่อยๆจน

ที่บ้าน

“ตายแล้วคะ ๆ ๆ ๆ คุณคะ” (แม่)

“มีอะไรอ่ะ คุณ ส่งเสียงดังมาเชียว” (พ่อ)

“ก็พ่อเทมป์อะไรนั่นน่ะสิ คุณรู้รึป่าว ว่าจริงๆแล้วน่ะ เขาเป็นคนยังไง”

“เอ้า ผมจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ ดูแล้วคนเป็นคนดีนะ”

“ดีอะไรกันล่ะคะ ฉันให้เด็กไปสืบมาปรากฏว่า พ่อเทมป์น่ะ จริงๆแล้ว .....(  บอกนิสัยด้านที่ไม่ดีของเทมป์อ่าจ้ะ )......”

“แล้วมันยังไงกันล่ะคุณ”

“เอ๊ะ ! คุณนิ ไม่ ห่วง ลูกบ้างเลยหรือไงนะ ลูกำลังคบคนที่ไม่ดีนะ!”

“ไม่ดี ? ไม่ดียังไงอ่ะ คุณก็อย่าไปมองด้านทีไม่ดีของเขาสิ มองแต่ด้านที่ดีๆเอาไว้ แล้วอีกอย่างลูกสาวเราก็รักเขาแล้วด้วย”

“นั่นน่ะสิครับ แม่ ผมเห็นด้วยกับพ่อนะครับ  ^ ^ ”

“โคยอน ลูกมาตอนไหนเนี่ย ?”

“สักพักแล้วครับแม่ ผมเห็นด้วยกับพ่อเขาจริงๆนะครับ”

“ไม่อ่ะ ยังไงแม่ก็ไม่เห็นด้วยๆ”

“เอ้า - - ผมว่า ยังไงแม่ก็ขวาง ยัยโฮยอนไม่ได้หรอกครับ น้องนิสัยยังไงผมรู้ดี”

“ไม่รู้ล่ะ”

พอตกเย็นแม่ของฉันเรียก เทมป์ เพื่อไปคุย

“มาแล้วหรอจ้ะ เชิญนั่งสิ”

“ครับ คุณน้ามีธุระอะไรกับผมหรอครับ ”

“งั้นน้าจะขอพูดตรงๆเลยนะ เลิกยุ่งกับลูกสาวน้าได้แล้ว”

“ทะ..ทำไมล่ะครับ ?”

“น้ารู้ประวัติเธอหมดแล้วล่ะ และมันจะเป็นการดีมากๆแต่เธอไม่มายุ่งกับลูกสาวน้าอีก น้าหวังว่าเธอคงจะทำได้นะ”

“ครับผมเข้าใจแล้ว”

พอวันต่อมาเทมป์เรียกฉันไปหาตอนเย็น

“เทมป์ มีอะไรหรอ ทำไมทำหน้าแบบนั้นอ่ะ ยิ้มไว้สิจ้ะ ^ ___ ^ ”วันนี้เทมป์มาแปลกๆแฮะทำหน้าเศร้าๆแบบนี้เป็นอะไรไปนะ ?

“โฮยอน”

“หืม ?”

“เราเลิกกันเถอะนะ”

“เอ๋ ?”ฉันงงคะ งงกับคำพูดของเขา

“ทะ..ทำไมอ่ะ”

“เพราะเราต่างกันเกินไปเธอตัดใจซะเถอะ ฉันไปนะ”

“เดี๋ยวสิ”ฉันคว้ามือเทมป์เอาไว้ ตอนนี้น้ำตาของฉันไหลออกมาไม่หยุดเลย

“เพราะคุณแม่...ฮึก.....เพราะคุณแม่ใช่มั้ย ? คุณแม่ไปพูดอะไรกับเธอใช่มั้ย เทมป์ ฮืออ”

“ไม่ใช่เพราะแม่เธอหรอก เพราะ ฉันไม่ดีเองต่างหาก เธอตัดใจจากฉันซะเถอะนะ”

“ไม่ !! ไม่นะ เทมป์ แบบนั้นฉันไม่เอาหรอก โลกที่ไม่มีนายฉันไม่อยากอยู่หรอกนะ ฮืออ ฉันรักนายนะ เทมป์ รักมากๆ รักจนไม่อยากจะเสียนายไป ฮืออ นายอยู่กับฉันไม่ได้หรอ เทมป์ ฮือออ”ฉันทรุดตัวลงและร้องไห้อยู่แบบนั้น

“โฮยอน”

“ทำไม เทมป์ ฮืก ทำไม ฮือ ทำไมเพียงเพราะว่า อตีดของนายกับฐานะของนาย เรื่องแบบนี้น่ะ ฮึก ฉันไม่มีวันยอมให้มันมาทำลายรักของเราหรอกนะ ฮืออ ” ฉันพูดแล้วรีบวิ่งไปที่รถของฉัน

“โฮยอน เธอจะไปไหนรอฉันด้วย” ฉันรีบขับรถกลับไปที่บ้าน โดยมีเทมป์ตามกลับไปด้วย

“คุณแม่คะ” ทันทีที่ถึงบ้านฉันรีบวิ่งไปหาคุณแม่และเทมป์เองก็ตามมาด้วยเช่นกัน

“ลูกแม่ไปโทษใครทำอะไรมาคะเนี่ย ร้องไห้ทำไมคะ บอกแม่มาสิ”คุณแม่วิ่งเข้าไปหาฉันด้วยความเป็นห่วงและจะกอดฉันแต่ฉันดึงตัวออกมาและไปยืนอยู่ข้างๆเทมป์ ฉันปาดน้ำตาและบอกคุณแม่ไปตรงๆเลย

“คุณแม่คะ หนูขอ พูดตรงนี้เลยนะ ว่า หนูรักเทมป์ คะ รักเขามากๆ ไม่สนว่าเขาจะเป็นใครมาจากใคร ฐานะอะไร นิสัยเป็นยังไง เพราะว่า หนูรักเทมป์ที่เป็นตัวเทมป์คะ ไม่ใช่เพราะอะไร หวังว่าคุณแม่คงจะเข้าใจนะคะ ลูกขอตัวก่อนนะคะ” ฉันพูดแล้วดึงตัวเทมป์ไปที่รถและออกตัวไปด้วยความเร็วสูง ( ติดเทมป์มาคะ )

“เราจะไปไหนกันอ่ะ โฮยอน ?”เทมป์ที่นั่งข้างๆคนขับถามฉันด้วยใบหน้าที่ งง สุดๆก็แน่ล่ะเพราะอีกแบบนี่มีผู้หญิงที่ไหนเขาทำกัน

“.....” ฉันไม่ตอบเขาและสักพักเราก็มาถึงที่หมายนั่นคือ ทะเลเองคะ

“เธอพาฉันมาทีนี่ทำไมอ่ะ ?”

“ ^  ^ ” ฉันยิ้มให้พร้อมและตะโกนไปว่า

“ ฉันรักนายเทมป์ ไม่มีอะไรที่จะมากั้น ความรักของฉันที่มีต่อนายได้นะ เทมป์ ฉันรักนายนะ” พอฉันตะโกนเสร็จฉันก็หันไปยิ้มให้หมอนั่น

“ ฉันก็รักเธอ โฮยอน รักไม่มีวันเปลี่ยน ” หมอนั่นก็ตระโกนเหมือนกันคะและดึงฉันเข้าไปกอดและจูบฉันเบา ๆ ฉันเขินนะเนี่ย

“ฉันรักนายนะเทมป์”

“อืม ฉันก็รักเธอ โฮยอน” พอหมอนั่นพูดจบ ก็จูบฉัน อีกที

ขอบคุณที่สละเวลามาตอบคำถามนะคะ !! โชคดีค่า ^^”