คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Chapter 23
หลังจากเหตุการณ์ที่เด็กชายได้กระทำขึ้นนั้นก็ผ่านไปเป็นเวลาหลายเดือนจนตอนนี้ใกล้อยู่ช่วงของการสอบกันแล้ว
เหตุการณ์การหายตัวไปของเอเลนนั้นในช่วงแรกทุกคนนั้นถามหายเป็นอย่างมากว่าทำไหมถึงหานตัวไปแต่มิเซลได้มาบอกกับทุกคนว่าครอบครัวทางบ้านของเอเลนมีปัญหาเลยขอตัวกลับนั้นจึงทำให้หัวข้อของเอเลนนั้นไม่มีอีกเลย
เด็กชายที่ตอนนี้กำลังเดินไปที่ห้องสมุดอยู่คนเดียวด้วยอารมณ์ที่ดีเป็นอย่างมากเพราะหลังจากเกิดเหตุการณ์นั้นยิ่งได้เห็นสีหน้าต่างๆจนเด็กชายรู้สึกมีความรู้สึกแปลกขึ้นมาเป็นความรู้สึกที่คล้ายกับตอนที่อยู่กับลินน่าเลย
“ความรู้สึกแปลกๆนี้คืออะไรกันนะ”
เด็กชายกล่าวออกมาด้วยเสียงที่เบาแต่ใบหน้ากับยิ้มออกมาคนที่ผ่านไปมามองด้วยสีหน้าแปลกๆแต่ก็พยายามไม่สนใจมัน
“นายเป็นอะไรหรือป่าวเซน”
นิโคกล่าวออกมาด้วยสีหน้าแปลกประหลาดหน่อยๆแต่ในมือนั้นถือหนังสือที่ตัวเองยืมมาจากห้องสมุดเป็นกองประมาณหกเจ็ดเล่ม
“ผมจะเป็นอะไรก็ได้นิ
นิโคแต่นายจะอ่านหนังสือเกี่ยวกับอักษรรูนโบราณไปทำไหม”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับเดินไปหยิบมันขึ้นมาดูสองสามเล่มนั้นทำให้นิโคมองด้วยความแปลกใจนิดหน่อยเพราะตอนที่ตัวของเด็กชายกล่าวนั้นห่างจากตัวเองเป็นอย่างมากแต่กลับมองเห็น
“แปลกใจเหรอ
แต่แค่ตัวเล่มก็รู้แล้ว นายอยากเขียนคาถาเป็นอักษรรูนสินะ”
“มันแปลกเหรอ”
“ก็ไม่แปลกนิ
ผมนะถนัดอักษรรูนนะถ้านายต้องการ...จะถามผมก็ได้”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับกล่าวออกมาเสียงเบาแล้วเดินจากไปเพราะไปเห็นเบลล่าเดินมานั้นทำให้นิโคยิ้มออกมา
“น่าจะฟังฉันก่อนนะ..เซน”
จากนั้นนิโคก็เดินไปรวมกลุ่มกับพวกเบลล่าที่ตอนนี้กำลังเล่นผมของเด็กชายอยู่
ดูหลังจากเหตุการณ์ในตอนนั่งรถไฟเบลล่าก็ชอบลูบผมของเด็กชายเป็นอย่างมากและดูเหมือนว่าเด็กชายจะชอบมันน่าดู
ตอนนี้นิสัยของเด็กชายจากดูหยิ่งๆและน่ากลัวนั้นเวลาที่อยู่กับพวกเบลล่าก็ออกจะพูดไม่ค่อยตรงแต่ใจเท่าไร
แต่บ้างครั้งดูใจดีบ้างครั้งก็ดูร้ายและเจ้าเล่ห์ จนพวกเบลล่าก็บางครั้งก็ตามไม่ทัน
แต่ก็ถึงว่าสนิทกันแล้วเพราะบ้างวิชาที่ในกลุ่มไม่เข้าใจเด็กชายก็จะเป็นคนสอนให้นั้นจึงทำให้บ้างครั้งทุกคนก็มักจะคิดว่าเด็กชายเป็นหัวสมองของกลุ่มก็ว่าได้
“เบลล่า
เธอสนใจ..ที่จะเป็นคนร้อง.เพลงนี้ไหม”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับยื่นเนื้อเพลงให้ด้วยใบหน้าสีแดง
ตอนนี้ทุกคนนั่งอยู่ที่ทะเลสาบนั้นจึงทำให้เบลล่ามองไปที่เด็กชายแปปหนึ่ง
“ก็เอาสิ”
ทันทีที่เบลล่ากล่าวออกมาไม่รู้ทำไหมเด็กชายถึงยิ้มออกมาด้วยสีหน้าที่มีความสุขนั้นทำให้นิโคที่นั่งอ่านหนังสือมองแล้วยิ้ม
เวลและไวท์ที่นั่งเล่นหมากรุกอยู่นั้นก็มองด้วยสีหน้ายิ้มนิดหน่อย
“งั้นจะเริ่มเลยนะ”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับเอาไวโอลินขึ้นมาพร้อมมองไปที่เบลล่าที่พยักหน้าให้เด็กชายจากนั้นเสียงเพลงก็ถูกบรรเลงออกมาในตอนแรกจังหวะออกมาอย่างช้าดูเศร้าจนเบลล่าเริ่มร้องเพลงออกมาเพลงจึงเริ่มที่จะสดใสและดูอบอุ่นขึ้นและสายลมที่พัดตามเนื้อเพลงแบบบังเอิญนั้นทำให้เสียงบรรเลงนั้นดูน่าฟัง
ผู้คนที่เดินไปมานั้นได้แต่หยุดอยู่ตรงนั้นแล้วฟังเสียงบรรเลงของไวโอลินและเสียงร้องที่รวมกันแล้วลงตัวจนจบ
เสียงตบมือที่ดังนั้นไม่ได้สนเลยว่าจะมีบ้านศัตรูอยู่ด้วยนั้นทำให้ทั้งเด็กชายและเบลล่าหันมามองจนนิโคได้กล่าวออกมาว่า
“เซน
เบลล่า นี้มันสุดยอดเลย!!”
“ใช่ๆนายว่าไหมเวล”
“อืม”
นั้นทำให้เด็กชายและเบลล่ามองหน้ากันอีกรอบแต่ก็มีคนๆนึ่งเข้ามานั้นคือมิเซลที่เมื่อกี้ก็ยืนฟังอยู่
“คุณเพฟเวอเร็ต
ช่วยมาด้วยกันหน่อยได้ไหม”
มิเซลกล่าวออกมานั้นทำให้เบลล่าที่อยู่ข้างๆหันมามองด้วยความไม่พอใจหน่อยๆแต่เด็กชายกลับตอบตกลงนั้นทำให้เบลล่าหันมามอง
“ให้ฉันไปด้วยไหมเซน”
“ไม่เป็นเหรอ
ไปกันเถอะครับอาจาย์”
เด็กชายกล่าวออกมาแล้วก็เก็บไวโอลินลงจากนั้นก็มาเดินมาอยู่ข้างๆมิเซลจากนั้นก็เดินออกไปโดยที่ข้างหลังพวกเบลล่ามองอยู่
เด็กชายและมิเซลเดินมาถึงห้องทำงานของมิเซลเด็กชายก็เดินไปนั่งที่โซพาทันทีมิเซลเห็นก็ยิ้มออกมาหน่อยๆแล้วเดินไปเอาน้ำชามาให้และนั่งอยู่ตรงข้าม
“เมื่อกี้นายกับคุณแบล็กที่สุดยอมมากเลยนะ
เข้ากันมากๆ”
“ขอบใจแต่ที่ไปเรียกตอนที่อยู่กับพวกนั้นคงมีเรื่องอะไรสินะ”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับดื่มชาอย่างช้าๆนั้นทำให้มิเซลเอาเอกสารบ้างอย่างออกมาพร้อมกับไว้บนโต๊ะและทุกอย่างในเอกสารเป็นภาษาอิตาลีและญี่ปุ่นอยู่รวมกัน
เด็กชายหยิบขึ้นมาดู
“พวกนั้นเริ่มเคลื่อนไหวแล้วสินะ”
“อา
แต่แปลกนะนั้นเหมือนนายไม่ได้ชื่อนั้นแล้วทำไหมพวกนั้นถึงเริ่มเคลื่อนไหวละ”
มิเซลกล่าวออกมาพร้อมกับเอาแผนที่โลกออกมาพร้อมกับมองดูวงที่แดงที่เต็มไปหมดนั้นทำให้เด็กชายมองไปด้วย
“สองคนนั้นต้องมีส่วนร่วมแน่
เพราะฉันดันไปฆ่าเอเลนสินะ ฮ่าๆๆๆ”
เด็กชายหัวเราะออกมานั้นทำให้มิเซลที่มองอยู่นั้นคิดตามเพราะการไปคนของสองคนนั้นที่ฆ่าลินน่านั้นอาจจะทำให้เป็นเรื่องใหญ่ก็ได้แทนสองคนนั้นพวกเขาก็ยังไม่รู้ว่าเป็นใคร
“งั้นถ้าอยากจะเจอสองคนนั้นก็ต้องเป็นตามคำทำนายนะละ”
“หึที่ลินน่าเคยบอก
เมื่อความมืดได้ไปเจอกันคนที่เฝ้าตามหาเมื่อนั้นปีที่ห้าหลังจากนั้นจะได้เจอบุคคลที่ตามหาอยู่”
เด็กชายกล่าวคำทำนายออกมาให้มิเซลฟังแต่แค่คำพูดนั้นก็ทำให้พวกเด็กชายรู้ว่าใครที่ถูกกล่าวถึง
“ความมืดน่าจะหมายถึงทอม
ริดเดิ้ลหรือโวลเดอมอร์แต่คนที่เฝ้าตามหานี้คือใคร”
“ใครจะไปรู้
คนรักหรือไง”
เด็กชายกล่าวออกมาพร้อมกับดื่มชาด้วยสีหน้าสบายใจแต่ไม่ใช่กับมิเซลที่ฟังคำพูดของเด็กชายไป
“คนรักไงละ!!!!!”
-------------------------------------------------------------
สวัสดีค่ะชินะค่ะ ตอนนี้เซนกับเบลล่าได้เล่นดนตรีและร้องเพลงด้วยกัน ส่วนคำทำนายที่เซนและมิเซลนั้นมีมันจะแน่นอนและถูกต้องหรือป่าวนะหรือจะผิดกันแน่
ความคิดเห็น