ห้ามเข้า จบ^^

ลำดับตอนที่ #23 : โรลเปิด Alive or Dead

Alina Darksia

‘คุณคะ เมื่อไหร่จะเอาไปเด็กนี่ไปทิ้งคะ’

‘เดี๋ยวก่อนสิ เลี้ยงมันมาให้เป็นภาระตั้งห้าปี ก่อนจะไปก็ขอระบายความเสียเวลาก่อนนะ’

เสียงสองเสียงพูดคุยกันก่อนร่างของคนที่เธอเรียกว่าพ่อจะค่อยๆเดินเข้ามาหา โดยในมือถือข้างที่ลูบหัวเธอเป็นประจำนั้นมีมีดอยู่

‘พ่อ.. อย่าทำอะไรหนูเลยนะคะ’

เด็กสาวอายุราวห้าปีร้องไห้ออกมาโดยที่มือทั้งสองข้างถูกมัดไพล่หลังไว้อยู่ทำให้หนีไปไหนไม่ได้

‘เรื่องอะไร ถ้ารู้ว่าโตมาแล้วจะนิสัยแบบนี้ ชั้นฆ่าแกไปตั้งแต่เกิดแล้ว’

ชายคนนั้นพูดขึ้นมาก่อนที่เขาจะก้มลงมาใกล้ๆเธอแล้วใช้มีดในมือกรีดหน้าผากของเธอจนเป็นรอยยาว

‘กรี้ดดดดดดด’

เธอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดและพยายามที่จะดิ้นหนีจากคนตรงหน้า แต่ก็ไม่สามารถทำได้เพราะมืออีกข้างของชายคนนั้นดึงผมของเธออยู่

‘ไหนขอดูหน่อยเถอะ ในสมองของแกมันมีอะไรอยู่’

ระหว่างที่เขากำลังจะกรีดมีดให้แรงขึ้น มือของเธอก็หลุดจากพันธนาการ เธอใช้เวลานั้นรีบผลักคนที่เธอเรียกว่าพ่อออกไปจนร่างนั้นไปชนกับมุมเตียง แล้วพยายามวิ่งหนีออกไปจากห้อง โชคร้ายที่แม่ของเธอจับเธอไว้ได้ก่อน

‘ไอเด็กเวร ตายๆไปเถอะนะ’

พ่อของเธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เป็นไปด้วยความโกรธ ก่อนแทงมีดมาใส่เธอที่โดนจับอยู่

แล้วภาพตรงหน้าก็ดับวูบลง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

“กรี้ดดดดดด”

ร่างของเด็กอายุราวๆสิบสามปีสะดุ้งตื่นจากเตียงที่ดูหรูหราพอสมควรด้วยใบหน้าที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อ เธอมองรอบๆด้วยแววตาตื่นกลัว และมองไปที่นาฬิกาที่แสดงเวลา 01:34

 ก่อนที่ประตูจะเปิดอย่างรุนแรง

“เอริน น้องเป็นอะไรรึเปล่า”

ชายคนหนึ่งที่อายุน่าจะราวยี่สิบกว่ารีบเดินเข้ามาข้างๆเธอ ก่อนจะดูหน้าของเธอที่ชุ่มเหงื่อแล้วถอนหายใจเบาๆ

“ฝันร้ายอีกแล้วสินะ”

เขาถามด้วยแววตาเป็นห่วง

“ค่ะ…”

เธอตอบไปด้วยน้ำเสียงที่เบาหวิว ซึ่งก็ไม่ได้ทำให้ชายคนนั้นแปลกใจสักเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่เข้ามาเป็นลูกบุญธรรมของพ่อของเขาเมื่อสามปีก่อนเธอก็พูดเสียงเบาแบบนี้อยู่แล้ว

“พี่จะไม่ถามนะว่าน้องฝันเรื่องอะไร แต่ถ้าอยากเล่าเมื่อไหร่ก็บอกนะ”

เขายิ้มออกมาบางๆแล้วตั้งท่าจะลูบผมเธอ แต่เธอก็ปัดมือนั่นออกไป เพราะภาพของผู้ที่ทำร้ายเธอมาแล้วกำลังซ้อนอยู่กับภาพชายคนนั้น

“ขอโทษที พี่ลืมไปว่าน้องไม่ชอบ งั้นนอนต่อเถอะ เดี๋ยวพรุ่งนี้ตื่นไม่ไหวนะ”

ชายคนนั้นยิ้มบางๆให้เธออีกครั้ง ก่อนจะเดินออกไปจากประตูและปิดประตูเบาๆแล้วถอนหายใจเบาๆ ในมือยังมีเอกสารที่พ่อทิ้งไว้ให้อยู่ เป็นเรื่องในอดีตของเด็กคนนั้น เรื่องนิสัยลึกๆ พร้อมจดหมายจากพ่อว่าฝากดูแลแทนเขาที่ไม่สามารถอยู่ต่อเพื่อดูแลได้

“พ่อนะพ่อ.. ถึงผมจะชอบเด็ก แต่เธอก็ยังคุยกับผมนับคำได้เลยนะ”

เขาบ่นเบาๆก่อนเดินกลับห้องของเขาไป

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ภายในห้อง

เด็กสาวยังคงไม่นอน แต่ลุกออกไปเพื่อไปที่กระจกแล้วเลิกผมที่บังหน้าผากของเธอ จนทำให้เห็นแผลเป็นยาวที่หน้าผาก แผลที่ทำให้เธอนึกถึงอดีตจนไม่กล้าจะเข้ากับใครเลย

“ทำไม… ถึงกลับมาฝันเรื่องนี้อีกล่ะ”

เธอพูดออกมาเบาๆด้วยความไม่เข้าใจ ใช่แล้ว ความฝันเมื่อสักครู่คือเธอในวัยเด็ก เธอส่ายหน้าเบาๆพลางปลอบใจตนเองว่าให้เลิกคิดแล้วจึงกลับไปนอน

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

เธอตื่นมาอีกครั้งก่อนจะพบว่าเธอไม่ได้นอนที่เตียงตัวเดิม สภาพโดยรอบก็ไม่ใช่ห้องของเธออย่างแน่นอน เธอแม้ตกใจแต่ก็ไม่ได้ส่งเสียงโวยวายออกมา ก่อนที่จะลุกออกมาจากเตียงมามองรอบๆห้อง

“ที่นี่มัน… ที่ไหน?”

เด็กสาวพูดกับตัวเองเบาๆก่อนจะลองเดินออกจากประตูบานเดียวในห้อง แล้วพบกับสวนพืชพรรณที่หลากหลายชนิด

"แหม มีแค่เธอจริงๆนะ ที่กล้าเข้ามาในสวนของผม"

"ผมแค่มารับตัวผู้สิ้นหวังเท่านั้น ..อาจารย์"

และชายหนุ่มสองคนที่กำลังโต้เถียงกัน..

"หือ.. อ้าว ผู้สิ้นหวังคนใหม่เหรอ?"

ชายผมสีเหลืองทอง..รอยยิ้มสดใสราวกับเทพบุตรกล่าวให้

อีกคนที่ไม่เอ๋ยพูดใดๆเพียงหันหน้าที่ใส่หน้ากากสีขาวมาหา

"มากับฉัน"

ชายสวมหน้ากากเอ๋ยแล้วจะเข้ามาหา

พลันถูกชายผมสีเหลืองทองกั้นเอาไว้

"ไม่ได้หรอกครับ เขาต้องมากับผม"

เขาทั้งสองสบสายตากันคู่หนึ่ง

ก่อนจะหันมาหาเธอพร้อมกัน

"เธอจะไปกับใคร?"

ทั้งสองกล่าวออกมาอย่างพร้อมเพียงกัน

เธอมองไปที่ทั้งสองคน ถึงเธอจะไม่เชื่อใจและไม่ไว้ใจใคร แต่ในสถานการณ์แบบนี้เธอก็คงไม่มีทางเลือก เธออาจจะไม่ได้เก่งด้านการเอาตัวรอดแต่คนธรรมดาที่เจอสถานการณ์แบบนี้ก็คงจะรู้ตัวว่าต้องทำอะไรต่อ

“ไปกับใครก็ได้ค่ะ… ตกลงกันเองเลยดีกว่านะคะ…”

เธอตอบออกไปเบาๆ