คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #22 : CHAPTER 18 INNOCENT ( Be My Girl )
CHAPTER 18 INNOCENT ( Be My Girl )
“ คนที่ซื้อหุ้นจากบริษัทเราคือเขาสินะ ” การประชุมที่ไม่ใช่แค่การประชุมธรรมดาทั่วๆไป
กลับเรียกเสียงฮือฮาจากคนทั้งห้องประชุมเสียส่วนใหญ่ โดยเฉพาะกับคิมจงฮยอน
การปรากฏตัวของเชวมินโฮ เล่นเอาชายหนุ่มตกใจในระดับหนึ่ง มันกลับทำให้เขาตกใจ
เพิ่มขึ้นเป็นสองเท่า ทันทีที่ปาร์คยูซอนเปิดประเด็นหัวข้อหลักต่อที่ประชุม โดยไม่ได้บอก
กล่าวล่วงหน้า
“ ไม่ทราบว่าคุณมีหลักฐานอะไรมายืนยัน ระวังนะเดี๋ยวจะโดนข้อหาปลอมแปลงเอกสาร ”
คิมจงฮยอนจงใจแกล้งพูดพลางส่งเสียหัวเราะดังลั่น เชวมินโฮกลับไม่รู้ร้อนรู้หนาวในข้อหา
ที่ว่านั้นแม้แต่น้อย ไม่มีใครรู้ว่าใบหน้าของเขากำลังยิ้ม ยามที่สายตาเจาะจงไปยังศัตรู
หมายเลขหนึ่งตัวฉกาจ
“ ถ้าคุณสงสัยมากขนาดนั้นก็ลองถามท่านผู้อาวุโสจางดูสิครับ จะได้รู้กันไปเลยไงว่ามันจริง
หรือไม่จริง ถึงตอนนั้นคุณจะยังรับผิดชอบในสิ่งที่คุณพูดจาดูถูกไว้กับผมหรือเปล่า ” เชวมินโฮ
ยิ้มเหยียดดั่งคนที่ถือไพ่เหนือกว่า พอนึกถึงเรื่องที่เขาจะต้องแต่งงานกับคีซุนในอีกสองวันนี้
คิมจงฮยอนก็เอาชนะเขาไม่ได้อยู่ดี
“ เนื่องจากปัญหาที่เกิดขึ้นกับบริษัทของเราในตอนนี้ไม่ดีเท่าที่ควร ผมได้ปรึกษาหารือกับท่าน
ผู้อาวุโสทุกๆท่านว่า เราจำเป็นต้องขายหุ้นให้กับเขาด้วยเงินสองร้อยล้านวอน เพื่อให้เขาได้มี
ส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหานี้ด้วย ดังนั้นเชวมินโฮจะต้องทำหน้าที่บริหารงานด้านการตลาด
แทนคิมจงฮยอน.. ” สิ้นประโยค คิมจงฮยอนตกตะลึงไปกับสิ่งที่เขาได้ยินมัน ลีโบยองจึงได้
แต่ยกยิ้มตรงมุมปาก พึงพอใจกับฉากเหตุการณ์อันน่าสนุก
เธอหวังว่าจะให้มีวันนี้มานานมากแล้วและตอนนี้เธอก็ได้เห็นมันด้วยตาของเธอเอง หาก
คิมจงฮยอนยังอยู่ที่นี่ โอกาสก้าวหน้าก็แทบจะมีความเป็นได้ค่อนข้างสูง เธอเลยใช้โอกาส
นี้พูดเกลี่ยกล่อมสามี ปลดจงฮยอนออกจากตำแหน่งไปเสีย
“ ก็ดีเหมือนกันนะคะ ตอนนี้บริษัทของพวกเราก็ได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก ดังนั้นก็
ควรที่จะมีการมอบหมายงานแก่บุคลากร ที่มีความสามารถเฉพาะด้านมาทำงานให้กับเรา
หากได้คนไร้ศักยภาพมาทำงาน บริษัทดีๆก็พลอยตกต่ำไปด้วย ” ลีโบยองเน้นถ้อยคำชัด
เจน แม้คนอื่นๆจะยังไม่รู้ว่าเธอพูดถึงใคร แต่มีหรือที่จงฮยอนจะไม่รู้ เขาเลยปรายตา
มองเธอด้วยความรังเกียจ หน้าด้าน ไม่รู้จักอาย
“ จากประวัติ เขาเป็นคนที่เก่งเรื่องการตลาด แม้จะไม่มีสังกัด แต่นักธุรกิจดังๆหลายราย
ส่วนใหญ่ก็ได้เขาเป็นที่ปรึกษา มันไม่ง่ายเลยนะครับเนี่ยที่เราจะเจอตัวเขา ”
“ ผมขอบคุณนะครับที่ทุกคนให้ความไว้วางใจผม และผมต้องขอขอบคุณท่านผู้อาวุโส
จางและท่านประธานปาร์คที่มอบโอกาสนี้ให้กับผมไว้ ณ ที่นี้ ขอบคุณจริงครับๆ หลังจาก
นี้ ผมไม่หวังหรอกว่าตัวเองจะได้บริหารในระดับสูงๆ เพราะผมพอใจกับงานที่ผมทำ และ
มีความตั้งใจสูงกว่าคนอื่นๆ” เชวมินโฮกล่าวด้วยท่าทางเชื่อมั่น ถึงเขาจะเรียนรู้เรื่องธุรกิจ
จากพ่อของเขาตอนอยู่ในโกดังมามาก แต่ก็ใช่ว่าเขาจะสามารถลงมือบริหารงานได้ดีเท่า
กับคิมจงฮยอน ซึ่งนั่นก็คือจุดอ่อนที่เขายังต้องปรับปรุง
“ แต่ยังไงดิฉันก็ไม่เห็นด้วยกับข้อเสนอนี้คะ ” ซอจูฮยอนปิดปากเงียบอยู่นาน จึงเปิดปากพูด
ทั้งจงฮยอนมินโฮ รวมไปถึงคนอื่นๆ ต่างหันไปมองเธอเป็นสายตาเดียว คิมจงฮยอนซึ่งนั่ง
ข้างๆ รู้ว่าเธอคงจะรู้สึกไม่ดีเขาเลยกุมมือหญิงสาว ราวกับบอกว่าให้เธอใจเย็นลง ซอจูฮยอน
จึงรีบลดมือลงแล้วอธิบายต่อ
“ ทำไมจะต้องให้คนที่ไม่มีประสบการณ์ในการทำงานมาก่อน มาทำงานด้วยคะ ทั้งที่ควรจะ
ให้คนที่มีประสบการณ์อย่าง ผ.อ คิมจงฮยอน ผู้ที่ทำงานออกมาให้เราได้เห็นอยู่บ่อยๆ มันไม่
ยุติธรรมเลยถ้าคนดีๆ อย่าง ผ.อ คิม จะถูกปลดออกจากตำแหน่ง เพราะอะ ” ซอจูฮยอนยัง
พูดไม่ทันจบ คิมจงฮยอนกลับลุกขึ้นยืนพูดแทรกเธอกลางคัน
“ เมื่อพวกคุณมีความเห็นที่จะไล่ผมออก ผมก็คงจะไม่มีความคิดเห็นใดๆกับเรื่องนี้ ก่อนที่ผม
จะไป ผมขอยืนยันด้วยจรรยาบรรณของนักธุรกิจที่ดี เรื่องที่ลูกค้าของบริษัทเราไม่ได้รับสินค้า
ไม่ใช่เป็นเพราะผมทำงานพลาด แต่นั่นเป็นเพราะมีคนบางคนจงใจจะครอบครองบริษัท
ด้วยวิธีสกปรกๆที่คนๆนั้นกำลังใช้มันกับผม เหมือนอย่างตอนนี้ ” ทั้งบรรดาผู้บริหาระดับสูง
และกลาง พากันมองหาตัวการ ณ ที่แห่งนี้ จวบจนเวลาผ่านไป แทบจะไม่มีใครยอมรับแม้แต่
คนเดียว
“ ผ.อ คิมจงฮยอน ถ้าคุณจะมาเรียกร้องสิทธิ์ในที่นี่ ก็เก็บของไปซะเถอะ คำแก้ตัวของ
คุณน่ะ ไม่เห็นจะฟังขึ้นเลยซักนิด เพราะงั้นอย่ากล่าวโทษคนอื่น และการที่คุณเดาสุ่มสี่สุ่ม
ห้า คุณอาจคาดการณ์ว่าต้องเป็นคนนั้นคนนี้ ไปแบบผิดๆก็ได้นะ ”
“ คาดการณ์ไว้ผิดเหรอ ฮ่าๆ น่าขำชะมัด ฉันกลายเป็นแพะรับไปตั้งแต่เมื่อไหร่กัน ฮ่าๆ บ้าเอ๊ย! ”
“ คุณทำให้บริษัทเราตกอยู่ในสภาพนี้ ยังจะมีหน้ามาพูดแบบนี้อีก ผมเองก็เห็นด้วยที่ท่าน
ประธานจะปลดคุณ ยิ่ง..”
“ ไม่จำเป็นที่พวกคุณจะต้องสาธยายให้มันมากเรื่องนักหรอก ผมไปแน่!!แต่ถ้าบริษัทต้องล้ม
ละลายเมื่อไหร่อย่ามาเรียกหาผมก็แล้วกัน ” ถึงตอนนี้เขาแทบเสียความรู้สึกไปมาก และรับ
ไม่ได้กับที่ต้องถูกปลดออกจากตำแหน่งกระทันหันเช่นนี้ คิมจงฮยอนจึงตัดสินใจจูงมือซอจูฮยอน
ก้าวเท้าออกจากห้องประชุมโดยพลการ
“ ทำอะไรของเธอ!!! ” จงฮยอนตวาดพร้อมกับปล่อยมือซอจูฮยอนทิ้งด้วยความโกรธ หลังจาก
ที่เขาพาเธอเดินลงมาทางบันไดหนีไฟ
“ พี่ไม่คิดจะทำอะไรเลยหรือ ปล่อยให้คนพวกนั้นทำกับพี่แบบนี้ได้ยังไง !! แล้วเรื่องที่พี่พูดก่อนหน้า
นั้นมันเรื่องจริงใช่มั้ย คนที่คิดจะครอบครองบริษัท เป็นเธองั้นสินะ เธอทำแบบนั้นได้ยังไง.. ”
“……”
“ฮือๆ ถ้าพี่ยอมตกลงแต่งงานกับฉัน…ก็คงไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นหรอก ฉันผิดหวังในตัวพี่จริงๆ
พี่จงฮยอน ฮือๆ พี่มันขี้ขลาด โง่เง่า ไอ้คนสมองกลวง!!! ทำอะไรบ้างสิ ” ใบหน้าของซอจูฮยอน
เปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา เธอสบถคำพูดพลางระรัวกำปั้นทุบหน้าอกบนร่างสูงเต็มๆแรง
ทว่า จงฮยอนแทบไม่มีปฏิกิริยาใดๆนอกจากยืนนิ่งราวกับรูปปั้น ให้เธอได้ซุกหน้าเข้ากับแผงอก
ของเขาอย่างว่าง่าย
“ ซอจูฮยอน…. ฉันอยากจะบอกกับเธอจริงๆว่าฉันรู้สึกเหนื่อย แต่ฉันจะไม่ปล่อยให้บริษัทต้องตก
ไปอยู่ในมือของคนชั่วหรอกนะ ไม่รู้ว่าพ่อจะเชื่อฟังฉันรึเปล่า ท่านเลือกที่จะเชื่อฟังผู้หญิงคน
นั้นมากกว่าตัวฉันซะอีก ทำอะไรฉันก็ไม่เคยได้ดี แล้วทีนี้ฉันจะเชื่อใจใครได้อีกนอกจากคิมแทยอน
ผู้หญิงที่เปรียบเสมือนกับแม่ของฉัน ”
“ แม่เหรอ… อย่างน้อยพี่ก็ยังเชื่อใจฉันได้นะ ถึงพี่จะไม่รักฉันในแบบที่ควรจะเป็นก็เถอะ แค่นี้ฉันก็
รู้สึกดีใจมากแล้ว ขอบใจนะที่พี่ยอมฟังฉันมากกว่าแต่ก่อน ”
“ เธอจะต้องเสียใจ ถ้าเธอยังทำแบบนี้ ”
“ อย่าจริงจังนักสิ ฉันแค่ล้อเล่นนิดเดียว ” คำพูดนั้นเสียดแทงลงกลางหัวใจซอจูฮยอนเข้าอย่างจัง
เธอเงยหน้าขึ้นยิ้ม เก็บซ่อนน้ำตาเอาไว้ ขณะเอื้อมมือตบหัวไหล่เขาไปสองสามที พอหลังจากวัน
ที่เขาพาเธอไปกินเนื้อย่างในวันนั้นแล้ว เธอก็รู้เลยทันทีว่าคิมจงฮยอนไม่มีทางที่จะรักเธอได้จริงๆ
เพราะในใจเขาแทบจะไม่มีเธออยู่ในนั้นสักเศษเสี้ยวเดียว และขณะที่เธอจะร่ำลาเขา
“ คุณหนู… คุณหนูครับ!! ” เสียงเลขาคนสนิทดังอยู่ทางด้านบน คิมจงฮยอนจึงรีบวิ่งขึ้นไปบน
นั้นด้วยความรวดเร็ว พบลีจองชินผู้วิ่งกระหืดกระหอบมาตามทางหน้าตาตื่นราวกับมีเรื่องบางอย่าง
เกิดขึ้น ชายหนุ่มยืนกอดอก ทำเสียงจึกจักในลำคอจ้องอีกฝ่ายแทบตาถล่น เมื่อถูกจองชินเรียก
แบบนั้น
“ คุณหนู! โอ้ยเหนื่อย ”
“ ฉันบอกแล้วไงว่าที่บริษัทห้ามนายเรียกฉันว่าคุณหนูอีก! ”
“ ขอโทษครับ วันเนี่ยนักข่าวมารอทำข่าวกันให้วุ่นอยู่หน้าบริษัทกันใหญ่เลย…เอาไงดี ”
“ นักข่าวเหรอ… แล้วไง ” สายตาคมเหลือบมองลูกน้องของเขาอย่าสงบนิ่ง จองชิน
ขมวดคิ้วออกมาด้วยความไม่เข้าใจ
“ ก็เรื่องที่ว่านายถูกปลดออกจากตำแหน่งแล้วน่ะสิครับ ”
“ วู้วว์ ข่าวเร็วดีจังแฮะ ”
“ เรื่องทั้งหมดที่นายตั้งใจไว้ว่าจะปกป้องบริษัทนี้เอาไว้ นายจะให้เป็นแบบนี้จริงๆใช่มั้ยครับ ”
“ เปล่าซะหน่อยใครว่าละ พักนี้สงสัยฉันคงต้องเล่นไปตามบท ”
“ นายไม่คิดถึงหัวอกผมบ้างเลยรึไง แล้วที่นี่ผมจะทำยังไงดีละ เจ้านายโดนปลดออกจากตำ
แหน่ง งั้นผมก็พลอยเป็นไปด้วยสินะ นี่มันเรื่องอะไรกัน ”
“ จองชิน ยังไงฉันก็จะไม่ปล่อยลูกน้องที่ซื่อสัตย์อย่างแกไปเด็ดขาด แกต้องอยู่เป็นลูกน้องของ
ฉันไปตลอดชีวิตเข้าใจมั้ย ”
“ แน่นอน.. มันเป็นเรื่องที่ผมต้องทำอย่างนั้นอยู่แล้วในชีวิตนี้ ”
“ แกคิดอย่างงี้ได้ก็ดี ส่วนเรื่องนักข่าวปล่อยให้วุ่นวายไปหน้าบริษัทนั่นแหละ ฉันจะแอบไปอย่างเงียบๆ
แกต้องช่วยฉันด้วยนะ”
“ แล้วนาย…จะไม่กลับไปที่บ้านหลังนั้นอีกแล้วใช่มั้ยครับ ”
“ ใช่!ยังไงฉันจะไม่กลับไปที่นั่น ”
“ เพราะเด็กผู้หญิงที่ชื่อคีย์ซุนสินะครับ “
“ นั่นไม่ใช่เรื่องเรื่องของนาย ”
“ พักนี้ผมเห็นเธอใส่คอนเท็คเสนส์อยู่บ่อยๆตาเธอดูโตน่ารักมาก ผมเธอยาวเร็วมากเลย อ้อ!!
หุ่นเธอก็ดูเจ้าเนื้อขึ้นมากด้วย นี่ไงครับรูปของเธอ ผมแอบถ่ายรูปเธอมาด้วย ” จองชินกล่าวยื่น
โทรศัพท์เข้าไปใกล้ๆ ทันทีที่เขาเหลือบไปเห็นภาพเธอในโทรศัพท์ เพียงแค่เห็นใบหน้าด้าน
ข้างยามที่เธอทำหน้าปกติ เขาก็คิดถึงเธอจนหัวใจเต้นแรง ไม่อยากเชื่อเลยว่าเจ้าของดวงตา
เรียวเล็กนั่น จะดูเปลี่ยนไปเป็นคนละคนได้อย่างง่ายดายนัก เผลอคิดไปว่าผู้หญิงในรูป
คือ…… คิมแทยอน
“ อีกสองวันเด็กนั่นน่ะจะแต่งงานแล้ว พักนี้ดูเธอไม่มีความสุขเลยนะครับ นายน่าจะไปแสดง
ความยินดีกับเธอหน่อยนะ เธอจะได้แต่งงานกับคนอื่นได้อย่างสบายใจ ”
“ ทำไมฉันจะต้องทำแบบนั้นด้วยเล่า! ”
“ เพราะมันเป็นเรื่องที่ลูกผู้ชายควรจะทำต่อผู้หญิงที่เขารัก ”
“ ไม่มีทางซะหรอก นี่..ขืนพูดอีกทีล่ะก็ ฉันแตะแกกระเด็นออกนอกโลกแน่ ไปนะไอ้โย่งโฟร์ดดี!! ”
จงฮยอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงห้วนๆ ก่อนจะเดินหายเข้าไปในลิฟต์ ระหว่างที่จงฮยอนไปได้สักพัก
จองชินก็เอาแต่ถอนหายใจออกมา โดยที่เขาได้แต่หวังว่าเจ้านายไม่มีทางทำได้อย่างว่า เป็นไป
ไม่ได้หรอกที่นายของเขาจะยอมปล่อยเธอไปง่ายๆแบบนั้น
“ หุ้นในบริษัท ซองวอนกรุ๊ป ถูกซื้อไปแล้วอย่างงั้นเหรอ ”
“ ก็ใช่น่ะสิ เห็นว่าพวกเขาเปลี่ยนทีมงานบริหารใหม่ด้วยนะ ” ประโยคเมื่อครู่ ทำเอาฉันหูผึ่ง
ขึ้นมาชั่วขณะ หลังจากนั่งรอรถไฟเที่ยวเช้ากลับโซล ฉันจึงเหลือบมองคุณลุงแก่ๆสองคน
นั่งฟังเรื่องที่เขาคุยกันอย่างตั้งอกตั้งใจ
“ แหงล่ะก็หุ้นถูกซื้อไปแล้วนี่ คนที่ซื้อหุ้นไปมีสิทธิ์จะทำอะไรก็ได้ ”
“ แต่นี่มันข่าวใหญ่เลยนะ เเล้วอย่างงี้พวกเราจะได้ดื่มไวน์ข้าวราคาถูกๆอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ”
“ ไม่รู้สิ บางทีราคาไวน์อาจเเพงขึ้นก็ได้ ” ฉันพูดอะไรไม่ออก ลุกจากที่นั่งวิ่งไปยัง
ร้านขายของชำแถวๆนั้น ควักเงินซื้อหนังสือพิมพ์ฉบับเดียวกัน และแล้วฉันก็ต้องตกใจ
กับภาพที่เห็น
เมื่อพบว่าบนหน้าหนังสือพิมพ์ พาดหัวข่าวตัวโตๆเอาไว้ ด้านข้างปรากฏรูปภาพลูกชาย
ของท่านประธานปาร์คยูซอน เด่นหราในหน้าหนังสือพิมพ์ฉบับนั้น
‘ บริษัทไวน์ข้าวชื่อดังถูกกว้านซื้อหุ้นด้วยเงินมากมายมหาศาสจากบริษัทยักษ์ใหญ่แห่งหนึ่ง
คาดว่าเป็นผลกระทบจากสินค้าขาดตลาดเมื่อสองเดือนที่แล้ว ส่งผลให้คิมจงฮยอนถูกถอด
ออกจากตำแหน่งผู้บริหารฝ่ายการตลาดอย่างจริงจัง ’
“ มัน…..เรื่องจริง…งั้นหรือเนี่ย~ ” มือไม้ฉันสั่นไปหมดเพราะข่าวนั้น จนกระทั่งหนังสือพิมพ์
ที่ฉันถือมันอยู่ในมือ ร่วงลงบนพื้นในที่สุด…
รถไฟมาถึงสถานีอับกูจงในตอนเที่ยง คุณมินโฮยืนรอฉันบริเวณหน้าลานน้ำพุ โบกมือทักทาย
ก่อนจะวิ่งตรงดิ่งมาทางฉัน เขาสวมเสื้อเชิ้ตแขนยาวสีขาวธรรมดา ผูกด้วยเน็คไทสีดำลายเรียบ
ทว่าใบหน้าเรียวยาวช่างเป็นผู้ที่มีดวงตาโดดเด่นอะไรเช่นนี้ จนฉันอดทึ่งไปกับรัศมีความเปล่ง
ประกายนั้นไม่ได้ เย็นนี้แล้วสินะที่ฉันจะแต่งงานกับเขา มิน่าเมื่อวานนี้เขาถึงได้ทำเสียงโมโหใส่
ฉัน
“ มารอฉันนานรึยัง ”
“ สักพักแล้วล่ะ เธอใส่คอนเท็คเลนส์ด้วยเหรอ ใส่ซะจำไม่ได้เลย ว่าแต่ว่าหิวข้าวรึยัง ”
“ ฉันไม่ค่อยหิวเท่าไหร่หรอก นึกอยากกินมันต้มร้อนๆมากกว่า ไม่รู้ว่าแถวนี้จะมีขายบ้าง
รึเปล่านะ ”
“ มันจะมีขายได้ยังไง มันยังไม่ถึงหน้าหนาวเลย ”
“ งั้นไปหาอะไรเผ็ดๆ เปรี้ยวๆ ทานกันเถอะ อย่างต็อกบกกีข้างทางเป็นไง ”
“ เอางั้นก็ได้ ” ว่าแล้วเขาก็จูงมือฉันเดินขึ้นรถพาไปทานต็อกบกกีในตอนเที่ยง
“ ไหนบอกว่าไม่หิวไง ”
“ แฮะๆ ก็มันอร่อยอะ ป้าคะหนูขอเพิ่มอีกถ้วยค่ะ หนูขอกิมจิเพิ่มด้วยเหมือนกันนะ ” ฉันพัก
เรื่องคุณนายโบยองเอาไว้ชั่วคราว ตั้งหน้าตั้งตากินต็อกบกกีอย่างเอร็ดอร่อย งัมๆๆ ^O^
“ ได้แล้วจ้ะ ” คุณป้าตักต็อกบกกีในกะทะร้อนๆใส่แก้วกระดาษ ส่งให้ฉันผ่านหน้าเขา คุณมินโฮถึง
กับอึ้งไปนิดๆ พอเห็นฉันกินขนมต็อกเป็นรอบที่ห้า
“ ถ้าฉันกินแบบเธอฉันคงได้ท้องแตกตายก่อนแน่ แปลกดีนะเธอไม่ซีเรียสเรื่องน้ำหนักเธอเลยรึไง ”
“ ทำไมฉันจะต้องซีเรียส คนเราเกิดมาครั้งเดียวต้องกินให้คุ้มสิถึงจะถูก รู้มั้ยว่าพวกเพื่อนๆฉันน่ะ
ขากินกันทั้งนั้นเลยนะ ถ้าคุณมาอยู่ในกลุ่มฉันดูรับรองว่าน้ำหนักคุณ ขึ้นเอาๆแน่คอยดูเหอะ ”
“ ไม่ล่ะเชิญเธออ้วนไปคนเดียวเหอะ เราน่าจะรีบกลับไปเตรียมตัวนะ ”
“ คุณอยากจะแต่งงานกับฉันจริงๆเหรอ”
“ ถามแปลกๆ ก็ต้องอยากแต่งงานกับเธออยู่แล้ว ”
“ งั้นเหรอ ไม่มีทางที่อื่นที่พอจะทำให้ฉันไม่แต่งงานได้เลยรึไงนะ ” ฉันพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“ เมื่อกี้..เธอว่าอะไร ”
“ อ๋อ เปล่าๆไม่มีอะไร~ ก็พูดไปเรื่อยไม่มีอะไรหรอก แฮะๆ งึม งั่มๆ ”
“ เราสองคนก็รีบๆกินแล้วรีบไปกันเถอะ ”
“ อื้มมม.. ” -_-''
ชุดฮันบกสีสวยถูกแขวนไว้หน้าตู้เสื้อผ้า ขนาดของชุดได้ถูกตัดเย็บออกมาพอดีกับลำตัว ขณะ
ที่ฉันทิ้งตัวลงนั่ง มองชุดฮันบกจนไม่อยากนึกจะใส่มันในอีกสี่ชั่วโมงข้างหน้านี้
“ มัวทำอะไรอยู่ทำไมถึงไม่รีบไปแต่งตัว ”
“ ฉันจะไม่แต่งงานค่ะ ”
“ ว่าไงนะ ”
“ ยังไงฉันก็จะไม่แต่งงาน ”
“ เธอพูดเรื่องอะไร ”
“ ไหนคุณบอกว่าจะปลดเขาไปเป็นพนักงานธรรมดาๆในบริษัท แต่คุณกลับเล่นงานจนเข้า
โดนไล่ออก ทำไมถึงได้ใจร้าย เลือดเย็นถึงเพียงนี้ น่าสงสารท่านประธานนะที่ไม่น่าหลงกล
ผู้หญิงชั่วๆอย่างคุณเลย”
“ คนที่มีสิทธ์จะไล่เขาออกจากบริษัทได้คือพ่อของเขาต่างหาก ไม่ใช่ฉัน ”
“ แต่คุณก็เป็นผู้ที่อยู่เบื้องหลังความวุ่นวายเหล่านี้ไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณถึงทำกับฉันแบบนี้
ฉันรู้สึกว่าตัวเองโง่มากที่ยอมทำตามคำสั่งของคุณมาโดยตลอด คุณทำให้ฉันนึกเกลียด
ตัวเอง และฉันก็ตัดสินใจแล้วว่าฉันจะไม่แต่งงานบ้านี่..”
“ เพียะ”
“ พูดพอรึยังนังเด็กเวร! ” ฉันเงยหน้ากลอกตามองเธอด้วยความอาฆาต ความโกรธที่แล่น
เข้ามาเป็นริ้วๆ ราวกับถูกเหล็กร้อนทาบไปทั้งลำตัว
“ สิ่งที่คุณต้องการคืออะไร….. เงินทอง…. เกียรติยศหรือชื่อเสียง การที่คุณคิดจะแก้แค้น คิดจะ
เอาแต่ชนะ มันไม่ได้ช่วยให้อะไรดีขึ้นมาหรอก มันจะมีประโยชน์อะไร ถ้าหากว่าสิ่งเหล่านั้นไม่ได้
ช่วยให้คุณเป็นคนดีขึ้นมาดะ”
“ เพียะ ”
“ ตบแค่นี้มันยังน้อยไปหน่อย ฉันน่าจะบีบคอเธอให้ตายเสียแต่ตอนนั้น จะได้รู้ซะบ้างว่าอย่ามา
ทำเป็นปากดีกับฉัน!! ช่วยลืมเรื่องที่ฉันเคยพูดกับเธอซะ…อีกสิบห้านาทีจะมีรถมารับไปแต่งหน้า ”
“ ……” นังงบ้าเอ๊ยยย !!! นังมารจอมทุเรศ…
‘ Grand Ambassador Seoul Hotel ’
เวลา 17.24 น
“ ท่านคะข่าวที่ว่า ผ.อ คิมจงฮยอนถูกปลดจากตำแหน่งเป็นความจริงใช่มั้ยคะท่าน ”
“ เป็นความจริงครับ เพราะนั่นเป็นมาตราการขั้นเด็ดขาดของบริษัทเรา ”
“ แล้วท่านคิดไว้หรือยังคะว่าจะให้ใครมาดำรงตำแหน่ง”
“ ผมคงต้องปรึกษาหารือจากท่านผู้อาวุโสก่อน ไม่แน่ไม่นอนว่าเป็นใครแต่คนที่จะมาทำ
งานกับเรา เป็นผู้ที่มีประสบการณ์การทำงานมากพอสมควร ส่วนเรื่องการแต่งตั้งอย่าง
เป็นทางการกับสื่อมวลชน ไว้ผมจะจัดการชี้แจงอีกที ”
“ ไม่ทราบว่าท่านจะยังมอบงานให้กับผ.อ คิม จงฮยอน ลูกชายของท่านอยู่หรือเปล่าคะ ”
“ ผมต้องขอเวลาคิดดูก่อน ขอตัวครับ คลิก ” วีดีโอจากยูทูปสิ้นสุดที่สี่นาทีกว่า ฉันถอดสายหู
ฟังแล้วเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋า เงยหน้ามองภาพฉันที่กำลังสวมชุดแต่งงานในกระจกเงา
ระหว่างที่ช่างเติมลิปกรอสสีเชอร์รี่ลงบนริมฝีปากของฉัน
ทันทีที่ฉันนั่งดูข่าวในยูทูปทางโทรศัพท์ ฉันก็รู้ทันทีว่าคงจะเป็นฝีมือเธอแน่นอน ผู้หญิงที่ร้าย
กาจยิ่งกว่าแม่มด สามารถทำเรื่องยากๆให้เป็นเรื่องง่ายๆ ไม่รู้ว่าปานนี้คุณจงฮยอนจะเป็นไงบ้าง
ฉันรู้สึกเป็นห่วงเขา จริงๆนะ…
“ คุณเจ้าสาว ทำไมทำหน้าอย่างงั้นล่ะคะ วันนี้เป็นวันที่คุณควรจะยิ้มออกมาอย่างมีความสุขสิ ”
ฉันเงยหน้ามองพี่ผู้หญิงผมยาวหน้าม้าและขณะที่ฉันกำลังจะยิ้มให้เธอ ทันใดนั้นสายตาของฉัน
เหลือบไปเห็นร่างสูงโปร่งเดินเข้ามาในชุดสูธสีดำ พร้อมกับช่อดอกกุหลาบสีแดงและดอกลิลลี่ปะปน
กันเป็นช่อเดียว ผูกด้วยริบบิ้นสีชมพูอ่อน ในมือเขา
“ บอกแล้วไงว่าฉันไม่อยากให้เธอแต่งงานกับคนที่ไม่ใช่ฉัน!! ” ทั้งฉันและพี่สาว หันหลังไปมอง
ทางเดียวกัน ฉันเบิกตาโพลง เพราะไม่คิดว่าเขาจะมางานแต่งงานของฉันกับคุณมินโฮในวันนี้
“ เธอควรจะเป็นผู้หญิงของฉันมากกว่าจะเป็นเขานะ ! ”
“ คุณคือเจ้าบ่าวของวันนี้หรือคะ เมื่อกี้ฉันเพิ่งจะ ” พี่สาวกล่าว พลางชี้นิ้วไปทางเขาอย่าง
งงงวย พอได้ยินเขาพูดแบบนั้นกับฉัน เธอเริ่มมองคุณคิมจงฮยอนตั้งแต่หัวจรดเท้า พินิจ
พิจารณาด้วยความสงสัย
“ ส่วนสูงดูจะใกล้เคียง นี่มันอะไรกันคะเนี่ย เจ้าบ่าวมีสองคนหรือคะคุณเจ้าสาว!! ” ฉันก้ม
หน้าหลับตาปรี๋ ก่อนจะเงยหน้ามองคุณจงฮยอนซึ่งยืนกอดอกปิดปากเงียบ และเวลาก็ช่าง
ประจวบเหมาะดีเสียจริงๆ โอ้ย..ฉันอยากจะบ้าตาย TOT..
“ ใกล้จะได้เวลาแล้วนะคีซุน! นาย…นายมา…ที่นี่ทำไม ” O_O!!!!
ความคิดเห็น