โกดังเก็บของจ้ะ ^ ^

ลำดับตอนที่ #22 : พี่แอม

ใบสมัครฮันคยอง

คำถามสีน้ำตาล คำตอบสีส้ม

กำหนดตัวอักษรนี้เป็นตัวมาตรฐาน

ส่วนที่ 1

ชื่อ :  คิม โยริ

อายุ (16-18) : 17

ลักษณะภายนอก,,บุคลิก : เป็นสาวร่างสูง ผิวขาวอมชมพู ดวงตากลมโต

นิสัย (ขอเนื้อๆนะคะ) :  เป็นสาวน่ารัก ขี้เล่น ขี้อ้อน รักสนุกสุนาน ร่างเริงแจ่มใส อ่อนโยน อ่อนหวาน ใจดี กวนประสาท รั่ว ๆ ฮา ๆ บอ ๆ บ้า ๆ ไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ โกรธง่ายหายเร็ว รักเพื่อนๆทุกๆคน เป็นที่ปรึกษาที่ดีแก่เพื่อนๆได้ และ เป็นที่พึ่งให้กับคนอื่นๆได้ ไม่ชอบทำให้ใครเดือนร้อน เพราะตัวเอง เป็นเด็กฉลาดเจ้าเล่ห์ นิสๆ มีความพยายาม

ความสามารถพิเศษ : เล่นดนตรี คาราเต้ ( สู้คนนะ >.< ) คิดเมณูอาหารแปลกๆแต่อร่อยนะขอบอก!

งานอดิเรก : ขี้ม้า ทำขนม เล่นดนตรี

ประวัติครอบครัว (ละเอียดมากถึงมากที่สุด) :  เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวและเป็นคนสุดท้องพ่อแม่กับพี่ชายเลยค่อนข้างจะห่วงเอามากๆ เลี้ยงลูกแบบคุณหนูสุดๆ แต่ไม่ตามใจลูกนะ เพราะ กลัวลูกจะเสียนิสัย โยรื ติดพี่ชายเอามากๆ และ รักพี่ชายสุด เพราะ เนื่องจากครอบครัวประกอบธุรกิจส่วนตัว และ เกี่ยวกับร้านอาหารด้วย และ มีสาขาค่อนข้างเยอะพอควรเลย ทำให้ต้องเดินทางไปต่างจังหวัดและต่างประเทศบ่อยๆ โยริ ก็ต้องอยู่กับพี่ เลยทำให้ติดพี่เอามากๆ

ประวัติความรัก : โยริ แอบชอบ เพื่อนสนิทของตัวเอง และไม่กล้าสารภาพรัก เพราะ กลัวจะเสียเพื่อนไป จนวันหนึ่ง โยมิ ตัดสินใจไปสารภาพรักกับเพื่อนคนนั้น และก็ได้คบกันแต่โยรื ก็ต้องเสียใจอย่างที่สุด เพราะ  แฟนของเธอจับปลา 2 มือ แอบคบกับรุ่นพี่ พอ โยริ รู้ เธอเสียใจมากๆ เพราะ ไม่กล้าที่จะรักใครอีกเลย

ลักษณะนิสัยของหนุ่มในอุดมคติ : น่ารัก ใจดี ไม่เจ้าชู้ มีความเป็นผู้ใหญ่

ชอบ : ทำอาหาร ขี้ม้า

เกลียด : งู

คำพูดติดปาก : นายเย็นชาไปแล้วนะ!

ส่วนที่ 2

นิยามความรัก (ยาว) :    ความรัก … เป็นเรื่องของคนสองคน

แต่อย่าลืมว่า บนโลกไม่ได้มีแค่เขาทั้งคู่

อย่าโกรธเขา ที่ต้องปฏิเสธรักจากคุณ

ด้วยเหตุผลว่า … เราเข้ากันไม่ได้

ด้วยเหตุผลว่า … สังคมเราต่างกัน

ด้วยเหตุผลว่า … เขายังรักคุณอยู่

ด้วยเหตุผลว่า … เขารักคนอื่นที่มีค่าพอกับคุณ

ถ้าความรักของคุณเปรียบได้กับเพลง คุณคิดว่าเหมือนเพลงอะไร : รักเขาข้างเดียว

คิดยังไงกับพล็อต อยากเพิ่มหรือเปลี่ยนตรงไหน : ชอบจ้า ไม่ต้องหรอก

อิมเมจ (5รูป) :

ชื่ออิมเมจ : Jung roo

อื่นๆ : รบกวนด้วยนะค่ะ พี่แอม ^ ^

ส่วนที่ 3

ครั้งแรกที่คุณพบเขา คุณพบเขาได้อย่างไร (เหตุการณ์ตอนพบกันครั้งแรก พร้อมบทพูด ยิ่งละเอียดยิ่งดี) : “ขอให้นักเรียนที่ประกาศชื่อต่อไปนี้ออกมาด้วย .... ” คุณครูท่านหนึ่งพูดขึ้นตอนนี้จิตใจของฉันไม่อยู่กับตัวแล้วล่ะ ก็แน่ล่ะ ใครอยากจะอยู่ห้องนั่นกันล่ะ ถึงแม้ว่ามีพวกบางพวกอยากจะอยู่ก็เถอะ - - แต่ 1 ในนั้นคงไม่มีฉันแน่ๆค่ะ ตอนนี้ฉันขอภาวนาขอให้อย่ามีชื่อ ฉัน เลยนะ อย่าๆเลย สาธุ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ >.<

“และคนสุดท้าย . . . ” คุณครูเว้นคำพูดไว้สักครู่ จะเว้นทำไมคะเนี่ย - - คนกำลังลุ้น ช่างเหอะ ๆ อย่ามีเลยนะ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

“คิม โยริ”

 “O[]O”

“เฮ้ย !! โยริ ดีใจด้วยๆ ๆ” เพื่อนของฉันต่างแสดงความยินดีกับฉันแต่ตอนนี้

“เฮ้ย!! โยริ เป็นอะไรอ่ะ ๆ ๆ เฮ้ย ๆ พาไปห้องพยาบาลเร็วๆ” ใช่ค่ะ ตอนนี้ ฉันได้สลบไปเรียบร้อยแล้ว . . .

ห้องพยาบาล

“อ่ะ โยริ ฟื้นแล้ว ๆ”ชื่อเพื่อน(นางเอกที่ติดอ่าคะ) ดูด้วยท่าทางเป็นห่วงฉันเอามากๆ

“ไม่เป็นไรนะ” ชื่อเพื่อน(นางเอกที่ติดอีกคน)ถามอย่างเป็นห่วง

“อ่าจ้ะ ฉันไม่เป็นไรแล้ว รีบกลับเข้าห้องกันเถอะ”ฉันพูดกับเพื่อนๆและพวกเราก็พากันเข้าห้องเรียนไป ตอนนี้เวลา 8.50 แล้ว คุณครูที่สอนคาบแรกเกิดป่วยขึ้นมา พวกเราก็เลยสบายเลยค่ะ ในจณะที่ฉันกำลังคุยกับเพื่อนๆของฉันอยู่ จู่ๆ ฉันก็เหลือบไปเห็น ลี ฮันคยอง เข้าฉันรู้จักหมอนี้ค่ะ แต่เขาไม่รู้จักฉันหรอก = =” หมอนี้ค่อนข้างจะเย็นชาพอควรเลยล่ะค่ะ หมอนั่นนั่งเงียบๆคนเดียวอยู่ที่โต๊ะข้างๆริมหน้าต่างหลังฉัน ฉันคิดว่า ฉันน่าจะไปทำความรู้จักกับเขาสักหน่อยดีกว่านะ

“เอ่อ....”ฉันเดินไปที่โต๊ะของฮันคยอง

“เธอมีธุระอะไรกับฉัน” เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาสุดๆ

“ฉันชื่อ คิม โยริ นะ ยินดีที่ได้รู้จัก ^ ^”ฉันยิ้มให้เขา

“อืม ยินดี” - -” หมอนี่เย็นชามากๆเลยฮะ - -

“เอ่อ..”

“เฮ้ย ! คุณครูมาๆ นั่งที่ เร็ว ๆ” อ้าว คุณครู จะมาทำไมคะเนี่ยยยยยยยย - - กำลังจะทำความรู้จักกับไอหมอนี้อยู่เลย เฮ้ออ ขัดจังหวะ ๆ ๆ

“ฉันไปก่อนนะ ^ ^ ” ฉันยิ้มให้หมอนั่นและเดินไปนั่งที่

ในช่วงเวลาที่คุณและเขาอยู่ด้วยกัน เขาเย็นชามาก ไม่เคยสนใจคุณเลยซักนิด ทั้งๆที่คุณก็พยายามคุยกับเขาแล้ว คุณคิดว่าเพราะอะไรเขาถึงได้ทำตัวเย็นชา ไม่ค่อยคุย ไม่ค่อยใส่ใจใคร (อธิบายพร้อมเหตุผล) : คงเพราะว่า เขามีอตีดกับผู้หญิงมาก่อน เหตุผล ที่เขาเย็นชาได้ขนาดเพราะว่า เขาต้องเคยแอบรักใครสักคนมาก่อนแน่ๆ และรักมากๆด้วย แต่ก็ถูกผู้หญิงคนนั้นหักอก ทำให้เขาปิดตัวเองและเย็นชามาตลอด ถูกมั้ยเนี่ย = =”

เนรมิตตอนจบของคุณและเขา (จะสุขหรือจะเศร้าก็เต็มที่ พร้อมบทพูด) : ตอนนี้ฉันกับ ฮันคยองเป็นแฟนกันแล้วนะคะ อ่อแล้ว ฮันคยอง ที่ฉันเคยบอกว่า เย็นชา นั่นไม่มีแล้วล่ะคะ เหลือแต่ ฮันคยอง ที่น่ารักมาก ๆ ๆ ฉันเปลี่ยนนิสัยหมอนี้เองหละคะ แหะๆ งั้นฉันจะเล่าให้ฟังคราวๆนะคะ วันนั้นฉันไปหาหมอนั่นที่ดาดฟ้าของโรงเรียน

“อ่ะ เจอแล้ว ๆ หนีมาอยู่ที่นี้เอง ฉันนายทั้งนานน่ะ แฮ่ก ๆ ” ฉันหอบแฮ่ก ๆ เลยล่ะคะ ก็ เพราะ ฉันออกตามหาหมอนี่ ทั่วราชอาณาจักรโรงเรียนเลย ไม่เหนื่อย ก็นะ - 0 –

“เธอมีธุระอะไรกับฉัน” เย็นชามิมีเปลี่ยน - -

“ฉันทำข้าวกล่องมาให้ ^ ^ ” หมอนั่นทำหน้า งง ๆ ก่อนจะบอกว่า

“ฉันไม่เอาเก็บไปเถอะ”

“เฮ้ย !! ได้ไงย่ะ กินแต่ ขนมปังแบบนั้น ไม่อิ่มหรอกนะ รีบ ๆ รับ ๆ ไปซะ ฉันทำมา 2 กล่อง ไม่ต้องห่วง”ฉันนำ ( ยัดเยียด ) ข้าวกล่องใส่มือเขาค่ะ

“ - - จะอร่อยมั้ยล่ะเนี่ย ”

“นี่นาย !! มาดูถูกฉันแบบนี้ได้ย่ะ ฉันเป็นลูกเจ้าของร้านอาหารระดับโลกเลยนะย่ะ แน่นอนมาฝีมือการทำอาหารย่อมต้องดี มีคุณภาพอยู่แล้ว นายไม่ลองกินดูแล้วยังมาพูดแบบนี้อีก หนอยแน่ะ!  รีบๆกินไปซะ” ขึ้นค่ะ ขึ้นค่ะ มาว่าแบบนี้ของฉันขึ้นสิคะ - - ไม่กินแล้วมาพูดแบบนี้ น่าฆ่าจริงๆ - -

“- - อ่าๆ ก็ได้ๆ” หมอนั่นพูดแล้วเปิดข้าวกล่องพร้อมกับลองชิมดู

“เป็นไงย่ะ อร่อยล่ะสิท่า หึ หึ”

“ก็งั้น ๆ ”

“=[]= หมายความว่าไงยะ - - ” ขึ้นอีกแล้วคะ

“ก็พอกินได้อ่านะ”

“เออ ย่ะ ชิ!”ฉันนั่งกินข้าวข้างๆหมอนั่น งิ ๆ มาหาว่า ข้าวกล่องฉันไม่อร่อยเสียมารยาทที่สุด คนที่จะได้กินข้าวกล่องฝีมือฉันไม่ใช่มีง่ายๆนะย่ะ ><

“อิ่มแล้วครับ”

ควับ!

“เฮ้ย !! ” ฉันหันไปดูข้าวกล่องของฉันที่หมอนั่นกินซะไม่มีเหลือและเร็วมากด้วย = =

“ไหนบอกไม่อร่อยไง ทำไมเอาซะไม่เหลือเลยล่ะ”

“ฉันไม่ได้บอกว่า ไม่อร่อยแต่บอกว่า งั้นๆต่างหากล่ะ ขอบใจที่เลี้ยงนะ ฉันไปล่ะ” อ้าว กินแล้วหนี มี เฮ นะย่ะ

“เดี๋ยวสิ”

“มีอะไรอีกล่ะ”

“อ่ะ !” ฉันยื่นข้าวกล่องของฉันให้หมอนั่นไป

“หืม ? เธอไม่คิดหรอ ?”

“ไม่อ่ะ ฉันไม่หิว นายกินๆไปเหอะ”

“งั้นฉันไม่เกรงใจล่ะนะ”

“เออ ย่ะ - - ”

“นี้เป็นครั่งแรกนะเนี่ย ที่ฉันเห็นนายเป็นแบบนี้”ฉันพูดขึ้นในขณะที่มองดูเขากินข้าว

“? ?”หมอนั่นหันมาทำหน้า เอ๋อๆ

“ก็ทุกทีฉันเห็นนายชอบทำเย็นชาใส่ฉันนิน่า”

“อ๋อหรอ ? ” อ้าว ไอนี้ - -

“บอกเหตุผลฉันทีได้มั้ย ? ว่าอะไรทำให้นายกลายเป็นคนเย็นชาแบบนี้”ฉันมองตาเขาอย่างจริงจังมากๆ

“เธอจะอยากรู้ไปทำไม” ฮันคยองเริ่มทำหน้าเย็นชาอีกแล้วล่ะคะ

“เอาเหอะน่า ถือว่าเป็นการตอบแทนเรื่อง ข้าวกล่องก็แล้วกัน”

“ก็ได้ ๆ วันนั้น ....................( เล่าเรื่องอตีต ).............................. มันก็เป็นแบบนี้หละ เข้าใจแล้วสินะ ” หมอนั้นพุดแล้ว หันหน้ามาหาฉัน

“อืม นายเองก็เป็นเหมือนกันสินะ ฉันเข้าใจดี แต่นายไม่ต้องห่วงหรอก ฉันจะรักษาแผลใจนายเอง ^ ^ ” ฉันพูดแล้วยิ้มอย่างมั่นใจสุดๆให้เขาค่ะ

“- // - ก็ตามใจสิ ฉันไปล่ะ” อ่ะ ! ฮันคยองหน้าแดงด้วยล่ะ น่ารักมากๆเลย ><

“อ่ะ ฮันคยอง นายไม่ต้องกินขนมปังนั่นแล้วนะ ฉันจะทำข้าวกล่องมาให้นายทุกๆวันเลย”ฉันตะโกนไล่หลังหมอนั่น หมอนั่นหันมายักคิ้วให้และเดินจากไป - - กวนเหมือนกันนะเนี่ย หลังจากวันนั้น ฉันก็ทำข้าวกล่องให้หมอนั่นทุกๆวันจึงทำให้เราสนิทกันมากขึ้นและหมอนั่นเองก็เปิดใจยอมรับคนอื่นมากขึ้นเลยทำให้ฉันกับหมอนั่นก็ได้เป็นแฟนกันจนถึงทุกวันนี้หละคะ ^ ^ ฉันก็ไม่รู้นะคะ ว่าไปหลงรัก ฮันคยอง ตอนไหนคงเพราะ             “ ความสนิท ” มั้งนะ ฉันรักหมอนี้มากที่สุดเลยล่ะคะ