ห้องส่วนตัวประสา Ani-jigo

ลำดับตอนที่ #22 : [TRIPLETS : PRIDE IN THEIR YOUTH.] Mjolnir

Application

-แม้ตามองไม่เห็น แต่ข้าใช้จิตใจสัมผัสได้-

ชื่อ - นามสกุล : มโยลเนียร์ (Mjolnir)//โยลเนียร์

อายุ :  พันกว่าปีได้มั้งคะ ไปดูข้อมูลแน่นอนจากหอกโลกิเอาดีกว่า(?)

รูปร่างหน้าตา : รูปร่างภายนอกที่ขัดกับอายุอย่างรุนแรง ใบหน้าติดหวานแต่มองผ่านๆกลับสามารถมองว่าเป็นหนุ่มหล่อคนหนึ่งได้(?) นัยน์ตาสีเขียวซีดไร้ประกายเนื่องจากดวงตาของเขาไม่สามารถมองเห็นอะไรอย่างอื่นได้นอกจากความมืดมิด และสาเหตุที่ทำให้เขามองไม่เห็นไม่ได้เป็นข้อผิดพลาดจากการสร้างแต่ประการใด แต่เนื่องจากความเสียหายที่เคยได้รับระหว่างต่อสู้ในร่างของค้อน และหลังจากการซ่อมแซมจึงทำให้ร่างมนุษย์ของเขาสูญเสียดวงตาไป แต่ด้วยเขาต้องเป็นผู้นำทางจึงพยายามฝึกฝนพลังของตนเองจนสามารถมองเห็นได้หากเขาใช้พลังนั้น เส้นผมที่ล้อมกรอบใบหน้าของโยเนียร์เป็นสีเงินยวงยาวระไหล่ รูปร่างติดจะบางไปหน่อย ไม่เข้ากับสถานะของค้อนข้างกายธอร์เสียเท่าไหร่นัก

เพศ : ชาย

ลักษณะนิสัย : อาจเพราะโยลเนียร์อยู่ข้างกายธอร์มากเกินไป การบาดเจ็บแต่ละครั้งส่งผลต่อดวงจิตของเขาโดยตรง และหนึ่งในนั้นจึงทำให้ “การแสดงออก” ของเขาผิดพลาดอย่างร้ายกาจ แม้จะยังคงมีอารมณ์ความรู้สึกแต่ไม่สามารถแสดงออกมาได้ บางครั้งโยลเนียร์จึงคล้ายจะเป็นคนเก็บกด และเมื่อมันเก็บจนล้น เปลือกนอกที่ดูเหมือนเย็นชาไร้หัวใจของเขาจะค่อยๆปริร้าวและแตกออกในที่สุด

เมื่อนั้นล่ะ แม้ว่าจะร้องได้แสดงความอ่อนแอ แต่ว่ากลับสร้างพลังทำลายล้างมหาศาลให้กับบริเวณโดยรอบ โดยเฉพาะ “สายฟ้า” ที่เหมือนต้องการจะตอบสนองอารมณ์ความรู้สึกของโยลเนียร์ มันจะช่วยทำลายสิ่งที่โยลเนียร์ในขณะนั้นไม่ต้องการทิ้งไปจนสิ้น

ทว่าในเวลาปกติ แม้จะดูนิ่งเงียบ แต่เขาก็ยังมีอารมณ์รัก โกรธ หลงเหมือนคนทั่วไป และสิ่งที่เขาต่างจากผู้เป็นพี่ชายอย่างใหญ่หลวงคือความรู้สึกที่อยากจะ “ให้” เนื่องจากจุดประสงค์ที่เขาถูกสร้างคือ “การมอบให้เป็นอาวุธแก่ธอร์” และเมื่ออยู่กับผู้เป็นนาย เขาจึงได้รับนิสัย “เมตตา” มาจากนายด้วย

แต่โยลเนียร์ก็มีสิ่งที่เกลียดเหมือนกัน เขาเกลียดพี่ชายของตนเอง ใช่ เกลียดเข้าไส้ แต่ก็เหมือนจะเข้าใจอีกฝ่ายเช่นกัน ความรู้สึกที่พาให้โยลเนียร์รู้สึกสับสนอยู่บ่อยครั้ง แต่สุดท้ายมันก็ยังมาจบลงที่ “เกลียด” อยู่ดี อาจเพราะพวกเขาต้องปะทะกันบ่อยครั้ง และอาจเพราะเลวานเคยเป็นอาวุธที่ทำให้เขาบาดเจ็บจนกลายเป็นเหมือนแผลฝังใจด้วยส่วนหนึ่ง และด้วยอาการบาดเจ็บในครั้งนั้นจึงทำให้ดวงตาของโยลเนียร์ไม่สามารถมองเห็นได้

เผ่าพันธุ์ : ในเมื่อเลวาทีนถือได้ว่าเป็นอาวุธต้องสาป โยลเนียร์ก็คงนับได้ว่าเป็น “อาวุธเทพ” ละมั้งคะ ในเมื่อโยลเนียร์เป็นอาวุธคู่กายของเทพเจ้าสายฟ้า “ธอร์”  หรือก็คือเขาเป็นอาวุธที่อยู่ในร่างมนุษย์นั่นเอง และเนื่องจากเมื่ออยู่ในรูปของค้อนเขาจะมีอักษรที่สลักไว้ว่า “Whosoever Holds this hammer, If he be worthy, Shall possess the power of.. Thor”  นั่นเอง บนแผ่นหลังของเขาจึงมีคำสลักนี้อยู่ด้วย แต่จะไม่มีผู้ใดสามารถเห็นได้นอกจากโยลเนียร์จะอนุญาตหรือใช้พลังเท่านั้น

ประวัติ : เนื่องจากถูกสร้างด้วยโลหะชนิดเดียวกับเลวาทีน โยลเนียร์จึงถือได้ว่าเป็นน้องชายคนหนึ่งของเลวาทีน ทว่าด้วยจุดประสงค์ในการสร้างที่แตกต่างและนายที่แตกต่าง จึงทำให้เขาแทบจะเรียกได้ว่าตรงข้ามกับพี่ชายอย่างสุดขั้ว จนถึงขั้นเคยต่อสู้กับพี่ชายโดยตรงและได้รับบาดเจ็บสาหัสกลับมาทั้งยังเป็นเหตุให้เขาสูญเสียดวงตาไป และแม้จะได้รับการซ่อมแซมจนบาดแผลหายดีแล้ว แต่ดวงตาของเขาก็ยังคงไม่สามารถมองเห็นอะไรได้

และด้วยเหตุนั้นจึงทำให้เขาทั้งเกลียดทั้งกลัวเลวาน

โยลเนียร์ถูกสร้างด้วยจุดประสงค์เพื่อให้เป็นอาวุธคู่กายของธอร์ซึ่งเป็นเทพเจ้าสายฟ้า ดังนั้นโยลเนียร์จึงต้อง “ทำสัญญา” กับจิตวิญญาณแห่งสายฟ้า และมันก็ทำให้จิตวิญญาณแห่งสายฟ้าเสมือนกลายเป็นทั้งเพื่อนและพลังของเขาไปด้วย

นอกจากนี้ยังมีการทำพันธสัญญากับจิตวิญญาณแห่งสายฝนและสายลมด้วย

เคยบาดเจ็บยู่หลายครั้งหลายคราจนทำให้เขามีจุดบกพร่องหลายจุด แต่ถึงกระนั้นอานุภาพของเขาก็ยังมากพอที่จะเป็นอาวุธเทพได้ กลับกัน หลังจากที่บาดเจ็บและถูกซ่อมมาหลายครั้งหลายครา อานุภาพของเขาก็กลับมากขึ้นกว่าเดิมเสียอีก

ทว่าตอนนี้เขาแทบไม่หลงเหลือพลังอะไรอีกแล้ว จิตวิญญาณทั้งสามที่เขาทำสัญญาด้วยไม่ตอบรับเสียงเรียกของเขา กลับกันจิตวิญญาณแห่งสายฟ้ากลับทำร้ายเขาอย่างหนักแล้วทิ้งเขาไว้คนเดียว เป็นการทำร้ายที่ไม่ได้ส่งผลเพียงร่างกาย แต่ส่งผลถึงจิตใจอย่างรุนแรง

เพิ่มเติม : -

-โซนจำลองตัวละคร-

โยลเนียร์ได้ ถูกพาตัวมายังห้องสี่เหลี่ยมห้องหนึ่ง ภายในนั้นมีหญิงสาวในชุดเครื่องแบบตำรวจสีน้ำเงินเข้มอย่างเป็นระเบียบกำลัง นั่งรินชาอยู่ตรงโต๊ะน้ำชาสีขาวสะอาด ใบหน้าเนียนคลี่ยิ้มเมื่อเห็นโยลเนียร์เดินเข้ามา ก่อนหญิงสาวจะผายมือเชื้อเชิญให้โยลเนียร์มานั่งที่โต๊ะน้ำชาในฝั่งตรงข้ามกันเธอ

"สวัสดีค่ะ...โยลเนียร์ ดิฉันจะมาเป็นผู้สอบปากคำคุณในคดีเรื่องนกยูงสีดำนะคะ"หญิงสาววางแก้วชาลงบน ถาดวางชาอย่างแผ่วเบา ใบหน้าของเธอเริ่มมีร่องรอยแห่งความเคร่งเครียดขึ้่นมาให้เห็นได้ชัด พลางหันหน้ามามองคุณด้วยแววตาจ้องจะจับผิด "อย่าคิดจะโกหกเด็ดขาดเลยนะคะ! เอาล่ะค่ะ คำถามแรก...คุณเป็นเผ่าพันธุ์อะไรหรอคะ ?"

โยลเนียร์นั่งนิ่งๆ ทว่าใช้พลังในการสำรวจหญิงสาวตรงหน้า สังเกตท่าทีของอีกฝ่ายครู่หนึ่งแล้วจึงเอ่ยตอบช้าๆ “อาวุธเทพ”

หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจกับคำตอบของโยลเนียร์พลางพึมพำเสียงแผ่วเบาแต่พอให้โยลเนียร์ได้ยิน.."ก็ไม่น่าแปลกที่จะโดนหมายหัวจาก'พวกนั้น'"

โยลเนียร์กระพริบตาทีหนึ่งอย่างไม่ใคร่เข้าใจนัก แต่เมื่อเห็นท่าทีของหญิงสาวแล้วว่าคงจะไม่ยอมขยายความอะไรจึงได้แต่นิ่งเงียบ ครู่หนึ่งจึงได้เงยหน้าขึ้นมาเนื่องจากคำพูดต่อไปของหญิงสาว

"มาเริ่มคำถามต่อไปกันเลยนะคะ คุณรู้สึกยังไงเกี่ยวกับตระกูล 'ซีลานิโธส' หรอคะ?"นัยน์ตาคู่คมสีน้ำเงินเข้มดุจดังห้วงทะเลลึกจับจ้องโยลเนียร์อย่างไม่กระพริบราวกับมันเป็นคำตอบที่สำคัญที่สุดในโลก

โยลเนียร์ขมวดคิ้วน้อยๆ “ข้าไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขานัก แต่เห็นว่าทำความผิดบางอย่างมา”

"ข้อสุดท้ายแล้วนะคะ! คุณได้เข้ามาเป็นแพะรับบาป...อา...ไม่สิ เกี่ยวพันกับเรื่องนี้ยังไงเหรอคะ? หรือเพราะใคร..."ราวกับไอบรรยากาศรอบข้างเย็นตัวลง เพียงพริบตาเดียวโยลเนียร์ได้เห็นเงาสีดำทะมึนวูบคล้ายรูปร่างของ 'นกยูง' ปรากฎออกมาจากด้านหลังในมุมมืดของหญิงสาว ก่อนมันจะหายวาบไปทันทีที่โยลเนียร์กระพริบตา...

โยลเนียร์ขมวดคิ้วน้อยๆ เพิ่มความระแวดระวังตัวเพิ่มขึ้นอีกเป็นเท่าตัว  ทว่าเหมือนถูกมนตร์สะกด เขาบังคับริมฝีปากของตนเองไม่ได้...

“ข้าถูกหาว่าเป็นผู้ทรยศนายตนเอง และกำลังเตรียมแผนการจะทำลายแอสการ์ด...แต่ข้าเปล่า! ข้าไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้น แต่ข้ารู้สึกตัวอีกครั้งข้าก็ถูกตามล่า...ถูกขับไล่...” โยลเนียร์ยิ่งพูดกลับยิ่งมีอารมณ์ร่วมไปกับสิ่งที่ออกมาจากปากของตนเอง แม้จะไม่เข้าใจ ทว่าเขาก็ยังไม่อาจยับยั้งตนเองได้  “และที่ยิ่งไปกว่านั้น...แม้แต่ผู้ที่ทำพันธสัญญากับข้า ทั้งจิตวิญญาณแห่งลม ฝนก็พากันหนีข้า...แล้วยังมีจิตวิญญาณแห่งสายฟ้า...”

"ขอบคุณมากนะคะ สำหรับคำตอบของคุณ...เดี๋ยวจะมีเจ้าหน้าที่จะมารับคุณออกไปนะคะ"เธอว่าพลาง ก่อนยกแก้วน้ำชาขึ้นจิบอย่างสบายใจเฉิบในห้วงส่วนตัวของตนโดยเมินโยลเนียร์ไปเรียบร้อย ซักพักไม่นานนักก็ได้มีเจ้าหน้าที่สองคนในชุดเครื่องแบบตำรวจสีดำสนิทต่างจากหญิงสาวมารับตัวโยลเนียร์ออกไป