Application Form
[Anti-Heroes]
https://i.pinimg.com/originals/31/99/4a/31994a0d2bc8c116c20a6450d0f4e64c.jpg
"รับยาอะไรดีครับ?"
ชื่อ-นามสกุล:เจอาร์ เจมส์ มอริอาตี้
ชื่อเล่น: เจอาร์(JR)
อายุ:19
ชื่อในวงการ: sweet M.
ประเภทฮีโร่: Unpower Hero
เผ่าพันธุ์:มนุษย์
วัน/เดือน/ปี เกิด: 4/พฤษภาคม/xxxx(วันตายของเจมส์ มอริอาตี้คือวันที่4 พฤษภาคม )
สัญชาติ: อังกฤษ
เชื้อชาติ: อังกฤษ
สังกัด: Agent
สาย: Leader(king+heal)
ระดับ:Master Level: 54
ส่วนสูง: 174
น้ำหนัก: 54
เพศ: ชาย
สถานะ:เรียนอยู่
ตำแหน่งฮีโร่:Anti-Heroes
สถาบันการศึกษา:แอสดราซิล เวิร์ล ฮีโร่ แอนด์ การ์เดี้ยน อคาเดมี่
รหัสประจำตัว: J18559
อุปนิสัย : เป็นผู้ชายที่มี
จุดเด่นเป็นรอยยิ้มที่แสนสดใส ที่ใครๆมองแล้วต้องรู้สึกเอ็นดู เป็นมิตรกับทุกคนและชอบไปทักคนนู้นทีคนนี้ทีเป็นประจำ เป็นคนที่ถ้ามองภายนอกจะไม่รู้เลยว่าเป็นคนร้ายลึก ชอบใช้สมองในทางที่ผิดๆ ชอบหลอกใช้คนอื่น การที่เขาอยู่ในโรงเรียนนี้ทำให้มีนักเรียนที่เป็นนักเลงและนักเรียนที่ทำชั่วมากขึ้นถึง10% ชอบใช้หน้าาตาที่น่ารักบวกกับนิสัยช่างพูด พูดเชิญชวนให้คนอื่นกระทำผิด ตอนอยู่โรงเรียนก็ไม่ค่อยสร้างปัญหาเองหรอกแค่ชอบหลอกคนอื่นไปทำอะไรให้นิดๆหน่อยๆเอง พอเกิดปัญหามาก็ไม่เคยมีหลักฐานที่ผาดพิงถึงเขาได้เลย แม้คนอื่นจะรู้ไปทั่วก็เถอะว่าเป็นฝีมือเขาแน่ๆ(รู้ว่าเป็นคนบงการแต่ไม่มีหลักฐานเลยทำอะไรไม่ได้) ควบคุมและเป็นที่นับถือของนักเลงในโรงเรียนส่วนนึง(มีลูกน้อง) มีเป้าหมายในการให้สถาบันมีนักเลงมากขึ้นเพื่อจบไปจะได้ใช้ให้ไปสร้างอาชญกรรมต่างๆทั่วโลก
ความสามารถ: ฉลาดเป็นกรด วิเคราะห์ข้อมูลไวและแม่นยิ่งกว่าคอมพิวเตอร์ ถนัดในการใช้ความน่าจะเป็นในการเดาสิ่งต่างๆรอบตัว , ถนัดในการสร้างพิษและตัวยาต่างๆ
พลัง: Unpower
รูปร่าง/หน้าตา : ผมสีชมพูสายไหม ดวงตาสีเขียวมิ้นต์ ผิวขาวอมชมพูสุขภาพดี
ลักษณะการแต่งกาย
ชุดไปรเวท: ตามภาพ
https://i.pinimg.com/originals/89/63/e9/8963e9fbb28392dc2a81521044b67b08.jpg
ชุดปฏิบัติการณ์: ตามภาพ
สาขา : สาขาวิชาเภสัชศาสตร์
ระดับ:ตรี
ศึกษาชั้นปี: 1
ประวัติ: ตั้งแต่จำความได้ก็อยู่ในเขตสลัมสำหรับคนจรจัดไม่มีแม้กระทั่งที่ซุกหัวนอน บนร่างกายใส่แค่เสื้อผ้าเก่าๆที่ขึ้นรากับกางเกงขาดๆที่ด้ายพันกันยุ่งเหยิง น้ำที่ดื่มก็มีแค่น้ำคลองที่เน่าเหม็นกับเศษอาหารจากถังขยะและบางครั้งก็ต้องไปแย่งข้าวที่คนนำมาให้หมาข้างถนนกินเพื่อประทังความหิว ใช้ชีวิตเหมือนเป็นแค่ตัวเชื้อโรคในสังคม พ่อแม่เป็นใครไม่รู้ ตัวเองเป็นใครก็ไม่รู้ มีชีวิตต่อไปเพื่ออะไรก็ไม่รู้ แต่ก็ไม่อยากตายอยากมีชีวิตอยู่มีชีวิตโดยไร้ซึ่งเหตุผล ต่อให้ต้องขโมยของ วิ่งราว เป็นเด็กส่งยา หรือจะเป็นเด็กขายตัว ยังไงก็อยากมีชีวิตอยู่ ต่อให้ต้องเลวแค่ไหนต่อให้ลำบากอีกสักเท่าไหร่ก็ขอมีชีวิตอยู่ เขาใช้ชีวิตอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆขณะที่กำลังรับแขกอยู่ก็มีตำรวจบุกเข้ามาจับกุมคนที่ค้าประเวณีเขาซึ่งเป็นเด็กที่อายุไม่ถึงสิบขวบ ไม่มีทั้งประวัติ ไม่มีแม้กระทั่งชื่อถูกจดบันทึกไว้เป็นผู้เสียหาย หลังจากพาไปรักษาตัวที่โรงพยาบาลแล้วก็ถูกนำไปที่บ้านเด็กกำพร้า ทั้งๆที่คิดว่าที่นี่จะเป็นบ้านได้แท้ๆแต่มันก็ไม่ใช่ที่นี่มีอาหารมีที่ซุกหัวนอนแต่เขาก็เป็นที่รังเกียจของเด็กรอบๆตัว ถูกรังแกและต่อว่าเพียงเพราะเขาเคยเป็นขโมย เป็นขอทาน เป็นเด็กขายตัว ทั้งๆที่ตอนนี้ก็ไม่ได้เป็นแล้วแท้ทั้งๆที่ก็ไม่ได้อยากจะทำอะไรแบบนั้นเป็นโลกที่บีบบังคับให้เขาทำแบบนั้นเขาผิดอะไรแค่อยากจะมีชีวิตอยู่ โลกใบนี้มันช่างบิดเบี้ยวและไม่ยุติธรรม แต่เมื่อออกมาจุดๆนั้นแล้วเขาก็ทำอะไรไม่ได้ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ต่อให้โดนรังแกหรือโดนรังเกียจมากแค่ไหนก็ตาม ตอนอยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเขาพยายามเป็นเด็กดี เป็นเด็กที่เชื่อฝัง ยิ้มให้กับทุกคนแม้กำลังโดนแกล้ง การอยู่ที่นี่ก็ไม่ได้แย่เสมอไปที่นี่สอนให้เขาเรียนหนังสือเมื่อเขาอ่านเองได้แล้วเขาก็รู้สึกว่าเนื้อหาในหนังสือมันน่าสนใจมากและใช้ชีวิตตลอดทั้งวันไปกับมัน จนถึงช่วงเวลาที่เปลี่ยนชีวิตเขาไปตลอดกาลเมื่อมีคนมารับเขาเป็นบุตรบุญธรรม เขาไม่รู้ว่าชายคนนั้นมีจุดมุ่งหมายอะไรแต่ชีวิตหลังจากนั้นก็เหมือนผลิกจากหน้ามือเป็นหลังมือเขาได้รับการดูแลอย่างดีมีอาหารให้กินมีเสื้อผ้าดีๆให้ใช้มีหนังสือมากมายให้อ่าน แม้จะไม่ค่อยได้พูดกับพ่อบุญธรรมสักเท่าไหร่แต่เขาก็สังเกตุเห็นถึงความเป็นห่วงได้จากสายตาของผู้เป็นพ่อได้ มันเป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกอบอุ่นที่หัวใจ รู้สึกเหมือนโลกนี้เริ่มมีสีสัน รู้สึกเหมือนได้รับการเติมเต็ม และมันทำให้เขาได้รู้ว่าตลอดมาที่ต้องการจะมีชีวิตอยู่เขาแค่อยากรู้สึกอยากถูกรักแค่นั้นเอง
คดีติดตัวที่ถูกขึ้นบัญชีดำ: นอกสถาบันเคยทั้ง ขโมยของ วิ่งราว ทำร้ายร่างกายผู้อื่น ค้าอาวุธเถื่อน ค้ายา ค้าประเวณี แต่ที่เป็นคดีใหญ่มากๆคือลักพาตัวหมู่โดยจะทิ้งข้อความใบ้สถานที่ที่จะลักพาตัวคนต่อไปเอาไว้ ลงท้ายด้วยคำว่ามอริอาตี้ (เขาไม่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงโดยจะใส่หน้ากากไว้) ต้องแก้ปริศนาเอง ถ้าเจอตัวเขาจะปล่อยตัวประกันแต่โดยดีแต่ถ้ามาไม่ทันในเวลาที่กำหนดเขาจะจับตัวประกันมัดไว้พร้อมเขียนข้อความว่า "GAME OVER"(ไม่เคยฆ่าหรือทำร้ายตัวประกันลย) ไม่มีใครรู้จุดมุ่งหมายของเขาแม้ว่าจะถูกจับตัวได้แล้วก็ตามเขาก็ไม่เคยพูดถึงเหตุผลที่เขาทำแบบนี้ แต่ถ้าในสถาบันมีแค่หลอกเพื่อนร่วมชั้นมาเป็นหนูทดลองยา(พอทดลองเสร็จก็ให้ยาแก้พิษเลยไม่มีคนตาย)
คู่อริ: เลวี่(ไม่ชอบคนที่รู้ไปหมดทุกอย่างเห็นหน้าแล้วหมั่นไส้) , คิดว่าคนทั้งโลกยกเว้นพ่อบุญธรรมเป็นศัตรู
อาวุธประจำตัว: เข็มฉีดยา , พิษ
ฉายาในสถาบัน:นโปเลียนอาชญากรรมแห่งแอสดราซิล เวิร์ล ฮีโร่ แอนด์ การ์เดี้ยน อคาเดมี่
เพิ่มเติม:
-พ่อบุญธรรมของเขาเป็นร่างโคลนของเชอร์ล็อค โฮล์มส์ และที่รับเจอาร์มาเป็นลูกบุญธรรมเพราะว่าเกิดความสงสารและสนใจในตัวของเจอาร์ขึ้นมา
-พ่อบุญธรรมของเจอาร์มีนิสัยเหมือนเชอร์ล็อค โฮล์มส์มาก แม้กระทั่งนิสัยที่ชอบมีเรื่องให้คิดตลอดเวลาเลยไม่ชอบที่บ้านเมืองสงบ(อยากให้เกิดเหตุอาชญกรรมจะได้มีอะไรให้คิด)ซึ่งเจอาร์รู้ถึงนิสัยนี้ของพ่อบุญธรรมเลยอยากตอบสนองความต้องการของเขาและได้เปิดเวทีแห่งอาชญกรรมขึ้นมาทั้งๆที่อายุแค่14ปี (มีแต่คดีลักพาตัว) จนสุดท้ายเขาก็โดนจับโดยพ่อของตัวเองในวัย16ปีหลังจากอยู่สถานพินิจมาสามปีก็ถูกส่งไปที่แอสดราซิล เวิร์ล ฮีโร่ แอนด์ การ์เดี้ยน อคาเดมี่
-ก่อนหน้านี้มีอีกชื่อที่พ่อบุญธรรมตั้งไว้ให้แต่หลังจากโดนจับก็เปลี่ยนชื่อเพราะไม่อยากให้เรื่องของตัวเองไปทำลายชื่อเสียงของพ่อ(ปิดข่าวไว้ว่าเป็นลูกบุญธรรมคนอื่นเลยคิดว่าเป็นคู่อริกัน)
-ที่ใช้นามแฝงและนามสกุลเป็นมอริอาตี้เพราะ เจมส์ มอริอาตี้เป็นคู่ปรับเบอร์หนึ่งของเชอร์ล๊อค โฮล์มส์
-เป็นคนที่รักพ่อบุญธรรมมากยอมทำทุกอย่างเพื่อเขาแม้กระทั่งความตาย(เป็นแค่เด็กคลั่งรักเท่านั้นละ)
ความคิดเห็น