▲ A p p l i c a t i o n ▲

ลำดับตอนที่ #20 : จินัตสึ ไซกะ | Chinatsu Saika

APPLICATION

for : ศึกชิงบัลลังก์พระเจ้า

" ฉันต้องพาแม่กลับมา.. แม้ฉันต้องหายไปก็ตาม "

[ ตำแหน่งตัวละครที่สมัคร ] : นักเรียน

ชื่อจริง นามสกุล : จินัตสึ ไซกะ | Chinatsu Saika

อายุ : 14 ปี

สัญชาติ : ญี่ปุ่น

ประวัติ (โดยย่อ) : ไซกะ จินัตสึ เกิดหลังเหตุการณ์ ' มานาเกจ ' สมาชิกครอบครัวมีเพียง พ่อ และตัวเธอเท่านั้น ผู้เป็นแม่นั้นเสียชีวิตจากการตกเลือดหลังจากที่คลอดเธอเพียงแค่ 2 วัน จินัตสึไม่สามารถรู้ได้ว่าพ่อในตอนนั้นรู้สึกอย่างไร เพียงแต่เมื่อโตพอจะรู้ความก็แทบจะไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับพ่อเลย ไม่รู้แม้กระเรื่องราวของผู้เป็นพ่อ คนที่เลี้ยงดูเธอมีเพียงแม่บ้าน พ่อบ้าน และคนในคฤหาส์นเท่านั้น ด้วยความสงสัยเธอจึงถามจากพวกแม่บ้านซึ่งพวกเธอก็บอกอย่างไม่อิดออด 

                         พ่อของเธอ มาซามุระ ไซกะ เป็น CEO บริษัท ไซกะ ออโตโมทีฟ จำกัด ที่เป็นที่รู้จักในการจัดจำหน่อยชิ้นส่วนรถยนต์ทุกแบบทุกประเภท และยังบอกอีกด้วยว่าท่านมาซามุระพ่อของเธอนั้นรัก มิโนกะ ทาคากิ แม่ของเธอมาก ชื่อของเธอก็มาจากผู้เป็นแม่ที่ตั้งขึ้นเมื่อรู้ว่าเด็กในท้องเป็นเด็กผู้หญิง จินัตสึเป็นเด็กเฉลียวฉลาดมากเมื่อได้รู้สาเหตุการตายของแม่และเรื่องที่พ่อรักแม่มาก เธอก็สามารถคาดเดาเรื่องราวได้คร่าวๆ เด็กสาววัย 6 ขวบ รู้ได้ทันทีว่า พ่อคงจะเกลียดเธอไปเรียบร้อยที่เป็นสาเหตุการตายของแม่ จึงกลับบ้านดึกและคอยหลบหน้าเธอมาตลอด

                        เด็กสาวนั้นแม้จะรู้ว่าพ่อเกลียดเธอมากและพยายามจะทำตัวให้ชินแต่ก็เจ็บทุกครั้งที่เขามองผ่านเธอไป จินัทสึรักพ่อมากๆ  จึงบอกคนในคฤหาส์นว่าหากพ่อกลับมาก็ให้มาแจ้งกับเธอ เธอจะได้กลับขึ้นเพื่อไม่ทำให้พ่อลำบากใจ วงจรแบบนี้วนเวียนจนกระทั่ง จินัตสึเข้าเข้าเรียนที่ ดราเซียร์ เพราะต้องการที่จะเอาแม่กลับมา เธอก็มุ่งมั่นเสียจนไม่ได้มองสิ่งใดอีกเลย...

นิสัย : จินัตสึ มักทำตัวเป็นผู้ใหญ่อยู่เสมอแต่ก็ไม่อาจซ่อนความจริงที่ว่าเธอยังเป็นแค่เด็กที่โศกเศร้า นัตสึเป็นเด็กที่สุภาพท่วงท่าการพูดจาต่างๆ ล้วนลื่นใหลอย่างหลงใหล และมารยาทดีเยี่ยมอย่างที่ถูกสอนมาแต่ยังเด็ก แต่เพราะเธอมักว่าตัวสูงส่งเช่นนั้นหลายๆ คนจึงไม่กล้าเข้าใกล้เธอ เพราะถูกท่วงทาและมารยาทอันดีของเธอทำให้อึดอัด แม้ว่าเธอจะยิ้มอย่างเป็นมิตรให้ กลายเป็นว่ามารยาทที่ถูกสอนมากลายเป็นปัญหาทำให้เธอกลายเป็นไม่มีคนคบ และแลดูเด็กสาวก็ไม่ได้รู้ตัวในเรื่องนี้เลย คนอื่นๆ มองเธอเป็นคุณหนูผู้สูงส่ง ใดๆ ล้วนยอดเยี่ยมกว่าใครๆ เกิดมาเพียบพร้อมกว่าใครๆ แต่ใครจะรู้สิ่งเหล่านั้นไม่ได้ทำให้เธอมีความสุขเลย ภายใต้ใบหน้ายิ้มนั้นซ่อนน้ำตาและความเศร้าที่อัดแน่นอนอยู่ภายในจากการกระทำของผู้เป็นพ่อ จินัตสึพยายามแสดงออกว่าเข้มแข็งแต่ความจริงเธออ่อนไหวมากเพียงแต่ไม่ได้พูดออกไป และในความคิดของเธอการที่ทำตัวอ่อนแอจะทำให้คนอื่นลำบากใจ เธอไม่ต้องการให้ใครใจ

        จินัตสึนั้นมักจะทุกอย่างได้ดีกว่าคนอื่นเสมอ แต่ใครจะรู้ว่าแท้จริงมันมาจากความพยายามของตัวเธอเอง ข้อเสียอย่างรุนแรงที่มักทำร้ายเธอคือพื้นฐานะความคิดที่ไม่อย่ากทำให้ใครรู้สึกไม่ดี ซึ่งเป็นปมฝังใจจากพ่อของเธอทำให้กระบวนความคิดของมักจะคิดแทนผู้อื่นอยู่เสมอและเอาความคิดของตนป็นที่ตั้งจนหลายๆ ครั้งมันจะกลายทำร้ายตัวของเธอเองก็ตาม อย่างการที่เธอเลือกที่จะเป็นฝ่ายหลบหน้าผู้เป็นพ่อเพื่อให้สบายใจทั้งที่อีกฝ่ายไม่ได้คิดแบบนั้นและตัวเธอเองก็ไม่ได้ต้องการแบบนั้น จินัตสึนั้นตลอดมาก็ใช้ชีวิตอย่างเรียบง่ายไร้เป้าหมายและการมุ่งมั่นในการทำอะไรสักอย่างในการดำเนินชีวิต แต่เมื่อใดที่เธอมีเป้าหมาย เธอก็จะมุ่งมั่นอย่างสุดโต่งเพื่อให้ถึงเป้าหมาย แม้จะต้องฝืนอย่างผิดนิสัยเธอก็พร้อมที่จะทำ แม้กระทั่งต้องเสียสละตัวเธอเอง.. 

        แม้เธอจะวางตัวสูงส่งแต่ก็แอบมีมุมที่น่าเอ็นดูอยู่บ้าง จินัทสึจริงเป็นคนที่ซุ่มซ่ามมาก แม้ว่าห้องจะจัดวางของไว้อย่างดีเพราะเธอเป็นคนมีระเบียบแต่สุดท้ายเธอก็มักจะเดินชนโน่นชนนี้อยู่บ่อยๆ แม้ว่ามันจะอยู่ในตำแหน่งเดิม ( - -) เด็กสาวนั้นมีความสุขได้ง่ายๆ เพียงแค่ถูกเอาใจใส่ ก็ทำให้เธอที่เก็บความรู้สึกได้ดีพลาดเผลอแสดงออกอย่างตรงไปตรงมาว่าดีใจ นั้นเป็นเพราะปมฝังใจในวัยแม้จะได้รับการเอาใจใส่จากแม่บ้านแต่นั้นก็แค่หน้าที่ 

อาวุธที่ถนัด/เวท: เคียวด้ามยาว | บิดเบือนประสาทการรับรู้ การเห็น การได้ยิน การลิ้มรส การได้กลิ่น การถูกต้องสัมผัส

ยูนีค (ความสามารถพิเศษ) : ทางไรท์จะกำหนดจากนิสัยและแนวโน้มอื่นๆ

เพิ่มเติม  = จริงๆ มาซามุระไม่ได้เกลียดจินัตสีอีกแล้ว ต้องยอมรับว่าทำใจไม่ได้ที่เสียคนที่รักไปจึงพลานโยนความโกธรไปลงที่เด็กตัวเล็กๆ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเขาก็ได้ตระหนักว่าแท้จริงคนที่ผิดคือเขา เขาไม่ควรไปโกธรให้ลูกแท้ๆ ของเขา ความรู้หลังจากนี้จึงกลายเป็นความรู้สึกผิดและไม่กล้าสู้หน้าลูกเพราะเป็นคนปากหนัก สุดท้ายก็ไม่มีโอกาศได้ผู้เมื่อจินัตสึเข้าเรียนที่ ดราเซียร์

               = ความปรารถนาสูงสุดของจินัตสึคืดการได้รับความรักจากพ่อ