Fhobia's Living room

ลำดับตอนที่ #20 : ไลร์ล่า

ใบสมัคร

บท ; แม่มดดำผู้ใช้มนต์สเน่ห์

รูป ;

( ถ้าอยากได้รูปแบบไม่มีฟ้อนต์ก็บอกได้นะคะ คืออันนี้เอาไปปรับสีละเลงนู่นนี่มาด้วย )

ลักษณะภายนอก ; เรือนผมนุ่มสลวยสีเงินสะอาดตาโค้งลอนตรงปลายยาวถึงสะโพกงามไม่เคยตัดแม้ซักนิด มักจัดช่อทำทรงต่างๆอย่างสวยงามและเข้ากับชุดที่ใส่ในวันนั้น คิ้วสวยโค้งโก่งดั่งคันธนูงดงามนัก ดวงตาคู่โตสีเดียวกับเรือนผมประดับอยู่บนดวงหน้า งดงามสะกดสายตาจนไม่ว่าใครสบตาเป็นต้องหลงรัก จมูกโด่งรับกับรูปหน้าเรียว ริมฝีปากกระจับขนาดพอดีประดับอยู่ใต้จมูกงาม มีส่วนสูงที่สูงเกินมาตรฐานผู้หญิงอยู่บ้างแต่ก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ว่ามันเหมาะกับทรวดทรงองเอวอันยิ่งใหญ่ของเธอแล้ว อกอิ่มมีขนาดมากจนเหล่าสตรีพากันอิจฉา เหล่าบุรุษพากันอยากครอบครองและมองอย่างหื่นกระหาย เอวคอดเล็กเป็นเส้นโค้งเว้าชัดเจนรับกับสะโพกผายสวยงามทำให้หุ่นของเธอกลายเป็นทรงนาฬิกาทรายที่สาวๆต่างปรารถนาไปอย่างง่ายดาย ผิวขาวเนียนละเอียดราวดูแลอย่างดี เนียนนุ่มราวผิวทารก ทั้งยังกระจ่างใสไร้มลทินราวไม่เคยจับต้องสิ่งใด ราวหากใครไปจับต้องจะทำให้นางแปดเปื้อนมลทิน.. ทุกสิ่งทุกอย่างบนตัวเธอ.. หากเป็นคนทั่วไปคงอุทานว่า "พระเจ้าสรรค์สร้าง" แต่แท้จริงนั้นมันเป็น "ซาตานสรรค์สร้าง" ต่างหากเล่า!

บนร่างกายมักสวมเสื้อผ้าเบาบาง วับตรงนู้นแวมตรงนี้เปิดเผยสัดส่วนชัดเจนราวกับอ่อย แต่ก็ใช่.. เธออ่อย ก็ซาตานที่เธอขายวิญญาณให้ดันเป็น "แอสโมดิวส์" นี่นะ..

ชื่อ - นามสกุล ; ไลร์ล่า | Lailar ( แปลว่าความมืด )

อายุ ; -----

เพศ ; หญิง

อุปนิสัย ; เป็นแม่มดที่มีคำว่า "Bitch" และ "แรง" แปะอยู่บนหน้า ถ้ามีโอกาสซักนิดเธอก็จะทอดสะพาน ถ้าว่างซักนิดเธอก็จะโปรยยิ้มลอบส่งสายตา แต่ถ้าว่างมากนักเธอก็จะเข้าห้องไปร่วมหลับนอนกับผู้ชาย!! พูดได้เลยว่าจากอายุขัยที่มีมากกว่ามนุษย?เยอะยิ่งนัก ตั้งแต่เธอเกิดมาจนถึงตอนนี้เธอ "ชิม" ผู้ชายไปนับไม่ถ้วนแล้ว! ไม่ว่าจะคนใหญ่คนโต ทหาร นักล่า นายพราน ชาวเมืองธรรมดา เจ้าของบาร์ เธอผ่านมาหมดแล้ว!! แต่เธอก็เป็นพวกไม่นิยมกินของเก่าจึงมักจะตัดสัมพันธุ์ทิ้งซะดื้อๆ แต่ถ้าอีกฝ่ายตามตื๊อเธอก็จะไปขอร้องอ้อนวอนเพื่อนของเธอที่มีพลังเกี่ยวกับความทรงจำให้มาช่วยแทน ตามจริงเธอจะฆ่าทิ้งเลยก็ได้ แต่มันคงไม่ดีนักถ้าหากว่ามีข่าวแพร่ออกไป การไปไหนมาไหนคงต้องถูกตรวจอย่างละเอียดเธอจึงเลือกที่จะไม่ทำ เพราะเธอไม่ได้โง่ อาหารไม่ได้เลี้ยงแต่กล้ามเนื้อแต่มันไปเลี้ยงสมอง.. แต่ก็คงต้องยกเว้นกรณีของคนใหญ่คนโตหรือคนที่มีประโยชน์กันเธอในภายภาคหน้าเอาไว้ เพราะเธอจะยอมให้เสมอเพราะเห็นแก่ประโยชน์.. และด้วยความรอบคอบของเธอ ในการไป "ล่าผู้ชาย" ของเธอในแต่ละครั้ง เธอจะใช้ชื่อปลอมว่า "ลีอาห์" เสมอ

เธอมีอัธยาสัยดีถึงขั้นดีมาก แต่ก็แน่นอนว่าเธอค่อนข้างเป็นที่หมั่นไส้ของพวกผู้หญิงจึงไม่ค่อยได้คุยแบบรู้เรื่องรู้ราวมากนัก ส่วนใหญ่จะกลายเป็นการประชันฝีปากเสียมากกว่า แน่นอนว่าด้วยสกิลความแรงที่เธอสะสมมานานและความรู้ที่มีในหัวนั้นไม่มีทางที่เธอจะถูกต้อนจนจนมุม ด้วยความมากเล่ห์ของเธอ อย่างเธอมันต้องเป็นฝ่ายต้อนเท่านั้นแหละ! ส่วนกับผู้ชายนั้น อยากให้เธอไปเจรจากับใครก็ว่ามาได้เลย เธอสามารถจัดการให้คุณได้อย่างรวดเร็วนัก

แต่ถึงแม้เธอจะ "แรด" ไปซักนิด แต่ถ้ามีคนห้ามด้วยเหตุผลที่ฟังขึ้น เธอก็สามารถหยุดได้ หรือหากอยู่ในกรณีคับขัน เธอก็เป็นคนที่พึ่งได้ดีคนนึงเลยทีเดียว

เธอเป็นคนที่รักแรง แค้นแรง เธอจึงเป็นคนที่รักเพื่อนที่เหลืออยู่ของเธอมาก และเกลียดแค้นกษัตริย์ เหล่ามนุษย์ และแม่มดตนที่สาปบุตรของกษัตริย์มากเช่นกัน หากเธอได้ทำอะไรให้เหล่าคนที่นางแค้นเจ็บแค้น แม้ซักนิดเธอก็ดีใจ..

ประวัติ ; -----

อาวุธ ; "เข็มเงินอาบยาพิษ" ก็ตามชื่อ มันเป็นเข็มเงินที่อาบไว้ด้วยยาพิษมากมายหลายชนิดจำแนกตามสีของพลังเวทย์อ่อนๆที่คลุมเข็มไว้ โดยมีตั้งแต่ยาสลบยันยาที่ทำให้คนตายได้ในหนึ่งวินาที เธอมักซุกซ่อนมันไว้ตามร่างกาย ซึ่งเป็นสิ่งที่มนุษย์มองไม่เห็น ตัวเข็มบางเฉียบครอบไว้ด้วยพลังเวทย์อ่อนๆที่คอยเปิดรูผิวหนังมนุษย์ให้กว้างพอจะใส่เข็มลงไปแล้วให้มันซึมไปตามกระแสเลือดอย่างรวดเร็ว.. การลอบฆ่าโดยทำให้ประมาทด้วยโลกีย์จึงเป็นสิ่งที่เธอถนัดนักหนา

อื่นๆ ; อยากให้เคยมีคนรักที่รักมากอยู่คนนึงเป็นมนุษย์ ดราม่าว่าเขาทิ้งเธอไปหาผู้หญิงคนอื่นเพราะคนนั้นสวยกว่า เธอจึงตัดสินใจขายวิญญาณให้ซาตาน ( ถ้าไม่ได้หรือวางอย่างอื่นไว้แล้วก็ผ่านค่ะ ) , ถ้าจะให้มีคู่ก็อยากให้เป็นพวกซื่อๆ กะด้างๆแข็งๆ เล่นด้วยไม่สนุก และมีความน่าสนใจบางอย่าง ไม่ก็เป็นพวกเล่ห์มากเหลี่ยมจัดไปเลย

ถ้าไม่ติดบทที่ต้องการจะให้เปลี่ยนบทหรือรับกลับคะ ; เปลี่ยนบทค่ะ