THE TABLE • テーブル

ลำดับตอนที่ #20 : OMG หอผมมีผี!! (ใบสมัคร)

[ APPLICATION FOR GENIE ]

+

" มนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตสีเทา "

สิ่งของที่สิงสู่ : กาน้ำชา

ชื่อ - นามสกุล : อนาสตาซิย่า วิคโทรอฟน่า อีวาโนว่า | Anastasiya Victorovna Ivanova

ชื่อเล่น : นาสเตีย | Nastia

สัญชาติ : รัสเซีย

เพศ : หญิง

อาชีพ : ครูบัลเล่ต์ให้โรงเรียนบัลเล่ต์ที่อังกฤษ สมัยสาวๆเป็นบัลเลริน่าอยู่ที่รัสเซีย

ลักษณะภายนอก : คุณย่านาสเตียดูภายนอกแล้วคล้ายหญิงชราเจ้าระเบียบ เพราะดวงตาสีเทาเรียว คิ้วเฉียง จมูกโด่งเป็นสัน แว่นตากรอบเหลี่ยมสีเงินและมักจะมัดผมสีดอกเลาเป็นมวยไว้ มักจะแต่งตัวไม่เข้ากับยุคสมัยเพราะคุณย่ารู้สึกว่าตามแฟชั่นสมัยนี้ไม่ค่อยจะทัน จึงมักจะใส่ชุดคล้ายยังอยู่ในยุค 1950

นิสัย : คุณย่านาสเตียเป็นหญิงชราที่ภายนอกดูเจ้าระเบียบ แต่จริงๆแล้วก็ไม่ถึงขั้นนั้น เพียงแต่คุณย่านาสเตียชอบความเป็นระเบียบเรียบร้อยมากกว่า และคุณย่ามักจะชอบทำอะไรๆอย่างกระฉับกระเฉงและรวดเร็ว

     ด้วยความที่เป็นหญิงชรา ทำให้คุณย่าเองก็มีมุมที่อ่อนโยนและใจดีอยู่เหมือนกัน อีกทั้งยังเคยเป็นคุณครูมาก่อน ดังนั้นคุณย่าจึงเป็นคนที่เข้าใจคนอื่นได้เป็นอย่างดี หลายครั้งที่ไม่ว่าใครจะมีปัญหาอะไรก็ตาม คุณย่านาสเตียก็จะเป็นที่ปรึกษาและผู้รับฟังที่ดีได้เสมอ

     ถึงจะอายุมากแล้ว แต่คุณย่านาสเตียก็ยังคงมีนิสัยอยู่ 2 อย่างที่แก้ไม่หายตั้งแต่ยังเป็นสาวๆอยู่ นั่นคือนิสัยปากร้ายแต่ใจดีกับนิสัยหยิ่งในศักดิ์ศรี เพราะอย่างนั้น สมัยที่ยังเป็นคุณครูอยู่จึงมีนักเรียนทั้งทั้งชอบและไม่ชอบคุณย่า ส่วนนิสัยหยิ่งในศักดิ์ศรีทำให้คุณย่าเป็นคนไม่ยอมอ่อนข้อให้ใครและใครดีมาดีกลับ ใครร้ายมาก็ร้ายกลับ ถ้าไม่มายุ่งกันก็แยกย้ายกันอยู่

     คุณย่านาสเตียเป็นผู้หญิงสวย แม้ว่าจะชรามากแล้วแต่ความสวยของคุณย่านาสเตียก็ยังคงมีอยู่ ไม่ใช่ความสวยแบบสมัยปัจจุบัน แต่เป็นความสวยแบบที่น่าจะเรียกว่าคลาสสิก(?)

     คุณย่านาสเตียเป็นคนรักครอบครัวมาก มักจะคอยดูแลลูกๆหลานๆอยู่เสมอ ความหวังดีและความอบอุ่นที่คุณย่ามีให้ครอบครัวทำให้คนในครอบครัวเสียใจมากตอนที่คุณย่าเสียไป แม้กระทั่งหลานสะใภ้ที่เพิ่งจะรู้จักคุณย่าได้เพียง 3 ปี ก็ยังอดร้องไห้ไม่ได้ เพราะตอนที่เธอยังไม่ได้แต่งงานกับหลานชายคนโตของคุณย่า คุณย่านาสเตียก็ดีกับเธอเป็นอย่างมาก

     คุณย่านาสเตียเองก็เป็นคุณนายในตระกูลเก่าแก่และร่ำรวย แต่คุณย่านาสเตียไม่ใช่สาวสังคม สมัยสาวๆก็เคยออกงานร่วมกับสามีอยู่บ้าง แต่ยิ่งแก่ก็ยิ่งไม่ค่อยออกงาน ต้องเป็นงานใหญ่ๆหรืองานสำคัญที่ลูกหลานขอให้ไปเท่านั้นคุณย่าถึงจะยอมไป เพราะไม่ใช่บุคคลประเภทที่ชอบออกงานสังคม ดังนั้นคุณย่านาสเตียถึงได้ไม่ค่อยตามแฟชั่น ชุดที่ใส่อยู่ทุกวันก็เป็นชุดสั่งตัดที่ออกแบบคล้ายชุดในยุค 1950 แม้ว่าจะต้องออกงานสังคมคุณย่าก็เลือกจะสั่งตัดชุดที่เป็นชุดยุค 1950 พร้อมด้วยเครื่องประดับที่ลูกสาวเป็นคนเลือกให้

ประวัติ : คุณย่านาสเตียเกิดในปี 1935 คุณพ่อเป็นชาวรัสเซีย ส่วนคุณแม่เป็นชาวไทย คุณพ่อเป็นทหารในกองทัพของรัสเซีย ต่อมาคุณพ่อเสียชีวิตในสงครามโลกครั้งที่ 2 คุณแม่จึงพาคุณย่านาสเตียกลับมาอยู่ที่ไทยเมื่อคุณย่านาสเตียอายุ 10 ปี

     หลังจากนั้นเมื่อคุณย่านาสเตียอายุ 15 ก็ได้กลับไปที่รัสเซียอีกครั้งเพื่อเรียนบัลเล่ต์ที่เรียนมาตั้งแต่ยังเล็ก คุณย่านาสเตียได้แสดงบัลเล่ต์ตั้งแต่อายุ 17 ปี ทุกปีจะกลับไปเยี่ยมคุณแม่ที่ไทยปีละครั้ง ต่อมาได้เจอกับนายทหารยศร้อยเอกชาวอังกฤษและคุณย่านาสเตียได้แต่งงานกับเขาที่ไทย ก่อนจะย้ายตามสามีไปที่อังกฤษและจัดงานแต่งงานที่นั่นอีกครั้ง หลังจากแต่งงานคุณย่านาสเตียก็ไม่ได้แสดงบัลเล่ต์อีก แต่ไปเป็นคุณครูสอนบัลเล่ต์ที่โรงเรียนบัลเล่ต์ในลอนดอน โชคดีที่สามีของคุณย่านาสเตียเข้าใจจึงไม่ได้ขัดขวางการทำงานของคุณย่า

     คุณย่านาสเตียมีบุตรทั้งหมด 3 คน คนแรกเป็นผู้ชาย คนที่ 2 เป็นผู้หญิงและคนสุดท้ายเป็นผู้ชาย แม้ว่าจะมีสามีและลูก อีกทั้งยังอาศัยอยู่ในอังกฤษ แต่คุณย่านาสเตียก็มักจะพาลูกๆไปเยี่ยมคุณแม่ของคุณย่าที่ไทยปีละครั้งเช่นเคย มีบางครั้งที่สามีของคุณย่าว่างก็จะไปด้วยกัน แต่หลังจากคุณแม่เสียชีวิต คุณย่านาสเตียก็มาอยู่ที่อังกฤษอย่างถาวร

     ต่อมาบุตรชายคนแรกของคุณย่าแต่งงานและมีหลานชายคนแรกซึ่งถือเป็นหลานที่สนิทกับคุณย่านาสเตียที่สุด ลูกสาวคนที่ 2 แต่งงานออกไปมีลูกชายและลูกสาวอย่างละ 1 คน ส่วนลูกชายคนเล็กไม่ได้แต่งงาน

     แม้ว่าจะอายุ 60 ปี แต่คุณย่านาสเตียก็ยังเป็นคุณครูพิเศษของโรงเรียนบัลเล่ต์ มักจะเข้าไปสอนที่โรงเรียนบัลเล่ต์สัปดาห์ละครั้ง จนสามีของคุณย่านาสเตียเสียชีวิต คุณย่านาสเตียถึงได้ไปสอนแค่ 2 สัปดาห์ครั้ง และเมื่อคุณย่านาสเตียป่วยด้วยโรคมะเร็งปอด คุณย่านาสเตียก็ไปสอนแค่เดือนละครั้ง จนเมื่อหลานชายคนแรกของคุณย่าแต่งงาน ผ่านไปเพียง 1 สัปดาห์ คุณย่าก็ต้องเข้าโรงพยาบาลและไม่ได้ออกไปสอนอีก

     ต่อมาเมื่ออาการคุณย่าหนักขึ้นเรื่อยๆ คุณย่าก็ขอกลับมาที่บ้านเพราะคุณย่าอยากจะจากไปอย่างสงบที่บ้านมากกว่าที่โรงพยาบาล แม้ว่าจะมีลูกและหลานแวะเวียนเข้ามาดูแลเป็นประจำ แต่ในท้ายที่สุดคุณย่านายเตียก็เสียชีวิตหลังจากวันเกิดของคุณย่าในฤดูหนาวเพียง 2 วันในปี 2017 รวมแล้วอายุ 82 ปี

ห่วง : ตอนที่เสียชีวิต หลานชายแท้ๆเพิ่งจะแต่งงานได้ 2 เดือน อยากดูแลหลานสะใภ้กับเหลน

เหตุผลที่มาอยู่ในห้องพระเอก : ตามเพื่อนเบอร์ 3 มา เพราะเห็นว่านิสัยคล้ายกับหลานชายที่เพิ่งแต่งงาน

สิ่งที่ชอบ : บัลเล่ต์

สิ่งที่เกลียด : สงคราม คนที่ทำตัวน่ารังเกียจ

งานอดิเรก : อ่านหนังสือ จิบน้ำชา ทำอาหารและขนม

เพิ่มเติม : ที่เห็นมีแว่นตาเพราะคุณย่านาสเตียสายตายาว | คุณย่านาสเตียเต้นได้หลายอย่าง ไม่ใช่แค่บัลเล่ต์ ยังมีวอล์ซและแทงโก้ด้วย

คุยกับตัวละคร

"เอาล่ะ ตาเธอเเล้ว เข้ามาเลย" เมษเปิดประตูห้องนอนเพื่อให้ผีคิวถัดไปเข้ามาคุยในห้องเขา "ส่วนที่เหลือก็อยู่กันสงบๆ ห้ามแอบฟัง ห้ามทะลุกำเเพงเข้ามาดู เข้าใจมั๊ย?!" ชายหนุ่มยังไม่วายโผล่หน้าออกมาเพื่อขู่ผีตนอื่นที่อยู่ในห้องนั่งเล่นก่อนจะปิดประตูเเละเดินตรงมาทางคุณ

: "..." คุณย่านาสเตียไม่พูดอะไร เพียงแต่มองไปทางเมษและบรรดาบุคคลที่อยู่หลังประตูด้วยสายตาอ่อนใจ

"กฏในการอยู่ร่วมกัน ห้ามไปเที่ยวหลอกคนอื่นหรือห้องข้างๆ ห้ามเคลื่อนย้ายอะไรโดยที่ฉันไม่อนุญาต ห้ามค้นข้าวของส่วนตัวกระทั่งแอบดูฉันอาบน้ำ ที่สำคัญ!! ห้ามโผล่มาหลอกฉันตอนกลางคืน ชัดเจนนะ!" ทันทีที่นั่งลงที่พื้นเขาก็เริ่มสาธยายกฏออกมาด้วยสีหน้าจริงจังปนหงุดหงิดเล็กน้อย

: "ว่าอย่างไรนะ!? เห็นฉันเป็นคนอย่างไรกัน? ฉันอายุ 82 แล้วนะ จะทำเรื่องพรรค์นั้นก็ต้องดูก่อนว่าสมควรหรือไม่" คุณย่านาสเตียว่าพลางขมวดคิ้วอย่างไม่พอใจในคำปรามาสของชายหนุ่มรุ่นหลาน

"อืม ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ..." ชายหนุ่มก้มหน้าพร้อมยกมือนวดขมับตน ท่าทางจะปวดหัวของจริง

: "พวกเราทั้งหมดต้องอยู่ด้วยกันไปอีกพักใหญ่ๆ จะให้ความร่วมมือก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอก" คุณย่านาสเตียกล่าวอย่างใจเย็น ไม่ถือโทษโกรธท่าทางที่อีกฝ่ายทำคล้ายกับหล่อนเป็นตัวปัญหา

"ทำไมเธอถึงยังไม่ไปผุดไปเกิดล่ะ? มีห่วงอะไรหรอ?" 

: "เฮ้อ! ก่อนที่ฉันจะตาย หลานชายคนโตของฉันเพิ่งจะแต่งงานน่ะสิ ฉันอยากจะอยู่ดูแลหลานสะใภ้กับเหลนก่อน ถ้าไม่ตายเสียก่อนฉันก็คงไม่มานั่งอยู่ตรงนี้" หญิงชราถอนหายใจ กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเสียดาย นัยน์ตาสั่นระริกจวนเจียนจะร้องไห้

ชายหนุ่มเหงื่อตกหลังจากที่ได้ยินคำตอบของผีตรงหน้า "...เเล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ตามคนอื่นไปไม่ได้รึไง?"

: "ฉันตามเพื่อนของคุณมาต่างหาก แต่เอาเถอะ! สิงอยู่ในกาน้ำชาที่นี่ก็ไม่เลวเหมือนกัน"

"...ฮะฮะฮะ" เมษหัวเราะอย่างขมขื่น(?)ที่สุดในชีวิตก่อนจะทิ้งตัวลงกับพื้นเเละสลบไป

: "..."

คุยกับผปค.

เราชื่อมีนเน้อ เรื่องนี้เราคงเเต่งเป็นตอนสั้นๆไม่ยาวเท่าไหร่ ไม่ว่ากันนะ ;-;

: โอเคค่ะ ไม่ต่อว่าแน่นอน

คำถามเดียวเลย ถ้าไม่ได้บททีต้องการจะรับกลับหรือยัดบทคะ?

: รับกลับค่ะ ;_;

ขอบคุณที่สนใจส่งลูกๆมาให้นะคะ ขอให้โชคดีค่าา XD

S
N
A
P