คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : 2.มะเขือเทศของผม
มะเขือเทศของผม
.
.
วันนี้ต่างคนต่างแยกย้ายกันไปเที่ยวตามประสาคู่รัก ส่วนแบคโฮไปเยี่ยมญาติ มวยคู่เอก เจเร็นของเรา ก็เดินโต๋เต๋เถียงกันไปมาจนเหนื่อยเปลี้ยเพลียแรงก็ลากกันไปหาอะไรรองท้องเอาพลัง นิ้วเรียวแอบกดทวิต ระหว่างนั่งรออาหารที่ร้านฟาสฟู๊ดแห่งหนึ่งข้างทาง แถมยังแอบเมาท์กับเพื่อนต่างชาติที่กริ๊ดระงมกับรูปนี้ ไม่รู้ว่าหล่อตรงไหน คนตัวเล็กนั่งขำคิกคักคนเดียวหลังจากใส่ไฟต่างๆนาๆจนพวกเธอหน้าหวอไปตามกัน
“ตัวจริงดำมาก ไม่หล่อเลย เจ้าชู้มากๆด้วยนะ วันก่อนฉันเห็นเขาเดินเตะหมาด้วยแหละ”
“ ตัวจริงเอ๋อๆไม่ค่อยทันคนน่ะ ไม่ไหวจริงๆ แถมลามกมากๆด้วย ”
“อะแฮ่ม เดี๋ยวนี้คุยกับไอโฟนแทนพี่แล้วเหรอ”
“อ่าวมาแล้วเหรอ กินๆๆ กำลังหิว” แทบกดปิดหน้าจอไม่ทัน เมื่ออยู่ๆคนที่เดินไปมาซื้อนั่นซื้อนี่มาให้เขา
ก็ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้จนสะดุ้งโหยง
“เอ่......คงไม่ได้กำลังนินทากันอยู่นะ” ตาคมหลิ่วตาอย่างไม่ไว้ใจ เห็นแว๊บๆว่าเปิดทวิตเตอร์อยู่ แต่ไม่รู้ว่าคุย
อะไรน่ะสิ เสียดายส่องไม่ทัน ส่วนเขาไม่ได้เล่นอะไรพวกนี้หรอก มันจุกจิกเกินไป จะทำอะไรก็ทำมาโพสบอก
คนนั้นคนนี้ทำไมไม่รู้ .....ไม่ใช่แนวครับ
“บ้าสิ ตัวเองมีอะไรให้นินทาละ นี่ซื้ออะไรมาตั้งเยอะเนี่ย จะเอาไปกินทั้งหมู่บ้านหรือไงฮะ”
“แฮะๆ ก็ไม่รู้ว่าชอบอะไรนี่หน่า เลยเหมาๆมาทุกรสเลย เอาน่า กินไม่หมดเรายังมีแบคโฮย่านะ”
“แบคโฮย่าของเค้านะ อย่าเรียกเลียนแบบกันสิ”
“แล้วทำไมไม่เรียกพี่แบบนั้นบ้างละเร็นอ้า”
“ใครเขาชื่อแบบนั้นกันละ โวะ ตลกแล้ว”
“ฮ่าๆๆ น่ารักดีออกนะ เร็นอ้ากับเจอ้าไง”
“ฮะๆๆ ไม่ๆๆ พอเลย” เจอาร์ฝอยไปเรื่อยทำหน้าทะเล้นไปด้วยจนเร็นหลุดขำพรืดดด ทั้งสองหยอกล้อกันงุ้งงิ้ง(ในสายตาคนอื่น) อย่างน่ารักจนคนทั้งร้านมองอย่างเอ็นดู
เร็นแกล้งบีบซอสมะเขือเทศให้เจอาร์เยอะๆทั้งๆที่รู้ว่าเจอาร์น่ะไม่ชอบมะเขือเทศที่สุด เจอาร์ทำหน้าแหย๋
กล้ำกลืนกินจนเร็นหัวเราะก๊ากลั่น
“แล้วจะกินทำไมเนี่ย เอ๊าน้ำๆๆ”
“แหม แฟนป้อนทั้งที่นี่หน่า”
“อะไรอะ...เวอร์น่า -///-” ไม่ชินสักทีกับคำว่าฟงแฟนอะไรเนี่ย
“ตอนนี้มีมะเขือเทศที่อยากกินมากๆเลยละ”
“หือ???” ใบหน้าสวยเอียงมองตาแป๋วอย่างงงๆ เป็นภาพที่น่ารักมากจนเจอาร์ใจสั่นระรัว น่ารักเกินไปแล้วคร๊าบ
“ก็นี่ไง” เจอาร์ยิ้มหวานกับท่ากลั้นเขินจนแก้มแดงเป็นมะเขือเทศของคนตัวเล็ก แก้มนุ่มถูกบิดเบาๆอย่างมั่นเขี้ยว ตามด้วยเสียงเฟี๊ยะที่ไม่เบานักที่เร็นมอบให้กับเจ้าของมือหยาบนี้
“โอ๊ย พี่เจ็บน๊า” เจอาร์กุมแขนตัวเองด้วยสีหน้าเจ็บปวดเหมือนจะคลอดก็ไม่ปาน โอเวอร์ตลอด
“นี่มันแก้มคน ไม่ใช่มะเขือเทศ” ริมฝีปากกระจับเถียงเจื้อยแจ้ว ใบหน้าใสเชิดอย่างน่ารัก ก่อนจะตักขนมเค้ก
แสนอร่อยเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆจนแก้มใสพองกลม อยู่ๆเจอาร์ก็คิดถึงภาพปลาทองขึ้นมา ตลกดี
“กินเยอะๆนะจะได้โตไวไว เร่งสี เร่งวุ้น”
“ประโยคหลังนี่แปลกนะฮะ.....”
“แปลกตรงไหนกัน มันใช่เลยต่างหาก ฮ่าๆๆ
"ชิส์ ...อิ่มแล้วใช่มั้ยฮะถึงมีแรงแกล้งกันเนี่ย”
"ช่ายยยย" เจอาร์ยิ้มหวานมองคนตัวเล็กแถมเชียร์เย้วๆให้กินเยอะๆ ส่วนเร็นก็ตักเอาๆอย่างเมามัน
“อื้ม หมดแล้ว เป็นไง เก่งปะ”
“เก่งๆๆๆ เร็นน้อยของพี่เก่งที่สุดเลย”
“แล้วไม่กินจริงอะ หมดแล้วด้วย”
“ยังเหลือนะ”
“ไหนอะ” ตากลมมองถ้วยเปล่าอย่างงงๆ
“จุ๊บบบบบบ!!”
“อื้อออออ”
คนตาคมโน้มหน้าไปจูบริมฝีปากบางที่เปื้อนครีมอย่างรวดเร็วแล้วกลับมานั่งทีเดิมของตัวเองทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ปล่อยให้คนตัวเล็กนั่งหน้าแดงอีกระรอก
“คีสซีนแบบในซีเคร็ดการ์เดนท์ไง คิคิ”
โอ้ นี่ดูซี่รี่ย์กับเขาด้วยเหรอเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยจงฮยอนนนนนนนนน
“อย่ามาเลียนแบบฮยอนบินฮยองของเร็นนะ”
“แหม ฮยอนบินฮยองของเร็น ....งั้นเอางี้” นิ้วเรียวปาดครีมที่เหลือในจานมาป้ายริมฝีปากหยักของตัวเองบ้าง
ยื่นหน้าเข้าใกล้ใบหน้าสวยอย่างยั่วเย้าหมายจะรับจุมพิตโรแมนติกๆแบบในซี่รี่ย์บ้าง
“อี๋” เร็นถึงกับผงะ ไม่คิดว่าจะมามุกนี้ ฝ่ามือบางยื่นออกไปปาดครีมพวกนี้ออกจากปากคนตรงหน้า แล้ว
หยิบทิชชู่มาเช็ดมือตัวเองจนสะอาดเอี่ยม
“โหยยยยไรกัน ใจร้ายอะ พี่เสียเปรียบนะเนี่ย”
“ตรงไหนกัน”
“ก็เร็นอยู่เฉยๆอะ พี่เสียพลังในการคิดฉากนี้เพื่อพวกเราเลยนะ ชอบใช่มั้ยล๊า”
“บ้าที่สุดเลย ใครใช้ให้คิดกันละ”
“ฮ่าๆๆๆ เอาเถอะ เราไปเดทกันต่อดีกว่า ”
เถียงกันพอประมาณ เจอาร์ก็ลากคนตัวเล็กออกมาจากร้านแล้วเดินต่อ.......................?
นี่ไม่คิดจะพาน้องนั่งรถเลยหรือไงห๊ะจงฮยอน
..........................................................
ตอนนี้ไม่มีอะไรมาก พระนางสวีทกันทั้งวัน อิอิ
แต่ตอนหน้า ร่อนเจ หนีเที่ยวคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบบบ
ความคิดเห็น