คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : INTRO
บ้านที่เงียบสงบแถวชานเมือง หลังสีขาวสะอาด รอบๆตัวบ้านล้วนแต่อุดมไปด้วยต้นไม้ต้นหญ้าสีเขียวเพราะฝีมือของผู้เป็นแม่ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สูงศักดิ์ ร่ำรวยอะไร แต่ผู้เป็นแม่มักบอกเสมอว่า ‘เธอเป็นเจ้าหญิงของแม่’ เพียงคำพูดเดียวก็ทำให้ชีวิตหญิงสาวมีความสุขเรื่อยมา จนตอนเธออายุ 10 ปี แม่ของเธอกลับล้มตัวลงอย่างไม่ทราบสาเหตุ แม่เป็นคนที่มีสุขภาพดีมาตลอด แต่กลับมาล้มป่วยและจากเธอไปอย่างไม่มีวันกลับ พร้อมกับคำพูดของแม่ที่ขอเธอ ‘ดูแลพ่อให้ดี ดูแลพ่อแทนแม่ที’
แต่เพียงไม่นาน ผู้เป็นพ่อกลับพาผู้หญิงคนใหม่เข้ามาในบ้านพร้อมกับเด็กผู้หญิงที่อ่อนกว่าเธอประมาณสองปี หญิงสาวไม่ได้คิดอะไรมาก เธอคิดเพียงแค่ว่า พ่อของเธออาจจะเหงาเลยต้องหาคู่ชีวิตมาเคียงข้างพร้อมกับเธอต้องการคนดูแลเหมือนกัน หญิงสาวจึงมีไมตรีให้กับผู้หญิงคนนั้นอย่างสุดหัวใจ เธอดีกับเด็กผู้หญิงอย่างเธอทุกอย่าง แต่มันก็แค่ต่อหน้าพ่อของเธอเท่านั้น
เพราะเวลาที่พ่อออกไปทำงานเธอมักจะโดนแม่เลี้ยงด่าว่าร้าย ใช้ทำงานทุกอย่างในบ้าน มีเพียงน้องสาวต่างมารดาอย่าง ชเวจุนฮี เท่านั้น ที่มักจะช่วยเหลือเธอตลอดเวลา จนตอนนี้เธออายุ 22 ปีแล้ว หญิงสาวก็ต้องทนกับการกระทำของแม่เลี้ยงทั้งหมด
“พี่ซอฮยอน” ซูจองเรียกเธอในขณะที่หนังติวหนังสือให้เธอที่สวนหลังบ้าน “พี่เป็นอะไรหรือเปล่าน่ะ?”
“เปล่า.. พอดีคิดอะไรเพลินๆนิดหน่อยน่ะ”
“พักผ่อนไหม ฉันเริ่มจะขี้เกียจแล้วเหมือนกัน” ซูจองว่าพลางบิดขี้เกียจแล้วฟุบนอนบนโต๊ะ
“ไม่ได้นะ อาทิตย์หน้าเธอจะสอบอยู่แล้ว พลัดวันแบบนี้แล้วมันจะทำได้หรือไง?”
“เอาน่า… ยังไงตอนกลางคืนฉันก็ต้องทบทวนอยู่ดีละคะ”
“ตามใจเรา งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ” ซอฮยอนยีหัวน้องสาวต่างแม่ ก่อนจะลุกเดินไปในครัว ก่อนจะเห็นแม่เลี้ยงของเธอและพ่อคุยกัน หญิงสาวจึงเสียมารยาทและยืนแอบฟังเค้าทั้งสอง
“คุณนี่มันจริงๆเลย! ชอบหาเรื่องมาให้ฉันอยู่เรื่อย” น้าจียอนแม่เลี้ยงของเธอโวยวาย ในขณะที่พ่อของเธอนั่งกุมขมับ
“จะให้ฉันทำยังไง! พนันก็ติดเงินไว้ ถ้าไม่เอาเงินไปใช้เค้าก็ตายห่า แล้วคุณก็ใช้เงินเก่งจะกับแจกจ่ายให้คนอื่น!”
“คุณว่าฉันหรอไง?!” จียอนตีพ่อของเธอเป็นพัลวัน
“นี่!! พอสักที!!” เสียงตะคอกของพ่อทำให้จียอนหยุดชะงัก ก่อนจะนั่งลงข้างๆเค้า
“ติดไว้เท่าไร ไอ้หนี้ที่ติดกับเจ้านายของคุณน่ะ”
“ห้าล้านวอน”
“ทำไมมันเยอะมากมายขนาดนั้น! คุณนี่จริงๆเลยนะ!”
“เค้าให้ฉันเอาไปใช้ภายในสามวัน ถ้าไม่เค้าจะแจ้งศาลฟ้องร้อง”
จียอนนั่งคิด ก่อนจะค่อยๆเกาะไหล่ผู้เป็นสามีอย่างรักใคร่ “ฉันว่า… ฉันพอมีวิธีค่ะ”
“วิธีอะไร?”
จียอนอธิบายวิธีการใช้หนี้ให้กับสามีของเธออย่าแผ่วเบาเพื่อป้องกันคนอื่นได้ยิน ซอฮยอนเห็นดังนั้นเธอจึงเดินหลบไป เพื่อไม่ให้เป็นที่รบกวนของแม่เลี้ยงและพ่อของเธอ
“นายว่าอะไรน่ะ? ทางนั้นเค้าเสนอวิธีการใช้หนี้มาหรอ?” เสียงเรียบถามขึ้นในขณะที่สายตาคู่คมถอดออกไปนอกหน้าต่าง
“ครับ , คุณชเวต้องการผ่อนผันหนี้ทั้งหมด โดยการยกลูกสาวให้คุณคยูฮยอนครับ”
“เฮอะ! น่าตลก คนเป็นพ่อขายลูกสาวกิน”
“พวกเค้าคงจนหนทางแล้วจริงๆ”
“อยากหยักหยอกเงินในบริษัทของฉันทำไมละ ฉันไม่เคยสั่งสอนพนักงานของฉันให้ทำเรื่องเลวๆแบบนั้น แล้วคุณชเวก็คือเป็นคนสนิทของคุณพ่อ แค่นี้ฉันก็อนุโลมให้มากโขง”
“แล้วคุณจะตัดสินใจยังไงครับ กับข้อเสนอที่คุณชเวเสนอมา”
“อืม….” คยูฮยอนเดินไปนั่งที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งของเค้า ก่อนจะลูบคางไปมาเพื่อใช้ความคิด ลูกสาวของคุณชเวก็น่าจะเป็นหญิงสาวที่เคยดูถูกเค้าเมื่อ 10 ปีก่อนสินะ
เด็กอายุ 12 ผูกผมเปียมาวิ่งเล่นในบริษัทของพ่อเค้า แถมยังไม่ยอมพูดจาอะไรกับเค้าเลย ทั้งๆที่เค้าช่วยเธอจากลูกช่างก่อสร้างที่กำลังจะเอาเธอเป็นเหยื่อแต่คำขอบคุณกลับไม่มีให้เค้าสักคำ
ตอนนั้นเค้าอายุ 15 กำลังเป็นวัยรุ่น แถมยังอารมณ์ร้อนกับคำพูดของเธอที่บอกว่า
‘คนเลวอย่างคุณ ฉันไม่มีวันไปรักได้หรอก คุณเป็นคนเลว!’
ก็แค่คนเลวที่อัดไอ้พวกนั้นเกือบตาย เพียงเพราะจะช่วยเด็กอย่างเธอ แล้วถ้าวันนึงเธอต้องมาเป็นทาสให้คนเลวๆอย่างฉัน มันจะเป็นยังไงนะ… ชเวซอฮยอน
คยูฮยอนปลายตามองลูกน้องคนสนิท ก่อนจะพูดเสียงเรียบ แต่ข่มความรู้สึกสะใจเอาไว้ภายใน
“ไปบอกคุณชเวว่าฉันสนใจในข้อเสนอ ถ้าได้ตัวลูกสาวมา ฉันยกหนี้และดอกเบี้ยให้หมด”
ความคิดเห็น