คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CHAPTER 1
CHAPTER 1
“ไอ้..ฮ่ะ ไอ้หะ..เหี้ย ฮ่าๆๆ กู กูพูดไม่ออกวะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”เซฮุนที่มองเพื่อนรักหัวจรดเท้าแล้วเกิดอาการอย่างที่เห็น - -
ทำไมนะหรอ? ก็…
ท่อนบนนะ ปกติใส่ด้วยเชิ้ตสีขาวของโรงเรียนที่ถึงจะดูยับยู่ยี่นิดหน่อยแต่ก็โอเค
ท่องล่างนี่สิปัญหา.. นั่นมันกระโปรงนักเรียนหญิงแทอึนต่างหากละ!!!!
แล้วอีนี่มันใส่มาทำไม..?
“มึงอยากเปลี่ยนแปลงตัวเองก็ไม่บอก เหมือนตอนมึงอยู่ประถมเลยวะ”มินซอกที่ถึงกับเลิกสนใจเกมส์ในมือหันมาสนใจกับสิ่งประหลาดนอกโลกแทน
“พวกมึงไม่ต้องขำกันเลยนะเว่ย!! กูมีอุบัติเหตุนิดหน่อยเท่านั้นแหละ มึงรีบๆไปซื้อชุดใหม่กับกูเหอะ”ชานยอลเริ่มหงุดหงิดที่โดนล้อ ก่อนจะเดินเข้ามาคว้าข้อมือคนที่นั่งเงียบยังไม่ว่าเขาให้ลุกขึ้น
“ว่าไปมึงก็สวยนะ”เลย์เอ่ยขึ้นมาเหมือนคนลอยๆ แต่ทำเอาทั้งโต๊ะนิ่งเงียบรวมถึงเจ้าตัวที่ถูกชมด้วย
“ไอ้เหี้ย..ข้าวเช้ากูจะออก”มินซอกทำท่าจะโก่งคออ้วก
“กูปวดขี้ =_____= ”เซฮุนก็อีกคน ทำหน้าเหมือนมีขี้ไปหล่อเลี้ยง
“พวกมึงไม่ต้องเลยนะ!! มึงดูอย่างเตี้ยกับมืดดิ้ แม่งไม่เห็นจะ…”
‘พรึ่บ!!!’
“ก๊ากกกกกกกกกกกกก!!! สำเร็จเว้ยยเตี้ย แทคเลยๆๆ”เสียงร้องอย่างดีใจของไคดังไปทั่ว หลังจากที่ทนนั่งเงียบอยู่นานเพื่อการนี้โดยเฉพาะ และผู้ช่วยอย่างแบคฮยอนก็ดูจะสนุกมากด้วย
“มึงเล่นเหี้ยไรเนี่ย!!! โว้ยยยย กูอายนะมึง!!!”
อายก็อาย ลมก็เย็น..
“หรอ? แต่กางเกงในมึงสวยง่ะ อิอิ”พูดจบมือเล็กก็ตีเข้าไปที่ก้นของอีกคน
“อีกรอบมั้ยน้องสาว -.,- ”ไคทำท่าจะเปิดกระโปรงของชานยอลอีก
“ไม่ต้องเลยนะ มึงไปเลย ไอ้ไก่!!”ร่างสูงยกเท้าขึ้นจะถีบไคแน่ๆ แต่ก็นึกขึ้นได้… ลมมันเย็น TOT
“5555555555555555555 โอ้ยยกูปวดท้อง”รู้สึกเหมือนเหล่าผู้เห็นเหตุการณ์จะซิกแพ็คขึ้นกันไปหมดแล้วละ
“หุบปาก!! เตี้ยมึงหยุดดได้ละ แล้วมากับกูซะ!!”ว่าจบก็ลากแบคฮยอนออกไปทันที แม้ร่างเล็กจะดูทุลักทุเลไปบ้าง แต่ชานยอลก็ไม่ได้สนใจเลย ตอนนี้เขาเริ่มจะโกรธแล้ว
“แม่งงอนแน่เลยว่ะ”เมื่อชานยอลเดินออกไป เซฮุนก็หันมาบอกกับคนอื่นๆ
“เออ กูก็ว่างั้นดูดิ้ ตูดบิดเลย ฮ่าๆๆๆ”ไคยังคงสนุกต่อไป
“พวกมึงก็ไปแกล้งมัน”เลย์บอกพร้อมส่ายหน้าเล็กน้อย
“ไม่ต้องเลยอี้ชิง มึงก็ขำ ฟวยย”มินซอกผลักหัวของคนที่เรียกไปจนแทบหัวทิ่ม
“มึงอย่าเรียกกูชื่อนี้ได้ปะ -____-”
“ทำไมวะ พ่อแม่มึงให้มานะเว่ย”เซฮุนหันมาถามเลย์ที่ดูจะเซ็งๆกับชื่อนี้
“กูไม่ชอบ..”
“เหตุผลอะ?”มินซอกถาม
“แม่งเหมือนชื่อพวกนางพญาหงส์เหิน =____=; ”
“ห้ะ? 55555555555555 เออว่ะๆ ใช่ๆ”เซฮุนกับมินซอกก็ขำกันไปตามระเบียบ
“ไม่ว่ะ ไม่ค่อย..”อยู่ๆไคก็พึมพำขึ้นมา
“ไม่ค่อย อะไรของมึงวะ?”เลย์หันไปมองคนพูด
“กูว่า… มังกรหยกมากกว่า กูชอบ 5555555555”พูดจบใครก็ทำท่ารำเหมือนแม่นางจีนใส่เลย์
“โฉ่งโจว ฉงเล้เจ โป่ยฟาว ตุงตะละลุง โช้งเช้งโช่ว ฟันฉึ่บ!!”โดนมีซาวน์ดนตรีประกอบจากมินซอกและเซฮุน
นี่กูมีเพื่อนแบบนี้หรอวะ =___= ?
“หยอยยย กูขอโทษนะ คุยกับกูหน่อยดิ -3-”คนตัวเล็กที่ทำหน้าตาง้อย่างน่ารัก เดินตามร่างสูงของอีกคนที่เดินวนไปวนมาซื้อชุดนักเรียนในร้าน แต่รู้สึกจะทำให้อีกคนหมันไส้มากกว่าเดิม
“หยอยยยยง่ะ”สะกิดเบาๆที่แขน
ร่างสูงยังคงเดินหยิบนู่นนี่ไปจ่ายเหมือนเดิมอย่างไม่สนใจ
“ถ้ามึงไม่คุยกับกูมึงจะลากกูมาทำไมว่ะ”แบคฮยอนเริ่มหงุดหงิดบ้างแล้ว เพราะตลอดทางก็โดนไอ้นี่ลากมาตลอด โดยเขาถามอะไรมันก็ไม่ปริปากตอบซักคำ
ร่างสูงยังคงทำเหมือนไม่ได้ยินและจ่ายเงินให้กับพนักงาน ก่อนจะหันมามองคนตัวเล็กข้างๆ
“โอ้ะ หายงอนแล้วอ่อ? *O* ”แบคฮยอนตาเป็นประกายทันทีที่เห็นอีกคนหันมามอง
‘แปะ!’
“ใส่ให้กูซะ”ชานยอลวางเสื้อกับกางเกงลงบนหัวกลมๆนั่นก่อนจะสั่งออกมา
“ห้ะ? มึงจะบ้าหรอ มึงไม่ได้แขนด้วยนะเว่ย โตแล้วด้วย มึงจะให้กูใส่ให้ทำไมวะ มึง..”
“หุบปากเว้ย! มึงใส่ให้เสร็จเมื่อไหร่กูหายโกรธ ชัดมั้ย?”
ร่างเล็กเงียบไปทันที ก่อนจะใช้ความคิด เอาวะ ใส่ให้แม่งก็ได้!
ร่างสูงยกยิ้มมุมปากอย่างชอบใจที่คนตัวเล็กเริ่มปลดกระดุมเสื้อให้เขา ที่เขาให้แบคฮยอนแต่งตัวให้เพราะเขารู้ว่า ไอ้เตี้ยนี่มันเขินเวลาคนถอดเสื้อผ้า ไม่รู้ว่าเป็นอะไรของมัน แต่ที่อยากแกล้งเพราะเวลาเตี้ยมันเขิน มันจะทำหน้าเหมือนสาวแรกรุ่นนะสิ
“เร็วๆดิ เดี๋ยวต้องไปเรียน”ชานยอลว่าก่อนจะขยับตัวเข้าใกล้แบคฮยอนเข้าไปอีก
“มึง.. จะขยับเข้ามาทำไมวะ”เสียงหวานเริ่มสั่นขึ้นเล็กน้อยเพราะเริ่มปลดจนถึงเม็ดสุดท้ายแล้ว
“กลัวมึงไม่ถนัด”ชานยอลยิ่งสนุกเข้าไปใหญ่เมื่อเห็นใบหน้าอีกคนเริ่มขึ้นสีระเรื่อ
“ไม่ต้อง.. เห้ย!”มือบางผลักตัวอีกคนให้ออกไป แต่ดันไปโดนแผงอกของร่างสูงจนรีบชักมือกลับแทบไม่ทัน
“ฮะๆ รีบใส่ให้กูซะ”มือหนาเอื้อมไปขยี้หัวอีกคนจนเริ่มฟู ทำให้เจ้าตัวเบะปากอย่างขัดใจ
“เออๆ -//-”ร่างเล็กรีบถอดเสื้ออีกคนออก ก่อนจะเอาเสื้อตัวใหม่ใส่ให้
แบบนี้เหมือนกอดกับมันชัดๆ..
“กางเกง..”ริมฝีปากเล็กขยับพึมพำเบาๆ พร้อมหยิบกางเกงมาให้
“เดี๋ยวกูใส่เองดีกว่า รอมึงแต่งให้กูนะ กูคงแต่งงานพอดี”พูดจบก็คว้ากางเกงมาใส่แทน
“เออ!! มึงน่าจะคิดได้แต่แรกนะ หน้าตาดีๆไม่น่าโง่เลย ฟายย”
โห ไอ้เตี้ยพอมึงหายเขิน ปากมึงนี่ฉอดๆๆๆเลยนะ
“พูดมากวะ ไปเหอะ”ร่างสูงรีบเดินนำพร้อมคว้าข้อมือบาง สภาพเหมือนฉุดกระชากตอนมาไม่มีผิด
“เบาๆดิวะ ข้อมือกูจะหักแล้วเนี่ย มึงไปกินกระทิงแดงมารึไง..”เสียงหวานยังคงเอ่ยเจื้อยแจ้วเหมือนเดิมไปตลอดทาง ร่างสูงที่เดินนำได้แต่ส่ายหน้าเบาๆอย่างระอา
บางทีทำให้ไอ้เตี้ยนี่เขินบ่อยๆก็ดีนะ… J
ห้องเรียน
ทันทีที่ ไค เลย์ มินซอก และเซฮุนเดินเข้ามาให้ห้อง ทุกสายตาก็จ้องมาทางพวกเขา พร้อมเสียงนินทา มันเป็นเรื่องปกติ.. เพราะพวกเขาเป็นนักเรียนที่แตกต่างจากนักเรียนคนอื่นๆอยู่แล้ว พ่อแม่พวกเขาแค่มีเงินเลยส่งมาอยู่โรงเรียนดังของพวกลูกหลายไฮโซทั้งหลาย แต่ไม่จำเป็นที่เขาต้องทำตัวตามพวกนั้นเลยนิ
เท้าของเลย์เตะเข้ากับโต๊ะเสียงดัง เป็นเหมือนสัญญาณเตือนให้เพื่อนร่วมห้องทั้งหลายเลิกมองสักที ไม่งั้นสงสัยได้กิน..ตรีน
ทุกคนแยกย้ายเข้านั่งประจำที่ของตัวเอง เพื่อเตรียมตัวเรียน (?)
“เห้ย มึงทำไมไอ้หยอยกับเตี้ยมันยังไม่มาอีกวะ”ไคถีบเก้าอี้ที่เซฮุนนั่งอยู่ข้างหน้าเบาๆ.. หรอ?
“แปปนะจ๊ะ.. อะไรของมึงวะ ไม่เห็นหรอว่ากูคุยกับซูอาอยู่”เซฮุนหันไปบอกกับผู้หญิงข้างหน้าที่กำลังคุยอยู่ ก่อนจะหันมาพูดกับเพื่อนตัวเอง
“หูดำวะ ดำกว่ากูอีก”
“อะไรวะหูดำ มึงอะดำกว่ากู”
“มึงเคยเห็นอะไรในครัว ที่แม่งเคลือบหูด้วยสีดำปะ?”ไคพูดพร้อมยักคิ้วอย่างท้าทาย
“……” เซฮุนเงียบไปเพราะใช้ความคิด… อะไรวะ หม้อ หรอ? อ่อ... ห้ะ!?
หม้อ..
หม้อ?
หม้อ!?
หม้อ!!!!!!!!!!!!!
“ไอ้เห้..!!!”
“ซูอา! ไอ้นี่มันไม่ดี อย่าไปเอามันเลย มัน หม้อ!! จะตาย”ไม่ทันจะพูดจบไคก็ตะโกนแทรกขึ้นบอกซูอา แต่คำว่า หม้อ นี่ฝอยเต็มหน้าเซฮุนเลย - - หญิงสาวจึงยิ้มแห้งๆให้กับร่างสูงข้างหลังเธอก่อนจะหันกลับไป
“ซูอา เดี๋ยวสิ ฉะ.. โว๊ะ!! อะไรวะ”เซฮุนตบโต๊ะอย่างขัดใจ พร้อมหันมาใช้สายตาจิกไคอย่างอาฆาตแค้น ทางเจ้าตัวที่โดนจ้องก็ทำเป็นไม่สนใจหยิบไอพอตขึ้นมาฟังเพลง นั่งลอยหน้าลอยตาต่อไป
“เห้ย ละ..เลย์ = =”ร่างสูงหันไปหวังจะหาอะไรเล่น ก็พบว่าเพื่อนตนนั้นได้ฝังหน้าตัวเองลงกับโต๊ะแล้ว
กูอยากรู้จริงๆวันๆแม่งทำอะไรวะ นอนอย่างเดียว ห่าเอ้ย! เพื่อนมึงอย่างกูเหงานะ T^T
“’งั้น.. มิน..”
“กูไปขี้แปป!”พูดรวดเดียวจบก่อนจะวิ่งด้วยความเร็วแสงออกไปนอกห้อง ทิ้งให้เพื่อนนั่งมองตามตาละห้อย
อย่าให้กูปวดขี้บ้างนะ ฮึ่ย! ไอ้คนเห็นขี้สำคัญกว่าเพื่อน
‘ครืดดด’ โทรศัพท์เครื่องหรูถูกควักออกมาปากกระเป๋ากางเกงของเซฮุน
เมสเสจนี่หว่า.. ไอ้มิน อะไรของมันวะ?
มินซอก : ไอ้ตุ้ด อย่าน้อยใจนะมึง พอดีกูทนไม่ได้ถ้าลำไส้กูต้องเน่าแบบหนังหน้ามึงอะนะ อิ้อิ้
ลั้กเมริงน๊จร๊ ม้วฟม้วฟ :3
ไอ้อ้วน!! กูขอให้มึงขี้หักใน!!!!!!!!!
“เห้ย เตี้ยเดินเร็วๆหน่อยดิ สายแล้วเนี่ย!”ชานยอลหันไปบ่นคนตัวเล็กที่ตอนแรกก็ดูจะลากตามไปง่าย หลังๆนี่เหมือนจะเหนื่อยเริ่มจะไม่เดินแล้ว
“โว๊ยย เร่งจังวะ ใครแม่งทำให้สายละ”ปากเล็กที่เถียงกลับมา พร้อมเชิดขึ้นเล็กน้อย
“เพราะมึงบ่นมากไง”
“ไอ้เปรต!! โทษกูเฉย มึงนั่นแหละเสือกแต่งตัวผู้หญิงมาทำไม เมื่อคืนมึงไปนอนกับเขามาอะดิ เหอะ! มึงก็เอาแต่ฟันเขาไปทั่ว มึงแม่งแย่!!”
“มาเป็นชุดเลยนะมึง กูไปนอนด้วยเฉยๆ ไม่ได้ทำไรซะหน่อย”
“หราาา”แบคฮยอนลากเสียงถามอย่างหมันไส้
“เออดิ มึงแม่งจิ้นวะ”
“จิ้นห่าอะไร สันดานมึงมันฟ้องเถอะ”เถียงกันไปเถียงกันมา ก็เดินถึงหน้าห้องเรียนแล้ว มือเล็กไม่รอช้าผลักประตูเข้าไปทันที
ทุกสายตาจ้องมาที่ทั้งสองคนที่เข้ามาใหม่ รวมถึงบุรุษหน้าห้องด้วยที่รู้สึกจะจ้องคนข้างหลังเป็นพิเศษ
“แบคฮยอน ชานยอล ทำไมเธอสองคนมาช้า!”เสียงของครูวอนบินดังไปทั่วทั้งห้อง ทำให้บรรดาเหล่า gossip ทั้งหลายเงียบลง
“แบคฮยอนแต่งตัวให้ผมอยู่ครับ”ร่างเล็กหันมามองคนตัวสูงด้วยความตกใจเพียงเล็กน้อย ก่อนจะตีหน้านิ่งเหมือนเดิม ชานยอลเองที่ตอบไปอย่างนั้นก็ยกยิ้มกวนส้นให้คนที่ยืนอยู่หน้าห้อง
“แก.. พวกแกนี่มันเสื่อมจริงๆ!!”
“ผมไม่เสื่อมครับ ถามนาอึนสิ J” ประโยคนี้เรียกเสียงฮือฮาในห้องได้อย่างดี วอนบินนั้นแสดงใบหน้าโกรธออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“เงียบ!! .. ฉันจะตัดพวกแกคนละห้าแต้ม ไปนั่งที่ซะ!!”
ร่างเล็กเหล่มองคนตัวสูงที่ดูจะพอใจในผลงานตัวเอง ก่อนจะเบะปากนิดๆแล้วเดินไปนั่งที่โดยมีชานยอลที่ยิ้มแฉ่งโชว์ฟันขาว เดินตามมาติดๆ
ชานยอลหันไปมองเพื่อนตัวเองแต่ละคน ไคหลับคาหูฟังไปแล้ว เลย์..หลับแน่นอน เซฮุนนั่งกดมือถือเล่น (สงสัยคุยกับสาวๆของมันอยู่) แล้วก็หันไปหาคนที่นั่งอยู่ทางซ้ายมือที่เดินเข้ามาด้วยกันเมื่อกี้… หลับแล้ว ไวชิบหาย -___-;
มือหนาจับศีรษะเล็กๆของแบคฮยอนยกขึ้นอย่างเบามือ ก่อนจะสอดหนังสือเรียนเล่มหนาที่ไม่เคยคิดจะแตะเข้าไปแทน เพราะเห็นว่านอนอย่างนั้น มีหวังคอได้หักตายแน่
แบคฮยอนเหมือนจะรู้สึกว่ามีอะไรขยับ แต่ก็ไม่อยากใส่ใจในเมื่อเขาจะนอน ปฏิกริยานั้นทำให้ร่างสูงที่มองอยู่จะก็อดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้
“หงิง..หงิง”เสียงพึมพำเบาๆที่ดังออกมาจากริมฝีปากเล็ก ทำเอาชานยอลแทบระเบิดหัวเราะ ดีนะที่เสียงในห้องมันดังพอที่จะกลบได้ ไม่งั้นได้ฮาตรึมแน่
คนบ้าอะไรวะ เวลานอนแม่งยังเสือกร้องเหมือนหมา ไอ้เตี้ยเอ้ย!
ร่างสูงหันซ้ายหันขวารู้สึกเหมือนว่าเพื่อนผู้น่ารักของเขาหายไปคนนึง
“ไอ้อ้วน ไปขี้ ทิ้งกู”เสียงทุ้มเอ่ยตอบมา ชานยอลก็พบว่าเป็นเซฮุนที่นั่งถัดแบคฮยอนไปอีกที
“อ่อ.. งอนมันอะดิมึงอะ”
“กูเปล่า มึงอะหายแล้วไง”ตอบทั้งๆที่ยังกดมือถือต่อไป
“อืม ไอ้เตี้ยมันง้อ”ร่างสูงเลยหันไปมองกระดาน จ้องอยู่แบบลอยๆ
“พวกมึงแม่งมีซัมติงวะ”
“ซัมติงอะไรวะ”
“เหมือนผัวเมียกันชิบหาย”
ผัวเมีย..? หึหึ มีอะไรสนุกๆให้กูทำอีกแล้วเว้ย
“มึงเป็นไรปะเนี่ย นั่งยิ้มคนเดียว บ้าป่าววะ”เซฮุนที่เงยหน้าจากมือถือแล้วเจอไอ้คุณเพื่อนตัวสูงนั่งกระตุกยิ้มมุมปากอยู่คนเดียวโดยสายตาก็จ้องไปที่กระดาน
“บ้า ก็เป็นเพื่อนกับไอ้บ้าอย่างมึงไง”ว่าจบก็ควักไอโฟนของตัวเองมาฟังเพลงบ้าง ก่อนจะฟุบหน้าหลับตามไปอีกคน
“ไอ้.. อะไรวะ พวกมึงแม่งด่ากูกันทุกคน ฟ๊าคคค”ตาคมไล่มองเพื่อนแต่ละคนอย่างหงุดหงิด
เพื่อนแบบนี้ มีใครเจอแบบกูบ้างมั้ยยย ???
‘โครกกก! ฟึ่ยย..’(เสียงชักโครก) มืออวบกดปุ่มชักโครกก่อนจะเดินออกมาจากห้องน้ำ ด้วยสภาพเหงื่อแตก แน่นอนเมื่อกี้ข้าศึกมาระยะประชิดมาก
“เห้ออ..”ถอนหายใจเล็กน้อยพร้อมล้างมือและวักน้ำมาล้างหน้าให้สดชื่นขึ้น
“กินอะไรมาวะกู ปวดท้องชิบหาย แม่งแสบตรูดไปหมดละเนี่ย”มินซอกเดินบ่นออกมาจากห้องน้ำ จนไม่ทันระวังชนเข้ากับคนอีกคนที่สวนมาอย่างจัง
“โอ้ยย เดินยังไงวะ ไม่ดูอะไรเลยรึไง.. เชี่ยย เจ็บ”ร่างบางลงไปกองกับพื้นทันที อีกคนก็เหมือนกันล้มลงไปอยู่ตรงหน้าเขาเนี่ยละ
แค่ขี้แสบตูดอยู่แล้ว ดันมาล้มให้ระบมตูดอีก ซวยบรม!!
“ขอโทษๆ นายเป็นไรป่าว ฉันไม่ทันเห็น..” คนที่ล้มไปลุกมาช่วยพยุงให้มินซอกได้ลุกขึ้น พอลุกขึ้นได้ปากก็ทำงานทันที
“คราวหลังก็หัดแหกตาดูบ้างนะ แม่งเอ้ย เจ็บไปหมด นี่กูถูพื้นให้โรงเรียนหมดแล้วมั้งเนี่ย”ปากก็ว่าไปเรื่อย มือก็ปัดฝุ่นไปตามตัว
“ขอโทษไง”มือหนาของอีกคนกำลังเอื้อมไป จะได้ช่วยปัด
“อย่ามาแตะต้องตัวฉันนะเว้ย!!”มินซอกปัดมือของผู้หวังดีออกไปจนแทบหัก ดวงตาเรียวเงยขึ้นจ้องเขม็ง อีกฝ่ายเมื่อเห็นหน้าของอีกคันก็ดูจะนิ่งไปเล็กน้อย
“มองอะไรวะ หน้ากูไม่เหมือนคนไง?”
“อืม.. เหมือนซาลาเปา”
‘ปั้ก!’
“โอ้ยย!!!”สิ้นเสียงมินซอกก็เตะขาให้อีกคนลงไปนอนกับพื้นใหม่อีกรอบ
“เก็บปากมึงไว้ ดูดส้วมเหอะ!!!”พูดจบก็เดินจ้ำอ้าวจากไปทันที
“เดี๋ยว..โอยย เจ็บว่ะ”คนที่นั่งอยู่ที่พื้นค่อยๆดันตัวเองให้ลุกขึ้น และมองตามอีกคนไป
“หน้าตาก็น่ารัก ทำไมขี้หงุดหงิดงี้วะ กูก็ว่ากูพูดความจริง”ชายหนุ่มว่าก่อนจะปัดไปตามตัว
อย่าให้เจออีกนะ พ่อจะแจกขนมจีบแม่งเลย =w=
“เห้ยย จองแดมึงเสร็จยังวะ นานแล้วนะเว่ย”เสียงทุ้มเข้มเรียกเจ้าของชื่อที่ยืนอยู่หน้าห้องน้ำให้หันตามไป
“อ่าวมึง.. กูเจออุบัติเหตุนิดหน่อยวะ”จองแดตอบเพื่อนไป ก่อนจะทำเหมือนนึกอะไรขึ้นได้
“ฟัค! คริสกูลืมฉี่ รอกูแปป กูจะทำให้เร็วที่สุดเลย!”มือหนารีบผลักประตูห้องน้ำเข้าไปทำธุระที่ตั้งใจไว้จำมาทำตั้งแต่แรก
“เอ้า! เออๆเร็วนะมึง ใกล้เวลาที่เขานัดแล้ว”
ร่างสูงโปร่งพร้อมใบหน้าหล่อเหลา ที่เพื่อนเรียกว่า คริส เมื่อครู่ยืนพิงผนังหน้าห้องน้ำรอเพื่อนอย่างใจเย็น ในหัวก็พลางนึกถึงใครคนนึงที่เขาตามจีบอยู่หลายปีแล้ว ตั้งแต่ก่อนที่เขาจะเข้ามหาลัย ใช่.. เขาเคยอยู่โรงเรียนนี้มาก่อน รวมถึงไอ้คนที่เข้าห้องน้ำไปด้วย วันนี้พวกเขามารายงานตัวเข้าเป็นนิสิตฝึกสอนที่นี่
ชานยอล นายจะหนีพี่ไปถึงเมื่อไหร่กัน? ยังไงนายก็หนีพี่ไม่พ้นอยู่ดี..
มุมปากยกยิ้มขึ้นโดยไม่รู้ตัว ไม่นานจองแดก็เดินออกมาจากห้องน้ำ ทั้งคู่จึงเดินไปยังห้องประชุมที่ผอ.นัดไว้ทันที
‘ปึง! ปัง! ครืดดด!’
“ฮึ่ยย!!”มินซอกทิ้งตัวลงนั่งที่โต๊ะเสียงดังด้วยความหงุดหงิด ทำเอาไคที่กำลังนั่งหลับฟังเพลงเพลินๆสะดุ้งจนแทบจะตกเก้าอี้
“อ้วนเปนรายยยย”เมื่อเพื่อนมาถึงเซฮุนรีบให้หมาในปากทำงานต้อนรับอย่างดี
“จะเป็นไรได้วะ ก็ซาลาเปาไง เอิ้กๆ”ไครับหน้าที่เสริมต่ออย่างดี แล้วพวกมันก็ขำกันอยู่สองคน
“กูไม่เล่น”มินซอกเอ่ยเสียงเรียบ มืออวบหยิบเอา PSP มากดเล่นต่อเพื่อนระบายอารมณ์ ทิ้งให้อีกสองตัวนั่นมึนงงกันไป
“โดนใครแกล้งอีกละ หมินหมิน”เลย์เรียกอีกคนด้วยชื่อจีนที่เขาตั้งไว้ให้ พร้อมเอาหน้าแนบโต๊ะแล้วหันมาถามเจ้าตัวที่นั่งอยู่ทางซ้ายของตัวเอง
“ไม่มีไร กูแค่หงุดหงิด เพราะเจ็บตูด”ปากก็ตอบ มือก็กดปุ่มจนมันแทบจะจมลงไป
“หรอ? เหอะๆ ถ้าจะเจ็บมากเนอะ”
“เออ! ไอ้หน้าเม็ดก๊วยจี้!!”แล้วก็กดปุ่มลงไปแรงๆอีกที
“ใครวะ? มึงด่าใครวะเนี่ย”เลย์ดูจะงงไปเล็กน้อย ที่อยู่ๆมินซอกก็พูดอะไรออกมาแปลกๆ
“กูด่าตัวดูดส้วม”
สาดดด หนักกว่าเดิมอีก =_________________=;
“นี่มึงขี้จนขึ้นสมองป่าววะ หรือส้วมมันดูดตูดมึงรึไง?”เลย์ประชดอีกคนที่เอาแต่กดเกมส์ในมือแรงๆ คนที่โดนว่าก็วางเกมส์ในมือลงก่อนจะหันมาทำหน้าเหมือนซาลาเปาบูดใส่
“มึงเก็บหมาในปาก แล้วนอนไปเหอะเลย์”พูดแค่นั้นก็หยิบเกมส์มากดต่ออีก คนที่โดนบอกให้เก็บหมาถึงหับเหวอไปเล็กน้อยแต่ก็ไม่ใส่ใจ ค้นหนังสือการ์ตูนใต้โต๊ะมานั่งอ่านแทน พลางเหลือมองเพื่อนตัวเองเป็นระยะๆ แต่ละคน…เห้อออ
กูอยากจะบอกว่า ถ้าจะเก็บหมามึงควรโละปากทั้งกลุ่ม หมาเยอะชิบหายแต่ละคน !
_______________________________________________________
มีคนเข้ามาดูด้วย เย่ ฮ่าๆๆ เป็นไงกันบ้าง? อยากรู้..
ตัวละครจะออกมาเรื่อยๆนะ ไม่รู้ว่าจะน่าเบื่อเกินไปรึเปล่า
เรื่องอาจจะหักมุมบ้าง เปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามอารมณ์ ฮ่าๆ
ขอบคุณทุกคนที่หลงเข้ามาเหมือนเดิม : )
อยากรู้ว่าเป็นยังไง เม้นหน่อยนะ *กระพริบตาปริบๆ*
ความคิดเห็น