คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro
“เธอหายไปไหนมา
และฉันคือใคร?
นั่นคือความลับเดียวที่ฉันจะไม่ยอมบอก
คุณก็รู้ว่าคุณรักฉัน
Xoxo Gossip girl แสบใสไฮโซ”
‘อัปเปอร์อีสไซต์เจ้าขา สาวช่างเม้าท์มาแล้วเจ้าค่ะ แหล่งข่างแหล่งเดียวที่จะรายงานข่าวคาวของแวดวงไฮโซในแมตแฮตตัน วันนี้ก็คงจะมีของเด็ดๆ ส่งมาจากทางสาวๆ อีกเช่นเคย’
2/5/2012
‘ซุบซิบๆ’
‘อิ้ยเธอ นั่นใช่โคลมรึเปล่า?’
‘จะบ้าเหรอ จะใช่ที่ไหน แค่คนหน้าเหมือนละมั้งเธอ’
‘นั่นสิ ใครๆ ที่อัปเปอร์อีสไซต์ก็รู้กันหมดว่าเธอน่ะถูกส่งไปโรงเรียนดัดสันดานเด็กสาวที่มีปัญหาที่แคลิฟอร์เนีย ไม่มีทางมาอยู่ที่นี่หรอกมั้ง’
‘แต่ฉันว่าใช่นะ ใช่แน่ๆ รีบส่งข่าวไปให้กอสซิปต์กันเถอะ’
ท่างกลางสายตาหลายคู่ที่กำลังจ้องมองหญิงสาวสวยที่เดินเฉิดฉายอยู่ที่สนามบินอัปเปอร์อีสไซต์ เธอชื่อ โคลม โดคุโร่ ลูกสาวท่านทูติอเมริกาที่เพิ่งกลับมาจากโรงเรียนสตรีดัดสันดานเด็กสาวที่มีพฤติกรรมเสี่ยง ใครๆที่นี่ก็รู้จักเธอกันทั้งนั้นแหละ ก่อนเธอจะไป เธอเป็นแม่สาวก๋ากั่น ควงผู้ชายอาทิตย์ละไม่ต่ำกว่าห้าคน ตอนนี้เธอกลับมาเรียนต่อเกรด12ที่มัธยมคอนสแตนท์
“นี่เธอ..” โคลมเดินเข้าไปหาผู้หญิงสาวสีคนที่ซุบซิบเรื่องของเธอดังกว่าพวก ในมือของสาวๆ พวกนั้นถือโทรศัพท์เอาไว้
“อะ..เอ่อ”
“คิดจะส่งข่าวที่ฉันกลับมาให้กอสซิปเกิร์ลประจานฉันงั้นเหรอ?” สาวสวยวางกระเป๋าเดินทางลงและเอามือขึ้นมากอดอกเอาไว้ ส่งสายตาพญาราชินีให้สาวๆ พวกนั้นกลัวเล่น
“ใช่ แต่ใครๆเขาก็รู้นี่ว่าก่อนเธอไปเธอทำตัวเหลวแหลกแค่ไหน อ๋อ ได้ข่าวว่าเธอเคยแลกลิ้นกับคุณครูประจำชั้นสุดหล่อเพื่อให้คะแนนเพิ่มด้วยนี่นา ครูคนนั้นชื่ออะไรน้า?” ผู้หญิงหนึ่งในสามแกล้งทำเป็นหัวเราะก่อนจะหันไปขอความเห็นของเพื่อนๆ ซึ่งทำตัวเป็นประโยชน์อย่างดี
“อ๋ออออ คุณครูคนนั้นเป็นคนฝรั่งเศสจ้า รู้สึกจะชื่อเบียคุรันน่ะนะ โฮ่ๆ” สาวๆ สุดเปรี้ยวพวกนั้นหัวเราะหญิงสาวอีกคนที่ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นเอิ้กใหญ่ ก่อนจะร้องว้ายเมื่อโทรศัพท์ถูกชิงไปด้วยมือของโคลม
“วะ ว้าย! นั่นเธอจะทำอะไรกันน่ะ” โคลมกดโทรศัพท์ติ้ดๆ เตรียมจะกดส่งไปยัง gossip girl
“นี่เธอ! เธอบ้าไปแล้วหรือไง ส่งข่าวของตัวเองไปให้กอสซิปต์เกิร์ลเหรอ? มันจะเป็นยังไงเธอก็น่าจะรู้นะยะ”
“เป็นยังไงงั้นเหรอสาวๆ...” โคลมหยิบแก้มน้ำแถวนั้นขึ้นมาถือไว้ในมือ
“อะ...อึก”
“อย่าลืมสิ ก่อนที่ฉันจะไปที่นั่นฉันเคยซ่าส์ยังไงมันก็ยังเป็นอยู่นะจ๊ะ” โคลมยิ้มร้าย ก่อนจะกดส่งข้อความที่เธอเขียนไปให้ข่าวกอสซิปต์
ถึง gossip girl
โคลมกลับมาแล้ว.... ฉันเห็นเธอที่สนามบินอัปเปอร์อีสไซต์จ้า
ติ้ด....ติ้ด...
“ข้อความถูกส่งเรียบร้อยจ้ะสาวๆ อ๋อ นั่นชุดนักเรียนโรงเรียนคอนสแตนท์ใช่รึเปล่าน่ะ” โคลมกระชากคอเสื้อของผู้หญิงพวกนั้นขึ้นมาอ่านอย่างสบายอารมณ์ ใบหน้าสวยยังคงยิ้มร้าย
“ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะจ๊ะ” เธอคว่ำแก้วน้ำที่ถือมาสาดใส่ชุดนักเรียนที่สาวๆ ใส่มาจนเปียกโชกไปด้วยน้ำ เรียกเสียงกรีดร้องจากพวกเธอเป็นการใหญ่
“กะ..กรี้ดดดดดดด แก! นังบ้าๆๆๆๆ”
“Don’t forget I’m the Queen” โคลมหัวเราะร้ายก่อนจะลากกระเป๋าเดินทางออกจากสนามบินไป....
‘โอ้ะ โอวว รู้สึกว่าช่วงเปิดเทอมใหม่นี่อะไรๆ จะไม่ใหม่เหมือนอายุของพวกเธอแฮะ จริงมั้ยสาวๆ ....
อ้ะ ฉันได้รับข้อความใหม่นี่นา.....”
“อะ..อื้มมม” เสียงครางเบาๆ ดังขึ้นมาจากห้องกว้างขวางสไตล์ยุโรปของชายหนุ่มหน้าหล่ออดีตกิ้กเก่าของราชินีโคลม โรคุโด มุคุโร่ ซึ่งแน่นอน เจ้าตัวเอาสาวๆ มานอนกกด้วยอีกแล้ว...
“อื้ม... ฮ่ะๆ คุณนี่น่ารักกว่าที่ผมคิดไว้อีกเชลิน” มุคุโร่พูดขณะที่ใบหน้ายังคงซุกไซ้ที่คอของหญิงสาว
“คุณก็ไม่หยอก มุคุโร่ ลูกชายเจ้าของโรงเรียนคอนสแตนท์และโรงพยาบาลทั่วประเทศ แต่ถ้าคุณทำตัวดีๆกว่านี้พ่อคุณคงจะภูมิใจขึ้นมาอีกกระเตาะน่ะนะ” เชลินว่าก่อนจะดันตัวชายหนุ่มให้ออกห่าง และปิดท้ายด้วยรสจูบอันแสนเร่าร้อน
“เอาเป็นว่าคืนนี้ผมจะไปหาคุณที่ห้องนะ”
“พรุ่งนี้เปิดเทอมแล้ว คุณขึ้นเกรด12แล้วไม่ใช่เหรอไง ถ้าคืนนี้หมดแรงก่อนก็ไปโรงเรียนไม่ไหวน่ะซิ” เชลินหัวเราะร่วน ส่วนมุคุโร่ได้แต่ทำหน้ามุ่ยตามประสาหนุ่มเจ้าชู้
“เห็นว่าผมเป็นเด็กงั้นเหรอ ใช่สิ คุณอยู่มหาลัยแล้วนี่นา” มุคุโรแลบลิ้นนิดหน่อยก่อนจะดึงผ้าห่มออกและลุกขึ้นไปแต่งตัว
“งั้นคุณก็ไปหาสาวๆ ในสต็อกของตัวเองที่อายุใกล้ๆกันมาซิ ฮิๆ” หญิงสาวกลิ้งไปมาบนที่นอนหนานุ่มที่เพิ่งถูกใช้งานไปเมื่อคืน ก่อนจะลุกขึ้นมาเหมือนกัน
“ก็ผมน่ะ... เป็นประเภทชอบสาวที่แก่กว่าน่ะ’’ มุคุโร่เดินเข้ามาและเริ่มรุกอีกครั้งกับเธอ ริมฝีปากเรียวของเขากำลังเล่นซุกซนอยู่ที่ซอกคอเบาๆ ก่อนเสียงขัดความสุขจะดังขึ้นจากโทรศัพท์
ติ้ด..ติ้ด...
“มีอะไรเหรอ ของฉันก็ดังเหมือนกัน” เชลินกดรับข้อความในโทรศัพท์ของตัวเองพร้อมกันกับมุคุโร่ แน่นอน ใครที่อยู่ในอัปเปอร์อีสไซต์ต้องเป็นสมาชิกเว็บกอสซิปต์เกิร์ลกันหมดแหละ
www. gossip girl.com
โคลมกลับมาแล้ว.... ฉันเห็นเธอที่สนามบินอัปเปอร์อีสไซต์จ้า
“…” เมื่ออ่านข้อความ มุคุโร่เริ่มเงียบไปช้าๆ ก่อนจะผุดลุกยืนขึ้นอย่างรวดเร็ว
“จะไปไหนน่ะมุคุโร่ เราสองคนยัง..”
“เชลิน ผมเบื่อคุณแล้ว อย่ามายุ่งกับผมอีกนะ” มุคุโร่หยิบเสื้อผ้ามาใส่สบายๆ ก่อนจะสวมรองเท้าถุงเท้าและกระวีกระวาดออกจากห้องนอนนั้นไป ทิ้งให้เชลินได้แต่กรีดร้องอย่างไม่พอใจ
“กรี้ดดดดดดดดดด!!!! กลับมาเดี๋ยวนี้นะ กลับมา!!!” ได้ผล เขาเดินกลับมา
“อ๋อ ช่วยเก็บพวกบราของคุณให้หมดนะ เดี๋ยวพ่อผมมาเห็นเขาจะว่าเอา”
“กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!”
‘อ่า.. การกลับมาของควีนนี่ช่างน่าประทับใจซะจริงๆ ต่อไปจะเป็นอะไรอีกล่ะ เธอกลับมาทำเอาหนุ่มนักสอยเวอร์จิ้นมุคุโร่ถึงกับปล่อยเหยื่ออย่างนั้น ควีนโคลมของเราไม่ธรรมดาจริงๆ ว่ามั้ย?”
“…” ฮิบาริ เคียวยะ หนุ่มหล่อเจ้าลูกชายคนเดียวของธุรกิจนำเข้า-ส่งออก เกี่ยวกับสินด้าที่ได้มาจากสัตว์ต่างๆ อย่างหนังเสือหรืองาช้าง ชายหนุ่มวัยสิบเจ็ดปีที่มีอนาคตทางด้านการเรียนสูง เนื่องจากเขาเป็นอัจฉริยะและสุภาพบุรุษในทุกด้าน ทำให้สาวๆ แถบอัปเปอร์อีสไซต์หลงเขาหัวปักหัวปำ แถมยังไม่เคยแอ้มผู้หญิงคนไหนมาก่อนเลยในชีวิต ยิ่งดูเป็นเจนเทิลแมนไปใหญ่
น่าแปลกที่เขาเป็นเพื่อนซี้กับโรคุโด มุคุโร่ - -
“มุคุโร่ นายอยู่ไหนน่ะ” ฮิบาริกดโทรศัพท์คุยกับเพื่อนซี้นิ่งๆในรถลิมูซีนคันงามที่แล่นฉิวอยู่บนถนนอัปเปอร์อีสไซต์
(อ่า ฮิบาริ สงสัยวันนี้ฉันคงไปติวหนังสือกับนายไม่ได้แล้วว่ะ)
“ทำไมวะ?” ฮิบาริถาม ก็นี่รถใกล้จะถึงโรงเรียนกวดวิชาแล้ว เขาไม่อยากไปช่วยเฝ้าไอ้เจ้าเพื่อนสอบแก้ทุกครั้งที่สอบนี่หว่า อยู่เกรด12แล้วถ้าไม่ตั้งใจเรียนมีสิทธิ์อดเข้ามหาลัยนา
(เอ่อ... มันเป็นเอกส์ซิเดนน่ะ)
“ถ้าแกไปโรงเรียนพรุ่งนี้แล้วเรียนไม่รู้เรื่องอีกฉันจะไม่ช่วยพูดกับพ่อแกอีกแล้วนะเว้ย”
(ถึงนายพูดไปพ่อฉันก็ด่าฉันทุกวันอยู่แล้วเพื่อนเอ้ย)
“แกก็หัดทำตัวให้มันสมกับตัวแกหน่อยสิ พ่อแกเป็นถึงผู้บริหารโรงพยาบาลทั่วประเทศนะเว้ย ส่วนลูกเป็นสุดยอดนักแอ้มหญิงนี่นะ ฉันจะบ้าตายกับครอบครัวหรรษาของแกจริงๆว่ะ”
(อย่าเทศน์เลย นี่แกเป็นเพื่อนฉันหรือพ่อฉันกันแน่วะ)
“ถ้าแกพูดอย่างนี้ก็ไม่ต้องมาขอฉันดูสมุดการบ้านเลยมั้ย? - -‘’
(กราบขอประทานอภัยครับคุณเพื่อนที่เคารพ)
“ชิส์ แล้วนั่นนายจะไปไหนน่ะ”
(สนามบิน เฮ้ยแค่นี้ก่อนนะเว้ย! เดี่ยวพ่อกลับมาไม่เห็นฉันอยู่บ้านล่ะก็เทศน์อีกแน่ๆ บายยยย)
ติ้ด ติ้ด...
“เฮ้ย! เดี๋ยว!” ฮิบาริเรียดซ้ำ แต่ไม่ทัน มุคุโร่วางสายไปเรียบร้อย ชายหนุ่มหัวเสียเล็กน้อยจึงสั่งให้คนขับรถขับต่อไปเรื่อยๆ
“ขับไปเรื่อยๆ รึครับคุณชาย”
“อือ”
ติ้ด ติ้ด ติ้ด ....
เสียงข้อความดังขึ้น ฮิบาริมองอย่างชั่งใจ
“กอสซิปต์เหรอ น่ารำคาญจริง” เขากดรับข้อความและอ่านช้าๆ ก่อนนัยส์ตาสีนิลนั้นจะเบิกกว้างด้วยความตกใจ!
www. gossip girl.com
โคลมกลับมาแล้ว.... ฉันเห็นเธอที่สนามบินอัปเปอร์อีสไซต์จ้า
“แซม กลับรถ!!!” ฮิบาริตบเบาะคนขับรัว
“กลับไปไหนครับคุณชาย”
“ไปสนามบิน... สนามบินอัปเปอร์อีสไซต์ ด่วน!!”
‘โอ้ว้าว สำหรับคุณชายหน้าหวานคนนี้ฉันยังไม่เคยเขียนข่าวของเขาสักครั้งแฮะ ไม่เคยทำอะไรเสื่อมเสียซักกะอย่าง โอ้ะโอว แต่ฮิบาริจ๋า โคลมเป็นแฟนเก่ามุคุโร่ไม่ใช่เหรอ? นายไม่เคยแอ้มผู้หญิงจริงๆเหรอ!?’
“อ่า... ฮิตเลอร์เป็นบุตรชายของอลัวส์ เฮียดเลอร์ มีพี่น้องทั้งหมด บลาๆๆๆ” ซาวาดะ สึนะโยชิท่องตำราอย่างเอาเป็นเอาตายในห้องนอนสไตล์คลาสสิกสีน้ำตาลอ่อน เขาเป็นผู้ชายฐานะธรรมดาๆ เรียบๆ ไม่มีอะไรโดดเด่นไปมากกว่าการเรียนเกรดAทุกวิชาของเขา จนได้รับทุนการศึกษาเล่าเรียนในคอนสแตนท์
“สึคุงงงง มากินข้าวได้แล้วนะลูก” ซวาดะ นานะ ผู้เป็นแม่เรียกให้เขาไปกินข้าว
“มีอะไรกินครับแม่”
“สเต๊กปลาจ้ะ แต่ถ้ายังไม่กินก็ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวแม่ให้น้องกินก่อนก็ได้จ้า”
ผู้เป็นตะโกนออกมาจากในห้องครัว น้องชายของเขา ฟูตะ ได้ทุนเข้าโรงเรียนคอนสแเตนท์เหมือนกับพี่ชายในชั้นเกรด10
“พี่ฮะ ผมกินล่ะนะ” ฟูตะเอาถาดสเต็กออกมาล่อหน้าพี่ชาย ก่อนที่สึนะจะรีบหยิบเข้าปาก แต่มันร้อน ทำให้เขาร้องจ้าก
“วะ.. ว้ากกกก ร้อนๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆๆ คนตะกละๆ” ฟูตะหัวเราะร่วนก่อนจะปาน้ำแข็งใส่หน้าพี่ชาย
“เฮ้ย! ฟูตะ มันเย็น!!”
“อ้าว ก็เมื่อกี๊บอกร้อนไงพี่” ฟูตะทำหน้างงพลางเกาหัวแกรกๆ แต่สึนะรู้สันดานน้องชายของเขาดี มันเกาหัวอย่างนี้แหละมันแกล้ง
“หนอยแน่ะไอ้น้องบ้า! มานี่เลยมาๆ!” สึนะวิ่งไล่น้องชายตัวดีทั่วบ้าน จนข้าวของหล่นกระจายไปหมด แน่นอน เเม่ไม่ว่า
“ฮ่าๆๆๆๆๆ.” ทั้งสองคนพี่น้องหัวเราะพร้อมกัน
ติ้ด...ติ้ด...
“หือ ข้อความโทรศัพท์พี่เข้าแน่ะ รับสิ” ฟูตะยื่นโทรศัพท์มาให้พี่ชายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม
“อืม...”
www. gossip girl.com
โคลมกลับมาแล้ว.... ฉันเห็นเธอที่สนามบินอัปเปอร์อีสไซต์จ้า
สึนะกดข้อความทิ้งไป ทำให้น้องชายหันมาค้อนเบาๆ
“พี่ฮะ นั่นข้อความของกอสซิปต์เกิร์ลไม่ใช่เหรอ”
“เราเพิ่งย้ายมาอยู่ที่นี่ เราไม่รู้อะไรเกี่ยวกับพวกเขาหรอกน่า บ้านเราไม่ได้รวยแบบนั้นนะฟูตะ เราต้องเจียมตัว” สึนะสอนน้อง ก่อนจะกดปิดโทรศัพท์
“เดี๋ยวพรุ่งนี้เราไปโรงเรียนพร้อมกันละกัน เผื่อนายยังไม่ชิน”
‘ใครจะไปรู้ว่าเขากดข้อความสุดเซอร์ไพรส์นั่นทิ้ง ตายแล้วมิสเตอร์ซาวาดะ คุณไม่คิดจะรู้จักกับราชินีแห่งอัปเปอร์อีสไซต์บ้างเหรอ? เอาล่ะ ฉันว่าพรุ่งนี่เรื่องได้สนุกแน่ xoxo gossip girl’
ความคิดเห็น