ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Past 1 ~ สมุดพกพาเพลิน =[ ]=!
มาและ >< ' เหมือนจะมีคนเข้ามาดูน่ะ (ขอบอกว่าแพรเป็นคนที่งานยุ่ง .. ยุ่งจริง ๆ น่ะ)
ดังนั้นตอนแต่ละตอน ^ _^ แต่งสดค่ะ !
-----------------------------------------------------------
"โกหก ..."
"ไม่ใช่น่ะครับ !! "
'ปัง !!'
1 ปี ก่อนหน้า
"อ๊ะ .. เอ๋ !! ผมอีกแล้วเหรอครับ" เสียงหวานใสบ่นตัดพ้ออย่างน้อยใจ อะไรกัน ทำไมถึงเป็นเขาทุกที ที่จะต้องเอาสมุดพกไปส่งด้วยล่ะ
"ไม่ต้องพูดมาก ! เธอมาสายทุกครั้ง แค่การที่จะเอาสมุดพกไปส่งมันคงไม่ใช่เรื่องยากเลยนี่ !!"
"ครับผม ..." แหม .. ครูครับ ผมไม่อยากจะพูดถึงผมจะเรียนห่วย หรือตื่นสายแต่ผมก็โมเอะน่ะครับ !
'ไปก็ได้ ... หวังว่าคงไม่เจอคนคนนั้นน่ะ'
หน้าห้องนั่งเล่น (เค้าเรียกอะไรกันหว่า ?)
"ถึงจนได้สิ่น่ะ" ถึงปากจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ในใจกลัวแทบจะวิ่งออกจากร่างไปแล้ว ... ขืนเข้าไปผิดจังหวะเขาไม่ถูกขยํ้าหรอกเหรอ ยิ่งโดนใช้ให้มาห้องนี้บ่อย ๆ สะด้วย
'ก๊อก .. ก๊อก'
"เข้าไปแล้วน่ะ คร๊าบบ ~"
"นายอีกแล้วเหรอ ?"
ร่างสูงใหญ่ที่กำลังพะวงอยู่กับงาน เงยหน้าขึ้นมาถามแบบเซ็ง ๆ
"อะ .. เอ่อ ถ้าคุณฮิบาริเห็นหน้าผมจนเบื่อแล้วก็ฝากบอกครูห้องผมหน่อยสิครับ ว่าอย่าใช้ผมอีก" ร่างเล็กพูด ขาของเขาสั่นจนแทบจะออกไปโชว์สเต็ปเท้าแล้วก็ว่าได้
"อย่ามาสั่งฉัน !" ร่างสูงพูดเสียงแข็ง ทำเอาสึนะถึงกับสะดุ้งโหยง
"เอ่อ .. ขอโทษครับ ผมไม่ได้จะสั่งอะไรคุณแม้แต่น้อย ขอโทษคร๊าบ ~ อย่าขยํ้าผมเลย" ร่างเล็กก้มหัวผงกเป็นเชิงขอโทษ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ร่างสูงยิ้มออกมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนตรงหน้าหรือเขาทำงานมากไปจนประสาท และแวบเดียวรอยยิ้มนั่นก็หายไป แปรเปลี่ยนไปเป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์
"สมุดพกน่ะ ... จะไม่ส่งเหรอ ?"
"อ๊ะ .. อ้อ ครับ ๆ นี่ครับ" สึนะหลังจากที่ตั้งสติได้ก็รีบเอางานที่เขาต้องทำส่งให้คณะกรรมการสุดโหด
ไม่ทันไร ร่างสูงที่เคยนั่งอยู่ประจำโต๊ะ กลับลุกขึ้นมาแล้วตรงดิ่งมาทางที่ร่างเล็กยืนอยู่ สึนะเริ่มกลัว ขาเขาเริ่มถอยหลังไปเรื่อย ๆ จนชนกับกำแพง
หารู้ไม่ว่าร่างสูงกำลังแกล้งเขาอยู่ ฮิบาริเริ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ทำเอาร่างเล็กหน้าแดงไปจนถึงใบหู
"คะ .. คุณฮิบาริครับ ผมว่า ผมมีงานอย่างอื่นต้องทำน่ะครับ คือว่า ..." ร่างเล็กเปลี่ยนประเด็น เพราะมันอาจจะช่วยเขาได้ในสถาณการณ์แบบนี้
แต่พลาด !!
"งั้นฉันมีงานหนึ่งจะมอบให้กับนาย" ฮิบาริกระซิบข้างใบหู
"ช่วยเล่นกับฉันสักหน่อยจะได้ไหม"
สิ้นเสียงนั้นฮิบาริเริ่มบรรจงไล่จูบร่างเล็ก ราวกับเสือกระหายเหยื่อ สึนะทำได้เพียงจำยอมไม่กล้าที่จะค้านอะไรทั้งสิ้น เพราะตอนนี้ร่างกายเขามันไม่ยอมฟังคำสั่งของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
".. มีคนมา .."
'ก๊อก ก๊อก ..'
โมเอ้ ได้อีก ><'
ดังนั้นตอนแต่ละตอน ^ _^ แต่งสดค่ะ !
-----------------------------------------------------------
"โกหก ..."
"ไม่ใช่น่ะครับ !! "
'ปัง !!'
1 ปี ก่อนหน้า
"อ๊ะ .. เอ๋ !! ผมอีกแล้วเหรอครับ" เสียงหวานใสบ่นตัดพ้ออย่างน้อยใจ อะไรกัน ทำไมถึงเป็นเขาทุกที ที่จะต้องเอาสมุดพกไปส่งด้วยล่ะ
"ไม่ต้องพูดมาก ! เธอมาสายทุกครั้ง แค่การที่จะเอาสมุดพกไปส่งมันคงไม่ใช่เรื่องยากเลยนี่ !!"
"ครับผม ..." แหม .. ครูครับ ผมไม่อยากจะพูดถึงผมจะเรียนห่วย หรือตื่นสายแต่ผมก็โมเอะน่ะครับ !
'ไปก็ได้ ... หวังว่าคงไม่เจอคนคนนั้นน่ะ'
หน้าห้องนั่งเล่น (เค้าเรียกอะไรกันหว่า ?)
"ถึงจนได้สิ่น่ะ" ถึงปากจะพูดแบบนั้นก็เถอะ แต่ในใจกลัวแทบจะวิ่งออกจากร่างไปแล้ว ... ขืนเข้าไปผิดจังหวะเขาไม่ถูกขยํ้าหรอกเหรอ ยิ่งโดนใช้ให้มาห้องนี้บ่อย ๆ สะด้วย
'ก๊อก .. ก๊อก'
"เข้าไปแล้วน่ะ คร๊าบบ ~"
"นายอีกแล้วเหรอ ?"
ร่างสูงใหญ่ที่กำลังพะวงอยู่กับงาน เงยหน้าขึ้นมาถามแบบเซ็ง ๆ
"อะ .. เอ่อ ถ้าคุณฮิบาริเห็นหน้าผมจนเบื่อแล้วก็ฝากบอกครูห้องผมหน่อยสิครับ ว่าอย่าใช้ผมอีก" ร่างเล็กพูด ขาของเขาสั่นจนแทบจะออกไปโชว์สเต็ปเท้าแล้วก็ว่าได้
"อย่ามาสั่งฉัน !" ร่างสูงพูดเสียงแข็ง ทำเอาสึนะถึงกับสะดุ้งโหยง
"เอ่อ .. ขอโทษครับ ผมไม่ได้จะสั่งอะไรคุณแม้แต่น้อย ขอโทษคร๊าบ ~ อย่าขยํ้าผมเลย" ร่างเล็กก้มหัวผงกเป็นเชิงขอโทษ ครั้งแล้วครั้งเล่า
ร่างสูงยิ้มออกมา ไม่รู้ว่าเป็นเพราะคนตรงหน้าหรือเขาทำงานมากไปจนประสาท และแวบเดียวรอยยิ้มนั่นก็หายไป แปรเปลี่ยนไปเป็นรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์
"สมุดพกน่ะ ... จะไม่ส่งเหรอ ?"
"อ๊ะ .. อ้อ ครับ ๆ นี่ครับ" สึนะหลังจากที่ตั้งสติได้ก็รีบเอางานที่เขาต้องทำส่งให้คณะกรรมการสุดโหด
ไม่ทันไร ร่างสูงที่เคยนั่งอยู่ประจำโต๊ะ กลับลุกขึ้นมาแล้วตรงดิ่งมาทางที่ร่างเล็กยืนอยู่ สึนะเริ่มกลัว ขาเขาเริ่มถอยหลังไปเรื่อย ๆ จนชนกับกำแพง
หารู้ไม่ว่าร่างสูงกำลังแกล้งเขาอยู่ ฮิบาริเริ่มยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ทำเอาร่างเล็กหน้าแดงไปจนถึงใบหู
"คะ .. คุณฮิบาริครับ ผมว่า ผมมีงานอย่างอื่นต้องทำน่ะครับ คือว่า ..." ร่างเล็กเปลี่ยนประเด็น เพราะมันอาจจะช่วยเขาได้ในสถาณการณ์แบบนี้
แต่พลาด !!
"งั้นฉันมีงานหนึ่งจะมอบให้กับนาย" ฮิบาริกระซิบข้างใบหู
"ช่วยเล่นกับฉันสักหน่อยจะได้ไหม"
สิ้นเสียงนั้นฮิบาริเริ่มบรรจงไล่จูบร่างเล็ก ราวกับเสือกระหายเหยื่อ สึนะทำได้เพียงจำยอมไม่กล้าที่จะค้านอะไรทั้งสิ้น เพราะตอนนี้ร่างกายเขามันไม่ยอมฟังคำสั่งของเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
".. มีคนมา .."
'ก๊อก ก๊อก ..'
-------------------------------------------------
ตัดฉับ !!! มาแบบ งง ๆ แล้วก็ไปแบบ งง ๆ
บอกแล้วค่ะ ว่าแต่งสด =[ ]=!!
ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว (คิดว่าน่ะ)
ฝันดีน๊ะค๊ะ ไปล๊ะ >< '
ตัดฉับ !!! มาแบบ งง ๆ แล้วก็ไปแบบ งง ๆ
บอกแล้วค่ะ ว่าแต่งสด =[ ]=!!
ตอนนี้ก็ดึกมากแล้ว (คิดว่าน่ะ)
ฝันดีน๊ะค๊ะ ไปล๊ะ >< '
โมเอ้ ได้อีก ><'
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น