ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ (Rewrite)
(C) Tenpoints !
Everything happens because of "chance".
บทนำ
----------------------------------------------------
สวัสดีจ้า เป็นยังไงบ้างกับบทนำ มาถึงนางเอกของเราก็เกิดเรื่องซะแล้ว
เม็ดสี : ไรเตอร์อ่ะ แกล้งเค้า T^T
ไรเตอร์ : (วิ่งหนี เตรียมแต่งตอนต่อไป~)
เม็ดสี : ไม่น่ามานิยายเรื่องนี้เล้ย - -;;
เม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะจ้ะ
Everything happens because of "chance".
But , The "chance" that some are hidden !
ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะ "ความบังเอิญ"
...แต่ใน "ความบังเอิญ" ย่อมมีบางอย่างที่ซ่อนอยู่!
บทนำ
“อยู่ไหนนะ”
ฉันเดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบ สายตาสั้นๆที่ผ่านคอนเทคเลนส์น้ำตาลเข้มพยายามมองหายัยเพื่อนตัวดีที่ทิ้งฉันไว้ แล้วไปเที่ยวไหนต่อไหนโดยที่ไม่บอกฉันซักคำ ทั้งๆที่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาเยือนโคราชแท้ๆ
กลับมาเมื่อไรนะ คอยดู-*-!
“แม่หนู”
เสียงยานๆน่าขนลุกดังขึ้น ฉันหันกลับไปมองตามเสียงนั้น และพบหญิงที่แก่พอที่จะเรียกว่าคุณยาย มีร่างท้วม และผิวหนังเหี่ยวย่น ผมและคิ้วขาวโพลน หน้าตาน่ากลัวเหมือนกับแม่มดในนิทานเรื่องนึงที่ฉันเคยอ่านเมื่อตอนเด็กๆ
กลัวอ่ะTOT
“มีอะไรคะยาย” ฉันทักยายตอบ ก่อนที่ยายจะขมวดคิ้ว
“ยายเรอะ ฉันแก่จนมีคนเรียกว่ายายแล้วเรอะ-_-;” ยายพึมพัม
“อะไรนะยาย หนูได้ยินไมค่อยชัดเลย”
“อ้อ ไม่มีอะไรหรอกแม่หนู ยายมาหาหนูเพราะจะถามให้แน่ใจหน่อย”
“ถามอะไรคะยาย?” โอ้ หน้าฉันดูเป็นผู้มีความรู้ขนาดนั้นเชียวหรอ แหะๆ
“หนูเดินวนลอดใต้ประตูเมืองนี้มากี่รอบแล้วจ้ะ” ว่าแล้วคุณยายก็ชี้ไปตรงประตูเมือง
อ้อ นั่นหรอที่เขาเรียกว่าประตูเมืองโคราช เพิ่งรู้นะเนี่ย สงสัยต้องถ่ายรูปไว้ซะแล้วสิ>_< แต่เอ...เมื่อกี้ยายถามว่าฉันเดินวนลอดมากี่รอบหรอ
แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะฉันไม่ใช่คนละเอียดถี่ถ้วนที่จะนับครั้งที่เดินวนซะหน่อย ยายนี่ก็ถามแปลกๆ
“ไม่รู้หรอกยาย แต่หนูว่าน่าจะหลายรอบอยู่” ฉันว่าพร้อมยกนิ้วขึ้นมานับ อันที่จริงฉันก็ทำเป็นนับไปมั่วๆนั่นแหละ -_-
“ถึง 3 รอบมั๊ย?”
3รอบเชียวหรอ อืม
จะว่าไปแล้วก็คงราวๆ3รอบนั่นล่ะมั้ง
“ก็คงประมาณนั้นมั้งคะ”
“เย้!!”
“หะ?”
“หนุ่มโคราชเราจะได้แฟนอีกแล้วโว้ยยยย!!! +@3=tsd;;$&%฿!!”
อยู่ดีๆยายก็เย้ขึ้นมาพร้อมกับตะโกนโหวกเหวกโวยวายแล้วก็พ่นภาษาอีสานฟังแทบไม่ทัน แล้วคนกรุงเทพอย่างฉันจะไปฟังออกได้ยังไง =_=;; ทำให้ตอนนี้คนรอบๆหันมามองฉันกับคุณยาย เฮ้ๆ มองกันเยอะเกินไปแล้ว ฉันก็อายเป็นนะ
“หยุดยายหยุด คนเขามองกันเต็มแล้ว”
ยายหันกลับมา แล้วเอามือทั้งสองข้างตบบ่าของฉัน อะไรอีกเนี่ย ชักไม่สบอารมณ์แล้วนะ -*-
“ฟังยายให้ดีนะแม่หนู”
“
”
“ต่อจากนี้”
“
”
“เนื้อคู่ของหนูคือคนโคราช!!”
----------------------------------------------------
สวัสดีจ้า เป็นยังไงบ้างกับบทนำ มาถึงนางเอกของเราก็เกิดเรื่องซะแล้ว
เม็ดสี : ไรเตอร์อ่ะ แกล้งเค้า T^T
ไรเตอร์ : (วิ่งหนี เตรียมแต่งตอนต่อไป~)
เม็ดสี : ไม่น่ามานิยายเรื่องนี้เล้ย - -;;
เม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะจ้ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น