ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Proving Love พิสูจน์หัวใจ ใครใช่เนื้อคู่!

    ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ (Rewrite)

    • อัปเดตล่าสุด 27 มี.ค. 55


    (C) Tenpoints !
     



    Everything
     happens because of "chance".

    But , The "chancethat some are hidden !

    ทุกอย่างเกิดขึ้นเพราะ "ความบังเอิญ"

    ...แต่ใน "ความบังเอิญ" ย่อมมีบางอย่างที่ซ่อนอยู่!


    บทนำ
     
         “อยู่ไหนนะ”

        ฉันเดินวนไปวนมาอยู่หลายรอบ สายตาสั้นๆที่ผ่านคอนเทคเลนส์น้ำตาลเข้มพยายามมองหายัยเพื่อนตัวดีที่ทิ้งฉันไว้ แล้วไปเที่ยวไหนต่อไหนโดยที่ไม่บอกฉันซักคำ ทั้งๆที่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันมาเยือนโคราชแท้ๆ

        กลับมาเมื่อไรนะ คอยดู-*-!

        “แม่หนู”

       เสียงยานๆน่าขนลุกดังขึ้น ฉันหันกลับไปมองตามเสียงนั้น และพบหญิงที่แก่พอที่จะเรียกว่าคุณยาย มีร่างท้วม และผิวหนังเหี่ยวย่น ผมและคิ้วขาวโพลน หน้าตาน่ากลัวเหมือนกับแม่มดในนิทานเรื่องนึงที่ฉันเคยอ่านเมื่อตอนเด็กๆ

        กลัวอ่ะTOT

        “มีอะไรคะยาย” ฉันทักยายตอบ ก่อนที่ยายจะขมวดคิ้ว

        “ยายเรอะ ฉันแก่จนมีคนเรียกว่ายายแล้วเรอะ-_-;” ยายพึมพัม

        “อะไรนะยาย หนูได้ยินไมค่อยชัดเลย”

        “อ้อ ไม่มีอะไรหรอกแม่หนู ยายมาหาหนูเพราะจะถามให้แน่ใจหน่อย”

        “ถามอะไรคะยาย?” โอ้ หน้าฉันดูเป็นผู้มีความรู้ขนาดนั้นเชียวหรอ แหะๆ

       “หนูเดินวนลอดใต้ประตูเมืองนี้มากี่รอบแล้วจ้ะ” ว่าแล้วคุณยายก็ชี้ไปตรงประตูเมือง

        อ้อ นั่นหรอที่เขาเรียกว่าประตูเมืองโคราช เพิ่งรู้นะเนี่ย สงสัยต้องถ่ายรูปไว้ซะแล้วสิ>_< แต่เอ...เมื่อกี้ยายถามว่าฉันเดินวนลอดมากี่รอบหรอ…แล้วฉันจะไปรู้ได้ไงล่ะฉันไม่ใช่คนละเอียดถี่ถ้วนที่จะนับครั้งที่เดินวนซะหน่อย ยายนี่ก็ถามแปลกๆ

        “ไม่รู้หรอกยาย แต่หนูว่าน่าจะหลายรอบอยู่” ฉันว่าพร้อมยกนิ้วขึ้นมานับ อันที่จริงฉันก็ทำเป็นนับไปมั่วๆนั่นแหละ -_-

        “ถึง 3 รอบมั๊ย?”

        3รอบเชียวหรอ อืม…จะว่าไปแล้วก็คงราวๆ3รอบนั่นล่ะมั้ง

        “ก็คงประมาณนั้นมั้งคะ”

        “เย้!!”

        “หะ?”

        “หนุ่มโคราชเราจะได้แฟนอีกแล้วโว้ยยยย!!! +@3=tsd;;$&%฿!!”

        อยู่ดีๆยายก็เย้ขึ้นมาพร้อมกับตะโกนโหวกเหวกโวยวายแล้วก็พ่นภาษาอีสานฟังแทบไม่ทัน แล้วคนกรุงเทพอย่างฉันจะไปฟังออกได้ยังไง =_=;; ทำให้ตอนนี้คนรอบๆหันมามองฉันกับคุณยาย เฮ้ๆ มองกันเยอะเกินไปแล้ว ฉันก็อายเป็นนะ

        “หยุดยายหยุด คนเขามองกันเต็มแล้ว”

        ยายหันกลับมา แล้วเอามือทั้งสองข้างตบบ่าของฉัน อะไรอีกเนี่ย ชักไม่สบอารมณ์แล้วนะ -*-

        “ฟังยายให้ดีนะแม่หนู”

        “…”

        “ต่อจากนี้”

        “…”

        “เนื้อคู่ของหนูคือคนโคราช!!”

    ----------------------------------------------------
     
         
         สวัสดีจ้า เป็นยังไงบ้างกับบทนำ มาถึงนางเอกของเราก็เกิดเรื่องซะแล้ว 
         
         เม็ดสี : ไรเตอร์อ่ะ แกล้งเค้า T^T

         ไรเตอร์ : (วิ่งหนี เตรียมแต่งตอนต่อไป~)

         เม็ดสี : ไม่น่ามานิยายเรื่องนี้เล้ย - -;;

     
     
         เม้นเป็นกำลังใจหน่อยนะจ้ะ
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×