คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Intro.. จุดเริ่มต้นของทางเลือก(ที่คุณเป็นคนเลือก!)
“ลีทึ..” เ้าอื่อหันไปามเสียเรีย
เพี๊ยะ!!
“ฮีอล!!” ีวอนเินเ้าไปึัวฮีอลออมาาลีทึ “เิอะไรึ้น ?! นายไปบลีทึทำไม !!!”
“ีวอน..” ลีทึพูพร้อมับแนีวอน
“ฮึ!” ฮีอลสะบััวและเินออมาห่าาทั้สอน
“เี๋ยวสิ! ฮี...” วีวอนพูไม่ทันบร่าบาอลีทึ็ทรุลไป นีวอนเือบรับไว้ไม่ทัน “ลีทึๆๆ” ีวอนเรียและพยายามเย่าัว แ่ไม่มีารอบรับลับมา ีวอนัสินใอุ้มลีทึไปโรพยาบาลทันที
“ไม่เป็นอะไรแล้วละรับ แ่สลบไปเท่านั้น ให้พัผ่อนมาๆ็ีึ้น” หมอพูพร้อมยิ้มให้
“อบุรับ” ีวอนพูแล้วหันไปมอลีทึ
“...ฮี ....... ฮี..อล..” เสียอลีทึที่เรียหาฮีอลทำให้ีวอนหุหิมา ลีทึ่อยๆลืมึ้น
“ลีทึ.. ื่นแล้วเหรอ? ินน้ำหน่อยไหม?”
“ี..วอน”
“ว่าไ ? ันอยู่นี่แล้ว”
“ีวอน.. ฮีอลไปไหน ?”
“.....”
“ีวอน..” ลีทึระุแนเสื้อีวอนเบาๆ
“เธอะไปสนเาทำไม...เธอะไปสนใทำไมับนที่เาทำร้ายเธอ!!” ีวอนพูแล้วเินไปัอาหารไว้ให้ลีทึเป็นอาหารเที่ย
“ีวอน..ันอโทษนะ” ลีทึพูเมื่อีวอนเอาอาหารมาวาเรียมป้อนให้ลีทึ
“อืม ัน็ไม่ไ้โรธอะไรหรอ ิน้าวไ้แล้วะไ้ินยา”
“ีวอน.. ันถามอะไรหน่อยสิ”
“ว่าไ ?”
“เธอ..เธอเยูบับฮีอลรึเปล่า ?”
“…!!”
“ว่าไละีวอน?”
“ใร..บอเธอ”
“ไม่มีใรบอหรอ..”
“ันถามว่าใรบอเธอ!!” ีวอนทิ้้อนลในามนไ้ยินเสียระแท “เรื่อนี้มันนานมาแล้ว! ไม่มีทาที่เธฮะรู้เอเ็า”
“ันพูเรื่อริ...และันไม่ำเป็น้ออธิบายว่าทำไม! เธอมีหน้าที่อบมาว่า เยหรือไม่เย”
“ลีทึ!!”
“และอีอย่าที่ันรู้นะีวอน... ือํนไม่ใ่แฟนเธอ!! อุ๊บ..!” ีวอนระาลีทึเามาและริมฝีปาหนาและสอลิ้นเ้าไปอย่ารุนแร ยิ่ลีทึพยายามัืนและันออมาแ่ไหน ีวอนยิ่รุหนัเ้าไปอีเท่าัว
ปั!!
“พอไ้แล้วมั้..อยีวอน!!” เสียและารปราัวอฮีอลทำให้ีวอน้อถอนริมฝีปาออาลีทึทันที “หึ!”
“ฮีอล.. ือมันไม่ใ่ ..” ลีทึพยายามะพู
“เลิโหไ้แล้ว อยีวอน! ันมาถึที่สุแล้วนะ!!!”
“... ใรไปโหอะไรเธอ ฮีอล ?”
“หึ! ถ้าไม่มีแล้วทำไมนายถึลัเลที่ะพูประโยเมื่อี้ละ ?” ฮีอลพูแล้วหันไปพูับลีทึ่อ “ลีทึ.. เธอพอำอะไรไ้บ้ารึยัละ ?”
“.. ันำไ้แล้วละ..ฮีอล”
“....!!”
“เมื่อไร ?”
“เมื่อ..ี้นี้”
แร๊..
“ลีทึ T^T ฟื้นแล้วเหรอ” ฮยอแที่เินเ้ามาับฮันยอร้อออมาอย่าีใ
“ีใเินออนอหน้าไปแล้วนะ ไ่น้อยที่รั” ฮันยอเินเ้ามาโอบเอวแล้วหอมแ้มฮยอแอย่าหมั่นไส้ แ่็รู้สึถึบรรยาาศ้าในห้อ “พวนาย..มีเรื่ออะไรันเหรอ ?”
“เปล่าหรอ.. ํนแ่ิว่าบาที วามลับมันวระหมไปไ้แล้วน่ะ!”
“วามลับ ? วามลับอะไรน่ะป๋า ??”ฮยอแหันไปถามป๋าฮันอย่าสสัย ฮันยอหันมามอหน้าไ่แ่ไม่พูอะไร บรรยาาศในห้อทุอย่าเียบสบ ไม่มีำพูใๆออมาาปาใรทั้สิ้น..
Z- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ความคิดเห็น