คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Miracle 1
-Miracle คุณคือความอัศจรรย์ของผม
-11 | -5 | 11
-15 : 08
-B'fn wonhyuk
-เรื่องนี้ก็อปมาก็จริงค่ะ แต่ถ้าอ่านจริงๆ เราไม่ได้ก็อปมาหมดน่ะค่ะ
** หมายเหตุ เรื่องนี้อาจก๊อปมาจาก Admissiom love มาทั้งหมด เพราะไรเตอร์ตัน ! คิดได้ยังไม่ถึงกลางเรื่องก็ตัน 555ขออนุญาติด้วยน่ะค่ะ กรุณาอย่ามาต่อว่าค่ะ ไม่ชอบ หรือถ้าก๊อปมาแล้ว ไม่พอใจ กดปิดค่ะ !!
“อ๊ากกกก !! จะบ้าตาย !”
“เป็นอะไรฮ่ะ ซองมิน -*-” ร่างบางหันไปตวาดเพื่อนข้างที่นั่งดูนิตยสารแล้ว กรีดร้อง ปานกับว่า แฟนคุณเธอไปขึ้นปกถ่ายนายแบบอย่างงั้นน่ะ =.=
“ก็นี้ไงฮยอกแจ ฮยอกแจ !! ซูเปอร์จูเนียร์ของเขาลงปกด้วยแหล่ะ !! หล่อมั้ย เนี้ยคนนี้หน้าตาคล้ายคยูแฟนฉันเลย เป๊ะเลยอ่ะ ><”
“พอได้แล้ว !! เงียบๆ นี้ฮยอกชวนมินมาสปาหน้าเพื่อผ่อนคลายความเครียดก่อนสอบน่ะ ไม่ใช่ชวนมินมากริ๊ดซุปเปอร์จูเนียร์ของฮยอกน่ะ” ไม่ต่างกันเลยเนอะสองคนนี้- -
“ฮยอกจ๋า นั้นมันของมิน !!!” ดูตอบเขาสิ ต่างคนต่างไม่ยอมเลยเนอะ =.= ถามจริงๆเถอะ เขาเห็นหน้าพวกเราหรือยังห๊าซองมิน ~
“เอ่อ .. เดี๋ยวน้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเข้าไปรอในห้องได้เลยน่ะค่ะ ^^” สาวหุ่นดีเดินเข้ามาพูด ในขณะที่ทั้งซองมินและฮยอกแจกำลังนั่งรอห้องทำสปา เพราะร้านสปาที่นี่ดังมาก คนมาใช้บริการเต็มแทบทุกวัน จนต้องมานั่งรอให้ห้องสปาว่างนี่แหล่ะ -_-
“ฮยอก มินอยากเข้าห้องน้ำอ่า เดี๋ยวมาน่ะ” ซองมินเอ่ยขึ้นพร้อมรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำเร็วอย่างกับกระต่าย ก็เวลาวิ่งซองมินเหมือนกระต่ายจริงๆนี้น่า
.
.
.
.
ร่างบางเดินเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้า ในห้องจะมีล็อกเกอร์ไว้ใส่ของ แล้วก็มีห้องเล็ก ที่มีประตูกั้นไว้อีกหลายห้อง เพื่อนเข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เสื้อตัวบางถูกถอดโดยมือเรียวเล็ก พร้อมกับผ้าขนนหนูที่ถูกจัดเตรียมเอาไว้ให้มาปกคลุมร่างกายตัวเองในตอนถอดอย่างมิดชิด
|| แอ๊ด .. ||
‘ซองมินมาแล้วหรอ ?”ฮยอกแจคิดในใจพลางๆพร้อมผูกเชือกของเสื้อคลุมให้เรียบร้อย
ก่อนจะออกมาดูว่าใช่ซองมินหรือพนักงงานหรือเปล่า
“อ๊ากกกกก !!!”
“ชุ่ว !~ เงียบก่อนน่ะครับ อย่าเสียงดัง” ฮยอกแจอึ้งในทันที พร้อมมองหน้าอีกคนที่กำลังตะปบปากตัวเองอยู่ เรียวจมูกโด่งสันเข้ากับทรงหน้า ใบหน้าคมขาวผ่องเมื่อโดนแสง หล่อ >//////<
“เอาอือออกเอี๋ยวอี้อ่ะ !!” [เอามือออกเดี๋ยวนี้น่ะ]
“ถ้าผมเอามือออกต้องไม่ร้องน่ะ” สายตาคมจ้องมาที่อีกคนทันที ฮยอกแจส่งสายตาวิ้งใส่อีกคนให้เอาออก ร่างสูงปลดมือออกทันที อยอกแจที่เตรียมจะอาปากร้องก็ต้องตกใจที่อีกคนเอามือมาปิดปากไว้เหมือนเดิม -*-
“ผมบอกให้เงียบก่อนไงครับ” เสียงทุ้มพูดขึ้นอย่างแผ่วเบา ทำเอาฮยอกแจแทบเคลิ้ม หล่อแล้วยังจะอ่อนไหวอีก ฮยอกชอบ >*<’
“อือๆ” พยักหน้ารับอีกคน พร้อมขานรับ ไม่งั้นตายแน่เลย TT ร่างสูงทำการปลดมือออกจากปากอีกคนช้าๆ เพื่อกลัวว่าอีกคนจะส่งเสียง
“คุณเข้ามาในนี้ทำไม ออกไปเดี๋ยวนี้น่ะ !!!” เสียงเล็กโวยวายแต่ไม่ถึงกลับดังไปถึงข้าง ไม่งั้นเดี๋ยวโดนปิดปากอีกแน่ๆ T^T
“ผมมาแอบคนครับ”
“แอบคน ? ตำรวจหรอ ? อย่าบอกน่ะว่านายคือ โจร ฆาตกร หรืออะไร อ๊ากกกก ไปไกลๆฉันน่ะ !!!” ร่างเล็กโวยวายเสียงดังไปใหญ่ ทำเอาอีกคนต้องรีบพูด
“ไปกันใหญ่แล้วคุณ ผมมาแอบผู้หญิง อ่อ แล้วแบบคุณนี้ ผมยิ่งชอบเลยน่ะ ตัวเล็กๆ บางๆ น่าถนุถนอม แต่เสียอย่างเดียว หน้าอกแบนไปหน่อย แต่ก็เอาเถอะ สิ่งสำคัญไม่ใช่ตรงนั้น” กระตุกยิ้มทีนึง ก่อนจะมองร่างอันผอมเพรียวของอีกคนอย่างหื่นๆ
“บ้าหรอ !! ฉันเป็นผู้ชาย นี้! อย่ามองน่ะ” มือเล็กทำการปกปิดร่างกายตัวเองแน่นมิดชิด ของใครๆก็หวงเห่อะ มาแอบมองอย่างงี้เขาก็เขินน่ะเออ >///////<’
“ไม่อย่าเชื่อว่าผู้ชาย 5555 เอาเป็นว่า ผมไป .. อ้าว หายไปไหนแล้วล่ะ ?” กำลังจะพูดบอกว่าขอตัวอีกคนก็หายไปแล้ว ร่างสูงเดินเกาหัวออกจากห้อง พร้อมปิดประตูลงให้
“เฮ้อออ !!~ ตาบ้านี้เป็นใครกัน” -*- ละสายตาจากประตูที่ปิดลงก็ต้องมองลงมาที่พื้นเบื้องล่าง กระดาษสีชมพูสดถูกสอดลงมาใต้ล่างที่มีช่องว่างของประตู มือเรียวหยิบขึ้นมาอ่าน ‘ผมชเวซีวอนครับ ยินดีที่ได้รู้จักน่ะครับ คนสวย ~’
“อ .. ไอ้ อ่าา !! ท่าทางหมอนี้จะเพลย์บอย!! ว่าแต่ซองมินหายไปไหน ?” =.= บ่นกับตัวเองพร้อมขานหาเรียกชื่อเพื่อนอีกคนที่ขอไปเข้าห้องน้ำ หรือแอบไปหาของกิน
.
.
.
.
รถฮุนได เคลื่อนตัวจอดหน้าบ้านหลังใหญ่ ซึ่งไม่ใหญ่มากน่ะ แต่ก็พออยู่ได้ ภายในตกแต่งด้วยของสีเบจและสีเหลืองตามประสาที่พี่น้องชอบ -*- มีทั้งตุ๊กตา เครื่องประดับเล็กๆ เต็มไปหมด
“พี่สาวฮ่ะ ~” >o< เสียงเล็กตะโกนเรียกอีกคนมาแต่ไกล พร้อมวิ่งมาโอบกอดทันที
“พี่บอกแล้วไงว่าไม่ใช่พี่สาว น่ะดงเฮ พี่ออกจะแมน เมะ และหล่อ” พูดชมตัวเองพร้อมถอดแว่นตาสีเบจออกช้าๆ เหมือนพระเอกนิยาย
“นี่น่ะเมะ ออกจะเคะ เอ้อ ! ว่าแต่พี่ไปไหนมา ?” ดงเฮเอ่ยเสียงใส พร้อมมองหน้าพี่สาว(?)ตัวเอง
“ไปทำสปากับซองมินมา”
“อ่อๆ พี่ซองมินที่ว่าแบ๊วๆ น่ารักๆหน่อยเนี้ยน่ะฮ่ะ ?” พูดถึงก็นึกขึ้นมาได้ทันที
“ใช่แล้ว ~” ลืมไรไปหรือเปล่าฮยอกแจ หนีเที่ยวแล้วยังเนียนได้อีกน่ะ =*=
“นี้พี่ฮยอก ! พี่หนีเที่ยวก่อนสอบใช่มั้ยฮ่ะ ไม่ดีเลยน่ะฮ่ะ”
“พี่ไม่ได้หนีสักหน่อย แล้วอีกอย่าง พี่อ่านหนังสือแล้วด้วย พี่แค่ไปพักผ่อนสมองกับซองมินเฉยๆ” พูดแก้ตัวทันที ก็ลองพูดไปสิ ว่าหนีจริงๆ มีหวังโทรไปฟ้องพี่ทึกแน่ๆ
“ไม่อ่ะ ! พี่แก้ตัว ที่เฮน่ะ ออกไปหารยออุคที พี่ก็ด่าเป็นชุด พอใกล้สอบก็นั่งคุมผมจนตัวเองไม่สบาย ผมจะฟ้องพี่ทึก คอยดูเถอะ” ว่าอย่างงอนๆ
‘ลีทึก’พี่ชายคนโตที่สุดในบ้านตอนนี้ออกไปทำงานที่ต่างประเทศพร้อมกินอยู่กับแฟนตัวเองอย่างสบายจนลืมน้องที่ต้องดู แต่ก็เห่อะ เกิดท้องเดียวกัน แต่ทำไมฮยอกดันโง่กว่าพี่ พี่เรียนเก๊ง เก่ง เก่งเกินไป แถมทำอาหารก็เก่ง สอนหนังสือเด็กก็สนุก ทำอะไรก็ดีไปหมด ป๊าม๊าลำเอียงตอนคลอดมั้ยเนี้ย นี้ยังไม่รวมสรรพคุณน่ะ อีกเยอะ หน้าตางี้ มีเสน่ห์งั้น พี่แย่งฮยอกไปหมด -0-
“เอ้อ ~ พูดถึงพี่ทึก นี้ก็ใกล้จะซัมเมอร์แล้ว คงจะกลับมาแล้วล่ะน่ะ ดีเลย จะได้ให้ติวให้สักหน่อย” ^o^
บ่นกับตัวเองพลางเดินขึ้นไปที่ห้องตัวเอง ที่ถูกจัดแต่งด้วยเครื่องตกแต่งสีเบจและสีฟ้าอ่อนๆ ฮยอกแจทิ้งตัวนอนลงกับเตียงอย่างเหนื่อยล้า พร้อมหลับไปอย่างง่ายดาย
|| Rrrrr ||
สองมือไขว้คว้าหามือถือลวงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงตัวเอง พลางคิดในใจ ว่าใครจะมาโทรอะไรดึกดื่นป่านนี้ คนเขาหลับนอนกันหมดแล้วน่ะ เกรงใจน่ะสะกดเป็นมั้ย เฮ้อออ ~ ว่าคิดในใจก่อนที่นิ้วเรียวยาวจะกดรับโทรศัพท์อย่างรำคาญ
“เจ้าของเครื่องหลับอยู่ แค่นี้น่ะฮ่ะ ~” พูดพร้อมเอามือปิดปากตัวเองที่กำลังจะหาว
[ เดี๋ยวฮยอกๆ นี้จำเสียงพี่ไม่ได้หรอ ? น่าน้อยใจน่ะเนี้ย ] เสียง ? ปลายสายเอ่ยพูดออกมาเหมือนคนน้อยใจ
“พี่ทึก !!!!~ พี่จะกลับมาแล้วใช่มั้ย วันไหนอ่า เดี๋ยวฮยอกจะพาร่างกายอันหอบเหี่ยวไปรับที่สนามบินน่ะ” >o< เอ่ยพูดอย่างดีใจ ความง่วงที่มีอยู่หายไปเป็นปลิดทิ้งเลย ที่รู้ว่าพี่ชายตัวเองโทรมา
[ ใครบอกล่ะ ? ซัมเมอร์นี้ พี่คงกลับไปไม่ได้แล้วล่ะ ]
“อะไรน่ะพี่ !!!”
[ พี่บอกว่า ซัมเมอร์นี้ พี่คงกลับไปที่เกาหลีไม่ได้แล้ว เก็ท ? ]
“ทำไมอ่าาาาา~” TT ไม่ได้น่ะ แล้วใครจะมาสอนผมก่อนสอบล่ะ นี้ก็ใกล้จะสอบเต็มทนแล้วน่ะ
[ ปีนี้พี่กะว่าจะเที่ยวให้คุ้มสักหน่อยน่ะ ไหนๆพี่ก็จบแล้ว พี่ขอเที่ยวเลยแล้วกันน่ะ ]
“พี่จะเที่ยวหรือพี่จะอยู่กับแฟนกันแน่ !!!” TT เห็นแฟนดีกว่าน้อง
[ อยู่กับคังอิน เฮ้ย ! เลอะเทอะแล้วฮยอก เดี๋ยวพี่หาคนติวให้ โอเคน่ะ ] ไม่มีทางอ่ะ ใครจะเก่งกว่าพี่ทึก เป็นไปไม่ได้เลยล่ะ แต่ได้ก็ดี =.=
“ถ้าพี่หาได้ ฮยอกก็โอเคฮ่ะ แต่ว่า เขาคนนั้น ต้องเก่งจริง ! หน้าตาดีนิดหน่อย หรือมากก็ได้ แล้วก็ มีพี่น้องคลานตามมาติดกัน หน้าตาดีทุกคนก็ดีน่ะพี่ฮ่ะ”
[ ตกลงจะให้พี่หาคนติวหรือให้พี่หาแฟนให้ล่ะเนี้ย ]
“แห่ะๆ ฮยอกล้อเล่นฮ่ะ เอาเป็นว่า ขอคนเก่งๆ ที่ไม่งี่เง่าแล้วกันน่ะฮ่ะ แต่พี่ต้องรับประกันน่ะฮ่ะว่าเขาเก่งจริงๆ ไม่ใช่อำฮยอกน่ะ ฮยอกไม่สนุกด้วย” -3- แหงล่ะ ต้องเก่งจริง ไม่ใช่จำพวกมา แล้วนั่งมองหน้า เกลียด !
[ โอเค ถ้าพี่หามาได้ ฮยอกห้ามขัดพี่แล้วกันน่ะ ] ว่าจบก่อนจะวางสาย อะไรเนี้ย ยังไม่ทันได้พูดลาเลย ตัวสายทิ้งซะแล้ว ดูเหมือนจะมั่นใจด้วยน่ะเนี้ย แล้วถ้าหามาได้ ฮยอกไม่ตายหรือไงเนี้ย เป็นไงเป็นกัน ขอให้หาไม่เจอด้วยเถอะ TT
.
.
.
.
|| ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ||
เสียงนาฬิกาดังทั่วห้อง เพื่อปลุกอีกคนให้ลุกขึ้นจากเตียง หรือปลุกให้ลุกจากอาการที่ขี้เซาทั้งหลาย -*-
“แต่เช้าเลยหรอเนี้ย ! รู้สึกเหมือนเพิ่งได้นอนไปนิดเดียวเองน่ะ” TT สบถพลางบิดขี้เกรียจไปมาให้หายง่วง พร้อมกับใช้มือยันตัวเองให้ลุกจากเตียง เพื่อที่จะไปอาบน้ำทำกิจวัตรประจำวันก่อนไปโรงเรียน
.
.
.
.
รถฮุนได ถูกขับเคลื่อนออกจากภายในบ้าน แล้วประตูบ้านก็ถูกปิดด้วยรีโมตอัติโนมัต ในขณะที่รถแล่นไปตามท้องถนน
“พี่ฮยอก พี่เจอคนที่ใช่ยังฮ่ะ ?” เอ่ยขึ้นในขณะที่รถหยุดการเคลื่อนที่ เพราะถึงโรงเรียนเรียบร้อยแล้ว
“ก็ไม่มีน่ะ พี่ไม่สนใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว” เชื่อมาก -*- ตอนนั้นยังขอคนติวหน้าตาหล่อจากพี่ทึกอยู่เลย ร่างบางบีบพวงมาลัยแน่น สายตาหันไปมองน้องชายตัวเอง
“แต่เฮเจอคนที่ถูกใจแล้วฮ่ะ อ่อ วันนี้เฮอยู่เย็นเลยน่ะฮ่ะ ไม่ต้องมารอ เดี๋ยวเฮกลับเองได้ ไปก่อนน่ะพี่สาว” ร่ายยาวเร็วไม่เปิดโอกาสให้อีกคนพูด บอกลาด้วยถ้อยคำที่กวนโอ๊ยอีกคน ก่อนจะประกบจูบลงบนแก้มนิ่มพร้อมรีบวิ่งลงจากรถด้วยความเร็ว
“ดงเฮ!!!!” ตะโกนตามหลังอย่างอายๆ ใบหน้าหวานแดงซ่าน เป็นน้องก็อายน่ะ >//////<
.
.
.
.
หลังจากที่แยกตัวกับดงเฮมาได้ เรียวขาเล็กก้สาวขึ้นห้องเรียนของตัวเอง ซี่งอยู่ชั้นบนสุดของอาคาร -0-“ ถ้าให้พูดแล้วตัวอาคาร มีอยู่สิบห้าชั้น แต่ยังไงก็ดีอย่างที่มีลิฟต์ นักเรียนแทบทุกคนหรือทุกคนด้วยซ้ำในโรงเรียน จึงสามารถใช้ลิฟต์ได้ทุกคน เพราะค่าเทอมเหยีบล้านวอน = = และนักเรียนในโรงเรียนนี้ส่วนใหญ่ ฐานะทางบ้านมีฐานะดี ถึงดีมากๆ แถมการเรียนการสอนก็คุ้มค่ากับค่าเทอมและค่าเรียน ถึงแม้ว่ามันจะแพงมากแค่ไหนก็ตามเหอะ
“โอ๊ย !”
กองหนังสือบนมือของหญิงสาวคนนึง ที่สูงมาก ไม่รู้เอาไปทำไมเยอะแยะ =*= ปิดหน้าของเธอ ร่วงหล่นลงมาทับที่ปลายเท้าของร่างเล็ก แล้วหนังสือแต่ล่ะเล็มนี้ก็จะเบาใช่ย่อยเลยน่ะเนี้ย มันเจ็บน่ะเห้ย ! T^T
“ขอโทษน่ะค่ะ ไม่ได้ตั้งใจค่ะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่าค่ะ ?” พูดขอโทษขอโพย ก่อนจะรีบวางหนังสือลงแล้วก้มลงมาดูที่ปลายเท้าของฮยอกแจ
“คุณเป็นไรหรือเปล่าครับ อ่า นี้ไม่ต้อง เดี๋ยวผมช่วยเขาเอง เธอรีบเก็บแล้วไปเร็วๆเถอะ”
“ขอโทษน่ะครับ ขอโทษจริงๆครับ ถ้าไม่รังเกรียจจะไปทานข้าวกับผมสักมื้อมั้ยครับ” นั้นไง-*- ที่ไหนได้ ผู้ชายก็อย่างงี้ทุกคน หน้าม่อ จริงๆเลย เห็นเป็นของเล่นหรือไง
“แค่หนังสือหล่นใส่เท้าเองฮ่ะ ไม่เห็นเป็นไรถึงกับต้องไปทานข้าวเลยนี้ฮ่ะ แต่ถ้ารู้สึกผิดแทนจริงๆ ฮยอกว่า ช่วยเขาถือหนังสือแทนการเลี้ยงข้าวดีกว่าน่ะฮ่ะ” พูดเสร็จ ร่างเล็กก็เดินตัวปลิวออกไปทันที เลยลืมที่จะเจ็บเท้าต่อ =*=
“จะว่าไปก็เจ็บน่ะเนี้ย หนังสือกองใหญ่หล่นลงมาทับเต็มเท้าเลย เท้าจะบวมมั้นเนี้ย” ร่างเล็กสบถพร้อมเอามือจับที่เท้าข้างซ้าย หลังจากเดินออกมาไกลพอสมควร
“ฮยอกแจอ่า !~ รู้มั้ยว่าพูดได้สะใจเขามากเลย”
“พูดอะไร”
“ก็พูดกับคุณชายประจำตระกูลใหญ่โต ที่เขาว่ากันส่า รวยที่สุดของประเทศเกาหลีเป็นอันดับสองเลยน่ะฮยอก”
“ขอเนื้ออ่ะ ไม่เอาน้ำได้มั้ย” =.=
“ก็ผู้ชายคนที่ชวนฮยอกไปกินข้าวไง เขาเป็นคุณชายที่หล่อที่สุด แถมไม่มีใครกล้าขัดเขาด้วยซ้ำน่ะ”
“งั้นหรอ แต่ฮยอกว่าไม่อ่ะ ฮยอกว่าน่ะ เขาต้องใช้ผู้หญิงคนนั้นถือหนังสือให้แน่ๆเลย”
“ไม่ใช่แล้วล่ะ ผู้หญิงคนนั้นอาศัยเป็นผู้ช่วยถือให้เอง เพราะชอบคุณชาย ‘คิม คิบอม’ แต่มีหรอ จะได้คบง่ายๆ”
“คิม คิบอมหรอ คุ้นๆแฮะ ช่างมันเถอะ”
“มันก็ต้องมีคุ้นบ้างแหล่ะ วันๆ มีแต่อยู่ในห้องสมุด หรือไม่ก็นั่งอัพเดตซุปเปอร์จูเนียร์แฟนมินอยู่หน้าจอคอม” พูดมาได้ว่าซุปเปอร์จูเนียร์แฟนมิน =*=
“อ่าฮ่ะๆ แหม ก็มินเขากับคนได้ง่ายนี้น่า ฮยอกไม่ค่อยอยากสุงสิงกับใครสักเท่าไหร่อ่ะ แต่อย่าเพิ่งพูดเลย ฮยอกเจ็บขาจะตายอยู่แล้ว เฮ้อออ .. หล่นลงมาทับซะ เท้าฮยอกต้องบวมมากแน่ๆเลยมิน” บ่นกับซองมิน ว่าพลางไปจับเท้าตัวเองนวดเบาให้คลายเจ็บ
“ไปห้องพยาบาลมั้ย?”
“ก็ดีน่ะ ไปเป็นเพื่อนฮยอกหน่อยสิ ซองมิน” พูดพลางหันหน้าเงยมองซองมินที่กำลังอ้าปากค้าง
“เป็นอะไรซองมิน ฟังเขาอยู่หรือเปล่าเนี้ย”
“ม .. มินไม่ได้พูดน่ะ เขาพูดต่างหาก” ร่างเล็กพูดพร้อมชี้ไปที่อีกคน
“อ้าวซองมิน ! ไม่ได้อยู่กับพี่คยูหรอ ?” เอ่ยถามในขนาดที่อีกคนยังอึ้งๆ
“ร .. รู้ได้ไงฮ่ะ ว่าผมกับคยู ..”
“ก็คยูเป็นพี่ผม ทำไมจะไม่รู้” - - น้อง ? โหวว ไม่จริงอ่ะ น้องชายก็หน้าตาดีอยู่แล้ว แล้วพี่ชายจะหน้าตาดีสักแค่ไหน >//////<
“อ .. อ้าวหรอ? แล้วทำไมต้องอยู่ด้วยเล่า!~” ซองมินเอ่ยขึ้นพร้อมหน้าแดงจางๆ
“ระวังเขามีกิ๊กแล้วกันน่ะครับ สาวน้อย” กระตุกให้ทีนึง ก่อนที่ซองมินจะมองค้อนทันที
“นี่นาย อย่ามาม่อเพื่อนผม!!” ร่างบางผลักอีกคนออกก่อนจะหันมามองเพื่อนตัวเอง
“ก็แค่เตือนนี้ครับ”
.
.
.
.
“ซองมิน !!~”
“อ๊าย >< ดาร์ลิ้งมาได้ไงฮ่ะ” หันไปตามต้นเสียงที่เรียกตัวเองก่อนจะวิ่งไปกอดคล้องรอบคออีกคนแน่น จมูกเล็กทำการคลอเคลียกับจมูกโด่งได้รูป
“ก็มาหา ที่รักไงครับ”
“บ้า ปากหวานอ่า~ แต่เดี๋ยวดาร์ลิ้งก็ต้องไปน่ะ เพราะเขาต้องพาฮยอกแจไปห้องพยาบาลน่ะ” คลายมือออก ก่อนจะเอ่ยพูด พร้อมยิ้มหวานให้
“โอเค ได้เลยครับ ที่รัก เดี๋ยวตอนเย็นผมมารับน่ะครับ”
“ฮ่ะ ~ ดาร์ลิ้ง”
“หวานไปแหล่ะ” =.= เอ่ยพลางส่ายหัวหน่ายๆกับเพื่อนที่บ้าคลั้งแฟนตัวเอง จนไม่เป็นอันทำอะไรเลยน่ะสิ
“อ .. โอ๊ย” ขาเรียวที่กำลังจะก่ายกับต้องหยุดชะงักเพราะความเจ็บ คยูเดินออกไปพร้อมกับคิบอมทันที เรียกเสียงกริ๊ดของสาวๆรอบด้าน
“ให้ผมพาไปห้องพยาบาลมั้ยครับ?” ...
Talk
โอ๊ย ตอนแรกกะว่าจะก็อปมาหมด แต่พล๊อตเรื่องที่อยู่ในหัว
มันดันมาแทรกกลางๆน่ะสิ ไรเตอร์เลยจัดการเอามารวมหมด- -
ชั่วมากอ่ะ =.= หวังว่ามันคงจะสนุก ถูกใจใครหลายคนน่ะค่ะ
อ่อ เกริ่นๆ ตอนกลางๆเของเรื่องนี้ จะมีเปลี่ยนแปลงตัวเรื่องไปมั้ง
เช่นคุณชายซีวอนที่เย็นชาอยู่แล้ว ก็เย็นชาหนักอะไรงี้
หรือ คิบอม ที่เพลย์บอยตัวพ่อ ก็จะเพลย์บอยหนัก อะไรอย่างงั้น
ความคิดเห็น