คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : CZ2. วันบรรลัย ป่วนสุดๆ จี๊ดเข้าสมอง!
(มองปฎิทิน) วันนี้... 28 มีนาคม 2553
.... วันซวยสุดๆในรอบ3เดือน!!!!......= ="
เช้านี้ตื่นมาตอนแปดโมงเช้า อากาศดีสุดๆ ไม่ร้อนจนเกินไป
แต่ไม่อยากเชื่อว่าความซวยในวันนี้จะมากมายแสนสาหัส
ขณะที่ผมอาบน้ำภาคเช้าอยู่นั้น...ปร๊ะเจ้า!!! เสียงเด็กที่ไหนไม่รู้ดังเต็มบ้าน
เลยรีบหยิบกางเกงในมาใส่แล้วเอาผ้าเช็ดตัวมาพาดเอวอีกชั้นนึง เพื่อความอุจาดตาให้น้อยลง
'ใครปล่อยเด็กมาเพ่นพ่านในบ้านเรานะ?' ผมคิดพลางก้าวลงบันไดอย่างหวาดๆ
เพราะปกติผมไม่ค่อยเข้ากับเด็กอายุต่ำกว่า13ปีน่ะคับ
พอเดินลงไป ผมต้องตะลึงอย่างหาสุดมิได้....(+[]+!)
เด็กผู้ชายอายุประมาณ5ขวบล่ะมั้ง2คน
เด็กหญิงอีกหนึ่งคนอายุประมาณ2-3ขวบ
แล้วก็สาวน้อยอีกคนที่กำลังเปิดอ่านหนังสือลับเฉพาะกิจที่ยืมมาจากเพื่อนของกระผม
ส่วนพวกเด็กๆนั่นไม่รู้มาจากไหน กำลังแย่งกันเล่นPSPของผมกันอย่างเอาเป็นเอาตาย!!! เฮ้ย...ม่ายนะPSPลูกพ่อ
"อ้ากกก หนังสือลับเฉพาะกิจตรู PSPสุดเลิฟจากเกาหลี ปร๊ะเจ้า!!!~"
ไม่รอช้า ผมวิ่งเข้าไปดึงPSPของไอเด็กเว-ร มาไว้ในมืออย่างหวงแหนทันที ส่วนสาวเจ้าอีกคน...
เธอมองผมอย่างตะลึงๆ ไม่รอช้า ผมดึงหนังสือเล่มหนาที่มีค่าสุดจะหาไม่ได้มาไว้ในมืออีกที เธอต้องค้นกระเป๋าผมแน่ๆ เพราะผมเก็บไว้ในนั้นอย่างแน่นหนานี่นา
"น้องคับ น้องเป็นใคร?" ผมถามสาวเจ้า แต่เธอจ้องผมนิ่ง แต่แล้วผมก็ต้องจุกอย่างแรง
.
.
.
.
.
เพราะไอ้เด็กแสบ1ในสามเอาหัวโหม่งท้องผมอย่างจัง!!! อ๊ากกกก ไอ้เด็กแสบ จะหักคอแก!!
จนผมจุกหน้าเขียวทันที PSPในมือขณะนี้ตกไปอยู่ในกำมือของไอเด็กเว-รนั่นทันที ดีนะมันไม่โหม่งต่ำกว่านี้ ไม่งั้นมีหวังสูญพันธุ์กู่ไม่กลับแน่ๆ
แต่ที่ยุ่งกว่านั้น ไอ้เด็กชายอีกคนมันดันดึงผ้าเช็ดตัวผมไปแล้วเอาไปโยนเล่นกับเด็กผู้หญิงอีกคนทันที ดีนะผมใส่กางเกงในซ้อนเอาไว้ด้านในอีกตัว
ไม่งั้น.....ไม่อยากจะนึกเลยจิงๆ
....=[]= สีหน้าผมตอนนั้น ทั้งอายทั้งจุก ยัยผู้หญิงอีกคนก็นั่งมองผมแถมหัวเราะอีก = =" ให้ตาย ยัยนี่!
ถึงจะสวยก็เหอะ แต่ยังไม่เคยมีใครมาหัวเราะเยาะผมยังงี้มาก่อน มันน่านัก!!!
แล้วสวรรค์ก็ช่วยผม เมื่อเฮียวิทย์(พี่ชายคนโต ลูกคุณอา)เดินเข้ามาอย่างขำๆก่อนจะเข้าไปขอผ้าเช็ดตัวจากเด็กน้อยทั้งสอง แถมไอ้หนูจอมแสบนั่นยังให้ง่ายๆอีก
เฮียเอาผ้าเช็ดตัวส่งให้ผม ผมรีบเอามาพันรอบเอวอย่างไว ก่อนจะจ้องหน้ายัยแสบที่ทำท่าจะหยิบหนังสือลับเฉพาะกิจของผมขึ้นมาดูอีกรอบ
ผมรีบรวบของกลางเอาไว้ทันที ทั้งPSP และหนังสือลับเฉพาะกิจ ก่อนจะส่งสายตาดุใส่ยัยนั่น แล้ววิ่งขึ้นไปชั้นบนทันที
ผมเห็นเฮียวิทย์นั่งคุยกับยัยนั่นอยู่นาน เห็นแล้วหมั่นไส้ชะมัด ยิ่งสายตาที่เจ้าหล่อนมองพี่วิทย์ โห...ยั่วกันรึเปล่าหว่า
ผมเซ็งอารมณ์อย่างแรง เสียงเด็กดังลั่นบ้านซะจนไม่เป็นอันอ่านหนังสือเลย ฟิสิกส์ที่ว่าชอบนักชอบหนาก็เหอะ อ่านไม่รู้เรื่องสักตัว
เลยแวะไปห้องน้องเวย์(น้องสาวแท้ๆคับ)ทันที ซึ่งยัยหนูกำลังเล่นอินเทอร์เน็ตอย่างมันส์เลยทีเดียว ผมเลยเข้าไปถามว่าเด็กๆที่อยู่ชั้นล่างนั่นใคร เข้ามาในบ้านได้ยังไง
คำตอบ... "ถ้าอยากรู้ต้องมีข้อแลกเปลี่ยน" ผมรู้ทันทีว่ายัยหนูต้องการอะไร น้องสาวคนนี้ทำอะไรต้องมีค่าจ้างไปหมด ผมเดินไปหยิบธนบัตรใบ20มายิ่นให้
แล้วน้องสาวผมก็เล่าให้ฟังว่า เพื่อนพ่อเค้าเอาลูกมาฝากที่บ้านเรา4วัน ตั้งแต่วันนี้ เพราะจะไปต่างประเทศ
ผมพอจะนึกออกแล้วว่ายัยพี่สาวคนโตที่บังอาจเปิดหนังสือเฉพาะกิจของผมมาอ่านมันคือใคร เธอชื่อออมสิน เพื่อนรุ่นน้องสมัยเด็กของผม ที่ยิ่งกว่านั้น เมื่อก่อนยัยนั่นคลั่งผมมาก ยังกะติดยาบ้า
ผมงี้...เซ็งเข้ากระดูกดำ = =" ผมเกลียดเด็ก!!!
"แล้ว เค้าพักห้องไหน?" ผมถาม และผมคือ...ห้องข้างๆผม ให้ตาย!!! งานนี้ ผมคงต้องย้ายไปนอนห้องเฮียวิทย์ซะแล้ว = ="!!!
ตอนนั้นผมเซ็งมากๆ ไม่มีอารมณ์เปิดคอมพ์เลยแหละคับ เลยหาเรื่องออกนอกบ้าน พอโทรไปชวนเพื่อนปรากฎว่า มันไม่ว่างกันทั้งนั้น แหมเพื่อนดีจิงๆ
เพล้ง! เสียงดังมาจากข้างล่าง เล่นเอาผมสะดุ้ง ไอ้เด็กเ-วร นั่นทำอะไรอีกล่ะ แต่ผมไม่สนใจ ขอยืมเน็ตยัยหนูน้องสาวทันที
ผมเข้าGoogleทันที ก่อนจะพิมพ์ในช่องserch ว่า "ยาฆ่าเด็ก" น้องเวย์อึ้ง ถามว่าค้นหาทำไม
"จะสั่งซื้อมาฆ่าไอพวกเด็กบ้านั่นไง!!!"
น้องเวย์อ้าปากค้างก่อนจะรีบห้ามผม แล้วกลัวผมจะอาละวาดมั้งฮะ เลยลากแขนผมลงไปหาเฮียวิทย์ทันที โดยชวนไปห้างแถวบ้าน = =" น้องสาวผม แก้ปัญหาเฉพาะหน้าดีจิงๆเล้ยยยย
ผู้หญิงที่ชื่ออมสินมองผมแว้บหนึ่ง จนผมเสียววาบไปทั้งตัว และสิ่งที่ทำให้ผมอยากตายอย่างรุนแรง!!!
"ออนสินไปเที่ยวห้างกับพี่สิ" =[]=!!!!
เธอตกลงอย่างว่าง่าย.... และ... เซ็ง! = ="
หลังจากนั้นเราก็เดินทางไปยังห้างด้วยรถมาสด้า2ของเฮียวิทย์ที่พึ่งถอยมาตอนต้นปี เพราะเฮียวิทย์เรียนอยู่ปี2แล้ว อาเลยอนุญาตให้ใช้รถได้
เราถึงห้างในเวลาประมาณ20นาทีต่อมา ดีนะไอ้เด็กแสบอีกสามตัวไม่ตามมาด้วย เพราะพอพี่วิทย์ให้ยืมPSPเล่นก็ไม่ยอมดิกออกไปไหนเลย
ผมเดินเข้าSE-EDทันทีพร้อมกับน้องเวย์ ที่จริงเฮียวิทย์ชวนผมไปกินข้าว แต่ผมขอบายเช่นเดียวกับน้องเวย์ เลยปล่อยให้ยัยหนูออมสินของเฮียวิทย์ไปกินข้าวกัน
ผมกำลังหาหนังสือยุทธภพออนไลน์อยู่ครับ ส่วนยัยเวย์กำลังนั่งอ่านนิยายรักติ๊งต๊องอยู่อีกมุม ซึ่งต่างคนก็ต่างอิสระเต็มที่คับ ระหว่างนั้น เสียงๆนึงที่ทำให้ผมแทบหยุดหายใจ
"หาหนังสืออย่างแบบเมื่อเช้าหรอคะพี่แวน?" เสียงหวานแต่สยองสุดๆ อ๊ากกกก!! ยัยผู้หญิงที่ชื่อออมสินอีกแล้ว บังอาจล่วงรู้ความลับ เรื่องหนังสือลับเฉพาะกิจของผม มันน่านัก!!
"ป่าว..."
"ดีเลยค่ะ จะได้ไม่ผิดศีล"
ผมงี้เงียบเลย...อยู่ๆก็มีหญิงคนนึงเข้ามาทักที่จิงเป็นน้องเจน น้องสาวไอ้จักรเพื่อนผมเอง แต่ประเด็นอยู่ที่ว่า ผมเคยไปขายขนมจีบกับเธอเอาไว้ รอบนี้เธอเลยเล่นซะอย่างกับผมเป็นของเธอ
หน้าผมนี่แบบว่าเซ็งสุดๆ ส่วนออมสินก็หัวเราะผมคิกๆคักๆ ไม่รู้จะหัวเราะไรนักหนา
และสิ่งไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
"แวน...แวนรึเปล่าง่ะ?" เสียงใสของใครบางคนเรียกผม พอหันไปมองงี้...หน้าผมเหลือสองนิ้ว คนนี้ เธอชื่อมิว ผมเคยไปจีบเอาไว้สมัยเรียนม.3 ให้ตาย!!!~ ซวยๆๆๆๆ
เจอคู่ สับรางไม่ทันพร้อม...ความซวยบังเกิดแล้ว!!!~ อ๊ากกกก นางฟ้าที่ไหนก็ได้ช่วยด้วย
แล้วเรื่องก็บังเกิดเมื่อมิวเห็นน้องเจนเกาะแขนผม เอาล่ะสิ ผมงี้หลับตาเลย น้องเจนถามผมทันทีเลยว่า"คนนี้ใคร?"เช่นเดียวกับมิวที่ถามประโยคเดียวกันเป้ะ
"อ่า..." ผมงี้ตอบไม่ได้เลยดิ สองสาวเล่นระดมปูหนีบเข้าสีข้างผมเลย เล่นซะระบม บิดอย่างแรงเลยคับ ! =[]=!!!
แล้วสวรรค์ก็เห็นความดีของผมที่สะสมมาแต่ชาติปางก่อน! น้องเวย์เดินเข้ามาจูงแขนผมออกไปทันทีเหมือนว่าจะเดาสถานการณ์ได้ ปล่อยให้สองสาวยืนทะเลาะกันอยู่ตรงนั้น
= =" ซวย....
ไม่นานผมก็เห็นยัยออมสินเดินออกมาด้วยท่าทีขำๆ ให้ตายสิ! ขำอีกแล้ว เอาเถอะ จะแกล้งซะให้เข็ดเลยคืนนี้ หึหึหึ ดีนะคืนนี้ป๊ากับม๊าไม่อยู่ ไปงานของทางโรงพยาบาล ^^ เอื้ออำนวยจริงๆ
เรากลับกันในเวลาต่อมา ซึ่งยัยเวย์กับยัยออมสินเข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ย เล่าเรื่องของผมในSe-edให้เฮียวิทย์ฟัง ผมง่ะขายหน้าอย่างสุดจะหามิได้
เฮียวิทย์เลยยกแว่นกันแดดให้หนึ่งอัน คนจะได้จำผมไม่ได้ แหม เฮียผม...เป็นพี่ชายที่ประเสริญจริงๆ
วันนี้ผมไม่มีอารมณ์จะยิ้มเต็มหน้าเลยแฮะ... = ="
ข้อคิดวันนี้....สับรางไม่ทัน จะเดือดร้อนอย่างหามิได้!
ความคิดเห็น