คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ρąгt 2 , ฉันกลับมาเเล้วค๊ะ / minum come back. ノ 100 %
too ns. 
PART# 2
COME BACK ;
ความเดิมตอนที่เเล้ว : มินัมไปอยู่ที่เเอฟริกาคะ จำกันได้ไหม ? เเละในตอนนี้เธอกำลังจะกลับมา ..
_________________________________________________________________________________________________________________________
ณ สตูดิโอ บริษัท A.N.JELL
" บรื้ น น น .. "
" นั่น ๆ อุปป้ามาเเล้ว ๆ กรี้ ด ด ด ด .."
" กรี้ ด ด ด ด ด ดด "
" กรี้ ดด ด ด ด ด ด ด ด ด"
" กรี้ ด ด ด ด ดด ด ด ดด ด ด ด "
เสียงโหวกเหวกโวยวาย + เสียงกรี้ดใสๆ ขึ้นดังทันที หลังจากที่ รถตูคันใหญ่ติดป้ายด้านหลังว่า "A.N.JELL"
ได้จอดลง .. เสียงกรี้ดของเด็กนักเรียน( ที่โดดเรียน) -__- '' ก็ดังกันพรึ่บ !
สักพัก เด็ก (ที่โดดเรียน) ต่างก็วิ่งกรูกันเข้าไปยืนจ่ออยู่บริเวณประตูของรถตู้คันนั้น เพื่อ ? ? ?
อ๊า ~ เด็กพวกนี้ ทำยังกะมีดาราดังมางั้นเเหละ ! !
เอ๊ะ ! หรือว่า ..
" ครื นน น .. "
เมื่อประตูรถเปิด เสียงกรี้ดก็ดังขึ้นมาอีกรอบ
"กรี้ด ๆ วันนี้อุปป้ามินัมเท่สุด ๆ .. "
" อ๊า วันนี้ อุปป้าก็น่ารักเหมือนเค๊ย ๆ .."
" เเละอื่นๆอีกมากมาย "
เเละเสียงกรี้ดก็ค่อยๆ เงียบ ก็หยุดลง จะสังเกตได้ว่า เมื่อเสียงเงียบลง
สิ่งที่สร้างเสียงขึ้นมาก็หายไปด้วย
เด็ก ๆ ที่ต่างพากันมารอ เหล่า A.N.JELL เริ่ม ทยอยกันกลับบ้านกลับช่อง .. สร้างความเงียบให้กับบริเวณนั้น.. .
ณ สตูดิโอ บริษัท A.N. JELL (กันอีกรอบ )
" วันนี้เเฟนคลับเยอะผิดปกติเเฮะ ! ฮยอง ว่ามั้ย ? "
เสียงทุ่มใส เอ่ย พร้อมเจ้าของเสียง เดินนำหน้า ทำท่าสงสัย
" อื้ม ว่างั้นเเหละ เเต่ปกติเเฟนคลับเราก็เยอะอยู่เเล้วนี่ "
คนเดินหลังพูด พร้อมขยับหมวกเเก้ปที่ตัวเองใส่อยู่ให้เข้าที่เข้าทาง
" ชินนูฮยองว่างั้นหรอ เเหมเเต่ช่วงนี้ เเฟนคลับของมินัมน้อยลงไปรึป่าว ? "
เจอเรมี่เเกล้งพูดหยอก มินัม (ที่เป้นผู้ชายนะ ตอนนี้)
เเล้วเดินไปใกล้ เพื่อประชด เเล้วทำท่าหมั่นไส้ใส่อีก
เพราะตั้งเเต่ ที่มินัมตัวจริงกลับมา เเฟนคลับของ A.N.JELL ก็เพิ่มขึ้นพรวด ๆ
มันก็ดีนะ เเต่เเฟนคลับของมินัมน่ะสิที่ตอนนี้มีเยอะที่สุด
จน ทำให้ สมาชิกคนอื่นๆ อย่าง เทคฮยอง ชินนู เเล้วก็ เจอเรมี่
อดหมั่นไส้น้อย ๆ ไม่ได้ > ., <
มินัมหันมาทำตาค้อนๆ ใส่นิดนึง เเล้ว จึงตีสีหน้า ยิ้มเเย้ม ไม่พูดไม่จาอะไร เอาเเต่เดินดุ่ม ๆ ไปไม่สนใจใคร
เเต่ก่อนที่จะเดินหายไป ก็หันมา เเล้วยิ้มมุมปาก เเบบมีเลห์นัย ?
" หึ ! ที่เเฟนคลับผมน้อยไปน่ะ เพราะผมบอกให้เเฟนคลับของผมให้ไปตั้งใจเรียนกันดีกว่า เดี้ยวมั่วเเต่มาชอบผม จนไม่ได้เรียนซะงั้น ผมก็เเย่น่ะสิครับ
หึหึ ผมพูดผิดตรงไหน "
เทคฮยองที่เงียบมานาน เงยหน้าเเละมองคนที่พูดเยาะเย้ย
ด้วยสายตาหมั่นไส้
" งั้นหรอ ..ไม่ผิดหรอก นายพูดถูก พูดถูกมาก จะไปไหนก็ไป ไป ๆ
ฉันเห็นหน้านายทีไร 'รมณ์เสียทุกที "
สองคนข้างหลัง ทั้งชินนู เเละ เจอเรมี ได้ยินดังนั้น ก็อึ้ง เเต่ก็ยังมิวายลืม หัวเราะคิดคัก ๆ
เทคฮยองเดินผ่าน มินัมไปโดยไม่หันมามอง ..
ใคร ๆ ต่างก็รู้ว่า เทคฮยองไม่ค่อยจะถูกกับมินัม (ที่เป้นผู้ชาย)
มินัมได้ยิน ก็ทำเป็นไม่สน เเล้วรีบเดินตามไปเเบบ สบายๆ พร้อมยิ้มมุมปาก
" สองคนนี้ มันเเขวะกันได้ตลอดจริงๆ นะฮยอง เนอะ "
" ฮึ ! เเล้วเเบบนี้ มินัมจะยกน้องสาวให้เทคฮยองมันมั้ย ?
เเล้วจะยกมินยอให้ฉันให้มั้ย .งั้นเเบบนี้เราก็ต้องทำดีกับมันให้มากๆงั้นสิ "
ชินนู บ่นเบาๆกับตัวเอง พร้อมทำหน้าทำตาครุ่นคิด
" ฮะ ? ตะกี้ ฮยองว่า'ไรนะ อะไร ๆ ยกให้ ๆ "
" อ้อ ป่าว ๆ ไม่มีอะไร เอ๊อ เราไปรีบตามสองคนนั่นไปกันเหอะ
เห็นว่าผู้จัดการเรียกพวกเราไปหานี่ ป๊ะ " ! !
เเล้วชินนู ก็รีบเดินนำหน้าไป ทิ้งให้เจอเรมี่สงสัย เเล้วจึงรีบวิ่งตามไป
ณ ห้องประชุม
ทันที ที่สมาชิก A.N.JELL มากันครบ ผู้จัดการมา เเละ สไตลลิสตนู่น่า
ก็มากันครบถ้วนเเล้วประธานก็ยืนขึ้น ยิ้มเเย้ม เเละ ลุกเดินออกไปด้านหลังของห้องประชุม สร้างความมึนงงให้ ทุกๆคน
" นี่ ! ประธาน ครับ ที่ว่ามีเรื่องสำคัญ เรียกตัวให้ทุกคนอยู่พร้อมหน้าเนี่ย
มีเรื่องอะไรกันครับ ลีลาร้อนเเรงจริงๆนะครับกว่าจะพูด ..
บอกซะทีเถอะ พวกผมก็ไม่ได้ว่างทั้งวันนะครับ .. "
เทคฮยองเดือด พูดขึ้นด้วยเสียงดัง หน้าเมินออกไปนอกหน้าต่างเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่
คนถูกกล่าวหา ได้ยินดังนั้น จึงหันมา เเละยิ้มกว้างมากกว่าเดิม
" เรา จะไปพักร้อนกัน ! อุ้อุ้ อิ้อิ้ อิสอิส งุงิงุงิ"
ประธานตะโกนเสียงดัง เเละ เดินเข้ามากลางวงประชุม
ทุกคนต่างก็ตกใจกันใหญ่ เทคยองทำหน้าน่าเบื่อ ชินนูยิ้มนิดน้อยพร้อมถอนหายใจ มินัมก้มหน้าก้มตาจิ้มโทรศัทพ์ไม่พูดอะไร เเต่เเอบเหล่มอง
ผู้จัดการมากับ สไตลลิสตนู่น่ายิ้มๆ อย่างมีเลห์นัย สงสัย สองคนนี้รู้อยู่เเล้ว
ส่วนเจอเรมี๊ นายนี่ดีใจสุดๆ รีบวิ่งไปตะครุบเเขนประธาน
" จะ .. จริง หรือครับ เราจะไปพักร้อนกันเนี่ยนะ เเต่ว่า
ตารางงานของเราก็เเน่นเอี้ยดทุกวันเลยนะครับ ประธาน "
ประธานหันมา มีทีท่าปกติ ยิ้ม เเละ ตบไหล่เจเรอมี่เบาๆ
" จริงสิ ฉันเห็นว่าพวกเธอทุกคนเหนื่อยกับการทำงานมามากเเล้ว
เเล้วพวกเธอก็ได้ทำงานให้ฉันอย่างเต็มที่ ถึงเวลาพักผ่อนของพวกเธอเเล้วล่ะ "
เทคยองที่นั่งนิ่งมานาน เงยหน้า เเละเอ่ยถาม
" หึ ! ไม่ใช่หรอกมั้ง คงจะหลอกว่าไปพัก เเต่ที่ไหนได้ ไปมีทติ้งเเฟนคลับ หรือไปเซอร์ไพสให้เเฟนคลับใช่มั้ยล่ะครับ ? "
เทคยองตั้งใจพูดเเดกดัน
" โอ้ย ๆ ไม่ใช่ๆ นี่ ไอ้หนู .. "
" ใคร ไอ้หนู " ?
เทคยองเถียงทันควัน ทุกคนต่างคิดว่า วันนี้เทคยองคงขี้ติดตูดมั้ ง
ทำไมอารมณ์เสียทั้งวันเลยล่ะ ! ! ! (งิง มันเป้นปกติของฮยองนิมนี่นา: มินยอ )
" ไอ้หนุ่ม ใจเยน ๆคราวนี้ฉันไม่ได้คิดจะหลอกเธอเเล้วนะ
ฉันก็จะไปเหมือนกัน อ๊ะ เชื่อไม่เชื่อคอยดูล่ะกัน
งั้น วันนี้ก็ประชุมเเค่นี้ล่ะ เสร้จธุระเเล้ว รีบไปเตรียมข้าวของกันนะ
พรุ่งนี้ออกเดินทาง เราจะไปเกาะเซจูก๊าน น "
ประธานตบมือชอบใจใหญ่
เจอเรมี่ได้ยิน จึงตบมือสนับสนุน เขาชอบเรื่องเที่ยวอยู่เเล้วนี่
เเต่เมื่อเห็นสายตาดุๆ ของเทคฮยอง คนที่ตบมือจึงต้องหยุดตบทันที
ทุกคนเเยกย้ายกันไปเตรียมของ เว้นเเต่เทคยองยังคงนั่งอยู่ที่เดิม
เขาสงสัยว่าไม่ใช่จะเที่ยวอย่างเดียวหรอก เเน่ๆ
มันต้องมีอะไรสักอย่าง เเน่ๆ
เฮ้ ย ! เเล้วมันจะมีอะไรหว่ะ จริงๆ เราก็อยากไปพักจะตายชัก
เเต่ ไม่ได้ๆ เดี้ยวเสียฟอรมหมด -__- '
เเต่ นะ ยังไงต้องมีอะไรเเน่ ๆ เอ๊ อะไร กันเเน่นะ ? ? ?
เทคฮยองคิด พร้อมเดินออกไป ..
____________________________________________________________________________________________________
3 วันที่เเล้ว
ณ เเอฟริกา
" กริ้งๆ " ( เสียงโทรสับ )
" มินยอ รับโทรสับให้หน่อยสิจ๊ะ เเม่ไม่ว่าง "
เสียงซิสเตอร์วัยกลางคนเอ่ยขึ้นเบาๆ ขณะที่ กำลังถือของอยู่
นักเรียนซิสเตอร์ "กู มินยอ" รีบวิ่งเข้าไปที่โทรสับ ทันที่
กูมินยอ ฝาเเฝดหญิงของ กูมินัม
เธอสาวน้อยร่างเล็ก ผิวขาวชมพูใส ดวงตากลมโตสีน้ำตาล ดูน่าเอ้นดู
อีกทั้งผมที่สั้นประบ่า ที่ตอนนี้กำลังเดินทางมาศึกษาในวิชาซิสเตอร์
เเละ อาสามาช่วยอบรมเด็กๆเเอฟริกา
เเล้วก็ ... -__- ' เอ่อ วุ้ย ! ไม่รู้จะพลอตเรื่องยังไง ! ! !
( ขอโทดค๊ะ ) :P
" ก ริ้ ง ๆ "
" มินยอ ๆ รับโทสับสิจ๊ะ เสียงมันดังนะลูก "
" ค่าๆ มาเเล้วค่ะ "
...
" ฮะ ฮั ลโห ลค๊ะ .. ใครค่ะ " ?
[ อ๊า รับสักทีนะครับ ว่าที่ซิสเตอร์ นี่ผมเองครับ ๆ " ]
เสียงปริศนาพูดขึ้น
" เอ๊ะ ผมไหนค๊ะ โรคจิตรึป่าวค๊ะเนี่ย ที่เเอฟริกามีเเต่พวกโรคจิต
ต้องใช่เเน่เลย ซิสเตอร์ค๊ะ โรคจิตค๊ะโรคจิต ๆ" > <
มินยอจำเสียงผู้จัดการที่เธอคุ้นเคยมาในเมื่อก่อนไม่ได้เพราะขาดการติดต่อจากเกาหลีมานานเเล้วจึงโวยวายลั่นโบสท์
[ เดี้ยวๆครับ ว่าที่ซิสเตอร นี่ผมเองนะครับ ผู้จัดการมาไงครับ
ผู้จัดการวง A.N.JELL น่ะครับ ]
เสียงในโทสับตอบกลับมาอย่าง กระตืนลือล้น
มินยออึ้ง + งง ๆ เล็กน้อย ก่อนจะยิ้มกว้าง
" อ้าว สวัสดีค๊ะ ผู้จัดการ ผู้จัดการเป้นยังไงบ้างค๊ะ ? "
( เปลี่ยนเสียงทันที - 0 - )
[ อ๋อ ครับ ก็ทางนี้ก็ดีครับ ก็มีชีวิตอยู่ครับ .คือวันนี้ที่ผมโทมา มีเรื่องสำคัญจะให้ว่าที่ซิสเตอรช่วยอีกเรื่องน่ะครับ ]
คำพูดของผู้จัดการมา ทำให้มินยอนิ่งไปชั่วขณะ เพราะเธอรู้ว่า
ทุกครั้งที่ผู้จัดการขอให้ช่วย ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็ตาม
มันก็จะทำให้ มินยอเจอกับเทคยองทุกครั้ง ทำให้เธอเจอกับ A.N.JELL
ไม่ใช่สิ !
มันจะทำให้..เธอ เจอทั้ง ความทุกข์ที่เเสนทุกข์ใจ
เเละ ความสุข ที่ทำให้เธอไม่ลืม ..
" เอ่อ .. คือ "
ใจหนึ่งเธอก็อยากจะตอบไปว่า "ไม่ "
เเต่อีกใจนึง เธอก็อยากเจอเทคฮยอง
(ทั้ง ๆที่ไม่รู้หรอกว่าจะให้ช่วยเรื่องอะไร)
เเต่ถ้ามันจะทำให้ เธอเจอกับผู้ชายที่เธอรัก อย่าง เทคฮยองล่ะก็ ..
" อ๊ะ ได้สิค๊ะ ให้ช่วยอะไรล่ะค๊ะ ผู้จัดการ ? "
มินยอคิดว่า เธอคิดว่าถูกเเล้ว ระหว่างพูดเธอก็หันไปมอง
รูปปั้นของพระเเม่มารี เเละเหลือบมอง ซิสเตอร์ที่เธอเคารพ
[ ครับ เรื่องที่จะให้ช่วยน่ะ ผมว่า ซิสเตอร์จะต้องชอบมาก ๆ เเน่เลย
อุ้อิ้ ผมไม่อยากพูด ]
เสียงผู้จัดการดูตื่นเต้น ๆ พูดอึกอัก ๆ
" เอ่อ .. เเล้วมันเรื่องอะไรล่ะค๊ะ "
มินยอถาม
[ ก็ผมจะขอร้องให้ซิสเตอร์ คือว่า นะครับ คือ ๆ .. ]
ผู้จัดการยังคงทำเสียงตื่นเต้น มันยิ่งทำให้ มินยอเเอบลุ้น
ว่าคงจะไม่ให้เธอไปทำเรื่องเเผลงๆอีกเเล้วใช่มั้ย
( หลังจากที่ทำมาเยอะ ) = =''
" -___- ' "
มินยอถอนหายใจยาวๆ ภาวนาว่าขอให้มันเป็นเรื่องที่ดี
เเล้วเธอก็ทำได้โดยไม่ต้องกังวลอะไรมากมาย
เเต่จะให้ปลอมเป็นพี่ชายเธออีกรอบน่ะ ไม่เอานะ !
ถึงจะอยากเจอฮองนิมมากเเค่ไหนก็ตาม >.,<
[ เอาล่ะครับ เรื่องที่ผมจะขอร้องให้ว่าที่ซิสเตอร์ช่วยก็คือ ... " ]
..
.....
.........
! ! !
" ห๊า ! ! เเน่ใจหรอค๊ะ มันจะดีหรอค๊ะ ? "
..........
หลังจากที่วางโทสับเเล้ว (เเล้วตกลงว่าให้ช่วยอะไรล่ะเนี่ย) -__-
มินยอก็ถอนหายใจเป็นรอบที่ 2 ยาว ๆ
ทำหน้าเหนื่อยใจนิด ๆ ในใจเธอ ตอนนี้ ก็งุ่นงาน ฟุ่งซ่านไปหมดเเล้ว
ก็ไอ้ที่ผู้จัดการมาให้ช่วยน่ะ ... มัน
เธอ เดินออกมาจากโบสท์สีทึบ ที่ดูอึกอัด เดินออกมาที่สวนกุหลาบ .. กลีบดอกไม้ต่างยื่นออกมาเพื่อให้ผู้คนที่เดินผ่านได้เชยชม
ในความสวยของมันเอง .. ดูสิมันช่างภูมิใจในความสวยของตัวเองจริงๆ
อะไรนะ ? ที่ทำให้พวกดอกไม้เหล่านี้ มั่นใจในตัวเองขนาดนี้ ..
ฉันอิจฉาพวกมันจริงๆ
ฉันเป็นคนไม่มีความมั่นใจสักเท่าไร จนได้มาพบกับ "เขา"ผู้ชายที่ฉันรัก ชอบ .. ฉันชอบเขา(ไม่ใช่เวลามาสารภาพรักนะ) !
เขาคือคนที่ทำให้ฉันมีความมั่นใจ .. เเต่ตอนนี้ มีเรื่องที่ฉันไม่มั่นใจซะเเล้ว
ว่าฉันจะทำมันได้รึป่าว 0 . 0
..
....
......
[ ว่าที่ซิสเตอร์ช่วยบินมาเกาหลีได้มั้ยครับ คืออีกสามวัน
ทางบริษัทเราจะไปพักร้อนกันที่เกาะเซจู ผมกับนู่น่าเเล้วก็ประธานก็ไป
.. ประธานอยากให้ ชินนูได้เซอร์ไพรสกับว่าที่ซิสเตอร์น่ะครับ ส่วนผมน่ะผมอยากให้ซิสเตอร์มาเพราะ เทคฮยองเขาคิดถึงซิสเตอร์มากเลยนะครับ
ตั้งเเต่ซิสเตอร์ไป ก็มีข่าวเกี่ยวกับผู้หญิงที่เทคฮยองบอกรักในคอนเสิรตด้วย เเล้วพอ ว่าที่ซิสเตอร์บินกลับไป ก็ดูเหมือนกับว่าเทคฮยอง เขาจะอารมณ์ไม่ดีตลอดเวลาเลยครับ ]
[ เเต่เรื่องที่สำคัญมากกว่าเรื่องของชินนูกับเทคฮยองน่ะ คือผมอยากให้
ว่าที่ซิสเตอร์ช่วยปลอมเป็นพี่ชายมินัมอีกรอบนะ (นั่นไง ไอ้เวร!)
เพราะ งานนี้ตัวอุปป้าของว่าที่ซิสเตอร์เขาก็มีนัดไปเดทกับยูเฮอิชิซะด้วย
เฮ้อ ผมขอเเล้วว่าให้ไปกับเราหน่อย เขาก็ยืนกรานจะไม่ไปให้ได้
เเล้วถ้ามินัมไม่ไปประธานต้องด่าผมไม่เหลือเเน่ครับ
เพราะผมก็สัญญาเเล้วว่าจะให้ไปกันครบทุกคน .. ]
[ ได้โปรด ช่วยผมด้วยเถอะครับ ช่วยมาเป็นอุปป้ามินัมอีกครั้งนะครับ ]
เเละฉัน .. ก็ตอบตกลงไปซะเเล้ว ฉันควรจะไปใช่มั้ย ? ?
หรือว่าไม่ควร ควรดีกว่า ๆ เพราะฉันเองก็คิดถึงเทคฮยองมาก ๆ
(สารภาพรักอีกเเล้ว) -__- '' อ๊ะ ไปก้ไปวุ้ย
รอฉันก่อนนะค๊ะ ฮยองนิม ฉันกำลังจะไปหาฮยองเเล้ว
_________________________________________________________________________________________
ตอนเเรกอาจจะไร้สาะระไปหน่อยนะ(เเฮ่ๆ)
ยังไงลองคลิ้กไปตอนต่อไปสิค่ะ :)
ความคิดเห็น