คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่1(พี่ผมเป็นยมทูตT^T)
“เรียวสุเกะ ตื่นๆๆๆๆ>O<”
“งืมๆ…วันนี้วันเสาร์นะฮะ แง่มๆ แจ๊บๆ หนูจะน๊อน>O<”
“นอนไม่ได้ บอกให้ตื่นก็ตื่นไง ตื่นเร็วๆๆๆ”
ย๊าก!! หนวกหูจริงๆเลย เสียงพี่สาวฝาแฝดของผมปลุกผมเองแหละครับT^T วันนี้เสาร์ ผมจะนอน นอน และ นอน ทำไมพี่สาวผมต้องปลุกผมด้วยTOT แงๆๆ แต่ผมก็ไม่ตื่นให้หรอกครับ เพราะผมหน้ามึน-..- ผมเพียงแค่เอาหมอนมาปิดหูแล้วนอนคว่ำ โหะๆๆ แค่นี้ก็นอนได้แล้ว^O^แต่…..
“จะตื่นมั้ย ไอ้ลูกหมู ย๊ากกกก”
“อ๊ากกก 55555 ก๊ากๆๆๆ อุวะฮ่าๆๆๆ”
อ๊าก พี่สาวผมเอาโทรโข่งของพ่อมาตะโกนใส่หูผม ถึงจะเอาหมอนปิดก็ปิดไม่มิดเพราะว่าโทรโข่งอันนี้ เสียงดังโคตร แจ่มมาก แล้วไอ้เสียงหัวเราะนั่น ของผมเองล่ะครับ เพราะตอนนี้พี่สาวผมนั่งทับผมแล้วก็จี้เอวผมอยู่ ผมบ้าจี้ ว๊ากก 55
“โอ้ยๆตื่นแล้ว 555 พะ..พี่เลิกจี้หนูสิฮะT^T”
“เฮ้ย! อย่าใช้แทนตัวเองว่าหนูสิวะ ฉันไม่อยากมีน้องเป็นกะเทยเว้ย!=[]=”
“ครับ หนู เอ้ย! ผมจะไม่เรียกตัวเองว่าหนูอีกแล้วฮะT^T พี่เรอินะออกจากตัวผมได้แล้ว ผมหนักฮะ”
แล้วพี่สาวของผมก็ลุกออกจากตัวผม ผมเลยหันหน้ากลับไป เฮ้ย! ใครเอากระจกมาไว้บนตัวผม!!!! เออ…พี่สาวฝาแฝดผมนี่หว่า แล้วผมตกใจเพื่อ?(นั่นสิ)
“อรุณสวัสดิ์ครับ พี่ฉาว”
“กว่าจะตื่นได้นะ ไอ้น้องชาย”
“ฮะๆ*><*”
ผมทำท่าแอ๊บแบ๊วสุดฤทธิ์เพื่อเอาใจพี่ผม เพราะพี่ผมเค้าคงอารมณ์เสียที่ผมตื่นสาย(กว่าเวลาที่เค้าปลุก)TT TT ผมกลัวพี่จับตุ๊กแกใส่ผมอีกT-T ตอนนั้นผมร้องกรี๊ดลั่นบ้านเลย(กรี๊ด-O-?)
“หึหึ…”
พี่เรอินะมองหน้าผมพร้อมกับหัวเราะ หึหึ นะ…น่ากลัวT^T
“เอ่อ…ผมว่า ผะ…ผมนอนต่อดีกว่าฮะ บางทีพี่อาจจะละเมอ-.,-“
ผมเลยตัดสินใจค่อยๆนอนลงต่อแต่….
“ละเมอบ้านป้าแกสิ!! ลุกมากนี่เลยๆ”
“หวา>_<”
พี่ผมพูดเสียงดังพร้อมกับฉุดแขนผมให้ลุกขึ้น ตัวผมแทบปลิวแน่ะT^T(แน่ใจนะว่าปลิวได้-..-) เห็นผมแบบนี้ที่แท้แล้วผมสุดแสนจะบ๊อบบาง บอบบาง ผอมแห้ง แรงน้อยนะคร้าบ(?)
“วันนี้ แกต้องออกไปนอกบ้านกับฉัน!! เข้าใจมั้ย ไอ้หมูเรียว ไปไป๊! ไปอาบน้ำได้แล้ว ชิ่วๆ”
พี่เรอินะ พูดพร้อมกับลากผมลงจากเตียง พี่เขาเป็นแบบนี้แหละครับ ชอบบังคับขู่เข็ญน้องT^T ผมชินแล้วล่ะครับ ที่โดนพี่ถีบให้เข้าไปอาบน้ำ ย้ำนะครับว่า ‘ถีบ’ ถีบจริงๆแบบไม่ปรานี เหมือนจีจ้าเลยล่ะครับ ถีบจริง(พี่)เจ็บจริง(ผม)T..T
5 นาทีต่อมา…..
ปัง! ปัง! ปัง!
“ออกมาซะทีสิวะ ไอ้เรี๊ยว ออกมา อาบน้ำอะไรนานจริง ถึงแกจะอาบให้โลกไม่เหลือน้ำ หน้าแกก็ไม่หายบานหรอก เชอะ!”
“T-T”
เสียงเคาะประตูของพี่สาวผมเองแหละครับT^T พร้อมกับคำด่าทอที่แสนรุนแรง ชิ อย่างกับหน้าตัวเองไม่บาน ก็บานเหมือนกันแหละ เชอะ!
“คะ..คร้าบ ออกไปเดี๋ยวนี้แหละครับ>_<”
ถึงแม้ว่าผมจะอาบน้ำไม่เสร็จแต่ผมก็ต้องจำใจออกมาT^T เดี๋ยวพี่สาวผมเค้าคุ้มคลั่งอ่ะครับ
“ต๊าย! น้องสาวพี่ โตเป็นสาวแล้วนะ คิกๆ>.<”
“พี่ฮะ ผมเป็นน้องชายฮะT T”
“อ่าวเหรอ ก็เรียวเหมือนน้องสาวมากกว่าน้องชายนี่นา>_< งั้นพี่เปลี่ยนก็ได้ ต๊าย! น้องชายพี่ โตเป็นหนุ่มแล้วนะ คิกๆ>.< ขอโทษที่พูดผิด งั้นแถมหล่อให้ด้วย>_<”
“ฮะ”
แต่เมื่อกี๊พี่ยังว่าผมหน้าบานอยู่เลยนะฮะ-*-
“ว่าแต่พี่เรอิจัง ปลุกผมตั้งแต่เช้า มีอะไรเหรอฮะ”
“หึหึ ไปเปลี่ยนชุดซะ ไอ้น้องชาย”
“ได้ฮะ”
ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า ของผมกับพี่ ใช่แล้วครับ! ผมนอนห้องเดียวกับพี่ตั้งแต่เด็กๆเลยล่ะครับ เพราะเราเป็นฝาแฝด เหมือนกันมากๆ ทั้งรูปร่าง หน้าตา ทรงผมก็ยังเหมือนกันได้อีก นี่ผมเหมือนผุ้หญิง หรือพี่ผมเหมือนผู้ชาย?
“อ๊ะ…พี่ฮะ เสื้อตัวโปรดผมหายไปในฮะ?”
ผมหันไปถามพี่ที่กำลังลัลล้าบนเตียงสีชมพูของพี่ ที่ผมนอน เพราะพี่บังคับให้ผมใช้เตียงนั้นT^T ส่วนเตียงสีดำของผม พี่ครอบครองไปแล้วล่ะครับ ฮือๆ
“ไอ้หมูเอ้ย! แกไม่เห็นเหรอว่า ฉันใส่เสื้อแกอยู่เนี่ย-*-“
พี่พูดพร้อมกับเดินมาเอามือเขกหัวผม ถ้าผมหมู พี่ก็หมูเหมือนกันแหละ หนักเท่ากัน สูงเท่ากันนี่
“โอ้ย! แล้วทำไมพี่ต้องเอาเสื้อผมไปใส่ด้วยล่ะครับT^T”
“ก็อยากใส่อ่ะ แล้วเห็นมั้ย? นั่นไง เสื้อสีชมพูลายดอกซากุระนั่นไง ใส่สิ”
“ง่า…แต่นั่นมันของพี่นะฮะ”
“พี่ยกให้แกอ่ะเรียว ใส่สิ มัวชักช้า อ้อ! แกอย่าถามนะว่ากางเกงยีนส์แกอยู่ไหน แหกตาดูก่อนว่าฉันใส่อยู่นี่อ่ะ แก่ใส่ไอ้กางเกงสามส่วนสีขาวนั่นไปเหอะเรียว”
“ง่า…ตะ…”
“อย่าเถียง! หึหึ”
พี่ผมพูดพร้อมกับจ้องหน้าผม ผมเลยต้องรีบหยิบเสื้อผ้าของพี่มาใส่ โฮก ผมกับพี่ของผมอยู่กับพ่อมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะแม่ของผมเสียตอนที่คลอดพวกเรา ผมกับพี่ยังไม่เคยแม้แต่จะเห็นหน้าแม่ หรือกอดแม่เลยซักครั้งส่วนพ่อก็ทำงานหนักมากๆ ชนิดที่ว่าแทบจะไม่ได้เจอหน้ากัน ชีวิตตลอด 16 ปีที่ผ่านมา เราก็เหมือนมีกัน2พี่น้องนี่แหละครับ แล้วไอ้ที่พ่อทำงานนั้นน่ะ ไม่ใช่อาชีพดีๆเลยซักอย่าง แทงบอลบ้าง เล่นพนันนู่นนี่ สารพัด เรียกได้ว่าหนี้ท่วมหัว ผมกับพี่เลยต้องทำงานพาร์ทไทม์ เพื่อเลี้ยงตัวเองนี่แหละครับT^T แต่ก็ใช่ว่าพ่อจะไม่สนใจพวกเราเลย ถ้าพ่อได้พนันก็เอาเงินมาแบ่งเป็นค่าขนมให้พวกเราบ้างอ่ะนะ แล้วที่พี่กับผมต้องแย่งชุดกันใส่เนี่ย เพราะพวกเรามีเสื้อผ้าที่นับชิ้นกันได้ไงล่ะครับ นอกจากชุดนักเรียนที่มีกันอยู่คนละ2ชุด กับชุดนอนที่มีกันคนละ 3 ชุด ชุดเล่นอีกคนละ 2 ชุดนี่ พวกผมก็ไม่มีอะไรแล้วล่ะครับ เกิดเป็นคนจนก็งี้แหละT^T พวกผมต้องซักเสื้อผ้ากันทุกวันเพราะเดี๋ยวไม่มีใส่ แล้วที่ฆ่ากันตายเพราะชุดเนี่ย เพราะวันนี้เป็นวันอาทิตย์ไงล่ะครับT T ผมพล่ามมานานจนตอนนี้ผมเปลี่ยนชุดเสร็จแล้วล่ะครับ>_< อ๊าก ไม่กล้าส่องกระจกเลยจริงๆ แต่จะกลัวทำไม ในเมื่อพี่ผมทำแบบนี้ออกบ่อย
“น่ารักจังเลย น้องสาว เอ้ย! น้องชายพี่”
พี่สาวผมตบไหล่ผมป๊าบๆ T^T แงๆ พี่ไม่อยากมีน้องเป็นกะเทย แต่ที่ทำอยานี้ส่งเสริมน้องเป็นกะเทยชัดๆ
ณ ฮาราจูกุ เวลา 9.30 AM
พี่สาวผมพาผมมาฮาราจูกุทำไมเนี่ย??? แต่ยังไม่ได้ถามพี่ผมก็ลากผมไปร้านคาร์เฟ่เมด แถวๆนี้ อ๊ะ! ไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง พี่ผมพาผมมาหา ‘นางฟ้า’ นี่เอง กรี๊ดๆๆ(?) ขอบคุณพี่มากๆเลยฮะ รักพี่ที่สู๊ด>3<
“อ๊ะ! ดีจ้า เรอิจัง ดีจ้า เรียวคุง^^”
“เอ่อ….ผมเรียวครับ และนั่นพี่เรอินะครับ-_-“
“อ้าว! เหรอ โทษทีนะ แหะๆ>_<”
นางฟ้าของผมก้มลงขอโทษน้อยๆและหันไปคุยกับพี่สาวผมต่อ ผมเป็นส่วนเกินใช่มั้ยครับTOT โฮก แต่ได้นั่งมองหน้านางฟ้านี่มันมีความสุขจริงๆเลย โหะๆ ในขณะที่ผมกำลังเคลิ้มกับรอยยิ้มของนางฟ้า ก็มีนางมารมาขัดความสุข
“ไอ้เรียว! จะมองเพื่อนฉันอีกนานมั้ยวะ”
“พี่อ่ะ….”
พี่สาวผมเองแหละครับT^T ฮือๆ ดูสินางฟ้าของผมมองผมแบบแปลกๆเลย ผมไม่ใช่โรคจิตนะฮะ!>_<
“ว่าแต่พี่เรอิจังกับมาริยะจัง คุยเรื่องอะไรเหรอครับ*O*”
ผมหันหน้าไปหานางฟ้าของผมพร้อมกับแอ๊บแบ๊วใส่ คิๆๆ นางฟ้าต้องหลงเสน่ห์ผมแน่ๆเลย> < เพราะหน้าตาแบบนี้ผมใช้กับใคร ใครๆก็รักก็เอ็นดูผม^O^ ยกเว้นพี่สาวผมที่ไม่เคยเห็นความน่ารักในตัวผมเลยT^T(แต่พี่เค้าชอบชมว่าเค้าสวยน่ารักอยู่บ่อยๆ- -)
“เรื่องของผู้ใหญ่เด็กไม่เกี่ยว!”
พี่สาวผมหันมาตะโกนใส่หูผม ฮือๆ อยาดุผมต่อหน้าคนสวยดิ่ ใจร้าย งอนแล้ว โป้งๆๆ
“แต่พี่ก็เกิดวันเดียวกับผมนะ แล้วมาริยะจังก็เกิดหลังพวกเราอีก”
“-_-^ เรียวแกอย่ารู้สักเรื่องได้ป่ะ”
ผมว่าผมไม่เคยรู้อะไรเลยนะ-..-
“เรอิจัง อย่าดุเรียวคุงสิ เรอิจังจะช่วยฉันไม่ใช่เหรอ แล้วทำไมต้องดุเรียวคุงด้วยล่ะ”
“โถ่ ริยะจัง ก็ไอ้น้องนี่มันวุ่นวายยังกะเด็กๆนี่นา ว่าแต่ยัยนั่นรู้เรื่องเธอกะนาคาจิม่าคุงได้ไงอ่ะ”
“เรื่องอะไรเหรอครับ!”
ผมพูดออกมา พี่เรอินะมองผมด้วยสายตาอำมหิต ประมาณว่า หุบปากไป ไอ้หมูจอมเจือก!!!
“ฉันก็ไม่รู้หรอกว่าไอริจังรู้ได้ยังไง รู้แต่ว่าถ้าไอริจังเอาเรื่องนี้ไปบอกพ่อ ฉันเละแน่ๆT^T”
ป๊าด ใคร ใคร๊ ใครจะมาทำอะไรมาริยะจัง นางฟ้าของผม ฮึ่มจะฆ่ามัน แต่ เอ๊ะ จะฆ่าพ่อตาไม่ดีหรอก โหะๆ
“น้องสาวเธอนี่ร้ายจริงๆเลยนะ ถ้าน้องชายฉันเป็นแบบนี้ ฉันเขกกะบาลมันไปแล้ว”
พี่เขกกะบาลผมแล้วนะฮะT^T
“คิกๆ จ้า ฉันก็ไม่รู้หรอกนะ ว่าไอริจะทำอะไร แต่ที่แน่ๆไอริชอบยูโตะคุงแน่ๆ”
“แล้วนาคาจิม่าล่ะ มีท่าทีว่าชอบน้องสาวเธอบ้างป่ะ”
“เอ่อ…คือ ฉะ…ฉันไม่รู้”
มาริยะจังของผมก้มหน้านิ่ง นางฟ้าจะร้องไห้เหรอครับ โอ๋ๆไม่เป็นไรเดี๋ยวผมเช็ดน้ำตาให้เอง>///< อร๊าย…เขินๆ(เขิน?)
“โห! ฉันว่านะ เธอบอกเลิกนาคาจิม่าไปเลย เลิกเลยๆ หมอนั่นน่ะเจ้าชู้จะตาย”
“แต่ฉันกับเขาคบกันมาจะ 2 ปีแล้วนะ เรอิจัง”
นางฟ้าของผมเงยหน้าขึ้นมา เธอก้มหน้าเนี่ย ไม่ได้ร้องไห้หรอกครับ แต่เธอก้มลงไปแกะลูกอม-_- แหม ผมล่ะตกใจ
“ฉันพูดเล่นน่า แล้วหมอนั่นจะมาเมื่อไหร่อ่ะ”
“ตอน 10 โมงจ๊ะ อ๊ะ นั่นไง ยูโตะคุง”
มาริยะจังพูดพร้อมกับชี้ออกไปนอกหน้าต่าง นาคาจิม่า ยูโตะ หนุ่มสุดหล่อ ลูกผอ.โรงเรียน แถมผอ.ยัง(แอบ)เป็นมาร์เฟียซะด้วย เฮือก! ออร่าพุ่งกระจาย มันหล่อจริงๆ ผมเกือบจะเคลิ้มกับความหล่อของหมอนั่น(?) แต่….
“ไปกันเถอะ เรียว เร็วสิ เป็นหมูแต่อย่าอืดอาด”
พี่สาวผมดึงผมให้ลุกขึ้นจากโต๊ะ อ๊าก ไม่อยากไป จะนั่งกับนางฟ้า แต่พี่ผมก็ลากผมออกมาจากโต๊ะตัวนั้นแล้วนั่ง ลงอีกโต๊ะที่อยู่ใกล้ๆกัน
“ทำไมต้องย้ายโต๊ะอ่ะครับ”
“ชู่ว์ๆๆ”
“อ้าว พี่เป็นอะไรอ่ะครับ เอาเมนูมาบังหน้าทำไม”
ผมพูดพร้อมกับพยายามเอาเมนูออกจากหน้าพี่
“เรียว แกควรเอาถังน้ำแข็งมาครอบหัวนะ เร็วๆสิ เดี๋ยวหมอนั่นก็เห็นพอดี”
“อะไรอ่ะคับ…พี่เระ…”
ยังไม่ทันพูดจบพี่ผมก็จับหัวผมมุดลงโต๊ะT^T ฮือๆๆ แถมพี่ยังใช้บาทาเหยียบๆให้ผมมุดลงไปอีกT^T ผมเลยมุดลงไปอย่างว่าง่าย เฮ้ย! ทำไมนาคาจิม่า นั่งอยู่กับนางฟ้าล่ะ ฮึ่ม! แต่เค้าคุยอะไรกันอ่ะ เงี่ยหูฟังดีกว่าเรา-..-
“เอ่อ…ยูโตะคุง จำได้มั้ยว่าวันนี้วันอะไร”
“………….”
เงียบ ไร้เสียงตอบรับจากร่างสูงสุดจะหล่อ ทำไมมันไม่ตอบคำถามนางฟ้าของโพ๊ม>O< มาริยะจังถ้าไอ้หล่อนั่นไม่ตอบ ผมตอบแทนเองนะ วันนี้วันอาทิตย์ฮะ>_<
“ฮ่าๆ ยูโตะคุงคงจำไม่ได้สิน ไม่เป็นไรหรอก วันนี้เป็นวันที่ฉันสารภาพรักกับยูโตะคุงยังไงล่ะ>_<”
เฮือก! สะ…สารภาพรัก กรี๊ด นางฟ้าของผมชอบไอ้โย่งน่าโหล(สรรพนามเปลี่ยน= =)ได้ยังไง๊ ผมไม่ย๊อม ผมไม่ยอม มาริยะจังมองข้ามหนุ่มน้อยสุดหล่อและน่ารัก นามว่า ยามาดะ เรียวสุเกะไปได้ยังไง๊?
“เธอนัดฉันมาเพื่อถามคำถามไร้สาระเนี่ยเหรอ”
ร่างสูงตอบอย่างไม่ใส่ใจ นางฟ้าของผมชะงักไปทันที ก่อนจะยิ้มออกมาบางๆ
“อ๊ะ ใช่สินะ เรื่องนี้ไร้สาระจริงๆแต่ฉันอยากบอกยูโตะคุงว่า………”
“………..”
ว่าอะไรอ่ะคับ ผมรอฟังอยู่(ได้ข่าวว่าเค้าบอกโตะอ่ะ-*-)
“ระ…เรา เรา…ละ…เลิกกันเถอะ”
โอ้เย่! เลิกเลยครับๆๆๆๆๆๆๆๆ ผมรออยู่ หุหุ(รอมาริยะหรือรอโตะ-..-)
“พูดอะไรออกมา! รู้ตัวบ้างรึเปล่า!!!”
อ่าวๆ ทำไมพอเงยหน้าขึ้นมองอีกผมถึงได้เห็นไอ้หน้าหล่อจับไหล่นางฟ้าของผมเขย่าอย่างแรง เฮ้! นายทำอะไรนางฟ้าน่ะ
“กะ…ก็เราเลิกกันเถอะ ในเมื่อยูโตะคุงไม่ได้รักฉันเลย ละ..แล้วอีกอย่าง ฉะ..ฉันกลัว กลัวว่าพ่อของฉันจะรู้เรื่องของเรา ฮึก…ฉะ…ฉันไม่อยาก…ไม่อยากเป็นแบบนี้”
เฮือกนางฟ้าของผมร้องไห้ อ๊าก ผมจะฆ่าม๊าน จะฆ่าไอ้นาคาจิม่า
“โถ่ มาริจัง เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันไม่ได้รักเธอ”
ร่างสูงพูดอย่างอ่อนโยน พร้อมกับกับเช็ดน้ำตาออกจากไปหน้าสวยหวานที่ผมหมายปอง อ๊ากๆๆ อิจฉา!
“ฉันน่ะ รักเธอที่สุด ถึงแม้ว่าฉันจะไม่ได้แสดงออกแต่อยากให้เธอเชื่อว่า ฉันน่ะรักเธอที่สุดเลย หยุดร้องไห้ได้แล้วนะ ฉันอยากเห็นเธอยิ้มมากกว่า^^”
อย่าไปเชื่อมันนะ นางฟ้า อย่าไปเชื่อม๊าน! มันน่ะเจ้าชู้ มันนอกใจมาริยะ ผมเคยเห็นไอ้นาคาจิม่าควงผู้หญิงอื่นด้วยแหละ ว่าแต่นางฟ้าของผมเป็นแฟนกับไอ้ลูกผอ.เหรอเนี่ย อ่าวงั้นผมก็อกหักสิคร้าบ เจ็บ เจ็บปวดตรงอกข้างซ้าย โอ้วT.T
“เธอเป็นผู้หญิงที่ดี เป็นผู้หญิงที่ฉันรักจริงๆ รอก่อนนะมาริยะจัง ถ้าเราเรียนจบกันเมื่อไหร่ ฉันจะบอกเรื่องนี้กับทุกคนเอง”
กรี๊ด!! ไอ้ลูกผอ.กอดนางฟ้าของโผ๊ม ไม่ยอมๆๆ อิจฉา อ๊ากกก!
“ยูโตะคุง”
“สัญญา^^”
ไอ้นาคาจิม่ายิ้มอย่างน่ารัก(?)แล้วยกนิ้วก้อยมา นางฟ้าของผมยิ้มน้อยๆแล้วยกนิ้วก้อยของตนเองขึ้นมาเกี่ยว เจ็บปวด โอ้วม่ายT^T แต่พอเงยหน้าขึ้น อ่าว (- - ) ( - -) (- - ) ( - -) หายไปไหนกันอ่ะ เร็วจริง
“เรียว ลุกได้แล้วเว้ย”
พี่สาวผมฉุดให้ผมลุกขึ้น ผมเห็นพี่สาวผมมีคราบน้ำตาด้วยแหละ กรี๊ด ครั้งแรกในชีวิตที่เห็นเลยนะเนี่ย
“พี่ร้องไห้ทำไมฮะ* *”
“อะไร๊ ไม่มี๊ ไม่มี”
พี่ผมพูดเสียงสูง พลางทำท่ายักไหล่ เชื่อตายแหละ
“เอ๋ แต่…”
“ไปได้แล้วไอ้ลูกหมู ใกล้เวลาทำงานแล้ว เร็วๆ”
พี่ผมลากผมอีกแล้ว ฮือๆ ทำไมโหดร้ายกับน้องชายผู้น่ารักได้ลงคอT_T เอ…เรื่องนี้เป็นยังไงกันเนี่ย ผมงงคร้าบ งงมากๆด้วย ใครช่วยทำให้ผมหายงง ผมจะมอบตัวแล้วแถมหัวใจดวงน้อยๆนี้ให้เลยครับ>_<
ประเดิมตอนแรกด้วยตอนนี้ ฮ่า….พี่สาวยามะจังน่ากลัวT T
ฮ่า มาริยะจังเธอคือนางฟ้า ใครๆก็รักเธอ อรั่ก น่ารักๆๆ
หุหุ ไม่มีไรจะพูดแล้วค่ะ แหะ> < คอมเม้นท์(เถอะ) พลีส
กร๊าก บายๆค่า
ความคิดเห็น