am’chicky eate r}ผมคือ..ตัวกินไก่.kyuhyuk,,sj;yaoi

ลำดับตอนที่ #2 : am’chicky eate r :} ผมชอบเคี้ยวเหล็กเล่นครับ! T-T! ♥

am’chicky eate r :} ผมชอบเคี้ยวเหล็กเล่นครับ! T-T! ♥

ผมลีฮยอกแจ ผู้ชายธรรมดาๆที่ดำเนินชีวิตไปแบบธรรมดาๆ จนกระทั่งวันหนึ่ง ชีวิตธรรมดาๆของผมก็เปลี่ยนไปเพราะความรัก

ความรักแรกพบที่ผมไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวผม แต่มันก็เป็นไปแล้ว…

เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว

ตึก ตึก ตึก…

เสียงฝีเท้าของคนตัวเล็กวิ่งหนีพวกนักเลงอย่างเอาเป็นเอาตาย ขาเรียวก้าวหลบเข้าไปในซอกเล็กๆ เขาหลบหลังถังขยะถังใหญ่

“แฮ่กๆ” เสียงหอบของร่างผอมดังขึ้นถี่รัว สายตาคู่นั้นคอยมองว่าพวกนักเลงไปหรือยัง แต่ก็ไปสะดุดกับท่อนเหล็กเรียว

เขาเอื้อมมือไปหยิบท่อนเหล็ก ซึ่งในขณะเดียวกันนั้น พวกนักเลงก็มาหยุดอยู่ตรงหน้าซอกนั้นพอดี

“มันหายไปไหนวะ !!” เสียงทุ้มทรงอำนาจของหัวหน้ากลุ่มนักเลงดังขึ้น ส่งผลให้ฮยอกแจทำท่อนเหล็กหลุดมือ

แกร๊ง!

“เห้ย! นั้นไง!!”

“ทำอะไรกันวะ!” เสียงทุ้มของบุรุษนิรนามดังขึ้น ก่อนที่จะจ้องไปยังหัวหน้ากลุ่มนักเลงอย่างท้าทาย ขายาวก้าวเข้าไปๆช้าก่อนที่จะไปหยุดอยู่ข้างหน้า สองมือล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงก่อนที่จะทำหน้ากวนๆใส่

“ไม่ต้องมาเสือก !”

“เรื่องอย่างนี้ ไม่เสือกก็ไม่ใช่ฉันสิ อ๋อ~ ทำร้ายคนไม่มีทางสู้นี้เอง แย่จริงๆ” เขาว่าก่อนที่จะเดินเข้าไปในซอยและฉุดคนตัวเล็กขึ้นมา

“อยากเจอดีนักใช่มั้ย!”

“พวกแกนั้นแหละ…อย่าเจอดีใช่มั้ย!” เสียงทุ้มดังแผดลั่น เขามองพวกนักเลงด้วยสายตาเหยียด ส่งผลให้นักเลงทั้งหลายผงะ

“พวกเรา ลุย!” เสียงหัวโจกของกลุ่มนักเลงดังขึ้น ทำให้ลูกน้องของมันทั้งหมดกรูกันเข้ามาเพื่อหวังที่จะทำร้าย

วี้ หวอๆ!

เสียงไซเลนของตำรวจดังลั่นขึ้นจากฝีมือโทรศัพท์ของฮยอกแจ ที่เขากดในจังหวะที่ทุกคนไม่ได้ใส่ใจเขา พอพวกนักเลงได้ยินเสียงนั้นก็รีบวิ่งหนีแจกกระเจิงด้วยไม่ได้สงสัยในต้นตอของเสียงที่ดังขึ้น

“ไม่เห็นจะมีรถตำรวจเลยแหะ -_-;”

“เอ่อ…ผมเป็นคนเปิดเสียงไซเลนเองครับ”

ใบหน้าเรียวได้รูป ริมฝีปากอิ่ม ทรงผมสุดเท่ห์

อร๊ายยย ย…หล่อ >O<

“อ้าวเหรอ…นายนี้ฉลาดไม่เบาเลยนะเนี่ย”

“เอ่อ..คะ…ครับๆ =////=”

“อ๊ะ! นายอยู่โรงเรียนนัมจิเหรอเนี่ย”

“ฮะ”

“แล้วนั้น นายเอาแท่งเหล็กมาทำอะไรน่ะ -0-!”

“เอ่อ…”

ถ้าบอกว่าเอามาป้องกันตัวเขาอาจจะคิดว่าเราเถื่อน

ไม่นะ! ทำไงดีเนี่ย TOT!!

“ว่าไง นายเอามาทำอะไร”

“ผมชอบเคี้ยวเหล็กเล่นครับ! T-T!”

“ห๊า !! = []= !!”

“แหะๆๆ ๆ”

“งั้นฉันไปก่อนหล่ะ ระวังตัวด้วยนะ เป็นสาวเป็นนาง(-[]-?)มาเดินตอนกลางคืนมันอันตราย” ว่าเสร็จก็เดินจากไปด้วยความเท่ห์

โอยย ย…หล่อ *[]*

ไม่ไหวแล้ว >O<!!!

“อ๊ะ! คุณ! คุณทำของหล่นเอาไว้!” เสียงของคนตัวเล็กตะโกนไล่หลัง แต่ก็ไร้ผล เพราะเจ้าของร่างโปร่งได้เดินจากไปไกลเกินกว่าที่จะได้ยินเสียงเรียกของเขา

“บัตรนักเรียนนี่”

โจว คยูฮยอน

ปี 5 ห้อง A

กลับมา ณ ปัจจุบัน

“ผมเลิกคิดถึงคุณไม่ได้เลยจริงๆ”

“โจว คยูฮยอน”

เช้าวันรุ่งขึ้น

ฮยอกแจตื่นขึ้นมาอาบน้ำแต่งตัว เขาติดกระดุมสุดยันเม็ดบน เขาใช้น้ำมันมะกอกชโลมทั่วหัว และใช้หวี หวีผมจนเรียบแปล้ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปหยิบแว่นกรอบหนาสีดำมาใส่ เขาหมุนตัวรอบกระจกเพื่อเช็คความเอ๋อ(?) และออกจากบ้านไป

เขาเดินไปโรงเรียนอย่างสบายใจ และที่สำคัญ เขาไม่ลืมที่จะพกแท่งเหล็กรักแรกพบ แท่งเหล็กที่ทำให้ตัวเขาและคยูฮยอนมาประสบพบเจอกัน (มันช่างเพ้อ)

“ลัลล้า ~”

“ฮยอกแจ!!” เสียงหวานของทงเฮเพื่อนสนิทฮยอกแจตะโกนลั่น ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งมากอดคอเพื่อนรัก

“อ่า…สวัสดีทงเฮ วันนี้ท้องฟ้าสวยเนอะ >__<~”

“นายเป็นอะไร ทำไมดูเพ้อๆ -_-;;”

“เปล่านี่ -/////-”

“นี่นายมีความรักงั้นเหรอ !!!” ทงเฮตะโกนลั่น

“นะ…นายรู้ได้ไงอะ ทงเฮ =////=”

“นี่ไง! เล่นเขียนไว้โต่งๆขนาดนี่ ใครๆก็รู้ -0-” ทงเฮพูดพร้อมหยิบแท่งเหล็กที่เสียบมาข้างกระเป๋าของฮยอกแจ

“เอาแท่งเหล็กรักแรกพบเค้ามาน้า >O<”

“บอกมาก่อนว่าชอบใคร ฉันถึงจะคืนเหล็กให้”

“คยูฮยอน…โจวคยูฮยอน” ว่าเสร็จฮยอกแจก็กระโดดหยิบแท่งเหล็กรักแรกพบมาแทะเล่น(?)

“ห๊ะ…โจวคยูฮยอน = [] = !!!!”

TBC.

+++++++++++++++++++++++++++++ +

ตอนแรกมาแล้ว >_____<!
ใครรักไรท์เตอร์เม้นท์หน่อยเร็ววว ว (ไม่มีใครแกหรอก !)
T^T


ย๊อกจี้ ; ช่วยเม้นท์เป็นกำลังใจให้กับความรักของผมกับแท่งเหล็ก เอ้ย! กับคยูฮยอนด้วยนะครับ >.<