ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1:ROBLOOD ONE!รักวุ่นวายกับนายมาด(เก๊ก)ขรึม {กลับมาแล๊ว} 100%UP;P
บทที่1:ROBLOOD ONE!
รักวุ่นวายกับนายมาด(เก๊ก)ขรึม
“พี่เฟช เฟรนช์ถึงแล้วนะ พี่อยู่ไหนเนี่ย” ตอนนี้ฉันถึงไทยแล้ว ที่นี่เปลี่ยนไปบ้างพอสมควรอย่างเช่นสนามบินใหม่ใหญ่ขึ้นดูดีขึ้นเยอะ เหอะๆฉันคุยกับพี่เฟชซักพักนึงแล้วก็กดตัดสายไปเพราะเกิดความรำคาญนิดหน่อย อธิบายไปไม่เข้าใจผ่านไปแป๊ปนึงก็มีรถ BMW M6 convertible สีขาวเปิดประทุลซะด้วย เมืองไทยร้อนจนแดดเผาอยู่แล้วไม่ร้อนหรือไงวะ
“เฟรนชายน์” ผู้ชายในรถหันมามองหน้าฉัน แล้วเรียกชื่อฉัน
“พี่เฟชชี่” ฉันเรียกชื่อเขากลับอย่างงงๆ นี้เมื่อกี๊ฉันว่าพี่ตัวเองหรอเนี่ย - -”
จากนั้นเราก็มองหน้ากันนิดหน่อยแล้วพี่เฟชก็มาช่วยฉันยกกระเป๋าขึ้นรถ ซึ่งฉันก็ยกกระเป๋าใบเบาๆเสร็จแล้วก็ขึ้นไปนั่งที่นั่งข้างคนขับ แล้วพี่เฟชก็ตามมานั่งประจำที่ตัวเอง พี่เฟชปิดหลังคา ขอบคุณมากที่ยังพอเป็นห่วงผิวของน้องสาว แล้วพี่เฟชก็ออกรถ เรานั่งเงียบกันมาตลอดตั้งแต่ออกมาจากสนามบินอาจจะเป็นเพราะไม่รู้จะพูดอะไรมั้ง ฉันก็เลยถามขัดความเงียบ
“สบายดีป่าว?” ฉันไม่รู้จะถามไรนิ(‘ ‘)
“ก็ดี เฟรนช์ล่ะ?” พี่ถามขึ้นแบบงุนๆ
“พอกันอะ = ’ =” พี่เฟชหันมามองหน้าฉันแป๊ปนึงแล้วหันกลับไปมองถนนต่อ
“พี่เฟชมีอะไรรึป่าว มีอะไรติดหน้าเฟรนช์งั้นหรอ ?” ฉันไม่ชอบเลยเวลาคนมองหน้าแล้วก็เหมือนจะพูดแต่ไม่พูดมันค้างคาอะ
“แกมีแฟนรึยัง ? ?” พี่ฉันคิดอะไรของเขาเนี่ย
“ยังไม่มี - -” ฉันตอบตามความจริง
“อื้ม ถึงบ้านแล้ว พ่อกับแม่รอเธออยู่ข้างในรีบไปหาท่านเถอะ พวกท่านคงคิดถึงเธอมากๆ” พี่เฟชจอดรถเสร็จฉันก็เดินบ้านเลยไม่สนใจของเลยเดี๋ยวคงจะมีคนยกมาเองแหละ
“พ่อแม่ เฟรนช์กลับมาแล้วค่ะ” ฉันเดินไปที่ห้องรับแขกพ่อกับแม่นั่งรออยู่ พวกท่านไม่ไปทำงานหรอ ? *-*
“เฟรนชายน์ลูกแม่ มาลูกสาวแม่ขอกอดหน่อย นี่เราไม่ได้เจอกันกี่ปีแล้วเนี่ย” แม่พูดเสร็จก็จับหน้าฉันไปหอมสองฟอด แล้วก็มองหน้าฉันอย่างสำรวจ
“แม่คะ เราเพิ่งเจอกันเมื่อสองปีที่แล้วเองนะคะ” ฉันว่า
“ก็ตั้งสองปีแล้วนี่ แล้วนั่นก็เจอกันแค่สองสามวันเอง” ใช่แค่สองสามวันเท่านั้น
“สวยขึ้นนะเรา แต่ . . .” แม่หยุดพูดแล้วจับผมฉัน
“ผมลูกสั้นลง จากรูปที่ส่งมาให้แล้วก็ ต่างจากสองปีที่แล้วด้วย” ใช่ สองปีที่แล้วฉันกลับมาที่บ้านเพราะครั้งนั่นลุงมีธุระที่มาเลเซียก็เลยไม่อยากให้ฉันไปด้วยเพราะที่นั่นไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่ก็เลยให้ฉันก็มาเที่ยวที่ไทย แล้วตอนนั้นผมฉันยาว และก็ยาวมากด้วยแต่ตอนนี้ฉันตัดมันออกไปแล้วล่ะเพราะโลกมันร้อนน่ะ เมืองไทยก็ร้อนตับระเบิดฉันก็เลยตัดสินใจตัดซะ ตอนนี้มันก็เหลือสั้นเท่าบ่าซอยรากไทร ข้างหน้าก็ปัดๆตามเทรนด์ที่ป้าบอก เพราะอยู่ที่โน่นฉันไม่ค่อยจะสนใจเทรนด์อะไรซักเท่าไหร่เพราะฉันแปลกจากคนอื่นไง
“เมืองไทยร้อนป้าเลยบอกให้หนูตัดค่ะ” ฉันบอกไปตามที่เป็น
“ลูกคงไม่ได้. . .เป็นไปตามเทรนด์สังคมนิยมใช่มั้ย ?” พ่อลุกขึ้นมาพูด
“พ่อค่ะ เฟรนช์เป็นผู้หญิงคะ ถึงจะไม่ค่อยสนอะไรที่ผู้หญิงเขาทำมากมาย” ฉันพูดแล้วเดินไปกอดพ่อ แล้วพี่เฟชก็เดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าของฉันใบใหญ่แล้วก็คงจะเป็นเมดที่บ้านเอากระเป๋าเดินขึ้นไปข้างบน
“พ่อครับ แม่ครับ เฟชว่าให้เฟรนช์ไปพักผ่อนก่อนดีมั้ยครับ น้องอยู่บนฟ้ามาตั้งเกือบยี่สิบชั่วโมงน้องคงเหนื่อย” เฮ้อขอบคุณพี่ชายมากๆเลย
“งั้นลูกไปพักผ่อนเถอะ” แม่จูบหน้าผากลาฉันแล้วฉันก็เดินไปหยิบกระเป๋าขึ้นไปห้องนอนห้องเก่าของตัวเองสะอาดเรียบร้อยดีคงมีคนมาทำให้แล้วล่ะ
ฉันวางของแล้วเดินสำรวจห้องซักพักห้องไม่ได้กว้างมากแต่ห้องที่โน่นเล็กกว่านี้นิดหน่อย นั่งๆเดินๆไปซักพักแล้วชักเริ่มเหนียวตัวแล้วล่ะไปอาบน้ำดีกว่า ฉันอาบน้ำนานประมาณชั่วโมง นานๆทีจะได้อาบน้ำสบายๆ ดีจังแฮะ ^ ^!
ฉันแต่งตัวนั่งเช็ดผมมองโน่นมองนี่ไปเรื่อยๆ ฉันรู้สึกเหมือนลืมอะไรไปเลยล่ะ
ติ๊ด ติ๊ด !
เสียงโทรศัพท์ดัง ฉันรู้แล้วล่ะ. . .
“ฮัลโหล” ฉันรับสาย
(ว่าไงเฟรนช์...ไหนแกบอกว่าจะโทรฯหาไง ลุงแกจะเป็นบ้าตายแล้วเนี่ย) ฉันโทรฯหาป้าไปสนิทเลยนะเนี่ย
“เฟรนช์ ขอโทษคะป้า ลืมไปสนิทเลยเหนื่อยนิดหน่อย เพิ่งจะอาบน้ำเสร็จเมื่อกี๊เอง” ป้ากับลุงต้องเป็นห่วงมากแน่เลย
(อื้มไม่เป็นไร ที่ร้านฉันก็ยุ่ง ๆ เหมือนกัน ที่โน่นกี่โมงแล้วล่ะ) ป้าเปิดร้านอาหารไทยที่นั่นลูกค้าเยอะ บางทีฉันก็ช่วยงานป้าในเลาไม่มีเรียนแล้วนี่ฉันกลับมาไทย ป้าคงยุ่งน่าดูเลย
“ตอนนี้ก็...” ฉันมองไปตรงนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนโต๊ะข้างหัวเตียง
“ ห้าทุ่มค่ะ แล้วค่ะ ลุงนอนหรือยังค่ะ” ฉันถามป้า
(นอนอะไรล่ะฉันเพิ่งจะตื่นกันได้ไม่ถึงครึ่งวันเลย) ฉันลืมนับเวลานิ่
(เฟรนช์ไปนอนเถอะ ป้าคิดถึงแกนะ ลุงแกด้วยแหละ ดูแลตัวเองด้วยแล้วจะโทรฯไปคุยด้วยใหม่ แล้วถ้ามีอะไรก็โทรฯมานะ)
“ค่ะ ป้าอย่าลืมโทรฯมาบ่อยๆนะ คิดถึงป้าค่ะ” ฉันกดตัดสายทันที ฉันคิดถึงที่นั่นจังเลย ลุงกับป้าด้วย
“คุยกับป้าหรอ ?” พี่เฟช
“ไม่มีมารยาทเอาซะเลย ไม่รู้จักเคาะประตู” ฉันตกใจถึงกับสะดุ้งมาไม่ให่สุ่มให้เสียง พี่เฟชนั่งลงบนเตียง
“ขอโทษ...คราวหน้าจะทำ” กวนประสาทชะมัด
“พี่มีอะไรรึป่าว” ฉันถามเพราะนี่ก็ดึกแล้ว
“ไม่มีอะไรมากหรอกก็แค่จะมากบอกว่า อีกสองวันเธอตรงไปโรงเรียนน่ะสิ”
“โรงเรียนหรอ” ฉันเพิ่งจะปิดเทอมเองนะ เอ่อ. . . แต่ที่นี้เร็วกว่านี่เนอะ
“อืมใช่...เธอไม่ต้องเตรียมอะไรมากหรอกนะ เพราะพี่จัดการให้หมดแล้ว พี่ก็มาบอกแค่นี้แหละ งั้นพี่ไปล่ะ” พี่เฟชลุกขึ้นเดินออกไปก่อนปิดประตูก็ตะโกนเบาๆบอกฉันว่า
“พี่คิดถึงเธอนะน้องสาว ฝันดี” ฮ่ะๆไอ้พี่บ้าเขินนะเว้ยฉันไม่ได้คิดอะไรกับพี่ชายตัวเองนะแต่เราไม่ค่อยได้พูดอะไรแบบนี้กันบ่อยนัก
“ฉันก็คิดถึงพี่” ฉันพูดเบาๆกับตัวเองแล้วก็ล้มตัวนอน - -Zzzzz.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น