คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : :: Intro ,,, I hate you
ฉันก็ยังลืมเธอไม่ได้ ไม่เลย ไม่คิดว่าจะทำได้ ถึงแม้ว่าฉันจะตายไป
รอยแผลเป็นที่ฉันเคยให้ไว้หายไปหรือยัง? ฉันขอโทษ ที่ไม่เคยทำอะไรให้เธอเลย
(Credit : คำแปลเพลง Lies จาก BIGBANG)
มีใครบางคนเคยกล่าวเอาไว้ว่า ... คนเรา มักจะเห็นค่าความสำคัญของสิ่งที่มีอยู่ใกล้ตัว ก็ต่อเมื่อเราเสียสิ่งนั้นไปให้คนอื่นแล้ว ... ผมเองก็เคยได้ยินคำกล่าวนี้มาเหมือนกัน แล้วผมก็แอบคิดตามไปด้วยว่า ... ถ้าเกิดเหตุการณ์ดังกล่าวนี้ขึ้นจริงๆ คนๆนั้นจะต้องโง่มากแน่ๆ ที่มองไม่เห็นค่าของสิ่งสำคัญที่มีอยู่ใกล้ๆตัวจนต้องเสียสิ่งๆนั้นไปให้คนอื่น ผมคิดว่าคงไม่มีใครที่จะโง่ถึงขนาดปล่อยให้สิ่งสำคัญของตัวเองไปตกอยู่ในมือของคนอื่นแน่ๆ หรือถ้ามีคนแบบนั้นอยู่บนโลกจริงๆ ... ก็คงจะไม่ใช่ผมแน่นอน ผมรู้ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญ และรู้ดีว่าควรจะทำอย่างไรถึงจะรักษาสิ่งๆนั้นเอาไว้ให้ได้นานที่สุด ...
แต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่เคยมีมนุษย์คนไหนที่ไม่เคยทำอะไรผิดพลาด ... ทุกคนล้วนแต่ต้องเคยทำเรื่องผิดพลาดด้วยกันทั้งนั้นไม่ว่าจะเป็นใครก็ตาม ... รวมไปถึงผมคนนี้ด้วย ... ถึงแม้ผมจะคอยบอกตัวเองอยู่เรื่อยว่า ผมรู้ว่าอะไรคือสิ่งสำคัญ แต่เอาเข้าจริง ... สิ่งที่ผมคิดว่าสำคัญ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดอยู่ดี ตรงกันข้าม สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของผม ผมกลับไม่เคยสนใจหรือเห็นค่าของสิ่งๆนั้นเลยแม้แต่น้อย หนำซ้ำ ผมกลับมองว่าสิ่งๆนั้น เป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ น่าขยะแขยง และคอยแต่จะผลักไสไล่ส่งให้ออกไปไกลๆจากผม ไม่เคยรับรู้เลยว่า ... ความหวังดีและความรักที่คนๆหนึ่งมอบให้ผมนั้น ... มันมีค่ามากมายมหาศาลแค่ไหน
จนตอนนี้ ... วันนี้ ... ผมได้เสียสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตของผมให้คนอื่นไปแล้ว และมันก็เหมือนกับคำกล่าวข้างต้น ... ผมพึ่งจะรู้ว่าตัวเองพลาด และมันก็เป็นการทำผิดพลาดครั้งใหญ่ในชีวิตของผม ผมพึ่งจะตระหนักได้ว่า ... เธอคนนั้น มีความสำคัญต่อผมมากเท่าใด ... ความรู้สึกต่างๆที่ผมมีต่อเธอ ผมได้แต่เก็บมันเอาไว้และคอยโกหกตัวเองมาตลอด ว่ามันไม่ใช่ความรัก ... ทั้งๆที่จริงมันใช่ ... ผมพึ่งจะเข้าใจ ว่าเธอมีค่ามากแค่ไหน ... ถึงแม้ว่าตอนนี้ เธอจะมีคนที่ดีกว่าผมคอยดูแลอยู่ข้างๆอยู่แล้ว ... สิ่งที่ผมทำกับเธอเอาไว้ มันมากเกินกว่าที่คำว่า ขอโทษ มันจะลบล้างได้หมด ... แต่ผมก็ยังขอยืนยันคำเดิม ผมอยากให้เธอกลับมา ผมอยากจะแก้ตัว ผมอยากจะทำดีๆให้เธอ ... ถึงแม้ว่ามันจะไม่มีหวังใดๆให้เธอกลับมารักผมเหมือนเดิมแล้วก็ตาม
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - { } - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
ร่างบางของหญิงสาวในชุดแส็กแขนยาวสีดำดูเรียบๆแต่มีสไตล์กำลังเดินย่างกรายเท้าไปตามโถงทางเดินชั้นสี่ของบริษัท เจเอช กรุ๊ป บริษัทอันเป็นเครือข่ายหุ้นส่วนของบริษัทที่เธอกำลังดูแลอยู่ จุดมุ่งหมายคือห้องทำงานส่วนตัวของประธานบริษัท ที่ควบหน้าที่ ว่าที่สามีของเธอ ไปด้วยในคราวเดียวกัน ...
ใบหน้าน่ารักของหญิงสาวดูไม่ค่อยปกติเท่าไหร่นัก เพราะคิ้วโก่งของเธอขมวดเข้าหากันจนแทบจะพันกันเป็นปม ดวงตากลมโตที่เคยมีแววความสดใสข้างใน บัดนี้มีแต่ความเฉยชา ริมฝีปากบางไร้รอยยิ้มหวาน ดูท่าทางเธอกำลังจะโกรธและโมโหอะไรสักอย่างอยู่ ... หญิงสาวเดินปรี่เข้ามาถึงหน้าห้องทำงานของประธานบริษัทแล้วจึงหยุด เธอเลือกเดินเข้าไปที่โต๊ะของเลขาฯหน้าห้องประธานบริษัทก่อน
อ้าว คุณฮยอนอิน สวัสดีค่ะ เลขานุการสาวสวยลุกขึ้นยืนพลางโค้งคำนับให้เธออย่างนอบน้อม แต่หญิงสาวหาได้สนใจที่จะรับไมตรีดังกล่าว เธอยังคงยืนหลังตรงปรายตามองแค่เพียงเล็กน้อย แล้วจึงช้อนสายตาหันไปมองอย่างอื่นต่ออย่างไม่สนใจ
จงฮยอนอยู่มั้ย? น้ำเสียงเรียบเฉยเอ่ยถามเลขานุการห้วนๆ ทำให้เลขานุการคนดังกล่าวอดไม่ได้ที่จะหมั่นไส้ แต่เธอก็ยังพยายามปั้นหน้ายิ้มเอาไว้เนื่องจากอำนาจของหญิงสาวที่เป็นใหญ่เหนือกว่าเธอมาก
อยู่ค่ะ แต่ท่านประธานมีแขกอยู่
ใคร? หญิงสาวยังคงถามห้วนๆสั้นๆเช่นเคย
เอ่อ .... เลขานุการอ้ำอึ้ง นึกลังเลในใจว่าควรจะตอบหรือไม่ตอบดี
ฉันถามว่าใคร!! playSound(); showPoll();
ความคิดเห็น